Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 133 minuten / 145 minuten (director's cut)
Alternatieve titels: Norwegian Wood / ノルウェイの森
Oorsprong:
Japan
Geregisseerd door: Tran Anh Hung
Met onder meer: Ken'ichi Matsuyama, Rinko Kikuchi en Kiko Mizuhara
IMDb beoordeling: 6,3 (12.427)
Gesproken taal: Japans
Releasedatum: 6 januari 2011
On Demand:
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via MUBI
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Noruwei no Mori
Toru Watanabe is een student in het Japan van de jaren 60. Wanneer zijn beste vriend Kizuki zelfmoord pleegt, twijfelt Watanabe zelf ook over zijn eigen leven. Helemaal wanneer hij verliefd wordt op Naoko, de vriendin van Kizuki, die ook niet met haar verdriet om de dood van Kizuki kan omgaan.
Externe links
Acteurs en actrices
Toru Watanabe
Naoko
Midori
Reiko Ishida
Hatsumi
Nagasawa
Storm Trooper
Kizuki
Midori's Father
Professor
Video's en trailers
Reviews & comments
Decec
-
- 6629 berichten
- 8339 stemmen
Een redelijk drama/romantiek film...
Een beetje langdradige verhaal...
Prima acteerwerk...
Dat weet je waarom hij heeft zelfmoord...
Redelijk achtergrond muziek (Dolby Digital)...
Wel mooi beelden...
Geen moeite waard...
Fran
-
- 1953 berichten
- 1732 stemmen
Door het begin moet je even heen worstelen. Het acteerwerk verloopt behoorlijk langzaam en statisch wat je wel vaker ziet bij japanse films waardoor het begin een beetje saai aandoet. Gaandeweg begon ik toch meer binding te krijgen met de personage's. Vooral vanaf het moment dat Naoko en Toru, na elkaar weer voor het eerst na lange tijd weer te ontmoeten, de liefde met elkaar bedrijven en je uiteindelijk de pijn ziet die Naoko altijd met zich mee blijkt te dragen. Ik vond dat wel heel sterk neergezet.
Daarna begint het verhaal meer vorm te krijgen en wordt het visuele aspect ook steeds sterker. De beelden die je voorgeschoteld krijgt zijn prachtig. Vooral die van de schitterende natuur rondom Tokio. Deze zie je als Toru op bezoek gaat bij Naoko nadat ze is opgenomen in één of ander psychiatrisch oord.
Ondanks de trage start is deze film toch echt wel een aanrader.
Zandadder
-
- 2543 berichten
- 2826 stemmen
Ik wist niet eens dat dit verfilmd was. Goed boek dus maar gauw achteraan gaan.
Mr_White
-
- 2067 berichten
- 0 stemmen
Ik ben niet bekend met het boek maar deze film werkte niet helemaal voor mij. Ik raakte nooit echt betrokken bij de personages en hun lijden, wat me toch niet helemaal de bedoeling lijkt. Scenes die wel een impact maken zijn ook zo zeldzaam aanwezig dat ze meer als verrassing aanvoelen dan als de norm. Hier is bij de vertaling van tekst naar beeld duidelijk iets verloren gegaan (ga ik vanuit afgaande op het lof voor het boek) dat de film nooit goed kan maken. Dat de film mooie cinematografie heeft en sterk geacteerd is, is dan ook de enige reden dat ik het op een krappe voldoende hou.
Jessen0wnt
-
- 3199 berichten
- 2495 stemmen
Mooie film over relaties in vorm van sex, natuurbeelden en prachtige muziek. Sterke cast en hoewel het soms nogal wat vraagtekens creëert in de aanpak van de film, is het toch een klein-bijzonder-drama. Met name door de eerder genoemde natuurbeelden en de sterke cast met toch wel ''andere onderwerpen zoals sex'' had het voor mij een soort groot contrast. Ik weet niet waarom deze twee onderwerpen zo sterk naar voren kwamen/overkwamen, maar so be it. Sterk 4 sterren
Tommeh
-
- 7276 berichten
- 3162 stemmen
Wat krijg je als je een niet-Japanner een Japanse film laat maken? Juist, een niet-Japanse Japanse film. Ten eerste is er véél te veel dialoog in de film, wat opzich niet eens erg was geweest als het boeiende personages waren, maar dat was niet het geval. Tran zal vast en zeker zeer bekend zijn met Japanse cinema, maar met even een zelfmoord er in te gooien probeert hij er veel te gemakkelijk van af te komen. Het verklaart het gedrag van de personages niet genoeg.
