Le Lièvre de Vatanen (2006)

Mijn konijn en ik.

Vatanen schiet in z'n tweede jeugd, een existentiele crisis, is even de weg kwijt - en gaat met zijn konijn op walkabout. Dat werkt met sommige van de gebeurtenissen die ze meemaken goed, maar de grap is wat aan de karige kant om een hele film mee te vullen. Dan val je terug op de mooie plaatjes van de besneeuwde Canadese bossen - niks mis mee eigenlijk.

Of Christopher Lambert nou een gelukkige keuze was voor de hoofdrol vind ik wat twijfelachtig. De man acteert als een strijkplank - en ondanks dat je zou kunnen argumenteren dat dat ook is wat er gevraagd wordt voor de film, kan je daar dan nog steeds beter een behoorlijke acteur voor hebben.

En even twijfelachtig is het om een hele film lang vol te houden dat dat beest een haas is.

Heerlijke kleine ingehouden film over echte vriendschap tussen een man en een haas.

Gerenommeerd fotograaf heeft geen zin meer in zijn werk en sluit vriendschap met een haas. Wat volgt is een absurde roadmovie van een man en zijn haas. In het begin lijkt het nog wel een serieuze film, maar hij wordt steeds absurder en slaat soms ook door. Verder mist de film wel richting en visie. De basis is een sprookje van een haas die mensen wil helpen, maar echt goed uit de verf komt dat allemaal niet. Ook hinkt de film op zoveel gedachten dat je niet eens duidelijk krijgt wat nou de doelgroep voor deze film is. Het kan zowel voor kinderen zijn als voor volwassenen. Het kan als een moralistische film gezien worden of als een absurde. Het kan een humoristische film zijn of een serieuze. Maar hij heeft wel een sympathieke uitstraling. En de film had een stuk beter kunnen zijn als de regisseur wist wat hij wilde.