Wicked Little Letters (2023)

Vanaf 28 februari 2024 in de bioscoop (Dutch FilmWorks)

Leuk!

Uitermate goed vermaakt met deze film tijdens de Sneak Night vandaag. Vooral Jessie is erg leuk in haar rol en heb een paar keer goed kunnen lachen om haar ook.

Ook in de Pathé Sneak Night gezien. Ik hd hier op voorhand niets over gezien. Luchtige waargebeurde Britse komedie, zoals bijvoorbeeld ook Bank of Dave vorig jaar. De film was nergens enorm bijzonder, maar hij keek wel heerlijk weg op de dinsdagavond.

Klinkt nogal als Le Corbeau (Film, 1943)

Ja, leuk. Gewoon een generieke klucht zoals we er veel zien, misschien wel teveel. Ik kan er weinig op tegen hebben. Het werkt meestal wel weer, zeker als het zo gedegen als hier wordt uitgevoerd. Uitblinken doet de film vooral in typecasting, de humor is zelden echt leuk maar voldoet, plotverloop clichématig maar absoluut bevredigend.

Ik vind Coleman steeds meer te opzichtig acteren; je zíet dat ze acteert (wel altijd bizar goed) terwijl je dat bij Buckley nooit zo ziet, die geloof je subiet alsof ze gewoon echt zelf zo is/doet.

En tja, ik heb nog altijd die crush op Buckley. Vraag me niet waarom, you foxy old pisscunt!

Heerlijke komedie, die een klein beetje ontspoort omdat het gevloek 100 minuten niet van de lucht is. Too much in mijn ogen, waardoor het verhaal soms haar doel mist. Maar details, want verder erg genoten en gelachen om de typisch Britse humor en de geweldige cast met veel oude gedienden. Zien!

Zeer vermakelijk film. Dacht dat het een verzonnen verhaal was maar bleek echt gebeurd te zijn. Spall en Coleman acteren geweldig maar heb voornamelijk gefascineerd zitten kijken naar het natuurlijke spel van Jessie Buckley ( Wat een bloedmooie vrouw is zij)

Vermakelijk door het sublieme acteerwerk. Vakwerk uit Groot-Brittanië.

Nu weet ik ook meteen waar Agatha Christie haar inspiratie vandaan haalde voor ‘De giftige pen’.

Littlehampton, West Sussex, kort na de Eerste Wereldoorlog. Nadat ze voor 19e keer een brief heeft gekregen waarin ze voor de verschrikkelijkste dingen wordt uitgemaakt, besluit Edith [Olivia Colman] op aandringen van haar conservatieve vader [Timothy Spall] aangifte te doen bij de politie. Wanneer Edith haar buurvrouw Rose [Jessie Buckley], een levenslustige, luidruchtige Ierse immigrant, aanwijst als de schuldige, is dat genoeg voor de politie om Rose vast te zetten in afwachting van een onderzoek. Alleen “Woman” Police Officer Gladys Moss [Anjana Vasan] is de enige die opmerkt dat er geen enkel concreet bewijs is, maar ze wordt genegeerd. Uiteindelijk roept ze de hulp van een aantal vrouwen in het dorp in om te achterhalen hoe de vork in de steel zit. Seksuele discriminatie, solidariteit onder vrouw, de macht van patriarchaat en de gevolgen voor de sociale en seksuele moraal zijn thema’s komen aan bod. Buckley is perfect als de vrijgevochten Rose en Hugh Skinner bij vlagen hilarisch als de even seksistische als onbekwame agent Papperwick. Ook Joanna Scanlan scoort als de eigenzinnige Ann. Colman en Spall gaan te nadrukkelijk voor komedie, waardoor de belangrijke onderliggende boodschap meermaals verloren gaat.

Ik zat in een zaal vol ouderen van dagen en als er weer eens werd gescholden moesten ze allemaal gigantisch hard lachen. En ik dacht vooral: zo grappig is dit toch niet? Zoals de film nergens grappig of ook maar een beetje leuk is. Maar ja, als je het al grappig vindt als iemand een keer vuile taal spuit (en dat is het hele punt, er werd verder niet echt iets mee gedaan) dan is een kinderhand (of seniorenhand) wel erg snel gevuld.
Colman is wel oké maar speelt iets te veel een typetje en Buckley geloofde ik geen enkel moment. Zij stond te schreeuwen omdat dat in het script staat, niet omdat het bij haar paste. Slecht gecast vooral. Eigenlijk waren alleen de bijrolletjes wel geinig, vooral Spall en Vasan (maar die agenten waren dan weer veel te karikaturaal). Visueel saai ook. Het einde met de rechtszaak was nog wel aardig. 1,5*.

Ik kan me wel vinden in de kritiek van mjk87, inclusief zijn kritiek op het publiek. Hier net zo. Zaal veel te vol met ouderen die om elke mislukte scheldpartij moesten lachen. En ja, ook om de blote bips van Buckley. Hilarisch was dat, blijkbaar.

