Het Hart van Hadiah Tromp (2018)

Na 30 minuten uitgezet. Wat een ... film.

Het verhaal, het acteren en de dialogen zijn tenenkrommend slecht, zelfs voor een televisiefilm

De herhaling aanstaande vrijdag kan beter geschrapt worden

Ik heb het een kans gegeven, maar het is niet mijn ding. Ik vind het verhaal niet interessant genoeg, de humor vind ik niet grappig en het acteerwerk vind ik niet geweldig. Mijn aandacht verslapte al gauw. Daardoor heb ik het maar halfjes gekeken. Leuk geprobeerd, maar nee, geen top film. 1,5*

Het gaat alle kanten op en nergens wordt er echt doorgepakt. Het is het gewoon niet.

Godverdomme, wat een bagger! Vreselijk politiek correct, met vooral de lesbiennes en de economische vluchtelingen. Hoofdpersone Hadiah Trump was bloedirritant, zo onrealistisch, al die ruzie en romances in krap anderhalf uur. Enige pluspunt is (redelijke) skamuziek. Voor de liefhebbers van The Toasters, Skatelites, Madness, misschien -puur de muziek- nog enigzins te waarderen.

Mike Weerts (Of Ik Gek Ben) was weer erg overtuigend.

1,5* voor muziek. Het scenario had beter uitgewerkt moeten worden.

Ik neem mijn musicals heel serieus. Een goede film in dit genre kan absoluut niet zonder de zang of de dans, omdat de muzikale sequenties die dingen zeggen, uitbeelden en versterken die in de andere scènes ongezegd blijven. Een slechte genrefilm zet ska/reggae op de achtergrond en laat de cast te pas en te onpas een riedeltje meezingen en dansen. Alsof het cliché van muzikale mariniers niet al zondig genoeg was, zet Peter Heerschop (mister nonchalance himself) ongeveer de meest ongeloofwaardige strenge marinekapitein ooit neer. Chloé Leenheer (zijn fictieve dochter) is de soort multiculturele soapie waar men een diversiteitsquotum mee kan afvinken. Leenheer wordt namelijk niet gehinderd door charisma, acteertalent of anderzins een reden om op het scherm te zijn. Nu ja, ze is knap, kan soulful zingen en heeft een kleurtje. Dan weet men eindelijk weer eens een diverse cast te vinden voor een publieksfilm, maar net als in 'Fake' (2016) - waarin de enige noemenswaardige Marokkaans-Nederlandse acteur (Nasrdin Dchar) werd gedegradeerd tot nepsjeik in een eveneens oerdomme komedie - lijkt die aanwezigheid van niet-witte acteurs weeral meer een gimmick dan iets anders. Als deze troep in de bioscopen draait val ik er niet over, maar men moet niet stelselmatig publiek geld inzetten voor drakerige genrefilms die de plank faliekant misslaan.

Het niveau samengevat: 'Weet je wat het is met verliefdheid? Het is als een baksteen: zwaar op de maag en onverteerbaar. Ja, dat kan je niet uitpoepen, en als je denkt te zweven of te buitelen, dan blijft die baksteen daar...en hij blijft recht liggen!...en ja dat schuurt je maag en dan denk je dat het een maagzweer is, maar het is je hart dat aan het bloeden is. Je wil zwemmen maar je zinkt. Je wil springen maar je komt niet van de grond. En dan realiseer je je...*dramatische intonatie*...dat je zelf de baksteen bent.'

Film gaat alle kanten op, is nergens echt goed uitgewerkt en die losse tonen verzwakken elkaar ook. Komt er een dramatisch stukje, wordt er opgebouwd naar de climax, heb je een volgend moment het idee in een flauwe komedie te zitten. Enorm matig geacteerd ook, alsof de plaatselijke toneelclub is opgetrommeld en overal hangt er het gevoel van een schoolreisje. Sowieso dat gedrag en handelen van juffrouw Tromp dat alleen in dit soort films voorkomt (met je koffer te laat en struikelend en al met een ceremonie meedoen bijvoorbeeld). En Peter Heerschop is sowieso niet serieus te nemen. Leenheer is wel lief en aantrekkelijk verder en de muziek is aardig, maar dat is het enige. 1,0*.