De cinematografie was redelijk, er zaten hier en daar best mooie shots tussen. Maar een paar mooie shots van het Japan van de jaren 60 hadden er van mij wel in gemogen. Het enige wat je nu zag was of binnen of in het bos opgenomen, hierdoor blijf je steeds hopen op meer, wat er uiteindelijk dus niet komt.
Had hier meer van verwacht (ook omdat ik groot Tran fan ben), maar in de toekomst mag hij van mij lekker binnen de grezen van Vietnam blijven. 2,5*
Onderhond
-
- 87213 berichten
- 11968 stemmen
Geweldig.
Een niet-Japanse Japanse film inderdaad, maar dat pakt absoluut niet verkeerd uit. Het is net leuk dat Tran wat variatie aanbrengt in het Japanse drama wereldje. Vooral omdat hij het op erg indrukwekkende wijze doet.
Visueel echt geweldig, alles ziet er prachtig uit. Score ook erg knap, vooral die onheilspellende en zenuwslopende track tegen het einde van de film. Acteerwerk ook ver boven de norm, ik begin toch wel stilaan op te warmen voor Matsuyama die na Usagi Drop weer een erg fijn personage neerzet.
Sterke film die zich compleet toelegt op de driehoeksrelatie, en daarin erg mooi slaagt. Een sterke mix van drama en romantiek, veruit Tran's beste film totdusver.
4.5* en een uitgebreide review
Norma
-
- 3463 berichten
- 5088 stemmen
Wat een teleurstelling. Ik had zo enorm veel van deze film verwacht; de eerste drie films van deze regisseur vind ik prachtig en het verhaal sprak me wel aan. Maar eerlijk gezegd: ik vond er maar bar weinig aan.
De personages deden me werkelijk helemaal niets. Ja, irritatie wisten ze op te wekken. Dat meisje dat de hele tijd jengelt dat ze geen sex kan hebben maar tegelijkertijd over niks anders leek te kunnen praten, de jongen die overal maar een beetje uitdrukkingsloos bij zat te kijken…. Het duurde maar en het duurde maar en ik kon er helemaal niets mee. In visueel opzicht vond ik het ook weinig bijzonder, wel verzorgd, maar van de regisseur verwacht ik gewoon meer. Ik had geen moment het gevoel naar een film van Anh Hung Tran te kijken.
Goed, de scene in de sneeuw was redelijk sfeervol. De zelfmoord van het meisje, of beter gezegd de reactie van de jongen daarop, had even wat dramatische impact. Het personage van de kamergenote in het psychiatrisch ziekenhuis –of wat was het- ging tenminste nog iets van uit. Zo zijn er wel wat punten te vinden die kunnen voorkomen dat ik een wel heel erg lage beoordeling ga geven. Moet ik alleen niet gaan terugdenken aan de vervelende muziek…
Het hoesje van de dvd is wel mooi. Laat ik daar dan maar mee stoppen.
kappeuter (crew films)
-
- 72619 berichten
- 5778 stemmen
Grote tegenvaller.
Ik vond het maar vervelende apathische personages. Nou hadden ze natuurlijk wel wat meegemaakt, maar toch.
Liefde is hier een soort hogere wiskunde; die wou wat met die, maar die kon dat niet. De ander wou wat met die ene die wachtte op die ander, maar moest ook wachten.
Kwelling op kwelling. Erg vermoeiend op den duur.
En echt diepzinnig was het ook nauwelijks, al werd dat wel een beetje gesuggereerd. Het ging vaak nergens over en de personages wisten zich amper uit te drukken.
Die meid had het steeds maar over sex, terwijl ze er niet toe in staat was. En ze emmerde maar door en door. En die jongen maar eeuwig geduld met haar hebben...
Hoewel hij wel iets had met een ander meisje, maar wat werd niet geheel duidelijk en hij wist het geloof ik zelf ook niet.
De personages worden vrijwel niet geintroduceerd. Ineens is daar zomaar de zelfmoord.
Je komt er niks over te weten. Ze hebben het er niet eens over waarom hij het heeft gedaan. Vaag....
