Runaway Christmas Bride (2017)

DeCoteau doet kerstmis

Het is kerstmis en dan is dat de perfecte gelegenheid om eens zo'n typische kerstfilm op te zetten. Ik had mijn dosis weliswaar al gehad met Paddington 2 maar ik was gisteren zo voldaan in de zetel geploft en begon wat te scrollen door het voorraadje "Jingle all the way" op VTMGO. Dat is een verzameling van een hele hoop kerstfilms waar ik nog nooit van had gehoord (+ Home Alone uiteraard) en daar hoort deze Runaway Christmas Bride ook bij. Uiteindelijk dan maar voor deze gekozen om één reden: de regie is in handen van David DeCoteau!

Een naam die niet zo heel bijzonder is maar ik leerde hem afgelopen jaar kennen in het kijken van de voltallige Puppet Master franchise en dat zijn horrorfilms en ik wou eigenlijk wel eens zien hoe zo'n volbloed horrorregisseur een kerstfilm aanpakt. Als je echter gaat kijken naar zijn imposante oeuvre (128 films op 34 jaar!), dan zie je dat hij eigenlijk de laatste jaren sowieso een switch heeft gemaakt naar een ander soort genre van film. Hij maakte in 2017 maar liefst 3 kerstfilms en Runaway Christmas Bride is er daar logischerwijs eentje van. Een romantisch niemendalletje dat vooral erg lelijk oogt. Er worden veel greenscreens gebruikt en dat oogt eigenlijk over de gehele lijn nogal fake. Dat ritje dat Kate met de kerstman maakt is daar een goed voorbeeld van. Verder een voorspelbaar verhaal waarbij een bruid gaat lopen nadat ze het ja-woord heeft gezegd (ik snap nooit goed hoe dat eigenlijk kan gebeuren maar bon) en natuurlijk een nieuwe liefde ontdekt maar er moeten eerst nog wat obstakels overwonnen worden.

Die obstakels zijn vooral erg veel misverstanden en op het einde komt alles goed. Als je daar zelfs nog aan zou twijfelen, dan is de still die ze bij VTM gebruiken nog een hulpmiddel aangezien dat het shot is van Kate en Jason die kussen op hun trouw. Ach ja, normaal gezien zou ik daar vies gezind om zijn maar ik denk dat er dan ook niemand is die vanaf de eerste seconde denkt dat het nog goed komt tussen Kate en Alex. In ieder geval: Cindy Busby is op zich nog leuk als Kate maar de bijrollen zijn echt vreselijk. Christos Shaw moet als Mike zowat een soort van Michael Cera voorstellen maar is dan honderd keer slechter en het lijkt wel alsof Mark Milburn nog nooit een camera van dichtbij gezien heeft. Over de respectievelijke ouders ga ik zwijgen, want daar valt helemaal niets goeds over te vertellen. Travis Milne lijkt verder vooral voor zijn looks te zijn gecast aangezien het een soort van tweedehands Henry Cavill is maar heeft gelukkig toch nog een beetje chemie met Busby.

Ach ja, wat had ik eigenlijk verwacht. Dat dit geen kerstklassieker is, dat had ik zelfs met mijn ogen dicht kunnen voorspellen en eerlijk gezegd: het kijkt op zich nog wel vlotjes weg. DeCoteau beseft dat hij dit niet allemaal te lang moet laten duren, al is de ommekeer van sommige personages wel erg abrupt, en juist in deze periode komt zo'n film het best tot zijn recht.

2*