Ne Touchez Pas la Hache (2007)

Rivette staat op de cover van de nieuwe Cahiers du Cinema - groot artikel over hem en (dit) zijn nieuwe film.

Sorry, maar dat Godard likkende hoornenbrillenvodje voor in de schoudertas lees ik niet.

Hoe dan ook: lolbroek Rivette sloopt in deze film-terecht- het niet zo nobele genre dat kostuumdrama heet. Dit doet hij op de van hem bekende wijze: een door niets gerechtvaardigde uitgebreide speelduur en het grotesk uitvergroten van genre clichés.

Inhoudelijk betekent dat dus de gebruikelijke 19e eeuw kitsch parafernalia als zinloos gelul in salons, nietszeggende personages die zich bezighouden met triviale flauwekul, de Grote Onmogelijke Liefde, gezucht en gejank enz.

Rivette doet er de nodige schepjes bovenop door 2 volstrekt middelmatige acteurs als held en heldin te casten ( Piccoli heeft maar een bijrolletje ), waarbij hij zo wreed was mankepoot Depardieu te misbruiken om het allemaal letterlijk nog statischer te maken. Ronduit monsterlijk absurd was de ontvoeringsscène( naar het schijnt ook in het boekje van Balzac beschreven). Hij had net zo goed een ufo kunnen laten landen. Als we dan nog getracteerd worden op een conversatie waarin het toen blijkbaar modewoordje ÉPATANT tig keer wordt gebezigd, ga je vermoeden waar de regisseur naar toe wil.

Dat de relevantie van het verhaal 0 is spreekt voor zich, dat Rivette niet doet aan spanningsopbouw ook( begint in medias res, daarna gebeurt er ook niet te veel) .

Typisch rivettiaans zij verder de -hier dik ironische- tussentexten en de afwezigheid van non diëgetische muziek.

Overigens kudoi voor Rivette omdat hij 1 van de weinge regisseurs is die schijnt te weten dat electrische verlichting een tamelijk recente uitvinding is.

Ik kan me niet zo vinden in de gematigde reacties wie ik bij IMDB las. Een zeer sterk geacteerd drama. Prachtig camera werk en bovenal: de ijzige connectie en wanhoop tussen de generaal en de hertogin. Daarnaast Rivette bouwt door de 'tussen teksten' een mooie balans tussen woorden en beelden. Het gevoel hebben een boek gelezen te hebben, en ter gelijk een zeer prachtige schouwspel aanschouwd te hebben.

Een prachtige film, die eigenlijk nu al vraagt om herzien te worden.

IJzig is het juiste woord. Geweldige film waarin maatschappelijke conventies en kille trots een vurige liefde noodlottig worden. Onlangs de Artificial Eye DVD bemachtigd, dus snel weer eens zien! Deze film verdient trouwens echt meer stemmen. Toch geen kleine naam, Rivette, en dit is ongetwijfeld een van zijn betere films.

Ps. Leuk hier weer een bericht van pippo te lezen, altijd garant voor een frisse blik op de zaken.

Verrast door de hoge waarderingen hier en de relatief lagere bij het tweeluik over Jeanne d'Arc van Rivette. Toegegeven: erg weinig waarderingen überhaupt bij die laatste. De schematische opzet (hier met kaarten, daar met in de camera gesproken gebeurtenissen) als 'pillows' tussen de gesprekken komt daarbij ook nog enigszins overeen.

Ik raakte niet echt betrokken bij dit aan Liaisons Dangereuses-achtige steekspel met verleiding, aantrekking en vernedering in gegoede kringen. Ik kan Pippo bijvallen dat de acteurs ook niet meehielpen: Dépardieu (G) is niet mijn favoriet maar deze mij onbekende dame vond ik ook wat te schools.

Daarom toch een behoorlijk lange zit, waarbij het begin eigenlijk nog het beste deel was.