Hikari no Oto (2011)

The Sound of Light gezien tijdens het iffr in een volle zaal wat me toch wel verbaasde. Vooraf een praatje van de regisseur. Een regisseur die zowel boer als regisseur is. Een film over het lokale boerenleven in Japan. Dit is ook zo’n film waarvan het moeilijk is in te schatten wat het gaat doen. Na het zien ervan is het zelfs moeilijk in te schatten wat het heeft gedaan.

The Sound of Light is als een rustig voortkabbelende rivier. Een rivier zonder gevaren, zonder verrassingen. Een rivier zonder plekken waar je nogmaals heen wilt gaan. Maar wel een rivier die blijft stromen en je uiteindelijk veilig thuisbrengt.

The Sound of Light is moeilijk te doorgronden. Yusuke, het hoofdpersonage, is weinig sympathiek zodat het doorgronden van de film niet wordt vergemakkelijkt. In het begin is het moeilijk om alle namen te leren kennen. Ook omdat we niet met iedereen kennis maken is dit erg lastig. Dit had Yamasaki anders moeten oplossen want zo bleef het de gehele film door vrij ontoegankelijk. Daarnaast maakte Yamasak vrij weinig gebruik van muziek, en dat mistte ik erg tijdens de vaak trage scenes. Positief punt aan de film is dat het wel naar een soort van eindpunt werkt, nieuwsjaardag. Verder valt hier niet zoveel over te zeggen.

2,5* voor deze trage Japanse film over het boerenleven.

Distributeur Filmfreaks gaat deze uitbrengen op hun IFFR-label. (Had er nog nooit van gehoord.)