Lo Kong Ching Chuen (2007)

Zachtaardige film.

De film leent veel elementen van het feel-good genre, met dat verschil dat de hoofdpersonen eigenlijk vooral tegenslagen te verwerken krijgen. Dat creeert een relatief vreemde wisselwerking, maar wel ééntje die werkt.

Het hoofdpersonage is dan ook een beetje een lompe goeierd, z'n zoon eigenlijk niet zoveel beter. Ze menen het allemaal wel goed maar door iedereen te willen helpen vergeten ze vaak de mensen naast hun.

Film blijft een erg zacht karakter hebben, ook wanneer het drama komt bovendrijven. Erg leuk om Anthony Wong een keertje een film te zien dragen, hij slaagt er ook werkelijk in met twee vingers in de neus. Hoewel alle personages redelijk stereotyp zijn weten de acteurs er samen met de regisseur toch een menselijke kant aan te geven.

Visueel mooie maar brave film, hetzelfde kan gezegd worden van de soundtrack. In ieder geval ondersteunen ze het hart van de film perfect.

Mensen zullen zich vast wel gaan storen aan de rooskleurige geschiedenis van HK waartegen deze film geschetst is, bleek ook al uit online reviews. Kon mij persoonlijk niet zo boeien, de boodschap en ditto moraal kon ik hier makkelijk achter mij laten.

Het komt ook allemaal gelukkig goed op het einde, ook dat kon de film perfect hebben. Met dank aan mooie gepaste vormgeving en zeer knuffelbare personages.

4 warme *.

Opzich valt die rooskleurigheid ook wel te begrijpen, want immers werd deze film uitgezonden om die 10-jarige overdracht van Hongkong aan China te vieren. Het lijkt mij dan onvermijdelijk dat er een selectie wordt gemaakt van de juiste historie. Overigens wordt de nadruk dan ook gelegd op de situaties met betrekking tot Hongkong, dus bijvoorbeeld de SARS destijds of misschien wel de financiële crisissen van toen. En niet zo zeer het aanmoedigen van communisme zoals sommigen beweren (zie plotontwikkeling met betrekking tot de liefde van Zhou voor China)

Van stereotiepe figuren is het maar net hoe je het wilt zien en of dit de film kwalitatief naar beneden haalt. Als je een armoedig leventje in Hongkong hebt, maar je ziet dat in de groeiende China een goudmijn valt te verdienen, welk mens wordt dan geen stereotiepe figuur? Iedereen zal die kans pakken, de één meer succes dan de ander. Snel geld verdienen en rijk worden, dat zie je duidelijk in terug, maar ook het nadeel daarvan, namelijk failliet gaan en met als gevolg familie problemen en ga zo maar verder. De film doet zich niet anders voor zoals de mensen daar daadwerkelijk waren. Namelijk zoeken naar rijkdom, een nieuwe kans in leven, best wel materialistisch gericht (scène met dat trouwen en haar vader, overduidelijk), maar echt waar.

Ook het doorstaan van allerlei barre omstandigheden van de personages laat men toch wel hun humanitaire kant zien en dat is best wel aangrijpend zowel erg droevig op bepaalde momenten. Zo moet je als menszijnde in de Chinese cultuur bescheiden zijn, te opdringend leidt tot afgang. Wees niet gierig, maar juist genereus, een vertrouwde vriend of familie in nood helpen doet je goed, zeker wanneer diegene succes heeft geboekt zal diegene jou royaal retourneren, want immers zonder jouw hulp was dit nooit gebeurd. Maar alsnog, wees niet inhalig om het gelijk te accepteren, want dat maakt je relatie oppervlakkig, dus zoals eerder gezegd wees gematigd. En zo zijn er nog talloze andere voorbeelden.

De film speelt zich daar op erg goed op in. En naast het nostalgische gevoel voor sommigen is dit ook een goede drama die je waarschijnlijk makkelijk weet te pakken. Zeker met de herkenbare situaties en zedelijkheden in het verhaal. Bovendien is het ijzersterk neer gezet door de veteraan acteur Anthony Wong en actrice Teresa Mo. Ronald Cheng en Karen Mok deden het ook goed. Voor mij is het een film om te bewaren. Een mooie film ondanks de kleine zwakke punten zoals het weglaten van bepaalde gebeurtenissen zoals de Tiannanmen protesten, terwijl Zhou wel graag die plein wil bezoeken.

5 sterren