En verder vond ik het totaal niet herkenbaar als een Anh Hung Tran film. De geniale shots en mooie decors ontbraken, op een paar scènes na. Ik vond de film ook weinig sfeer hebben buiten wat buitenscènes.
De muziek vond ik ook niet aansprekend.
Het was dus totaal niet mijn film. Met veel pijn en moeite uitgekeken.
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Ik ben het eens met elk woord wat je schrijft. Het is alleen maar kommer en kwel(ling).
Onderhond
-
- 87213 berichten
- 11968 stemmen
Wat een gekke beleving. Er zit net erg veel liefde en romantiek in.
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Wat een gekke beleving. Er zit net erg veel liefde en romantiek in.
De hoofdrolspeelster is een pruillipperig wicht en waarom die jongen de godganse tijd achter haar aan blijft hobbelen. Geen idee, maar dat zal inderdaad vast iets met ( prozac ) romantiek te maken hebben.
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Gaap! Ik vond het maar 2 saaie dozen bij elkaar. Wellicht leuk voor 60 plussers. Romantiek en verantwoordelijkheid zijn wat mij betreft net zo tegengesteld aan elkaar als water en vuur, formeel en informeel etc.
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Misschien wel tedere, maar verschrikkelijke droefgeestige film over het verwerkingsproces van de dood van een geliefde.
Dit droefgeestige houdt de ganse film aan, ook doorheen de nevenverhaallijnen die in de film zitten.
Nogal rechtuit daar waar het om seks gaat en die link naar het verdriet is toch wel vreemd.
Al te langdradig en echt rakend doet de film maar heel zelden.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30449 berichten
- 5199 stemmen
Ik had geen flauw idee wat deze film zou brengen. Ik ken uiteraard het nummer van The Beatles, maar verder was het vooral afgaan op de recensies hier. En ik was toch benieuwd naar het resultaat. Voor mij alvast 1 bekend gezicht in de cast: Rinko Kikuchi die al zeer overtuigend was als doof meisje in de film Babel. Ook de aanwezigheid van Johnny Greenwood (Radiohead) die al eerder de soundtrack maakte voor There will be blood en ook in 2010 voor We need to talk about Kevin.
De film leek in het begin wel erg lang te duren. Traag tempo en een tijdsduur van meer dan 2 uur leek een lange zit te worden. Maar het versterkt net de karakters en neemt zo de tijd om het verwerkingsproces van een overleden dierbare persoon neer te zetten. Watanabe gaat een periode door waarin hij worstelt tussen het verleden de toekomst. Het verleden met een overleden vriend en een vriendin waarvoor hij acht verantwoordelijkheid te dragen. En een toekomst met volwassen worden en een nieuwe start waarbij het verleden een plaatsje krijgt.
Zeer mooie film die misschien wat traag op gang komt en af en toe wat zwaar overkomt zo. Maar desalnietemin wel boeiend blijft. Mooie soundtrack, ijzersterke acteerprestaties en ontroerend tot het einde.
Hansjepansje
-
- 241 berichten
- 737 stemmen
Ik heb heel lang gewacht om deze film te kijken, hoewel ik de dvd al een tijd in bezit heb. De reden is simpel: Murakami's Norwegian Wood zou wel eens mijn favoriete boek aller tijden kunnen zijn. Het boek is een grote sfeerschepping van melancholie, verlies, opgroeien, en liefde. Valt dat wel te verfilmen? Wie stiekem al naar m'n score heeft gekeken weet dat wie in de toekomst mij deze vraag stelt een volmondig 'ja' te horen krijgt.
Het duurt wel een tijdje voor alles in z'n plooi valt. Het begint voelt heel fragmentarisch, Ahn gaat heel snel door enkele scènes om de krijtlijnen van z'n personages uit te zetten, maar eens dat gebeurt is ontspint zich een hele oprechte, mooie film.
Om te beginnen is de cast formidabel. De drie hoofdpersonen uit de liefdesdriehoek waar het verhaal rond draait worden allemaal subliem vertolkt door jonge acteergeweld die het boek en het personage dat ze spelen zich perfect eigen hebben gemaakt. Ken'Ichi Matsuyama als de melancholische, door verantwoordelijkheidszin belastte Watanabe; Rinko Kikuchi als de ongelooflijk schattige, maar door inmens verdriet verteerde Naoko, die steeds verder vervreemd van de wereld; en Kiko Mizuhara als Midori. Midori is het personage waar ik in het boek meteen door gebeten was, en stees meer verliefd op werd. Mizuhara overtuigt vanaf het eerste moment dat ze in beeld glijdt. Uiteraard geholpen door de beste lijnen ('Wil je me eens meenemen naar een smeuige pornofilm?'), maar ze weet perfect wie Midori is: apart, excentriek, bevlogen, maar ook erg gevoelig.
