Germania Anno Zero (1948)
Genre: Drama
Speelduur: 78 minuten
Alternatieve titels: Germany Year Zero / Deutschland im Jahre Null / Allemagne Année Zéro
Oorsprong:
Italië / Frankrijk / Duitsland
Geregisseerd door: Roberto Rossellini
Met onder meer: Edmund Moeschke, Ingetraud Hinze en Franz-Otto Krüger
IMDb beoordeling: 7,8 (13.636)
Gesproken taal: Engels, Duits, Italiaans en Frans
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Germania Anno Zero
"A soldier can lose everything but his courage."
Edmund, een jonge jongen die leeft in het verwoeste Duitsland van na de oorlog, moet allerlei dingen uithalen om zijn familie te helpen bij de vergaring van voedsel om te kunnen overleven. Op een dag ontmoet hij een man die vroeger zijn leraar was en hij hoopt op steun, maar de ideeën van deze man leiden Edmund niet in een betere of veiligere manier van leven...
Externe links
Acteurs en actrices
Edmund
Il Padre
Eva
Karl-Heinz
Il maestro
Frau Rademaker
Jo
Thilde
Il medico
Amica di Eva
Video's en trailers
Reviews & comments
Freud
-
- 10772 berichten
- 1153 stemmen
Het is even wennen aan de nogal houterige manier van acteren (en de verschrikkelijke muziek) maar in feit is dit een erg knappe film. Het verhaaltje is op zich niet veel speciaals, maar de lange scene aan het einde wordt beschouwd als een van de beste uit de filmgeschiedenis. En helemaal gelogen lijkt me dat niet, het gaat echt over een hallucinante en erg mooie scene met de prachtige ruines van het kapotgeschoten Berlijn op de achtergrond. Dus we gaan niet zagen en 4 sterren geven.
Freud
-
- 10772 berichten
- 1153 stemmen
Een mooie omschrijving die ik op de videocassette gevonden heb:
Neither an analysis of post-war Germany nor of the lingering appeal of fascism it is a film in the likeness of its central character and the devastated city in which he lives. Rossellini himself stated that the whole thing was conceived specifically for and around the extraordinary final scenes of Edmund wandering in the ruins, and this long final sequence marks the end of a narrative trajectory which begins in the mode of fairly straightforward 'documentary' reportage but becomes ever more hallucinatory and disturbing, charting a journey through a strange, devastated landscape full of pain, danger and fear.
Anatolia
-
- 2666 berichten
- 1511 stemmen
Normaal verveel ik me niet echt met nostalgische films als deze en nu eigenlijk ook weer niet. Maar ik had deze keer een beetje moeite met de te snel elkaar opvolgende scènes, waardoor ik op het eind het gevoel had dat ik de helft van de film had gemist (waarom bekommert die leraar zich nou eigenlijk opeens om hem? hoe wordt hij zo vlug 'vrienden' met die twee andere zwerfkinderen? wat is er nou precies aan de hand met zijn ondergedoken broer? etc.).
De film had van mij dan ook veel langer mogen duren. 78 minuten is zeer kort: het verhaal kwam daardoor dus niet goed tot zijn recht.
Zoals Freud zegt, is die laatste (trage) scène inderdaad een erg mooie. Toen ik die zag had ik dan ook zoiets van: waarom niet de hele film lang aan dit tempo en prachtige kameravoering (het jongetje Edmund door de straten van Berlijn volgend) vastgehouden? Dan had het best een klein meesterwerkje kunnen zijn in mijn ogen.
Helaas kan ik het nu niet hoger dan een 2,5 geven.
P.S. Freud, weet jij misschien wat de voice-over precies vertelde helemaal aan het begin van de film? Ik heb dat niet zo goed kunnen volgen.
stinissen (crew films & series)
-
- 22196 berichten
- 66792 stemmen
Overleven doe je soms door te sterven.....
