Ichijo Sayuri: Nureta Yokujo (1972)

In 1996 was Kumashiro Tatsumi Filmmaker in Focus op het Rotterdams Filmfestival. Het was voor het eerst dat zijn films buiten Japan werden vertoond. Omdat zijn oeuvre (en zeker deze film) zo'n beetje de start van het Pinku (soft porno) genre markeerde werd aan zijn films (dit is meen ik zijn derde) een groot belang toegekend.

Om de censuur te omzeilen (schaamhaar tonen is (was?) taboe in Japan) maakt hij voor deze film gebruik van zwarte balken die over het opgenomen beeld werden geprojecteerd. De soms lange en brede balken in het beeld zouden een minder verstorend (zelf ritmisch effect kunnen hebben) dan een coupure van de scene (EDIT: dit schreef ik bij de bespreking van Street of Joy (1974)).

Er werd ons verzocht om niet te lachen als die balken in beeld kwamen, want het zag er wel vreemd uit, soms 25% van het beeld afgedekt met zwart). Want die balken schoven door het beeld en werden ook soms als een soort split screen stijlmiddel ingezet. Toch wel hilarisch (stiekem). Ik weet niet of de TV-vertoning op ARTE deze weken die balken ook gebruikt worden. Gaf wel een extra dimensie.

De film zelf lijkt sterk op andere Japanse producten uit die tijd, zoals Street of Joy (ook van Kumashiro) en Gate of Flesh (van Suzuki) of Immortal Love (van Chusei). Productiewerk in felle kleuren, boertige verhalen en vaak in spetterend cinemascope.

Geen zwevende zwarte balken te ontdekken, slechts in 1 scene [de tweede kaarsvet-scene] heel eventjes, wellicht omdat druppelend kaarsvet op schaamlippen toch iets te ver gaat...?

Alles is dus te zien in deze film die bestaat uit zo'n 40% seks. O.a. seks op een ronddraaiend rood bed; een 5-minuten durende zelfbevredigings-scene op het podium van ster-stripper Sayuri Ichijo (jaja, ze speelt zichzelf) met heel veel kaarsvet; een langdurige lesbo-scene, alweer op het podium onder toezien van oude Japanse mannen; en het hilarische eind-shot, ook letterlijk.

Verder is de beschrijving boertig wel van toepassing. Ook al ziet alles er schitterend uit, de rest is boertig, aartsflauw, en zelfs saai. De langdurige seks-scenes die werken als onderbrekingen zijn daaraan 'de schuld'. 2*

De seventies waren ook in Japan 'wild'. Deze prent won de prestigieuze Kinema Junpo Award voor beste actrice en script. Onbegrijpelijk.

Jammer dat je de balken hebt gemist, tenminste dat ze niet bij de uitzending te zien waren. Dat ronddraaiende bed staat mij ook nog helder voor de geest.

De scènes met de guitig ogende stripper Hiroko Isayama zijn met voorsprong heeft beste onderdeel van deze softcorefilm. Het optreden van Sayuri Ichijo, die zichzelf speelt, had van mij niet gehoeven. Haar gedoe met kaarsvet ziet er liederlijk uit.

Ik heb in de loop van de tijd een handvol films van Kumashiro gezien, kwalitatief variërend van matig tot bagger. Ik laat het hier maar bij.