Ze ging op twitter helemaal haar eigen film promoten. Het heeft wel iets charmants: zo'n jong iemand die enthousiast is over die eerste filmrol.

Een redelijk komedie/muziek/romantiek film...

Redelijk verhaal...

Redelijk acteerwerk...

Komedie is mijn ding niet...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Redelijk camerabeweging, iedere keer knippen en plakken...

Niet te moeite waard...

Best ok...alleen is die meid wat irritant qua acteren

Wat een bende. Spel, scenario en timing. Echt niks werkt. Erik de Bruyn lost it completely.

Ja, bizar. Van een regisseur die heel kieskeurig is met projecten naar...nou ja...dit!

Denk dat het met die kieskeurigheid ook wel meevalt. Kessels en vooral Wilde Mossels zijn heel goed. Verder is het wel erg braaf en ondermaats wat hij maakt.

Voorheen was hij wel bewust kieskeurig. Tussen Wilde Mossels en Nadine zit een hele poos om die reden.

Weet ieder van jullie wat nou zo kenmerkend is aan al die negatieve reacties. Er zit geen opbouwende kritiek in. Geen positieve punten die wel in de film voorkwamen.

Alleen maar zielig gemompel vanuit je luie stoel en dat gesnauw, bleghhh!

Kijk nou eens zonder hoge verwachtingen.

-Een verhaal in een krijgsmacht wereld

-Karma in de liefde

- De onbevangenheid van een stoere jonge meid

De humor is wel leuk, als je je gewoon op het verhaal concentreerd.

En als je het dan vanuit een ander oogpunt wilt kijken, denk dan eens hieraan:

-Enkele ervaren acteurs en actrices

-Jonge nieuwe gezichten in de film wereld

-Klein budget met zo weinig materiaal zoveel eruit halen

Je gaat je toch niet concentreren op de humor! Wees slimmer dan dat, zet juist je verstand op nul en leer mee binnen de vloot!

Het is een hele mooie film die met veel jonge mensen is geproduceerd.

Beter kan het altijd! Maar ik heb bewust 5 maal de film op een rustige moment teruggekeken en iedere x weer opnieuw genoten.

Wat ook weer zo is,

Wanneer je als kijker zelf GÉÉN

-Humor

-Spanning

-Ambitie

-Focus

-Sociaal affectieve eigenschappen ervaart

in jouw eigen wereld, waarin dit altijd begint - kun je natuurlijk een film spiegelen die dit wel beheerst.

Niet denken, maar beleven!

Iets ergers dan dit kan ik bijna niet bedenken...

Nu ja, misschien als iemand voor vijfmaal de duur van deze film met een stroomstootwapen tegen mijn testikels blijft porren, terwijl 'Heb Je Even Voor Mij' net zo lang op repeat staat.

Whaha, dit hadden ze in die film moeten doen.

Dan had jij vast nog wakker gebleven

Als je de,, titanic,, wilt zien, moet je ook niet naar een marine romantische comedy film gaan zitten kijken. Met titanic ogen ?

Nee, ik kijk graag naar luchtige feel good- ook al is het voorspelbaar en dertien in een dozijn - maar dan moet het iig goed gemaakt zijn en iets hebben wat mijn aandacht vasthoudt. Hadiah Tromp heeft die ijsberg niet nodig om naar de diepste diepten van de wansmaak te zinken.

?✌?

Hadiah Tromp [Chloé Leenheer] heeft geen zelfdiscipline, geen doorzettingsvermogen en onvoldoende zelfrespect om tegen haar vader [Peter Heerschop], een hooggeplaatste officier bij de Marine, te zeggen dat ze helemaal niet in zijn voetsporen wil treden. De Bruyn en coscenarist verzonnen een vage smoes om haar toch als matroos van een marineschip te krijgen, gooiden alle clichés (minus de leuke) uit het inmiddels wel erg gedateerde Police Academy op een hoop en voegden nog wat willekeurige, maar volkomen uit de lucht gegrepen muzikale intermezzo’s toe aan deze werkelijk erbarmelijk slecht geacteerde komedie. Als je tanden al beginnen te knarsen wanneer Jacqueline Blom haar opwachting maakt als Kapitein Ter Braak, kun je dit beter meteen afzetten. Het ergste moet dan namelijk nog komen.