Genre: Drama / Oorlog
Speelduur: 115 minuten
Oorsprong:
Verenigd Koninkrijk
Geregisseerd door: David Lean en Noel Coward
Met onder meer: Noel Coward, John Mills en Bernard Miles
IMDb beoordeling: 7,2 (6.414)
Gesproken taal: Engels
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot In Which We Serve
"You'll Never Forget... In Which We Serve"
Het verhaal van het Britse slagschip 'Torrin' en haar bemanning tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nadat vijandelijke torpedo's het schip tot zinken brengen, weten enkele bemanningsleden onder wie de kapitein, te overleven via een reddingsboot. In het bootje reflecteren zij over hun levens en bidden dat ze worden opgepikt.
Externe links
Acteurs en actrices
Captain E. V. Kinross R.N. / Captain 'D'
Ordinary Seaman Blake / Shorty Blake
Chief Petty Officer Hardy / Walter Hardy
Mrs. Kinross / Alix
Freda Lewis / Freda
Mrs. Hardy / Kath
No. 1
Flags
Guns
Torps
Video's en trailers
Reviews & comments
Wolkenmeter
-
- 640 berichten
- 1448 stemmen
Eerste film waar David Lean een credit als regisseur kreeg. Een eenvoudig verhaal dat erg boeiend is uitgewerkt en met erg goede vertolkingen. Het werd één van de favoriete films van Winston Churchill
neo
-
- 15405 berichten
- 9542 stemmen
Die vertelwijze van het verhaal vond ik uitermate vervelend, met een steeds terugkerende harp en wazige beelden die te lang door gingen en allang makkelijk te herkennen waren als flashbacks. Uiteindelijk stelt de film ook weinig voor, ook al zou het normaal verteld worden. Hier en daar een goede scene en een goede Coward en Mills. Let ook op Celia Johnson's debuut. 2 sterren
Co Jackso
-
- 21924 berichten
- 2764 stemmen
De eerste film van David Lean viel helaas wat tegen. De beelden van de oorlog zien er, voor 1942, behoorlijk goed uit. Maar normaal gesproken word ik daar al niet warm van, en in dit geval dus ook niet.
Tussen de oorlogsbeelden in speelde het verhaal zich bij de families thuis af. De leden van de families waren voor het grootste deel oninteressant te noemen waardoor de film nooit een hoger niveau bereikt. Tevens wordt dit gedaan middels een ingewikkelde vertelwijze wat uiteindelijk geen positieve uitwerking heeft op de film.
powerman
-
- 1226 berichten
- 3230 stemmen
Klassieke Britse WOII-film over een groep mariniers die schipbreuk leiden en het moreel hoog houden door elkaar verhalen van thuis te vertellen. In de ogen van sommigen een klassieker, al zullen dat anno nu toch alleen nog de meest chauvinistische, ouderwetse Britten zouden moeten zijn.
De raamvertelling is erg simplistisch en de verschillende verhalen zijn wel erg clichématig en bij vlagen schaamteloos sentimenteel. Het idee is inmiddels al zo vaak gekopieerd dat het nu nauwelijks nog indruk maakt, al wordt er behoorlijk fraai geacteerd. Maar als puntje bij paaltje komt is dit niets meer en niets minder dan een onvervalste propagandafilm. En daar hangt altijd een dubieuze waas omheen.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Duidelijk een early effort, wanneer je het vergelijkt met Leans latere werk...
Roger Thornhill
-
- 5579 berichten
- 2201 stemmen
Volgens de eerste zin van de film "the story of a ship", maar daarmee ook de verhalen van haar opvarenden, met in groter detail de wederwaardigheden van kapitein Noel Coward, "chief petty officer" (onderofficier) Bernard Miles en gewone zeeman John Mills, alsmede hun respectieve vrouwen (Celia Johnson, Joyce Cary en de glowing Kay Walsh) en families, alles in klassieke structuur verteld via flashbacks en sober ensemblespel. Veel stiff upper lips, maar de emoties die steeds onder de oppervlakte borrelen geven de film een enorme emotionele zeggingskracht. Uiteraard is In which we serve een kind van z'n tijd (en van de historische omstandigheden waaronder en waarvoor hij gemaakt werd), maar hij behoudt nog altijd z'n impact, ook omdat (zoals een internet-criticus op boomsy.co schreef) Coward zich niet concentreerde op waartegen werd gevochten maar waarvoor. Nu al vele malen gezien, maar bij de scène waarin Shorty Blake tegen een einde een boodschap aan Walter Hardy moet overbrengen krijg ik nog altijd een brok in mijn keel, om maar eens een understatement in passende stijl te gebruiken. Weinig films weten me met zó weinig zó te ontroeren. Top-tien aller tijden.
