La Cena delle Beffe (1942)

Wat zie ik, nog geen puberale grapjes over de titel ? Jullie stellen me teleur.
Klassieker gebaseerd op het al even gekende stuk van Benelli dat ik verder niet ken, maar waarvan de intrige hier getrouw schijnt te zijn verfilmd, en dat op zijn beurt teruggaat op een 16-e eeuwse Florentijnse kroniek. Dankt zijn huidige roem waarschijnlijk omdat het de eerste Italiaanse film zou zijn met blote boobs - die van Calamai- in beeld, maar volgens de pundits waren Eottore Fieramosca en ICDF eerder. Laatstgenoemde werd vlak daarvoor opgenomen met de zelfde sets en kostuums die hier worden gebruikt.
Behalve door het legendarische boobies moment (sta attento...guarda ! ) is dit natuurlijk op zich al een klassieker dankzij de gothische fotografie en decors in een stijl die zou worden nagevolgd door Freda, en daarmee door de hele Gothische school in IT....of dacht je dat Calamai toevallig in profondo rosso van Argento zat ? Dat de film zelf teruggrijpt op de swashbuckleresthetiek van de Errol Flynn films is duidelijk, en niet vergeten dient te worden dat Gance in deze tijd in Italie werkzaam was.
Meest geslaagde scène was imho die in de campanile, de gehele film speelt zich trouwens binnen in donkere ruimtes af, de tweede helft in feite geheel op dezelfde plaats, zoals dat in de klassieke school hoort. De moord op het eind is in dezelfde traditie off-screen, en het slot is er eentje van het type " wie de goden willen vernietigen, maken ze achteraf gek "
Sommige buffs verzekeren- verrassend -dat er een homo-erotische band zou bestaan tussen Nazzari en Valenti, maar het komt op mij eerder aandoenlijk onhandig over allemaal, al zouden we kunnen stellen dat Valenti de spiegologie van een valse nicht heeft. Zowel Nazzari de pestkop met zijn geweldige eighties melody kapsel als zijn aanvankelijke slachtoffer en latere al dan niet geslaagde wraaknemer zijn weinig sympathieke figuren, de eerste lijkt wel een parodie op een zwarthemd, de tweede is een soort case study in ressentiment.
Zwakste punt is de theatrale retoriek van de personages, die nu wel erg stoffig overkomt.
Ik had het over ressentiment en zwarthemden: Valenti werd na de oorlog samen met zijn vriendinnetje Ferida- die hier een bijrolletje heeft- door de partizanen tegen de muur gezet. Een andere bijrol is trouwens weggelegd voor een piepjonge Valentina Cortese.
Goede gothische score van Becce..
De DVD uit 2002 bevat helaas geen anderstalige onderschriften.

Van de "vader van de Italiaanse cinema" zag ik tot nu toe alleen La Corona di Ferro (1941) maar de stijl is direct herkenbaar. Wellicht dat dit komt omdat beide films dezelfde sets gebruiken en historisch naakt bevatten, zoals pippo al aangeeft. Wat mij betreft is het vooral een zeer rijke belichting die de scenes echt tot leven brengt, daar waar andere pepla en swashbucklers tot in de jaren 50 nogal stijfjes zijn. Vooral Bava zal hier goed naar gekeken hebben, maar ik ben van plan om snel ook andere Italiaanse jaren 60 gothiek (Freda inderdaad, nog niets van gezien!) te gaan zien, dus binnenkort weet ik hopelijk nog meer.

In de tekst/plot is deze wel nog 'old school' en theatraal, dus ik was minder onder de indruk dan van Corona (een echte aanrader, ook een favoriet van Scorsese), maar het is toch wel een vermakelijk filmpje en een goede voorbereiding voor de epische co-productie met Frankrijk in Fabiola (1949) waar recent een goede DVD van is verschenen in Italie... die ondertussen ook van fansubs is voorzien!