When the Boys Meet the Girls (1965)

Een film met weinig balans. Het is een musical dus het is wel te verwachten dat er liedjes in zitten. Maar het is verrassend dat het zo uiteenloopt van garagerock (Sam The Sham), over Britpop (Herman’s Hermits), entertainment (Liberace), classic jazz (Louis Armstrong) tot … Connie Francis toe (voor de gelegenheid met een Phil Spector meidensound). Er zit geen lijn in en de sfeer schiet op dat vlak alle kanten op. Tussendoor is er ook nog een groepschoreografie verwerkt met tap dance. Gelukkig zijn de liedjes en scènes op zich wel vermakelijk. Met uitzondering van de wat stijve interpretaties gebracht door Harve Presnell. Hij is ook te oud voor de rol die hij hier speelt (college boy) en sorry maar de chemie met Connie Francis ontbreekt volledig. Voor chemie moet je dan wel met 2 zijn maar aan Connie zal het voor mij niet liggen want zij speelt altijd met veel charisma in de handvol films die ze gedaan heeft.

Een film met Louis Armstrong kan ik sowieso niet buizen (zakken voor de Nederlanders) dus ik focus dan maar op de positieve elementen van de film.