W.V.
-
- 845 berichten
- 476 stemmen
Ik heb deze film ooit in een grijs verleden gezien en er stond me dus niets meer van bij, tot afgelopen weekend de film bij de BBC werd vertoond op een tijdstip welke opname noodzakelijk maakte. Gelukkig want ik heb de film nu al twee keer bekeken. Deze film mag wat mij betreft onder de klassiekers worden geschaard.
Kijken we naar het tijdsbeeld, dan ontkwamen de makers niet aan de propaganda die in de oorlogsjaren verplichte kost waren, maar dat wordt eigenlijk alleen aan het einde van de film getoond met een lofzang op de Britse marine.
Grote kracht van de film is naar mijn mening het feit dat ook de verschrikkingen van de oorlog ruim in beeld worden gebracht. Denk maar aan het sneuvelen van de zeelui tijdens de acties, maar ook dat burgers in die jaren vaak het slachtoffer werden van de bombardementen en wat te denken van de verschrikkelijke spanning die zich van een vrouw moet meester maken op het moment dat er iemand aan de deur staat met een telegram. Bedenk wel het was 1942 toen de film werd gemaakt, dat dergelijke beelden aan het publiek werden getoond in een tijd van oorlog was eigenlijk niet gewoon.
Is In which we serve een oorlogsfilm, of een drama. Als we sec naar de oorlogsactie kijken dan is de kijker snel klaar, want veel actie is er niet. Wel is dit, in ieder geval voor die tijd, goed in beeld gebracht.
Het zwaartepunt ligt meer op de persoonlijke gevoelens van de overlevenden van de gezonken boot, een ieder keert in zichzelf en ondergaat weer de herinneringen aan andere tijden. Daarbij is de scene dat een matroos ( Mills ) aan een meerdere ( Miles ) moet vertellen dat zijn vrouw en haar moeder bij een bombardement zijn omgekomen, op het moment dat hij begint aan een brief naar huis een hele ontroerende.
De film is gevuld met dergelijke scenes. Juist dit maakt In which we serve een boeiende film.
Het verschil in acteren van sommige van de cast vormt prettige contrasten. Coward levert een geweldige prestatie af als stiff upperlip, vaderlijke kapitein, die toch het uiterste van zijn bemanning vergt en ook niet schroomt om het schip in dodelijk gevaar te brengen, maar hij is ook begaan met het lot van de bemanning en de momenten dat hij afscheid neemt van twee stervende bemanningsleden zijn in mijn ogen klassieke scenes geworden. De gehele film laat hij geen spoor van emotie zien, hij blijft de flegmatieke en onverstoorbare brit, tot het moment waarop hij afscheid moet nemen van zijn bemanning en hij even een spoor van emotie laat zien door met zijn mondhoeken te trekken.
David Lean en Noel Coward hebben de film geen typische propaganda film laten worden, door zaken in beeld te brengen zoals ze zijn gebeurd en dat is juist de grootste propaganda die je maar kunt bedenken, door juist alle verschrikkingen die bij oorlog horen in beeld te brengen sloot dat perfect aan bij de belofte van Churchill dat hij het volk niets anders had te bieden dan bloed, zweet en tranen.
des1
-
- 1691 berichten
- 967 stemmen
BBC heeft een abonnement om deze zo'n 3x per jaar uit te zenden, lijkt het. Opmerkelijke productie omdat ie van multi-talent Noel Coward kwam - script, (co)regie, hoofdrol en filmmuziek tekent ie voor. Ook omdat ie een voor die tijd moderne cutup opbouw heeft, waarbij steeds heen en weer gesprongen wordt. En omdat we een heel erg starende ("val ik op?") jonge Richard Attenborough aan het werk zien in een van z'n eerste rolletjes. Echte war time footage (Duitse Dorniers zien we over scheren) wordt in de film verwerkt. Behoort tot de Top 100 films van het British Film Institute. Tand des tijds doorstaan? Niet echt, en Coward mag dan van alles kunnen, een goeie filmacteur is ie niet met z'n ergerlijke staccato dictie.
