Tsuma Yo Bara no Yô Ni (1935)

Wat is deze film belachelijk goed geschoten. Had niet verwacht zo'n visueel sterke film uit 1935 tegen te komen, en zeker niet van een als klassiek te boek staande regisseur als Naruse. Zie hier al heel veel Resnais en Yoshida in terug, wow. Ook inhoudelijk sterk, door een soort vroege poging om het melodrama te demaskeren en het verwachtingspatroon van kijkers te doorbreken. Niet alleen de visuele stijl, maar ook de vertelstijl is hier op momenten vooruitstrevend te noemen (vooruitlopend op de new wave), voor zover ik dat met mijn beperkte historische filmkennis kan beoordelen. Daarbij is de humoristische inslag ook nog eens geslaagd.

Dat ik hem geen 4.5* geef komt doordat de film te gehaast - of in ieder geval te beknopt - wordt gebracht, waardoor een echt diepe indruk achterblijft. Helaas, maar verder lijkt me dit gewoon essentiële cinema. Snel meer zien van Naruse.

De vroege films van Shimizu beloven visueel ook erg sterk te zijn, waarmee ik meteen weer hernieuwde hoop in de jaren 30 heb gekregen.