Verder had ik me een iets serieuzer (niet bloedserieus, maar gewoon iets serieuzer) verhaal voorgesteld. Maar dat was een foute verwachting. Toch is dit wel grotendeels op ware gebeurtenissen gebaseerd, en de persoon Edith Swan had wat mij betreft wel wat beter psychologisch neergezet kunnen worden.
Zoals het nu was, leek het me meer voer voor een theaterklucht van John Lanting, maar ja, die is er ook al niet meer.

Heerlijke film met prachtige Britse humor om ontspannen naar te kijken. Natuurlijk is het wat voorspelbaar, maar de uiteindelijke plot is leuk bedacht en de beide hoofdrolspeelsters zijn uitstekend op dreef

Degelijke film, met name door de sfeervolle setting en het acteerwerk. Colman en Buckley hebben duidelijk veel plezier in hun rol. Het plot stelt niet zo veel voor, maar is wel onderhoudend genoeg. De humor is doorgaans niet subtiel genoeg om echt grappig te zijn.

Ik durf me wel eens te wagen aan die Britse gemoedelijke films in de bioscoop waar voornamelijk oudjes op afkomen. Wel, ik kan me best wat voorstellen met de commentaren hier door het gegniffel in de zaal. Los hiervan wel een degelijke film, best sfeervol ook dat stadje waar iedereen alles van iedereen lijkt te weten.

De plaats van de vrouw is bij deze ook duidelijk. Geen idee wat het ambt van de vrouwelijke politie-agente moest voorstellen, maar ik mag hopen dat ze wel wat meer mocht dan alleen maar thee zetten. Fijn acteerwerk ook wel. Spall, Colman en Buckley hadden er plezier in.

De film gezien met Engelse subs, niet alles kon ik vertalen, maar ik neem aan dat het gevloek en de schunnigheden niet veel aan de verbeelding overlieten. Oja, veel f*cks, ze komen lang niet aan The wolf of Wall Street, maar dit moeten er ook wel zeker honderd geweest zijn.

Ik vind het steeds weer een traktatie Jessie Buckley aan het werk te zien. Zo ook in deze bijzonder vermakelijke klucht, waarmee ik mij –ondanks het toch wel voorspelbare verhaal– kostelijk heb vermaakt.

Leuke film. Elke keer als ik Jessie Buckley zie denk ik dat ze een dochter van Sam Neill zou kunnen zijn.

Ja het is een beetje oudbollig, maar wel goed gemaakt en weet de constante speelduur wel te vermaken.

Met name Olivia Colman is ook wel weer uitermate sterk met haar mimiek haha.

Goeie film waarin een vrouw haar buurvrouw ervan verdenkt obscene brieven te versturen. De film speelt zich af net na de eerste wereldoorlog en de positie van de vrouw destijds komt hier prima naar voren. Vermakelijke personages en het grofgebekte taalgebruik binnen deze setting is ook leuk. Uitstekend acteerwerk van de gehele cast. Met gemak 3.5 sterren.

Een luchtige who done it mysterie film met humor en enige drama.

Het acteer spel is prima van de cast.

Gezien de trailer had ik meer verwacht van deze film.

Wat tegenviel, ik had meer humor verwacht en de film is wat eentonig.

Best een vermakelijk film, maar ik had hier veel meer van verwacht.

Wel is de locatie waar de film zich afspeelt wel sfeervol.

Toch een beetje teleurgesteld in deze film.

Dit is een leuke en onderhoudende film. Je verveelt je geen moment. Er zit een krachtige vaart in het verhaal.

De spelers doen ook allemaal hun best. Ook de tijd waar het verhaal zich in afspeelt, werkt mee. Net na de 1e wereldoorlog.

Dus allemaal pluspunten? Nee, want de film is niet MEGA grappig. Ik heb maar een paar keer gegniffeld. Desalniettemin is de film ZEKER de moeite waard.

Vooral Anjana Vasan steelt de show met haar (soms ingetogen) aanwezigheid.

Anonieme haatberichten zijn tegenwoordig geen uitzondering. In vroeger tijden waren haatberichten uitzonderlijker, maar ook weer niet ongewoon. Je moest er wel iets meer moeite insteken. Het schrijven en versturen van een brief is iets ingewikkelder dan het componeren van een lelijk stukje tekst dat je vervolgens verstuurt met een druk op de verzendknop. In de jaren 20 werden in het Engelse kuststadje Littlehampton brieven met vulgaire scheldkanonnades naar diverse personen verstuurd. De teksten waren niet mals en wie denkt dat het woord fuck een modern woord is, heeft het helemaal mis. De film Wicked Little Letters is gebaseerd op deze gebeurtenis die de geschiedenis is ingegaan als de Littlehampton Libels.

Het zoeken naar de persoon achter de brieven is een belangrijk aspect van de film. Niet het belangrijkste aspect. De film is geen heuse whodunnit. Bovendien is het niet uitzonderlijk moeilijk om te raden wie de brieven verstuurt. Er zijn weinig gegadigden en er zijn voldoende aanwijzingen. Mocht de oplossing desondanks een raadsel blijven, dan geeft de film relatief vroeg het antwoord weg. Zoals gezegd is de film geen echte whodunnit die tot de laatste scène wacht met de openbaring.

