Youchai (1995)

Lekker ingetogen Chinese film met prima stoïcijns acteerwerk en een kil, winters sfeertje. Verhaal en karakters zijn niet echt bijzonder, maar de voordelen overtreffen de nadelen.

een wat donkere film over het leven van een chinese postbode in een arme wijk; voor mijn smaak was de verhaallijn wat mager; terwijl ik toch van beperkte verhaalllijnen houd

Zo vlak voor het IFFR eens een van de eerste Tiger-winnaars bekeken. En wat ik een klein beetje vermoedde bleek ook zo. Ik heb deze film al eens gezien. Op TV, waarschijnlijk een jaar nadat hij een Tiger won. Wat ik het meest herkende was de stoicijnse postbode die enveloppen opende. Maar veel wist ik er niet meer van.

Het blijkt een trage en subtiele film te zijn waar door de verhaallijn op een bescheiden manier de sfeer wordt geschetst van China. Eigenlijk van het Peking van vlak voor de economische opgang. Er worden huizen gesloopt en er verrijzen flats, maar veel is nog zoals het al jaren is. Net als de hoofdpersoon heel even levens aanraakt en dan weer weggaat doet de film dat ook. De film is ook een metafoor voor het gebrek aan vrijheid in China. Er wordt meegekeken in je leven en iedereen lijkt gevangen te zitten in zijn of haar leven. Leven dat verborgen blijft achter een facade. De filmstijl is vrij droog, vooral in de eerste helft, maar wordt tegen het einde een heel klein beetje lyrischer.

De film werd illegaal gemaakt omdat He Jianjun een filmverbod had gekregen naar aanleiding van zijn vorige, ook in Rotterdam bekroonde film. Deze was ook nooit door de censors gekomen, die waren zich waarschijnlijk rotgeschrokken, zeker in die tijd, van de ruwe stijl en vooral de thema's die in de film voorbij komen. Dit is zijn bekendste film gebleken. Het IFFR is He Jianjun in elk geval wel altijd trouw gebleven. Aan de site te zien hebben ze zijn hele oeuvre vertoond.

3.5*

Het spaarzame gebruik van muziek in deze Chinese film vond ik toch wel heel opvallend. Verwachte ik totaal niet. Soort van elektronische muziek in combinatie met een piano. Dat bereikte in de laatste scène + aftiteling wel zijn hoogtepunt. Raakte me heel diep.

Normaal gezien hou ik wel van nihilistisch Chinees drama, maar in deze film gebeurt wel erg weinig opzienbarends. Meerder keren viel ik in slaap en moest ik weer alles terugspoelen. De postbode is al een saaie loner, maar de verhalen achter de mensen wiens brieven hij leest worden totaal niet levendig en waren voor mij ook niet erg interessant.

Nee, ik kon hier weinig positiefs over melden.