Good Bad Girl (2022)

Mete Gümürhan over Good Bad Girl - Filmkrant

Televisiefilm over een vrouwelijke detective, die bij een onderzoek op zaken stuit waar de politieleiding liever niets van wil weten. Een beetje traag maar over het geheel genomen niet slecht.

Gast, de film is nog niet eens uit..

Beetje interessant proberen te doen.

Wel eens van NPO Plus gehoord? € 2,95 per maand. Eerst zorgen dat je GOED geïnformeerd bent alvorens met een beschuldigende vinger te wijzen.

À propos, ik heet niet "Gast". Zeg maar gewoon Bernard.

Rechercheur Alize Warhuis [Jade Olieberg] is net teruggekeerd van moederschapsverlof wanneer ze betrokken raakt bij het onderzoek naar de dood van Jalila Alami. Haar baas [Jochum ten Haaf] doet het al snel af als een gevalletje overdosis door een vrouw die ‘te hard heeft gefeest’, maar Alize vindt aanwijzingen die duiden op een mogelijk misdrijf. Maar haar (mannelijke) collega’s nemen haar niet serieus, ook niet wanneer ze verdere aanwijzingen vindt in het politiedossier van Jalila. Traag en troosteloos geregisseerd met een afstotende, felle belichting. Het spel is nogal wisselvallig, het centrale mysterie weinig intrigerend en de uitkomst vaag en oninteressant. Olieberg verleent het geheel nog wat waardigheid, maar dat is het dan ook wel.

Uitstekende film, ware het niet dat het verhaal mij veel te makkelijk in elkaar steekt, inclusief belegen einde. Jade Olieberg (ze kwam me bekend voor, maar ik kan op Imdb geen titel vinden die me bekend voorkomt), op zich al geen straf om te zien, doet het erg goed, maar eigenlijk was er niet één acteur die het slecht deed. De sfeer, hiervoor aangeduid als traag en troosteloos geregisseerd met zgn. afstotende, felle belichting, vond ik uitermate realistisch en 'fris', bij gebrek aan een betere omschrijving.

Aanvankelijk vond ik het wat traag gaan, maar dat sloeg vrij snel om naar gepast ingetogen zonder poespas (zou maar zo kunnen dat dit mede een direct gevolg was van corona, zie het eerder gelinkte interview). Jammer dus dat de uitwerking van het op zich best interessante verhaal tekortschoot, want het had een behoorlijk hoog cijfer op kunnen leveren. Maar omdat ik ook niet altijd de kwaadste wil zijn, ga ik voor een kleine 7.

De titel vind ik zwak en ook slecht gekozen, eigenlijk.

Mwoh, echt boeiend werd de film niet - dusdanig dat ik nu na ruim een week eigenlijk niet eens meer echt weet wat er nu gebeurde en waarom ik de film zo weinig bijzonder vond. Visueel saai, clichématig, en redelijk geacteerd maar ook niet meer dan dat. 2,0*.

Ontknoping vond ik niet erg verrassend. Dat de twee agenten ruzie hadden om een integriteitskwestie legde heel dik er bovenop dat zij erbij betrokken waren. Ergens had ik nog een diepere laag verwacht, bijvoorbeeld dat de baby van de detective uiteindelijk niet “echt” blijkt te zijn en al in het kraambed is gestorven, en dat de omgeving meespeelde om de harde waarheid te verzachten. Werd namelijk zo gefilmd alsof het een beetje een droomwereld was waarin baby Maya bestond. Ook door opmerkingen van omstanders (“wij passen wel op haar”; “het ging vast goed vandaag met haar maar ik pas op een andere groep”) had ik zoiets verwacht. Denk ook aan de scènes waar papa met de crècheleidster stond te smoezen alsof ze samen een geheim bewaarden; de momenten dat de detective steeds gestoord werd tijdens het kolven alsof iedereen wist dat het nep was; en het moment waarop er een boom wordt geplaatst voor Maya op omgewoelde aarde, alsof het een memento was. Maar niets van dat alles dus, óf het is aan de vrije invulling van de kijker.

Redelijke film, naast drama toch ook wel van het misdaad genre, met een matig uitgewerkt slot.

meer dan uitstekende politiefilm

prima spelende (voor mij vrijwel onbekende) acteurs.

erg jammer dat het einde vrij abrupt was.

hier had veel meer ingezeten wat de film alleen maar ten goede had gekomen.

daarom half puntje minder, maar een ruime 3,5 ster is toch niet slecht te noemen toch.

Rechercheur Alize Waarhuijs [Jade Olieberg] heeft haar zwangerschapsverlof er net op zitten wanneer ze de dood moet onderzoeken van Jalila Alami, die zelf op het punt stond moeder te worden. Tot haar verbazing lijken haar collega’s de zaak snel te willen afhandelen, maar Alize laat zich niet van de wijs brengen en bijt zich vast in het onderzoek. Al snel blijkt dat bijna alle betrokkenen iets te verbergen hebben en rijst het vermoeden dat er sprake is van een misdrijf. Wanneer haar leidinggevende [Jochum ten Haaf] haar ook nog begint tegen te werken, weet Alize niet meer wie ze nog kan vertrouwen. Een serie ondervragingen vol veelzeggende blikken, maar zonder enige spanning of suspense. Olieberg speelt haar rol als een nuchtere, integere agente, maar dat maakt dit er bepaald niet interessanter op. Uiteindelijk is het een sfeerloze whodunit met een onverschillige ontknoping.