Il Treno dei Bambini (2024)

Film verteld één op zich mooi verhaal. Toch kon ik me maar moeizaam laten meevoeren. Kan aan mezelf liggen maar alles leek vaak emotieloos en onecht geacteerd

Mooie film, echt van genoten.

De wereld en de armoede bezien door de ogen van kinderen. Na de tweede wereldoorlog kunnen kinderen uit het verarmde Napels bijkomen en aansterken in gebieden op het platteland in het noorden van Italië. De kinderen van Napels willen zeker niet met de trein weg, weg uit hun vertrouwde omgeving. Spookverhalen en onwetendheid geven veel angst, zowel bij de kinderen als hun ouders.

De jonge Amerigo komt bij zijn gastgezin langzaam tot bloei en uiteindelijk kiest hij voor zijn eigen pad.

meer info...https://www.bnnvara.nl/varagids/artikelen/the-childrens-train-aandoenlijk-maar-voorspelbaar-italiaans-historisch-drama

Ik vond het nogal tegenvallen. De kinderen acteerden maar matig en waren teveel geregisseerd. Het viel mij bijvoorbeeld op dat de groepen kinderen alles tegelijk deden, bijvoorbeeld allemaal roepen - we worden vergiftigd, en dan - als ze gerustgesteld zijn - allemaal tegelijk op het eten aanvallen. Dat komt allemaal zo gekunsteld en onnatuurlijk over. Het verhaal vond ik verder totaal oninteressant.

Die welvaartskloof tussen het rijke noorden en arme zuiden speelt vandaag de dag nog steeds in Italië. Daarom dus ook bijzonder interessant om te zien hoe de naoorlogse situatie was. Niet zo rooskleurig zo blijkt in het arme en nog steeds aan flarden geschoten Napels.

Wel een mooi project van de overheid om kinderen nieuwe kansen te bieden door hen tijdelijk onder te brengen bij gastgezinnen in het noorden. Buiten hier en daar wat kleine schermutselingen best positief gebracht. Ik kan me inbeelden dat het in werkelijkheid niet allemaal louter rooskleurig verliep.

Een bizarre relatie toch wel tussen Amerigo en zijn moeder, een soort van haat liefde verhouding wegens de vaak financieel uitzichtloze situatie. Wel grappig hoe de kinderen collectief een aantal keer erg argwanend waren, maar al even snel terug overtuigd raakten van het tegendeel.

Best een mooie film, zeker ook qua sfeer en decor, maar misschien iets te veel feel good om echt indruk te maken.

Ondanks de (misschien terechte) kritiek hier, ik vond het een prachtige film. De film laat zien hoe er toch een sprankje hoop in het leven van die kinderen kwam. Schrijnend is te zien hoe groot de armoede was in het zuiden van Italië. ze aten zelfs honden en katten. Maar de jongetjes laten zich niet bedotten en vertrouwen al die volwassenen niet zomaar. Een film vol emoties, maar die zijn gelukkig niet al te dik aangezet.

Het werd reeds begin vijftiger jaren op een schalkse manier duidelijk gemaakt in de filmpjes van "Don Camillo", de impact van het communisme op het straatarme, wanhopige Italië en is ook bijvoorbeeld terug te vinden in het levensverhaal van de Italiaans-Franse acteur en zanger Yves Montand.

Een hoe dan ook tedere film - vergeven we maar de puntjes van overdrijving om de tegenstellingen op te drijven - met een historische toestand als achtergrond.

Centraal staat de verscheurende keuze waar een jongere voor staat maar niet in het minst ook deze van diegenen die van hem houden maar in een totaal andere wereld leven en keuzes maken die in hun ogen en op dat ogenblik hoe moeilijk ook voor de hand liggen.

Heb er een 4 voor over.

Mooie film die goed weergeeft de klassse maatschappij is in Italië na de oorlog.

Een mooi drama met een prima verhaal.

De beelden en het camerawerk echt super.

3.0 ***