The Eye
-
- 580 berichten
- 4284 stemmen
Ik had de pech dat de versie die ik zag, volledig in het Italiaans was en de ondertiteling nogal snel ging. Zodoende heb ik veel moeite gehad om de film te kunnen blijven volgen. Desondanks een prima film met een sterk einde.
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
P.S. Freud, weet jij misschien wat de voice-over precies vertelde helemaal aan het begin van de film? Ik heb dat niet zo goed kunnen volgen.
This movie, shot in Berlin in the summer of 1947, aims only to be an objective and true portrait of this large, almost totally destroyed city where 3.5 million people live a terrible, desperate life, almost without realizing it. They live as if tragedy were natural, not because of strength or faith, but because they are tired. This is not an accusation or even a defense of the German people. It is an objective assessment. Yet if anyone, after watching Edmund Koeler's story, feels that something needs to be done, that German children need to relearn to love life, then the efforts of those who made this movie will be greatly rewarded.
- Roberto Rossellini (Germania Anno Zero)
klute89
-
- 3650 berichten
- 0 stemmen
Ik wil deze film erg erg graag zien, weet iemand of deze ergens te koop is?
Anatolia
-
- 2666 berichten
- 1511 stemmen
This movie, shot in Berlin...
- Roberto Rossellini ([i]Germania Anno Zero)
Een beetje laat, maar nog bedankt. Ik moet de film eens herzien; de eerste keer was het met een half oog, laat in de nacht.
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
Moet je zeker doen. Germania Anno Zero is toch wel de allerbeste film van Rossellini! Rossellini demonstreert hier zijn kunnen.
Adrenal
-
- 1381 berichten
- 0 stemmen
De jongen op de foto lijkt erg op de jongen in Ladri di Biciclette. Is het dezelfde?
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
Neen, 'Edmund' is een Duitser en 'Bruno' is een Italiaan. Verder is Edmund getraumatiseerd en ook niet zo onschuldig en afhankelijk als die jongen in Ladri di Biciclette.
'Bruno' representeert hoop en voorspoed, terwijl 'Edmund' een product is van het mislukte Duitse rijk (en daarom dus zelf gedoemd is te mislukken).
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Bijzonder een film te zien zo direct na de val van het Rijk in een stad zo in puin, met zo'n menselijk edoch monsterlijk idee. Neo realisme in Duitsland, waar Edmund doorheen banjerd en door een constante stroom aan negatieve invloeden niets anders lijkt te kunnen dan zelf langzaam in te zakken. Zo'n einde lag in het verschiet, daarom mistte het wat impact, maar de weg ernaartoe was daarentegen vrij mooi. Film zelf liep soms wat stroef, geluid was hier erbarmelijk (in de versie die ik zag), zou hem gaarne nog eens in wat betere kwaliteit zien.
Baggerman
-
- 10577 berichten
- 7977 stemmen
Vanwege het tijdsbeeld natuurlijk een heel bijzondere film, net als Roma, Città Aperta. Wat voor budget je ook hebt, zon óvertuigend decor als 'the real thing' kun je nooit evenaren. De ruines van Berlijn zien er werkelijk verschrikkelijk uit om in op te groeien. Voor iedereen in Europa was het vlak na de oorlog moeilijk, maar voor de Duitsers nog eens extra moeilijk omdat ze natuurlijk ook nog eensvolledig door alle andere Europeanen werden uitgekotst. Op symapthie hoevden ze niet te rekenen.
Het acteren is inderdaad houterig (typisch Duits?), maar dat komt ook vanwege de Italianse dub. Bijzonder treurigeinde. Wat een pedo-creep trouwens, die leraar! Brr!
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Moeilijk te beoordelen, we kregen een print te zien zonder ondertiteling, en ondanks dat ik Duits altijd wel aardig makkelijk kan volgen was het hier een stuk lastiger. Te meer omdat het toch al niet zo'n beste print was, zo ook dus het geluid.
Uiteindelijk vielen een aantal dingen op in positieve en negatieve zin:
* Vrij matig theatraal acteerwerk en een paar knullig aandoende scenes.