Twee andere aspecten zijn belangrijker. In de eerste plaats is er de humor. De personages zijn bijzonder overdreven vormgegeven en worden op die manier erg goed vertolkt door acteurs als Olivia Colman, Timothy Spall en Jessie Buckley. Ze spelen heerlijke karikaturen. Ondanks de karikaturale personages en het kolderieke speurwerk is de film geen komedie pur sang. De film is deels ook verrassend serieus en tragisch.

Centraal staan drie vrouwen die onderling nogal verschillen maar die alle drie op een bepaalde manier gevangen zitten in een masculiene samenleving die hun amper enige inspraak toestaat. Zo ontstaat een veelzijdige kijk op een periode waarin de vrouw een ondergeschikte positie innam. Drie interessante vrouwen met elk een eigen triest verhaal. Boeiend.

Wicked Little Letters is een film die met meerdere aspecten vermaakt. Het is leuk om het spoor van de brieven mede te volgen. Het is intrigerend om je te verdiepen in de drie psychen van de drie vrouwen. Het is bijzonder vermakelijk om het heerlijk gechargeerde en merkwaardige gedrag van al die karikaturale personages te volgen. Prima film.

Niets. op aam te merken voor mij.

Moet jeetje je smaak zijn.

Kleine, zeer genietbare komedie, waarin de vloer wordt aangeveegd met allerlei vormen van hypocrisie, oordelen en paternalisme.

Nou nou als dat al een tirade is. Wacht maar tot ik mijn ergernissen over oudere mensen en het niet even twee uur dicht kunnen houden van hun mond in de bioscoopzaal hier te berde breng, dan lijkt het al meer op een tirade.

En dit was wel degelijk van belang om mijn mening te omschrijven want de zaal zat vol mensen van twee generaties eerder die echt om heel belegen humor moesten lachen. Dat viel mij enorm op. Als dat iemands humor ook is dan weet die persoon door mijn review dat deze film juist wel geschikt is. Geen idee ook waarom het minder relevant is dat ik mij stoorde aan het gebruik van die taal (niet het taalgebruik an sich, wel dat dit als """humor""" wordt gebracht maar waar het schelden zelf het hele punt is. Tja, dat is gewoon niet grappig als je er niets mee doet verder.

Wicked Little Letters is een heerlijke film die goed weet te vermaken. Ondanks dat het allemaal vrij doorzichtig is houdt het je toch bezig. De humor is plat maar zeer geslaagd.

Ik vond dit een heerlijke film en heb er van genoten. Zo te lezen ben ik gelukkig niet de enige. Het is natuurlijk niet echt een comedy, en ook niet als zodanig bedoeld. Gelukkig maar, want die zijn meestal vervelend. De film zit wel vol komische momenten, maar de boodschap is in feite toch heel serieus. Mooi spel van Jessie Buckley, Olivia Colman, en vooral van Timothy Spall. Mooie beelden ook van Littlehampton en West-Sussex. Het aardigste is natuurlijk dat de vrouwen de mannen hier de baas zijn, en dat anno jaren twintig.

Leuk filmpje over de scabreuze vete tussen nette christenvrouw Edith Swan (Olivia Coleman) en Ierse rouwdouwer Rose Gooding (Jessie Buckley). Heerlijk geschreven dialogen vol olijke scheldkanonnades en de overdreven reacties van brave lieden die erop reageren. De grote twist voel je al van mijlenver aankomen, maar gelukkig blijft 'Wicked Little Letters' (2023) het magere mysterie niet onnodig lang rekken. Eigenlijk gaat 't meer om de psychologische overeenkomsten tussen twee dames die allebei klein worden gehouden door anderen. Ook wel grappig dat er meer van het verhaal blijkt te kloppen dan je zou denken. Zo lijkt de wonderlijke ontmaskering van Edith compleet verzonnen, maar het blijkt in grote lijnen best overeen te komen met de werkelijkheid.

Op de omslag van de blu-ray disc staat: "An absolute blast", volgens het Britse filmtijdschrift Screen Daily. Dat maakte me nieuwsgierig. Nadat ik me door de speelduur had geworsteld, kwam ik tot de mening: "An absolute bore" met personages die op mijn zenuwen werkten en een verhaaltje dat me totaal niet wist te boeien.

Een oud verhaal wat geniaal uitgevoerd wordt - meesterlijke regie van Sharrock en een perfecte cast met Coleman, Vasan, Buckley en Spall in de voor de hand liggende hoofdrollen. En waar je halverwege de film misschien denkt dat het toch wat jammerlijk is dat de clue al weggegeven wordt, wat daarna volgt is een heel fraai voorbeeld van hoe een film eindigen moet. De laatste grap vlak voor de aftiteling, zodat je met een brede grijs en een grinnik uit de film komt. Geniale timing, en perfect gebruik van het talent van de acteurs.

Een leuke en vlotte whodunnit-klucht, maar dan zonder gepleegde moord. De uitgesproken en dik aangezette typetjes werken prima en het spelplezier spat ervan af.