Conviene far Bene l'Amore (1975)

Wat zie ik?? Nog geen stemmen voor deze briljante sex comedy van Festa Campanile met Proietti, Giorgi en Agostina ?
Zoals u hierboven kunt lezen hebben we hier te maken met een thematiek die 100 procent seventies is: de energiecrisis icm de ideeen van de toendertijd hippe, knettergekke psychiater Wilhelm Reich, die heilig geloofde in de bevrijdende energie van het nobele liefdesspel.
Een naar verhouding dus nog originele en hoogstaande premisse voor een sex comedy, waarin Proietti een chef de clinique speelt die na research meent te hebben uitgevogeld dat niemand minder dan Agostina Belli de ideale vrouweljke sparringpartner en energiebron zou zijn- en welke idioot zou hem ooit tegenspreken- terwijl vreemd genoeg de vadsige De Sica dan het ideale mannetje zou zijn.
De gimmick is dan dat Proietti steeds iets nieuws moet verzinnen om de 2 bij mekaar te krijgen, zonder daarbij letterlijk over lijken te gaan, want zijn methodes zijn net als die van Reich ietwat omstreden.
Dit alles houdt dus in dat we Agostina vaak naakt in beeld te zien krijgen, en om ons geluk compleet te maken krijgt ze soms assistentie van een al even naakte en buitensporig enthousiaste verpleegster Giorgi, wat wil je nog meer? Ja, dat ze samen met mekaar liggen te rollebollen, maar dat zat er helaas niet in.
Na ongeveer 45 minuten wordt het wel wat repetitief, om pas in de laatste 20 weer op stoom te komen met tegen het slot een satirische twist , de strekking ervan is nogal obligaat en kunnen we heden ten dage nog beluisteren als er weer eens over de zgn. sexualisering van de maatschappij wordt gemutst.
Terecht een klassieker en bij vlagen briljant, maar een tikkie te lang naar genrebegrippen.