* Opvallend overtuigende achtergrondshots van Berlijn, werkelijk alles is kapot, mensen wonen in kapotgeschoten huizen en dekken gaten in de muur af met een schilderijtje. Camerawerk en editing vond ik echter in zijn geheel nogal droog.
* Een mooi verhaal en vooral een knap laatste kwartier. Ook iets meer gevoelscinema dan daarvoor.
* Vlot en opvallend kort, verveeld daarom geen moment.
Het eerste halfuur kon me niet helemaal boeien, de rest maakt flink wat goed. Boven 3* kom ik echter niet uit.
yeyo
-
- 6308 berichten
- 4460 stemmen
Schrijnend portret van hartje Berlijn anno 1948. Schrikwekkend om te zien wat het puinhoop het daar 3 jaar na de oorlog nog was! Ook interessant dat een film eens de naoorlogse periode aankaart, een thema dat vaak nogal genegeerd wordt. Onterecht, want voor velen betekent het einde van de oorlog nog niet het einde van de miserie. Voor mensen zoals de jonge Edmund bijvoorbeeld, het product van een verwoeste samenleving. Op een erg deprimerende manier volgt de kijker hem door zijn leven van diefstal en honger al zwervend door het puin. Ook al speelt zich film zich over een grotere tijdsspanne af, voelt het erg als 'a day in a life' aan. Een mooie, nogal experimentele score verstrekt het hopeloze gevoel.
Meeslepend en compromisloos tot en met, al is het niet altijd even geloofwaardig, wellicht door de soms gebrekkige uitwerking. Ook het sterk fragmentarisch karakter vond ik naar het einde toe niet zo sterk. Desalniettemin, een belangrijke film binnen het Italiaans neo-realisme.
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
Desalniettemin, een belangrijke film binnen het Italiaans neo-realisme.
Roberto Rossellini is de spirituele founding father van het neorealisme EN de Nouvelle Vague . Zonder Rossellini zou GODard niet eens zo bekend en invloedrijk zijn ...
Een user op imdb omschreef deze film als volgt : ' The Führer of Films ' . Ik ben het helemaal met hem eens !
Friac
-
- 1323 berichten
- 1056 stemmen
Zeker en vast geen absoluut meesterwerk binnen het Italiaans neorealisme vind ik. De ingrediënten die dit soort films net dat ietsje minder mooi maken - behoorlijk slecht acteerwerk van ongetrainde acteurs, vaak onverzorgde montage,... - zitten in Germania Anno Zero, maar het menselijk drama (dat zo sterk aanwezig is bij films als Ladri di Biciclette, La Terra Trema of Umberto D) is niet meeslepend en overtuigend genoeg om de film op te tillen tot een hoger niveau. Nochtans doet Rossellini zijn best en wordt een gitzwart beeld van het naoorlogse Duitsland geschetst, met als protagonist een kleine jongen die van de ene ellendige situatie in de andere belandt en tenslotte uit zelfhaat, wroeging en onder invloed van de uitzichtloze situatie zelfmoord pleegt, een behoorlijk brutaal moment.. Helaas zorgde o.a. het matig acteerwerk (vooral bij de oudere broer, de vader en de twee jonge boefjes) er voor dat bepaalde scènes niet zo sterk uit de verf kwamen.
Het grootste pluspunt aan Germania Anno Zero vond ik dat de film een voor mij behoorlijk uniek beeld geeft van het aan flarden geschoten Berlijn net na de oorlog. Vooral in de laatste scène van de film - de sterkste van de hele film, maar daar zal iedereen het over eens zijn veronderstel ik - komt dit sterk naar voor, het neerslachtige decor is de grootste sterktehouder van Rossellini's sluitstuk van zijn oorlogtrilogie.
Degelijke film, maar hij mist voor mij dus de emotionele kracht die er bij andere films uit het Italiaans Neorealisme voor zorgt dat de film boven zijn intrinsiek mindere technische kwaliteiten getild wordt. Een standaard 3*.
