Playtest (2016)

Zeer matig.

Wat angst creëren rond videogames is al iets wat ze in de jaren '80 deden, het enige wat deze Playtest toevoegt is ... njah, niks eigenlijk. Want games rechtstreeks connecteren met het brein is ook niet bepaald origineel. De tech oogt net wat moderner, da's het wel zo'n beetje.

De uitwerking is verder mager. Vervelend hoofdpersoon, de horror voelt nooit scherp of waardig aan (weinig waar je realistisch schrik van zou kunnen krijgen) en het verloop naar het einde toe is zo beproefd dat je eerder gaapt dan versteld staat. De film heeft verder niks wezenlijks te vertellen en oogt verder redelijk steriel.

Wat dingetjes als dit zo populair maken is mij een compleet raadsel. Dit soort genrefilms worden doorgaans ongegeneerd neergesabeld, maar in nog brakkere TV vorm is het blijkbaar wel weer interessant. Blijkbaar valt het ook moeilijk uit te leggen, want de paginas bij deze films blijven vaak erg leeg.

Slecht en saai niemendalletje. Het is dat het maar een uurtje duurt.

1.5*

Een kruising tussen een hounted house horror en Black Mirror, verreweg de minste tot nu toe. Een lange off topic-aanloop naar het daadwerkelijke verhaal, een matig acterende hoofdpersoon met een cliché en onleuk personage, een laatste scene die we al eerder binnen de reeks hebben gezien, en een hoofdverhaal die er helemaal niet in past en geforceerd aanvoelt (oftewel hoe persen we een horror het Black Mirror-universum in). Het beste was het stukje met de mol (still). Misser. 1,5*

Een vrij matige aflevering van Black Mirror. Het verhaal gaat over Cooper die in contact komt met een game-ontwikkelaar. De huidig gekende VR gaat hier nog een beetje verder en plant je werkelijk in je hoofd. De persoon in kwestie ervaart visueel zijn grootste angsten. Nuja, redelijk potentieel dus, maar o zo zwak uitgewerkt. Het zag er allemaal wat flauwtjes uit, geforceerd en nietszeggend ook.

Men wou de richting van de horror uitgaan, maar dat pakte helemaal niet. Ondoordacht en goedkoop, zoals een doordeweekse TV-serie. Toch één van de mindere afleveringen tot dusver. Hoewel de aflevering toch 1 uur duurt, is de aanloop vrij lang. Het einde moest een climax worden, maar het liep eigenlijk af tot een sisser. Jammer.

Snap de matige berichten hier niet.

Vond het best een lekkere episode met goed acteerwerk van Wyatt Russel.

3,5*

Wel grappig hoe de losse, ongedwongen sfeer van backpackersromantiek overloopt in gotische horror met een VR-sausje. Waar de Amerikaanse Chris (Wyatt Russell) nog enthousiast meedoet aan een 'Whac-A-Mole' waarbij het zijn brein zelf is - dus niet middels een VR-bril - die beelden op een tafel projecteert. Het laat zich raden dat de gimmick minder leuk wordt als het onderdrukte angsten oproept en de grens tussen waan en werkelijkheid diffuus wordt. Maar eerlijk...regisseurs als o.a. David Cronenberg, Darren Aronofsky en de Wachowski's hebben deze thematiek al door en door uitgeplozen. Echt eng of beklijvend wil 'Playtest' (2016) nergens worden, maar ook de achterliggende boodschap (technologie kan onze perceptie op de werkelijkheid verstoren) is te weinig urgent en niet origineel. Ben ik trouwens de enige die 'Waldo' uit 'The Waldo Moment' (2013) en deze mol uit 'Playtest' (2016) best schattig vindt!?

Jammer dat er na het fantastische Nosedive zo'n beperkte en niet interessante aflevering volgt. De aanloop is al langdradig en waar het daadwerkelijk om draait wist me niet te pakken.

2*

Matig. Niet echt leuk, ook niet spannend, en je weet aan het eind dat er nog wel wat twistjes zullen komen, het is alleen de vraag hoeveel. Verrassen deed de film niet in ieder geval. De hoofdpersoon is daarnaast nog eens interessant. Filmpje keek verder wel makkelijk weg, maar dat is dan ook alles. 1,5*.

Ok.

Wederom een aflevering die ook niet bepaald volop als Black Mirror aanvoelt. Dit lijkt inderdaad vooral een kruising te zijn tussen een lichte horrorfilm en Black Mirror. Enkele BM elementen zijn wel duidelijk te herkennen, maar voor de rest lijkt dit een wat andere film te zijn.

Russell doet het wel prima, maar is een wat misplaatst karakter soms. Zijn handelingen zijn soms wat vreemd en dat nerveuze gelach had ook wel een klein toontje minder gemogen. Voor de rest zijn de acteurs en actrices wel ok, maar niets memorabels.

De film is inderdaad iets meer een horrorfilm dit keer, vooral in het middenstuk. Vlak daarna begint het weer terug te hobbelen naar Sciencefiction/Drama. De echte Black Mirror sfeer is vooral in het begin te herkennen, met een wat trage maar werkende introductie.

Richting het einde begint de film wel wat chaotischer te worden, maar je komt er wel prima doorheen. Het is wel wat minder origineel, maar het blijft best leuk en krijgt daarmee dan ook een voldoende.

Aardig wel met wat horror elementen wat minder ethische vraagstukken dan weleens anders bij black mirror maar alleszins vermakelijk.