Rotjochies (2019)

Boeiende documentaire over een groepje jeugddelinquenten. Wel jammer dat men zo focust op Mitchel waardoor we eigenlijk nauwelijks iets over de anderen te weten komen.

Ik houd van documentaires over jongeren met problemen. Toen ik las waar deze documentaire over gaat, interesseerde het mij dus gelijk. Mooi idee om deze jongeren nog een kans tot verbetering te geven op het Franse platteland. Een omgeving die in bepaalde opzichten helend voor de geest kan zijn, en soms kan letterlijk afstand nemen tot nieuwe inzichten leiden. Ik vraag me echter wel af of het deze jongeren écht zal helpen, en vooral of ze eventuele verbeteringen thuis kunnen voortzetten. Ik vind het mooi in beeld gebracht, en fijn dat alles ondanks de camera zo naturel verloopt. Wel vind ik het ook jammer dat de aandacht erg op Mitchel ligt. Ik was ook benieuwd naar meer informatie over de anderen, zoals het meisje Sanne. De hulpverlener vind ik wel goed, ze lijkt haar werk met zorg te doen, maar is 1 hulpverlener voldoende? Al met al een ruime 8. 4*

Ik weet het niet

Is het antwoord op bijna elke vraag die in deze docu gesteld word. Had wat langer moeten duren zodat je de kinderen wat beter leert kennen.

De jongeren maken zich er inderdaad meestal van af met een "ik weet het niet" en ik geloof inderdaad dat ze het ook niet echt weten. Het zit diep in hun binnenste en zelf kunnen ze geen antwoord vinden. Het zijn diepbedroevende, doodernstige situaties waar elke poging om er uit te geraken lof verdient, maar alleen maar uit die korte voorbeelden die de film aanhaalt, ziet ge zo de verschillen die er bestaan. Voeg daarbij dat de oorzaken van de ellende evenmin identiek zijn en dat het precies achterhalen ervan een bijna onmogelijke opdracht is.
Goedgebrachte documentaire die enkele concrete voorbeelden van probleemjongeren voor de camera haalt, op een heel natuurlijke wijze het werk van de hulpverleners en reacties van de pubers vertoont en ook in een paar gevallen op zoek gaat naar de mogelijks falende elementen in de ouder/kind verhouding.

Dit is een meesterwerk.

Ik houd van twee soorten documentaires: overgeproduceerde docu's die filmisch veel te brengen hebben, of die dingen zoals deze met een registrerende camera en verder niets. Geen pratende koppen, geen interviews, geen vertelstem. Dit soort docu's zeggen gewoon meer, ook al zal hierin wel geknipt zijn. Het is verder wel een boeiende film, ook al hadden sommige kinderen best wat meer aandacht mogen krijgen. De maker focust zich soms te veel op één kind en de rest wordt dan vergeten. Maar goed, wat we zien is wel een dikke voldoende. 3,5*.