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Een verklaring van de grote waarderingsverschillen voor deze film is ongetwijfeld dat hij de tand des tands niet heeft overleefd.
Niet verwonderlijk. Een film uit 1942, een oorlogsfilm dan nog, had niet de ruimte inzake locaties, was dus veelal studiogebonden en uiteraard waren de technische mogelijkheden nog heel wat minder tov wat nu kan, zodat natuur, oorlogsmaterieel en gevechtsituaties nu een weinig natuurlijk, eerder een kunstmatig beeld brengen. Alles hangt dus af van in hoeverre ge dit aanvaardt en toch waardeert.
Ik heb het spijtig genoeg niet gekund. Vond ook de personages wat onecht en inderdaad, ondertussen al heel wat facetten van dergelijk gebeuren gezien.
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
Klassiekerzondag bracht deze week de keuze op deze In Which We Serve, uit 1942 maar liefst. Een film gemaakt terwijl Engeland volop in oorlog was en het einde nog niet bepaald in zicht. Dat geeft lading en raakvlak zou je zeggen, toch zal dat met deze set up voornamelijk opgaan voor de Engelsen zelf en in dit geval toch niet zozeer voor mij.
Centraal in de film staat de Destroyer Torrin en zijn bemanning die het meteen behoorlijk voor de kiezen krijgen in wat vermoedelijk de Middellandse Zee moet voorstellen. Het schijnt dat het verhaal losjes gebaseerd is op Lord Mountbatten en zijn schip de HMS Kelly tot zinken gebracht nabij Kreta. Kenmerkend zijn toch meteen wel de commando's, het wapengebruik en gevoerde protocollen. Dit uiteraard samen met de gebruikelijk Britse zwijgzaamheid en stiff upper lip houding is de Britse kers op de taart en even vraag ik me af of dit twee uren zo gaat duren. Maar nee dus, vlak na het bombardement komen er flashbacks.
En wat ik gedurende de opening zei over het raakvlak voor de Engelsen zelf wordt dan al snel duidelijk. De situaties die vervolgens neergezet worden, en zich hoofdzakelijk thuis afspelen, zal ontzettend herkenbaar zijn en het beeld tonen van de gemiddelde vader, broer of geliefde die de oorlog in gaat, net zo goed als dat de gemiddelde moeder, zus, vrouw of vriendin thuis blijft en leeft tussen hoop en vrees. De film lijkt zich wat dat betreft voor het grootste deel op de sociale cohesie te richten en niet zo zeer op de oorlog.
En het is spijtig te moeten zeggen dat de fases voor de oorlog en aan het thuisfront eigenlijk stom vervelend en niet interessant zijn. Gelukkig wordt het afgewisseld met enkelen momenten van oorlog en een sterk beeld aanboord van de destroyer zelf, iets dat de film gedeeltelijk redt. Verder moet de film toch vooral in het tijdsbeeld van de jaren '40 gezien worden en tevens vanuit het sociale aspect van die tijd, iets dat mij niet bepaald lukt. Desondanks wil ik nog wel het creatieve shot van de krant in het water tussen de rommel aan halen, een fraaie en subtiele shot om aan te geven waar we in de tijd zitten, en zijn er erg mooie filmposters van deze film waar deze hier op de MM pagina niet tot behoort. En doen archiefbeelden het altijd goed bij mij. Maar dat was het wel zo'n beetje, geen hoogvlieger en vooral ook geen film voor een herkijk of toevoeging in de collectie. Snel verder met de volgende.
Het laatste nieuws
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer in nieuwe misdaadfilm 'Caught Stealing'
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, acteur ontkent
'Pirates of the Caribbean'-vervolg definitief van tafel, Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic | MovieMeter Recap
Bekijk ook
Zwartboek
Thriller / Oorlog, 2006
3.473 reacties
TT3D: Closer to the Edge
Documentaire / Sport, 2011
14 reacties
Doctor Zhivago
Drama / Romantiek, 1965
124 reacties
La Historia Oficial
Drama / Historisch, 1985
18 reacties
Bad Day at Black Rock
Mystery / Thriller, 1955
64 reacties
Imitation of Life
Drama, 1934
6 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.