Sorok Pervyy (1956)

Prachtige duistere expressionistische schilderachtige cinematografie!!

http://i828.photobucket.com/albums/zz207/Chernishevskiy/The%20Forty-First/008.jpg

http://img134.imageshack.us/img134/1575/7sj5.jpg

http://img134.imageshack.us/img134/5310/12xo0.jpg

Opzich niet vreemd van de man die ook de beste films van Mikhail Kalatozov fotografeerde, Sergei Urusevsky

De composities met het dramatische licht bij de strandscenes deden me aan de schilderijen van Aivazovsky denken. Erg mooie film met een van de betere eindes in de propaganda-cinema

een naaam die ik nog niet ken, maar een snelle blik op Google images leert dat dat er ook erg Turner achtig uitziet. Ga ik zeker nog even induiken. dank!

Mij doet het ook denken aan werk van bepaalde schilderijen uit de Haagse School. Die typische bruintinten, maar Aivazovsky en Turner komen ook in de buurt natuurlijk. Alleen vind ik bij twee laatstgenoemden juist kleurgebruik essentieel.

kleurgebruik is anders inderdaad, maar die dynamiek... het is iig schilderachtig!

Dat inderdaad. Misschien beter vergelijkbaar met de fotografie van bijv Steichen trouwens? Maar goed, off topic, ik heb de film nieteens gezien!

Bij het doornemen van de berichten over de film "Letter Never Sent" van Kalatozov stuitte ik op deze voor mij niet geheel onbekende film. Ik had ooit vroeger wel eens van deze Russische film gehoord maar hij was bij mij verder in de vergetelheid geraakt. Nu geprobeerd van het internet te plukken wat mij nog gemakkelijk lukte ook, hetzij wel met ondertiteling in het Portugees.

Net zoals bij de films van Kalatozov moest deze film het voor mij helemaal hebben van het schitterende camerawerk, zeker niet van het verhaal, die in Russische oorlogsfilms van de jaren vijftig en zestig vaak doorspekt zijn met bolsjewistische propaganda. Het toch wel zeer verrassende- en uitstekende einde was voor mij niettemin voldoende om deze film toch een hoog cijfer te geven.

Wat het kleurgebruik betreft; Ik dacht eerst dat ik hier te doen had met een ingekleurde versie van een zwart/wit film. Niet dus zoals ik uit bovenstaande berichten aflees. Toch blij dat ik deze Russische film uit het post-Stalin tijdperk eindelijk gezien heb. Ik zal me ook eens gaan wagen aan die andere oorlogsfilm van deze regisseur "Ballade o Soldate".

4,0*

Een erg mooie Sovjet film, waarbij het drama en de romantiek op originele manier met elkaar verweven worden. Het is de tijd van de Koude Oorlog, maar je krijgt het er wel degelijk warm van.

Hoewel het verhaal zeker niet slecht is, zit de kracht hem vooral in de prachtige cinematografie. Ik had van tevoren niet verwacht, dat dit een kleurenfilm was. Maar de kleuren zijn prachtig en passen goed bij de toon van het verhaal. Het camerawerk is erg dynamisch en er worden veel close-ups gemaakt. Hierdoor komen de emoties van de vaak nogal starre Russen, toch behoorlijk goed over op de kijker.

Het einde is natuurlijk enorm tragisch. Ik wist eerlijk gezegd eerst niet zo goed wat ik ermee aan moest. Ik vond het eerst nogal dom van de vrouw, maar hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik dit het perfecte einde vind. Maria moet kiezen tussen haar geliefde en doen van haar landsplicht. De keuze is zeer pijnlijk. Opvallend ook hoe goed de cinematografie vaak is bij Sovjet-klassiekers. Het sluit hier prima aan bij het verhaal en zorgt er gewoon voor dat het werkt.

En ja, het is allemaal behoorlijk romantisch, ik kan niet anders zeggen.

4,0*

Liefde en romantiek tegenover politiek en ideologische opvattingen. Het levert doorgaans intense scènes op. Ook in deze "The Forty-First", al had ik dat niet zo direct in een Sovjet-film verwacht, al is mijn ervaring met films uit die regio nu ook weer niet zo groot.

Hoe dan ook, filmisch een correct werk, met knappe, ongerepte beelden (soms wat duister) en wat ik steeds in dergelijke films bewonder zijn die expressieve close-ups van die door weerstomstandigheden en levenswijze sterk getekende en verweerde koppen.

Vond Marjoetka beter acteren dan haar luitenant. In het verhaal zijn het eigenlijk twee mensen die niet op hun plaats zijn, maar dat zijn de meesten in een oorlog.

Een meeslepende film, met prachtige beelden van de Russische onweersluchten, de woestijnen en de zee, om nog maar te zwijgen van de Russische en Kazakse koppen. De film heeft een goed tempo, kent een geslaagde dramatische soundtrack en degelijk spel van beide hoofdrolspelers. De in de Sovjet cinema van die tijd nu eenmaal aanwezige propaganda is niet overheersend: de kadet is bepaald geen monster, wel ontbreekt hem het geloof in hetgeen waarvoor hij vecht en ziet hij de romance als een prima excuus de wapens neer te leggen, waar zijn bolsjewistische tegenspeelster dus anders over denkt. Waardoor de sympathie van de moderne/ "westerse" kijker, over het algemeen afkerig van sterven voor je vaderland en dergelijke nonsens, uiteindelijk toch eerder bij hem komt te liggen.