3*
Bobby Briggs
-
- 151 berichten
- 7090 stemmen
Roberto Rossellini is de spirituele founding father van het neorealisme EN de Nouvelle Vague . Zonder Rossellini zou GODard niet eens zo bekend en invloedrijk zijn ...
Dat deze film een grote rol heeft gespeeld in het neorealisme snap ik, maar de link met de Nouvelle Vague en Godard snap ik niet zo goed? Leergierig als ik ben, vraag ik je om meer uitleg. Verklaar je nader.
Ik hoop dat je mijn bericht leest, want ik zie juist dat jou opmerking dateert van twee jaar geleden.
Als iemand anders een antwoord op mijn vraag kan geven, aarzel niet!
Alvast bedankt!
Trouwens, de film is een goed tijdsdocument en geeft ondanks de volgens mij wat mindere acteerprestaties, een goede inkijk in het naoorlogse Duitsland. Kwestie van ook even mijn mening over de film te geven.
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
De Nouvelle Vague is in feite ontstaan vanuit het neorealisme . De grondleggers van de Nouvelle Vague waren allen sterk beïnvloed door Rossellini en vooral door Viaggio in Italia (1954) . Volgens hen was ( is ) Viaggio in Italia (1954) de eerste moderne film ooit ! Truffaut noemde Rossellini zelfs " the father of the French New Wave " .
Persoonlijk zie ik weinig verschil tussen Germania Anno Zero (1948) en Viaggio in Italia (1954) en zodoende is Germania Anno Zero (1948) wat mij betreft de allereerste moderne film ooit !
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Het derde deel van Rossellini's oorlogstrilogie vind ik het sterkst. Vonden Roma, Citta Apertà en Paisan nog plaats in Italië, in dit deel is het verwoeste Berlijn nèt na de oorlog het decor. Wat zag dat er toen uit, echt ongelooflijk. De jonge hoofdpersoon Edmund, probeert zoveel geld voor zijn familie bij elkaar te harken, maar ondervindt alleen maar pech en ellende. Het verhaal is zoals vaker bij neorealistische films zonder veel poespas, maar wel okee dus. Wat me vooral bijgebleven is, zijn de beelden van complete destructie. Heeft iemand meer tips van dit soort na-de-oorlogfilms of documentaires?
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Een bij vlagen behoorlijk indrukwekkende film, en zeker de beste film is van Roberto Rossellini’s oorlogstrilogie, al ontlopen de drie films elkaar niet zo heel veel.
Wat vooral opvalt en automatisch ook zorgt voor indrukwekkende beelden, is de norm troosteloze setting van de film. Berlijn is aan het einde van de oorlog zwaar gebombardeerd en dat is hier duidelijk terug te zien. Een plek die treurnis en troosteloosheid uitademt. Het verhaal zelf is ook wel boeiend. Ondanks het soms wat mindere acteerwerk is het verhaal van Edmund op een gegeven moment erg boeiend. Dat hij zijn vader vermoord is al best indrukwekkend, maar zijn zelfmoord is uiteindelijk het meest indrukwekkende moment van de film.
Het is een schrijnend portret van een jongen, die probeert het beste van het zware naoorlogse leven te maken, maar door verkeerde invloeden helaas op sommige momenten duidelijk de verkeerde keuzes maakt. Rosselini heeft er in ieder geval een boeiend filmpje van gemaakt, dat is voor mij wel duidelijk.
4,0*
Movsin
-
- 7706 berichten
- 8097 stemmen
Zeer sterke film van Roberto Rossellini.
De cineast stelt zich neutraal op wat betreft WO II op zich zelve maar laat onvermijdelijk een indruk van medelijden bij de kijker na bij het zien van het stuk geschoten Berlijn en haar bevolking, in armoede levend, met een jeugd die geen echte jeugd kent, toestanden van rantsoenering en zwarte markt beleeft, noodgedwongen tot bedrog en diefstal overgaat en mogelijks, zelfs onbewust, gebukt gaat onder het spijt zijn vertrouwen aan het nazisme te hebben geschonken.
