Uvlecheniya (1994)

Opvallend weinig stemmen voor een film die goed was voor een Russische 'Oscar' voor Beste Film en Regisseur. De 'blonde' actrice Renata Litvinova die ook een rolletje heeft in de laatste film van Kira Muratova werd op het Filmfestival van Rome onthaald alsof ze hele bekende Hollywoodactrice was ...

Dit was voor mij de tweede film van Kira Muratova die ik zag en kon er opnieuw niet veel mee. Maar dat komt vooral omdat het scenario vol zit met monologen en dialogen! Dat werkte bij mij op een gegeven moment op de zenuwen omdat de regisseuse zo weinig filmisch bezig was. Te weinig rust / stiltes. Te weinig vertrouwen in de acteurs. En net zoals in Vechnoe Vozvraschenie / Eternal Homecoming (2012) werd er te veel (uit)gesproken en ben daar zelf nooit zo'n grote liefhebber / voorstander van.

Litvinova is inderdaad een grote ster! haar regiedebuut heb ik helaas gemist op het IFFR destijds... net als Muratova's (latere) werk ziet het er zeer apart uit en wordt het over het algemeen maar matig gewaardeerd .... en is het lastig te verkrijgen.

Oh, dat wist ik helemaal niet. Ze zat samen met de rest van de cast en crew achter me.

Kun je 'apart' eens definiëren, Beavis?

Boginya: Kak Ya Polyubila (2004) lees de eerste twee comments en dan heb je toch wel een beeld

Maar wat heeft die film met het oeuvre van Kira Muratova te maken?

de link tussen de twee gaf je zelf al aan... maar omdat ik persoonlijk de films met en van Litvinova nog niet heb gezien, kan ik je niet in detail antwoord geven... gezien de trailers lijkt het op elkaar, als ik het me goed herinner, en dat zou wel eens niet toevallig kunnen zijn; vandaar dus.

Is het erg dat je films pas kunt waarderen als je de maakster beter en beter leert kennen door de rest van haar idiosyncratische oeuvre te kijken? Is het per sé nodig? Soms lijkt het van wel.

Wat een heerlijke film. Wat een heerlijke chaos. Wat een heerlijke nonsens en wat was het ook weer uit het leven gegrepen. Muratova komt uit Oekraïne en het mondaine van de Zwarte Zee past haar uitstekend. Wat heerlijk om eindelijk eens een Muratova te zien die aan zee speelt (ze zijn er wel, maar niet veel). De paardenraces, de jockeys en de sierlijke dames passen in het mondaine leven hier. Maar evengoed passen hier de clowns, de gekkigheid, de liederlijkheid en de dood. Ergens las ik dat dit Muratova's beste film is. Nog beter dan haar Magnum Opus 'Het Asthenisch Syndroom'. Dat zou kunnen kloppen als je Zerkalo de beste film van Tarkovskiy noemt. Het persoonlijke gedicht over Rusland, de traditie en de Russen.

Litvinova (dat is dus de blonde) is écht een ster. Kolenda (de donkere) vond ik een beetje té. Misschien kwam het door de clowns, maar nergens leek Muratova zo veel op Fellini.

Hier móet ik nog wel even op reageren. De paardenscènes waren weergaloos. Zeker onrustig, maar zoek de verschillen tussen paarden vol adrenaline voor en na de race en de verhitte Russische 'parings'rituelen. Ik zag ze niet. De onrustige stijl van Muratova is toch vaak meer doordacht dan dat je in eerste instantie zou denken. Daarom schreef ik in het begin ook dat je moet leren kijken (en luisteren) naar haar films en aanvaarden. Dat komt bij Muratova niet vanzelf heb ik gemerkt. Maar ik weet niet of dat erg is. Het is ook wel begrijpelijk dat dit niet iedereen zal liggen.

Van mijn speurtocht naar de films uit de landen van de voormalige Sovjet Unie vind ik de films van Muratova toch wel de grootste verrassing. Ook deze film die ik van een Russische "pindakaas" site heb kunnen plukken en waarvan ik in tegenstelling tot Vechnoe Vozvrashchenie (2012) gelukkig ook een Engelse ondertiteling heb kunnen vinden.

Deze film kende een paar zeer mooie scènes, de scènes met de zeer aantrekkelijk ogende dames uiteraard, de scènes met de paarden maar vooral de dressuurscènes met die katten en honden en dan het geratel er tussendoor van moeder en dochter. Zeer vermakelijk allemaal. Ik kreeg er in ieder geval een zeer vrolijk gevoel van.

4.0*