Urlatori alla Sbarra (1960)

Fulci's masculin feminin, waarbij dient te worden opgemerkt dat waar het werkje van godART nu uiterst stoffig en oubollig overkomt als een soort opa vertlelt, dit meesterwerk van auteur Fulci niets van zijn frisheid heeft verloren...terwijl het zes jaar ouder is dan de godART film...

Fulci's tweede musical alweer in een film die aantoont dat hij de nouvelle vague al verre voorbij was, met wederom Celentano, Mina, Elke Sommer, de 'gebruikelijke' volgens de credits Carotenuto en niemand minder dan Chet Baker als l' americano ! De credits vertellen ons dat een scenario vrijwel afwezig was, dat lijkt te kloppen in deze vrijwel non-narratieve film die slechts draait om de optredens van de jonge muzikale garde die zich heeft geformeerd onder de naam teddy boys en waartoe ook Baker behoort , een bende waarvan toen blijkbaar Sentieri gekender was dan Celentano, want die eerste vormt met Sommer het gebruikelijke liefdeskoppeltje.

Net als godART kiest Fulci-zo oud als de gekruisigde gristus- partij voor de jeugd en toont ons de spijkerbroek en de schreeuw als merktekenen van de nieuwe beschaving, terwijl de oudjes er in de figuur van Carotenuto-Gammarrelli van langs krijgen, Gamarrelli de producent die het klootjesvolk dom houdt met zijn confectiestijl muziekshows voor de massa, een figuur van het soort dat nog steeds rondloopt...waaraan dient te worden toegevoegd dat de brave Fulci op zijn sterfbed waarschijnlijk spijt zou hebben van zijn op het eind uitgesproken wens tot meer muziekprogramma's voor de jeugd..

En Chet Baker dan ? Die is continu spaced-out, zegt af en toe iets in het Engels maar speelt zijn trompet wel degelijk, en zingt ook "one last kiss", ja hij dubde zichzelf. Italocultliefhebbers zullen ook Marilu Tolo herkennen.

Score werd verzorgd door Umiliani.