Naar de Klote! (1996)

Gisteravond gekeken en ik vond deze film best eigentijds, authentiek en ergens ook wel vermakelijk.

Toch maakte het, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Beats, niet echt heel veel indruk.

Het acteerwerk is karig, alhoewel ik best een fan ben van Tygo Gernandt en Thom Hoffmann.

Fem van der Elzen lijkt trouwens van de aardbodem verdwenen en over haar is zelfs online weinig te vinden (afgezien van referenties met deze film natuurlijk).

De muziek sprak mij destijds wel aan, alhoewel ik nooit zo'n gabber-fan ben geweest (ben meer liefhebber van techno, trance, electronic etc).

Onlangs weer herzien op Youtube en de stem kan flink omhoog.

Destijds zou het niet veel voorgesteld hebben omdat in de jaren 90 iedereen zijn experimenten deed op gebied van film en Naar de Klote! daaruit niet zo snel verkozen werd. Als je de filter erdoorheen haalt is dit nog best een hoogvliegend Nederlands product als het gaat om cult. Qua montage en stijl, net als Zusje, al zijn tijd ver vooruit.

Nederland had in de jaren 80 en 90 zo nog wel meer producten die volkomen genegeerd werden.

Uiteindelijk doen de plotgaten er niet zoveel meer aan toe en is het acteerwerk gewoon een kwestie van improviseren geweest. Maar dat had je wel vaker in de toenmalige Indie-films.

4,5*

Ik weet nog op de set van deze farce dat werkelijk niemand ook maar enig idee had waar ze mee bezig waren.

Tom Hofman lag de helft van de tijd te slapen op een parkbankje aan de IJ-oever. Daar hadden ze in een loods ook een makeshift houseparty (zonder muziek) georganiseerd voor figuranten.

Die dachten dat ze naar een echte houseparty gingen. Maar om de dialogen op te nemen moest de muziek steeds uit en moesten ze dansen alsof ze muziek hoorden.

De hele aanwijzingen kwamen niet aan, want de helft van de bezoekers was inmiddels aan de pillen. Toen braken er ook nog knokpartijen uit en was op de set n soort opstand gaande.

Die Ian Kerkhof werd helemaal gek en liep te schelden en te razen en dronk ondertussen een fles Vodka leeg en snoof zich suf van filmfonds geld.

Zelden zo gelachen op een set.

Echte cult dus.

Tevens was Naar de Klote! daarentegen wel een inspiratie voor Gaspar Noé voor zijn film Enter the Void, kwam ik onlangs achter.

Teruggezien en hoewel ik hem beter kan waarderen dan toen, nog steeds wel een vrij lelijke film met behoorlijk matig acteerwerk.

Overigens werd deze film destijds nogal gehyped in de Gabber en hardcore media van toen, volgens mij wilde ze nogal dat de film over hun ging voordat ze wisten hoe slecht ie ontvangen zou worden. De film heeft namelijk helemaal niks met gabber te maken. Het is voornamelijk club muziek (Mary go Wild van Grooveyard, overigens een erg goede plaat, was de soundtrack) en club DJ's waar het om gaat. Er is wel een kleine cameo van de Party Animals en het Happy Hardcore nummer Good to Go hoor je op het einde.

Good To Go.

Zou ik niet direct happy hardcore noemen maar soit.

Ik wel. Flamman en Abraxas productie met dezelfde basslijn als Hava Naquila, Aquarius etc etc met vocals van Remsy. Was een pure happy hardcore act destijds. Die party animals zelf waren figureheads.

Nummer is wel okay an sich, voor een HHC plaat. Ik weet niet of hier een Tekno Mafia mix van was, die vond ik van hun oudere plaatjes wel leuk.

Nog een goed voorbeeld van een Nederlandse bout film. Nog niet eens om het ruk verhaal, maar vooral de manier van filmen en editen. Je mag wel heel wat troep tot je toe nemen, wil je dit nog serieus goed vinden.

Staat genoteerd.

Breakbeats, jolig melodietje, geen al te zware gabberkick. Het leunt er toch wel héél erg dicht tegenaan.