Schokkende beelden, zekerlijk de slotscènes, met de jonge Edmund.
arno74
-
- 8700 berichten
- 3342 stemmen
Een film met sterke begin- en eindscènes, waarbij je toch even stil wordt van de beelden van een compleet verwoest Berlijn. Na die beelden en de intro was ik meteen ingesteld op een ijzersterke film. Aan die verwachting werd echter niet voldaan, vooral omdat het een beetje stuurloos begint. Pas na een half uur is het helder welke kant de film opgaat. Het verhaal is wel erg deprimerend, wat ten koste gaat van het realisme dat de film probeert uit te stralen.
Op de acteerprestaties heb ik niets aan te merken, ik heb de Italiaanse dub gezien en eerlijk gezegd niets gemerkt van slecht acteerwerk, al is de kracht van de film vooral te vinden in de beelden van een verwoest Berlijn. Verder is het een relatief korte film die uit elke minuut het maximale probeert uit te halen waardoor het langer overkomt, al kon het verhaal aan het begin zoals gezegd wel beter wat mij betreft. Ruim 3*, richting 3,5*
Qua stijl en boodschap deed het me een beetje denken aan Los Olvidados | The Young and the Damned (1950) van Buñuel.
Flavio
-
- 4478 berichten
- 4740 stemmen
In de Duitse versie is het toch wel opvallend, het matige acteerwerk. Je ziet de acteurs nog net niet de zinnen van de ander meeprevelen, maar van vloeiende dialogen en naturel spel is toch geen sprake. Misschien dat het ook eerder opvalt omdat Duits dichterbij Nederlands staat. Jammer want verder is dit een sterke film, opgenomen in een desolaat Berlijn, waar op sommige stukken de natuur terrein terugclaimt op de stad, alles in puin lijkt te liggen, maar iets verder de metro alweer rijdt.
Rossellini laat zien hoe een jongen hier moet opgroeien, op zijn 13e eigenlijk al kostwinner, zich steeds meer verlagend om het hoofd overeind te houden. Sjacheren, stelen, en zelfs moord. De film kent veel sterke momenten, en wordt gedragen door een opvallende score. Germania anno zero eindigt zonder sprankje hoop en is door de regisseur opgedragen aan zijn overleden zoon, wat wellicht meespeelt.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Dit is wel mijn beste Rossellini. Erg indrukwekkende film.
Bobbejaantje
-
- 1834 berichten
- 1823 stemmen
Hallucinant. Met geen ander woord kan ik deze film beschrijven. Germania Anno Zero geeft het leven weer van een modale familie in het Berlijn van 1948. Berlijn is op dat moment een spookstad, verwoest door de oorlog en je ziet het puin als het ware nog nasmeulen. Zoals de titel aangeeft dus, en met de moraal is het zo mogelijk nog slechter gesteld. De inwoners van Berlijn strijden een alledaags gevecht om een aardappel, stuk zeep, kolen … Bittere armoede heerst en de zwarte markt vaart er wel bij. Behalve de moeilijke fysieke omstandigheden is er dan ook uiteraard nog de pijn, frustratie en het nieuwe trauma dat de oorlog nalaat. De film volgt de jonge Edmund Moeschke en zijn Duitse familie en geeft zo een dwarsdoorsnede van de bevolking, met de lotgevallen van diens oudere broer (ex-soldaat), zus en zijn zieke oude vader. Eigenlijk heb je de hele tijd het gevoel naar een documentaire te kijken. Daarbij worden geen heikele thema’s geschuwd; de restanten van het nazisme die nog nabroeien, de hypocrisie, de frustratie over twee verloren oorlogen ook, het schuldgevoel dat men Hitler gevolgd heeft. Dit lijkt me toch een heel moedige en gewaagde film voor die tijd. Zelfs zien we onder meer nog een gids enkele soldaten een rondleiding geven op de plaats waar het lichaam van Hitler (volgens de officiële geschiedschrijving) in brand werd gestoken, te midden van het puin.