Zoals ik al zei neemt Ahn de tijd om de personages te kaderen, maar na een klein uur komt de film echt onder stoom en is het enkel nog maar genieten geblazen. Er wordt perfect afgewisseld tussen de relaties van Watanabe met enerzijds Midori en anderzijds Naoko. Hoewel Midori een geweldig personage is, zijn zeker de scènes met Naoko fantastisch. Handig gebruik makend van het feit dat Naoko is weggetrokken uit de stad, kan Ahn visueel de registers opentrekken. Rivieren, bossen, sneeuw. En dat terwijl de emotioneel beladen scènes voorbijvliegen, stuk voor stuk uitstekend vertolkt.
Gewedlig acteerwerk, visueel gelikt en een mooi einde. Doet het boek alle eer aan.
Hele dikke 4.0*, maar ik verwacht dat daar gewoon nog een halfje bijkomt na herziening.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Mijn tweede kennismaking met een film van Anh Hung Tran na het mooie en sfeerrijke Mùi Du Du Xanh is mij niet meegevallen. Het is een zwaarmoedig verhaal met een aantal niet of nauwelijks verklaarde verwikkelingen.
Waarom pleegt Kizuki zelfmoord? Waarom belandt Naoko plotseling in een psychiatrische inrichting, waar zo op het oog weinig of geen behandelende doktoren aanwezig zijn? Na de zelfmoord van Naoko gaat Watanabe met haar begeleidster naar bed. Hoezo? Midori verdwijnt plotseling uit beeld, maar keert na één telefoontje even plotseling weer terug...? enz.
Regisseur Tran probeert de zware kost nog wat op te leuken met een aantal fraaie buitenopnamen, maar het acteerwerk daarentegen valt erg tegen. Alleen Rinko Kikuchi (het meisje van de restaurantscène in Babel) scoort in mijn ogen een echte voldoende.
RoyDeSmet
-
- 71 berichten
- 177 stemmen
Dit is dus waarom Honderd Jaar Eenzaamheid niet verfilmd mag worden.
De film miste heel veel essentiële informatie. De hele filosofie achter psychiatrische oord werd niet echt uitgelegd en we kregen ook helemaal niet te horen waarom Reiko daar zit, en zo waren er nog heel veel dingen. In het begin, als Watanabe en Naoko elkaar na lange tijd weer zien op het station, is het ook totaal niet duidelijk dat er zoveel tijd tussen zit, en misschien was ik toen net even afgeleid, maar hoe komt Watanabe opeens aan dat appartement/huis?
Daarentegen vond ik wel dat de emoties hier superduidelijk werden weergegeven. Toen ik het boek las kon ik me wat moeilijk inleven in waar de personages doorheen gingen, maar in de film kwam dat door de filmische aspecten heel duidelijk over. In de rest van de film waren de personages inderdaad wel weer ongelooflijk 'statisch'.
Ik geef deze film een krappe voldoende. De moeite waard? Ga het boek maar lezen.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Dit is dus waarom Honderd Jaar Eenzaamheid niet verfilmd mag worden.
Dat meesterwerk (het mooiste boek dat ik ken) is volgens mij niet te verfilmen. Daar moet men ook maar niet aan beginnen, want ik vrees dat een flink deel van de magie sowieso verloren zal gaan.
RoyDeSmet
-
- 71 berichten
- 177 stemmen
Precies, dat bedoelde ik. Ik kreeg dit boek aangeraden nadat ik een vriend vertelde dat ik Honderd Jaar Eenzaamheid had gelezen. Na het boek te hebben gelezen heb ik de film (Norwegian Wood dus) gekeken. Vandaar dat ik Garcia Marquez' meesterwerk even aanhaal.
Nu moet ik even offtopic gaan, maar een miniserie gebaseerd op Honderd Jaar Eenzaamheid zie ik wel zitten. BBC heeft bijvoorbeeld een heel goede serie gemaakt naar Jane Austen's "Pride and Prejudice". Als ik zie hoe de makers van deze film al zo slordig met een boek omgaan, moet ik er niet aan denken dat Honderd Jaar Eenzaamheid verfilmd wordt!
