Sénéchal le Magnifique (1957)
Alternatieve titels: Sénéchal the Magnificent | Il Capitano della Legione | His Greatest Role
Frankrijk / Italië
Komedie
78 minuten
geregisseerd door Jean Boyer
met Fernandel, Nadia Gray en Georges Chamarat
Lucien Sénéchal, een acteur die het toeren met het theatergezelschap Carlini langzaam beu wordt, bevindt zich op een avond in de stad Dreux. Zijn bagage is zoek, waardoor hij dan ook verplicht is om in zijn theaterkostuum, een uniform van een legerofficier, aangifte te gaan doen bij de politie. Een groepje jongeren houdt hem staande en troont hem mee naar een feestje bij de kolonel, waar hij als eregast wordt onthaald. Hetzelfde overkomt Sénéchal in Parijs, waar men hem, door zijn theaterkostuum, voor een topdiplomaat aanziet.
Met Sénéchal le Magnifique ben ik aan mijn laatste Fernandel film gekomen. Het is grappig eigenlijk hoe ik ondertussen toch al wel wat films van de man heb gezien, maar dat ik het eigenlijk altijd deed voor acteurs of regisseurs waar hij mee samenwerkte. Van de wisselwerking tussen de Franse komiek en regisseur Jean Boyer was ik momenteel nog niet helemaal overtuigd omdat Coiffeur pour Dames me niet helemaal lag, maar Le Couturier de Ces Dames was dan wel weer vermakelijk.
Ik ben dan ook blij dat ik kan zeggen dat Sénéchal le Magnifique in dezelfde categorie als die laatste is komen te vallen. Ik ben er weliswaar net iets minder over te spreken als sommigen van mijn voorgangers (er zijn er onder andere 2 die dit met de volle pot van 5* belonen) maar het is een vlot lopende Fernandel film waarin hij perfect zijn ding kan doen. Het voordeel is hier vooral dat er genoeg afwisseling in de film zit omdat hij zich altijd de rollen van zijn theaterkostuums aanmeet. De ene moment is hij een bedelaar, dan een misdadiger, ook eens even een miljonair, ... maar bovenal blijft hij gewoon een theateracteur en dat neemt naar het einde toe opnieuw de overhand. De rechtbankscène is dan ook nog erg leuk en theatraal en het toneelstuk in Parijs lijkt even de slechte kant op te gaan, maar zowaar: Fernandel en Boyer maken er echt nog wel iets leuk van. Misschien hier en daar iets te gemakzuchtig, maar ik kon het deze keer wel waarderen.
De teller van geziene Fernandel films staat ondertussen op zo'n 12 titels geloof ik maar eigenlijk weet je na 2 films al perfect wat je van hem kan verwachten. Veel weidse gebaren, een grote glimlach en hij laat nooit de kans onbenut om een schone Française te versieren. Ik heb het al wel eens eerder gezegd, maar ik blijf het wel vreemd vinden hoe hij in nagenoeg elke film wel vreemdgaat en daar eigenlijk nooit graten in ziet. Dan vraag ik me af in hoeverre hij dat in zijn privéleven ook was maar dat terzijde. Dit is vooral weer de grote Fernandel show en dat voel je ook aan de bijrollen. Niemand is echt slecht te noemen, maar je kunt ook moeilijk zeggen dat ze er tussenuit springen. Vreemd trouwens wel wat dit een Italiaanse co-productie is, ik heb er deze keer geen Italiaanse elementen in weten te ontdekken.
Fijne afsluiter van een boxset die ik vooral gekocht had voor Le Mouton à Cinq Pattes en La Loi C'est la Loi. Fernandel doet weer zijn vertrouwde ding, de regie van Boyer is inwisselbaar maar verder weinig op aan te merken. Een regisseur die nooit echt bij het grote publiek is bekend geraakt precies of toch ondertussen helemaal vergeten is. Afgaande op hetgeen ik tot nu toe gezien heb is dat dus niet helemaal onterecht.
3.5*