Messer im Kopf (1978)

Komt Donderdag 10-10 op de ARD om 00:45

Aanrader want Bruno Ganz speelt hier schitterend ..

De hulpeloosheid en voelbare frustratie van de hoofdpersoon, in deze mix van een politieke thriller en psychodrama, wordt tegen het licht gehouden van de samenleving in de jaren zeventig. Terrorisme in het toenmalige West Duitsland was een vaststaande realiteit waar niemand om heen kon. De regisseur heeft een nauwgezet portret gemaakt van een ernstig gehandicapte man, die keer op keer moet leren hoe hij zijn leven weer inhoud kan geven. Het motto is wantrouwen; onschuldige mensen zijn slachtoffer van een leugenachtige overheid en democratie werkt meestal niet. jammer dat het einde zo dubbelzinnig is.

De vertolking van Bruno Ganz is een vaste aanwezigheid in mijn beste-rollen-top-10-aller-tijden. Iemand deze film al eens op DVD tegengekomen?

Nu op zowel Blu-ray als DVD verkrijgbaar, zie bijvoorbeeld bij dodax .

Inmiddels bovenstaande Blu-ray ontvangen en bekeken. Een sublieme 4K-transfer die het tijdsbeeld van 1978 (lange revers, leren jasjes, lange haren, wijde pijpen, mannen met laarzen) prachtig vangt, met strakke kleuren en helder geluid. (Bruno Ganz draagt overigens Adidas-sportschoenen, nu weer zeer gewild als vintage-retro.) Eén Duits geluidsspoor, optionele Engelse ondertiteling. Als extra's twee interviews, één met regisseur Reinhard Hauff (2007, 25 minuten) over de insteek van het script (met niet de politieke complicaties maar de afasie als uitgangspunt) , cast en crew, en zijn eigen voorliefde voor rebellerende underdogs; en één met producent Eberhard Junkersdorf (2008, 13 minuten) over zijn samenwerking met Hauff, de medische research en de setting van het (echte) ziekenhuis, helaas geen van beide ondertiteld. (O ja, en er zit een "Wendecover" bij : als je de papieren hoesomslag omdraait krijg je precies hetzelfde saaie artwork maar dan minus leeftijdsaanduiding en barcode. Hoera!)

        Los van de kwaliteit van de remaster blijft dit een meesterlijke film over een man die bekneld raakt tussen politie en politiek, met een hoog tempo (veel sneller dan ik me herinnerde, Hoffmann wordt nog vóór de begincredits neergeschoten), spaarzame maar zeer effectieve muziek, een uitstekend script dat ook ruimte biedt voor zwarte humor in de vorm van Hoffmanns verbale verhapselingen, en bovenal een fenomenale Ganz.