MeteoraXV
-
- 374 berichten
- 330 stemmen
ik snapte deze film niet. waar ging het over. wat was het punt. waarom jaren '60. wat wilde het duidelijk maken. wat was het verhaal. ik zie een stelletje emo kinderen, een aantal seksscenes en verder wat fraaie landschappen. en wat de f heeft dit met noorwegen te maken??
Asaharo
-
- 1042 berichten
- 624 stemmen
Hehe, Norwegian Wood is een nummer van The Beatles. Zoek de tekst is op, misschien valt het kwartje dan.
MeteoraXV
-
- 374 berichten
- 330 stemmen
ah ok het is een verfilming van een boek dat naar een beatles nummer is vernoemd. misschien toch maar lezen -.-
Black Math
-
- 5390 berichten
- 1735 stemmen
Van Murakami heb ik alleen een novelle Slaap gelezen. Ik heb ook Tony Takitani gezien, die gebaseerd is op een verhaal van hem, maar verder ben ik onbekend met het werk van deze schrijver. Ik heb Norwegian Wood dus niet gelezen, maar zowel die novelle en Tony Takitani bevielen me dusdanig dat ik erg nieuwsgierig was naar de film. De titel helpt natuurlijk ook, één van de mooiste Beatles liedjes.
En die valt ook zeker niet tegen. Drama's waar diep ingegaan wordt op de psychologie van de karakters ben ik wel meer tegengekomen. Een dergelijk drama werkt alleen als het acteerwerk op een hoog niveau ligt, en gelukkig is dat hier het geval. De personages voelen levensecht aan, en hun problemen zijn maar wat interessant. Met name geldt dit voor het personage Naoko. Maar als er dan ook nog aandacht voor het audiovisuele aspect is, kan dat echt een film bijzonder maken. Hier ging bijvoorbeeld Il Y A Longtemps Que Je T'Aime de mist in, terwijl die psychologisch ook interessant is, en sterk acteerwerk kent. Grappig genoeg zou ik Tony Takitani kunnen noemen als voorbeeld waar het wel goed zit wat alle genoemden aspecten betreft.
Tijdens het zien van Norwegian Wood viel mij in ieder geval de scène met de harde wind in het hoge gras op. Namen als Tarkovsky en Sukorov komen in mijn op, maar ik heb het nog niet zo mooi gezien als hier. En de sneeuwscènes waren ook echt prachtig. Verder viel de soundtrack me erg op. Vaak vind ik een soundtrack wel aardig, of niet storend, maar hier voegde het vaak echt iets toe. Leuk om dan te lezen dat Jonny Greenwood de componist is. Gitarist van Radiohead, een band die ik nog steeds erg bewonder. Zijn soundtrack bij There Will Be Blood viel me destijds ook erg op, zowat het enige positieve aan die film. Gelukkig heeft hij dus nu een veel betere film gevonden voor zijn muziek. Hoogtepunt: de muziek rondom de zelfmoord van Naoko.
Ondanks dat ik het een mooie film vond, vind ik hem toch niet perfect. Grootste manco, hij had een zeker compacter gemogen. Er zaten toch een aantal scènes bij die mij niet helemaal konden boeien, die vertragend werkten zonder een sfeer uit te stralen waarbij ik weg kan dromen. Grappig genoeg had ik ook een beetje moeite met alle issues rond seksualiteit. Normaal mag een film van mij best wel een beetje hitsig zijn, maar hier stond het me op een gegeven moment toch een beetje tegen. Ik ben ook zelden een Japanse film tegengekomen waar men zo vrij over seks denkt. Seksualiteit in combinatie met psychologie is hier wel een erg belangrijk thema, misschien wel het belangrijkste, maar het voelt wellicht enigszins oncomfortabel omdat het een beetje confronterend is. En door de levensechte personages wordt dat alleen maar versterkt. Maar misschien dat ik bij herziening er minder moeite mee heb.
In ieder geval fijn om gezien te hebben. Misschien moet ik toch ook maar eens meer van Murakami lezen. Of hopen op meer verfilmingen. 4*.
sperwer 27
-
- 339 berichten
- 314 stemmen
Ik las het boek, zag de film in 2011 in de cinema en keek nu opnieuw. Een ingeving?