Het einde van de film moet zowat het meest deprimerende einde van een film ooit zijn. En mede ook reden dat de film nadien nauwelijks te zien geweest is in Duitsland, waar hij gehaat werd omwille van het beeld dat van Duitsland werd opgehangen.
Met Germania Anno Zero leverde Rossellini alweer een film die dringend gemaakt moest worden. De regie en fotografie vind ik geslaagd. En briljant is de score van zijn evenzeer getalenteerde broer Renzo, die er opnieuw in slaagt de perfecte spanningsboog te creëren voor dit werk van Roberto.
Na Roma, Città Aperta (1945) - MovieMeter.nlen Paisà (1946) - MovieMeter.nl is dit het laatste deel van de oorlogstrilogie van Rossellini. In tegenstelling tot de voorgaande delen (ensceneringen van de oorlog) wordt er nu ingegaan op de gevolgen na de oorlog. Straffe kost. En opnieuw gemaakt met niet-professionele acteurs. Je kan dan kritiek geven op sommige acteerprestaties maar dat maakt niet uit voor het geheel van de film. Het zijn geen gepolijste Hollywoodacteurs (waar ik evenzeer van kan genieten trouwens) maar mensen die in het echt meemaken wat ze uitbeelden in de film. Het tekort aan professionaliteit wordt dus goed gemaakt met bakken integriteit, geen punt. De puinhopen in de stad geven evenzeer de innerlijke wanhoop van de acteurs weer. In dat opzicht heeft Rossellini misschien wel een diep expressionistische film gemaakt (in het land van oorsprong) zonder dat dit de bedoeling was.
starbright boy (moderator films)
-
- 21292 berichten
- 4462 stemmen
Dagje bezinken leidt tot een halve ster erbij. De beste Rossellini die ik tot nu toe zag.
Fisico (moderator films)
-
- 8354 berichten
- 4697 stemmen
Ik zag nog niet al te veel van Rossellini, om niet te zeggen niets, dus moeilijk in te schatten waar ik deze film moet plaatsen binnen zijn oeuvre. Een prima film wel die zoals de filmtitel doet uitschijnen plaatsvindt net na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Berlijn.
De stad ligt nog half in puin en de heropbouw is nog verre van klaar. Geallieerde of Russische soldaten zijn. Iet te bespeuren waardoor de klemtoon volledig kan liggen op de armoedige en ellendige situatie van vele inwoners. Vele minderjarigen zijn wezen, nog anderen zijn veroordeeld tot de bedelstaf en dienen dagelijks aan te schuiven voor rantsoenen.
De film geeft een erg deprimerend en wanhopig beeld weer van het Duitsland na twee verloren (wereld)oorlogen. Survival of the fittest, illegale creativiteit en uitbuiting van de zwaksten floreren. Visueel en mentaal een sterke film. Prima werk van Rossellini. Het einde doet er alleen maar een schepje bovenop, alsof het al niet zwartgalliger kon. Enkel het acteerwerk vond ik niet zo geweldig, niet zo van de kleine Edmund, maar ook niet van zijn vader bijvoorbeeld.
Het laatste nieuws
Kijkers ontdekken 'Too Old to Die Young' met Miles Teller op Prime Video: 'De beste serie van dat jaar'
Reboot van WOII-film 'Das Boot' binnenkort te zien in Nederland: 'Spat de klasse vanaf'
Nieuw 'Euphoria'-seizoen: problemen rondom de ontwikkeling blijken stukken groter dan gedacht
De tien best beoordeelde films van de jarige Brendan Gleeson (69)
Bekijk ook
Sciuscià
Drama, 1946
30 reacties
Letter from an Unknown Woman
Drama / Romantiek, 1948
42 reacties
Rocco e i Suoi Fratelli
Misdaad / Drama, 1960
175 reacties
I Pugni in Tasca
Drama, 1965
11 reacties
A Matter of Life and Death
Fantasy / Romantiek, 1946
75 reacties
La Terra Trema
Drama, 1948
58 reacties
Gerelateerde tags
berlijn, duitslandnazipost warforeignkindneo realismitalian neo realism
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.