Boerenpsalm (1989)

Goede film over een boer en zijn gezin op het einde van de 19de eeuw.

Ronny Waterschoot is heel goed in zijn rol als boer Wortel en Jef Burm is grandioos als de pastoor.

Maar de beste rol wordt hier gespeeld door Karen Van Prijs, die subliem is als de blinde (volwassen) dochter en die rol met overtuiging speelt.

Een van de betere Belgische plattelandsfilms.

vrij aardige film. 't is wel een verhaal dat zich over een lange periode afspeelt, dus dan zit je wel met het probleem dat bijna al de personages vrij oppervlakkig weergegeven worden. in feite is Wortel het enige personage met diepgang in de film, gespeeld door Ronny Waterschoot die soms wat aan overacting doet. de blinde dochter is een lichtpunt in de film, net als de mooie landschappen. gezien op DVD en de beeldkwaliteit is verrassend goed voor een vlaams produkt uit die tijd, prima restauratie, want als je dat gaat vergelijken met de onbewerkte trailer is het een wereld van verschil

Ook bekend als Boeikes van Floepie uit Merlina.

Aardige film over boer Wortel en zijn familie:3,0

Felix Timmermans' roman samengeperst in anderhalf uur film. Het moest vlug gaan.

Typische Vlaamse film, zoals ze er voorheen alleen maar van die soort kenden.

Het zit evenwel goed in elkaar en de belevenissen - of moet ik zeggen "malheurs" - van boer Wortel worden goed verhaald met de terechte aandacht voor de bijzondere rol van de boerin, het roddelcafé, de "pastorale" inmenging en wijsheden, de fierheid van de boer, het bijgeloof...

Vol dramatiek en schalkse humor, dit zeer verdienstelijk werk van Roland Verhavert.

Plezierig om nog eens Ronny Waterschoot aan het werk te zien (een pluim voor de maquillage bij de veroudering), alsook de alsdan onmisbare Jef Burm en de jonge Christel Domen, ondertussen in ieder Vlaams gezin overbekend, en trouwens uitstekend in haar rol.

Aardig boerendrama, maar Pallieter vond ik veel beter.

Film die volledig in de lijn ligt van die andere Vlaamse boerenfilm die enkele jaren eerder uitkwam, Het Gezin Van Paemel (Film, 1986). Net zoals daar wordt het harde boerenleven uitgebeeld, al wordt er in Boerenpsalm ook af en toe het leven geromantiseerd. Uiteraard ook hier ellende die niet zo uitzonderlijks was voor die tijd. Kindsterftes en andere overlijdens passeren ook de revue, maar daar waar in Het Gezin Van Paemel het pessimisme overheerst, valt het hier op dat de film een stuk optimistischer is, mede uiteraard door de positief ingestelde boer Wortel.

Geen andere subthema's als het opkomend socialisme of het liederlijke leven van de adel. Dat laatste is slechts een voetnoot in het verhaal. De rol van de pastoor, eveneens een vriend van boer wortel, komt prominenter in beeld en mede door hun vriendschap is het plot vrij gemoedelijk.

Geen Senne Roefaer, maar wel een prima Ronny Waterschoot als pater familias, net als Jef Burm als dorpspastoor. En ook Karen Vanparys mag niet ontbreken. Leuk!

Redelijke film over het leven van een boer rond de 18de op 19de eeuwwisseling. Dit boerendrama wordt nogal theatraal gebracht en ook het acteerwerk valt daaronder. Het verhaal beslaat een paar decennia, echter zijn de tijdsprongen niet altijd even duidelijk. Toch kijkt het wel gemakkelijk weg, want er gebeurd genoeg. Een kleine 3.0 sterren.

Anno 1989 hadden de meeste Belgische films nog een vrij groot theatergehalte. Al zou er de komende jaren wel verandering in komen. Voor regisseur Roland Verhavert was het zijn laatste film. Ook al begon hij in '55 met een wat atypische new wave film 'Meeuwen sterven in de haven' zouden daarna wel meer 'boerenfilms' als De Loteling en Pallieter volgen. Boerenpsalm is de verfilming van het gelijknamige boek van Felix Timmermans uit 1935, al speelt het verhaal zich af eind 19e eeuw. Het relaas van boer Wortel, zijn familie en het boerenleven. Goed gespeeld door Ronny Waterschoot en een hoop bekende gezichten van Jef Burm als eeuwige pastoor, een jonge Eirk Goossens, Christel Domen en een piepjonge Matteo Simoni als pasgeboren baby. Al is dat laatste dankzij internet, en niet omdat ik hem meteen herken.

Het verhaal van Felix Timmermans is in een film gepropt en komt wat samenhangend over. De acteerstijl is ook niet meer wat we ondertussen gewoon zijn. Maar soms heeft de film nog wel zijn charme. Je moet er wel van houden natuurlijk. Misschien wordt het tijd dat er nog eens een verfilming komt van zo'n oude Vlaamse literaire klassieker.