Bienvenue au Gîte (2003)

Voordat ik deze film ging bekijken had ik geen idee wat ik kon verwachten. Het is typisch zo'n film die twee kanten op kan gaan: óf het wordt helemaal niks, óf het wordt boven verwachting leuk. Dat laatste was gelukkig het geval en dat komt vooral door alle gekke karakters in de film. De vrouw van het betreffende stel, Caroline, is een ongelofelijk bot mens en dat levert in combinatie met de plaatselijke vrouwenclub, de vrouwelijke burgemeester die bezeten is van olijven, en de homo's die de concurrende gîte runnen, hilarische momenten op.

Geen meesterwerk (het verhaal is ook wel erg simpel), maar wel een vrolijke film met droge humor en zeker 3,5 * waard.

Dit leek me een vrolijke film in een mooie omgeving met veel couleur locale en gezelligheid...dat had het ook kunnen zijn, ware het niet dat de vrouwelijke hoofdpersoon gedurende de hele speelduur met een chagrijnige ontevreden smoel rondliep, daarmee niet alleen de sfeer verpestend voor de andere personages in de film maar ook voor mij. Kan het nog zo bedoeld zijn: het irriteerde me enorm. In een serieus relatiedrama had ik dit kunnen accepteren, maar in dit luchtige verhaal was het contrast met de overige personages, die grotendeels "typetjes" waren, (te) groot.

Het uitgangspunt is leuk: een man en een vrouw nemen een landelijk gelegen bed & breakfast over zonder dat ze weten waar ze aan beginnen. Gelukkig is er iemand -een beetje tegen wil en dank- achtergebleven om ze op weg te helpen. (overigens een sympathieke rol van Annie Grégorio die wèl goed de balans tussen komedie en drama weet te bewaren) Tot dusver goed, ik kon begrijpen dat de inschattingsfout even verwerkt moest worden, maar ik verwachtte een keerpunt. Helaas, dit kwam bij haar niet. Ze bleef tot de laatste snauw vervelend, hij werd haar spuugzat (het mocht even duren) en ze vertrok. Vlag uit, niets meer aan doen, toch nog eind goed al goed zou ik denken, maar nee, hij belt haar weer op om af te spreken...

Jammer, maar het heeft een film met een leuk gegeven toch wel een beetje voor me verpest. En het ergste is dat ik na dik anderhalf uur irritatie misschien wel net zo lelijk gekeken heb als die griet

Norma schrijft het al: Marina Foïs haalt weg wat in dit soort film de hoofdingrediënten moeten zijn: warmte, gezelligheid, sfeer. Jammer...

Erg veel humor zat hier niet in, leuk om een keertje gezien te hebben.