Net vandaag zou mijn overleden vriendin jarig zijn.
De film blijft onuitwisbare sporen nalaten. Ik herken dingen van mezelf in Watanabe.
De onmogelijke liefde tussen de jongen en Naoko ontroert nog steeds.
"De doden blijven altijd dood, maar wij moeten hierna blijven doorleven."
Kunnen we echt echt wel bij mekaar 'thuiskomen'?
Een ander (partner, vriend, vriendin) helemaal begrijpen ...
samslam
-
- 58 berichten
- 343 stemmen
Norwegian Wood is een vrij goed boek van een sterk overroepen auteur. De verfilming is daarentegen dramatisch zwak. De regisseur springt van scene naar scene, houdt zich zo goed mogelijk aan het boek zonder echt de context over te brengen op de kijker. De Japanse acteurs zijn statische objecten waarbij elke emotie er wordt uitgeperst. Bij het meisje had ik steeds de indruk dat ze bezig was aan een auditie voor een plaatselijke amateurgezelschap.
Hét moment dat alles zowat samenvat is het 'ijsbeermoment' buiten de instelling. Hoe irritant kan je een scene maken? Wat wil je daarmee bereiken?
De score is dan wel vrij tot zeer sterk, maar dan vindt de regisseur het 'geinig' om meermaals een nummer ergens in het midden abrupt te beëindigen en terug over te gaan tot de "actie". Regie voor dummies - Tien tips hoe het niet moet.
Bacon
-
- 1003 berichten
- 1366 stemmen
Omdat ik een beetje gek wordt van het hele dag naar LCD schermen te kijken besloot ik eens een boek te gaan lezen. De keuze was gevallen op Norwegian Wood van Haruki Marakumi en het is goed bevallen! In een paar dagen had ik het boek uitgelezen en waarschijnlijk gaan er nog wel wat boeken van Marakumi volgen.
Ik wist dat er een verfilming van het boek was, dus keek daar best naar uit. Ik was benieuwd of de characters en locaties er net zo uit zouden zien als in mijn fantasie en in sommige gevallen was dat ook het geval. Maar helaas kan de film totaal niet tippen aan het boek. Sommige passages die in het boek prachtig worden omschreven, duren in de film slechts een seconde of wordt zelfs totaal geskipt. Natuurlijk gaat een film sneller dan een boek, maar het is er niet beter op geworden. Ook zijn bepaalde dingen die in het boek duidelijk beschreven zijn, totaal anders in de film.
Helaas kan ik de film Norwegian Wood geen voldoende geven, en als ik het boek niet had gelezen, had ik het waarschijnlijk een nog een lager cijfer gegeven.
Tanita
-
- 540 berichten
- 4984 stemmen
Ha, fantastische film. Tran meets Kitano en Kar Wai Wong in een Japanse setting. Betoverende fotografie van Ping Bin Lee, geweldige soundtrack van Jonny Greenwood en een prima cast maken het een meeslepende film die met de minuut sterker wordt.
Gelukkig houdt Tran zich maar zijdelings aan het gelijknamige boek van Murakami, waar ik maar niet doorheen kan komen, en zet hij de hoofdlijnen op een bijzondere sfeervolle manier neer. Met elementen die me aan Dolls en In The Mood for Love deden denken, maar ook wel aan het beste werk van Murakami, De Opwindvogelkronieken. 4.5*
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5408 stemmen
Werkelijk prachtig. Vooral visueel, maar tegen het einde ook qua inhoud. De film had opstart problemen, maar Norwegian Wood wordt beter en beter naarmate die onderweg is. Het laatste half uur is zelfs wonderschoon. 4 sterren, verdient meer waardering.
Het laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, acteur ontkent
'Pirates of the Caribbean'-vervolg definitief van tafel, Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic | MovieMeter Recap
'The Bear'-acteur Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Bekijk ook
Maboroshi no Hikari
Drama, 1995
87 reacties
Herutâ Sukerutâ
Drama / Horror, 2012
40 reacties
Su-ki-da
Romantiek / Drama, 2005
192 reacties
Kawaki
Misdaad / Mystery, 2014
29 reacties
Love Letter
Drama, 1995
5 reacties
Usagi Doroppu
Komedie, 2011
18 reacties
Gerelateerde tags
zelfmoordgebaseerd op boeksanitariumthe beatlestieneryoung man readingkyoto, japanjaren 60japanese film
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.