Alternatieve titel: Let Me Eat Your Pancreas, 30 november 2018, 09:43 uur
Japanners hebben blijkbaar iets met terminaal zieke jongeren. Ik heb dat thema al vaker in films uit het Verre Oosten voorbij zien komen. Het is ook het hoofdthema van deze gevoelige film over de gedoemde relatie tussen twee klasgenoten. De film neigt af en toe iets te melodramatisch te worden, maar van sentimenten ben ik nog nooit vies geweest.
Een onderhoudende, lieve film met aantrekkelijke protagonisten (in het bijzonder de bevallige Minami Hamabe) en een in het oog springende titel.
Een nagenoeg onafgebroken stroom van pop-ups en interfaces; erg eigentijds, maar niet mijn idee van een mooie film. Gelukkig wordt deze modieuze vormgeving meer dan afdoende gecompenseerd door een thrillerachtig verhaal, dat je goed bij de les houdt. De radicale wending in het verhaal zag ik niet aankomen.
Alternatieve titel: King of Devil's Island, 29 november 2018, 10:54 uur
Keihard tuchtschooldrama, dat je vooral door de continu grimmige sfeer niet onberoerd laat. Resocialisering als excuus voor kinder- en machtsmisbruik .
Een ijzersterke film met een afschuwwekkend verhaal en uitstekend acteerwerk van de voornamelijk jonge cast. Zware kost.
Vergelijkbare films: Sleepers (USA, 1996) Song for a Raggy Boy (Ierland, 2003) Der Kommer en Dag (Denemarken, 2016)
Alternatieve titel: The Guilty, 29 november 2018, 10:53 uur
Meeslepend realtime drama met een politieagent, die in een alarmcentrale op afstand “getuige” is van een kidnapping. Knap opgebouwde thriller zonder allerlei toeters en bellen, die mede door de twists in het verhaal alsmaar spannender wordt. De langgerekte stiltes zijn af en toe zenuwslopend.
De ervaring leert dat je het maken van spannende thrillers met een gerust hart kunt overlaten aan de Denen. Deze film, met een tour-de-force van Jakob Cedergren, bewijst dat nog maar eens.
Alternatieve titel: After Life, 29 november 2018, 10:49 uur
Het eerste deel van deze film, waarin mensen van divers pluimage hun dierbaarste herinnering uit hun leven proberen op te dissen, is met voorsprong het beste deel van de film. De reconstructie van die herinneringen in het tweede deel en de sfeerbreuk die daarmee gepaard gaat, doen de film als geheel volgens mij geen goed.
Op basis van het tiental films die ik van hem gezien heb, vind ik Koreeda een bovengemiddelde filmmaker. Naar mijn smaak is dit evenwel een van zijn mindere films.
Alternatieve titel: My Ordinary Love Story, 28 november 2018, 19:49 uur
Een romcom met een twist. En wat voor een. Het rustig voortkabbelend verhaaltje over een nogal suffe liefdesrelatie krijgt als een donderslag bij heldere hemel een grimmig karakter wanneer de nieuwste vriend helemaal niet zo saai en gewoon blijkt te zijn als hij zich voordoet. Het laatste deel van deze film heeft veel meer weg van een thriller, maar dan wel een met een knipoog. Maar het is te laat en te weinig.
Alternatieve titel: Betelnut Beauty, 28 november 2018, 09:50 uur
Aardige film over twee jongelui, die aan de zelfkant van de Taiwanese samenleving het hoofd boven water proberen te houden. De een als crimineel-in-de-dop, de ander als schaars geklede verkoopster van betelnootjes. Een mooie rol van Angelica Lee.
Beter dan het gelijksoortige Bang Bang Wo Ai Shen (2007), maar wat meer spanning had wel gemogen.
Sterke verfilming van het boek dat A.F.Th. Van der Heijden schreef naar aanleiding van het verongelukken van zijn enige zoon Tonio. Een aangrijpend relaas over diverse aspecten van rouwverwerking. Opnieuw een prima film van eigen bodem met goed acteerwerk.
Film over een alleenstaande moeder —opgezadeld met een Tokkie-achtige moeder— die aan het einde van haar Latijn is, wanneer ze vrijwel gelijktijdig ontslagen én uit haar huis gezet wordt met haar autistische zoontje. Een schrijnende tragedie.
Alternatieve titel: Snowy Road, 27 november 2018, 12:12 uur
Voor zover ik mij kan herinneren mijn eerste film over “troostmeisjes”. Het is het stuitende verhaal over twee tieners, die door de Japanners tijdens de Tweede Wereldoorlog gedwongen worden zich te prostitueren ten behoeve van soldaten. In een tweede, hedendaagse verhaallijn ontfermt een overlevende zich over haar rebelse buurmeisje, dat de vernieling in dreigt te geraken.
Een pakkende film over afhankelijkheid en groeiende camaraderie tussen tegenpolen. Puik acteerwerk van alle betrokkenen en fraai camerawerk.
Van Sae-ron Kim (Young-ae in deze film) heb ik inmiddels nagenoeg alle films gezien, van haar debuut als achtjarige in A Brand New Life (2009) tot deze. Een jonge, zeer begaafde actrice, volgens mij een natuurtalent.
“Night Comes On”, de toekomst ziet er inderdaad donker uit voor een tiener, die zich letterlijk alvast wapent voor haar overlevingsstrijd in een arglistige omgeving. Realistisch ogende kleine film over een machteloze —of is het kansloze ?— meid, die opgezadeld zit met een zeer traumatische ervaring in het recente verleden. Beklijvende rol van Dominique Fishback.
Alternatieve titel: Mission: Impossible 6, 25 november 2018, 21:16 uur
Het uitvergroten maakt dit soort films nog enigszins genietbaar. De knokpartijen, de achtervolgingen, de stunts, e.d.; het wordt allemaal extreem aangedikt, zodat je minder in de gaten hebt dat het in feite niet meer is dan een “onmogelijke” verzameling nonsens. Niet onaardig als gedachteloze tijdspassering, maar er zal weinig van blijven hangen. Ik schat in dat dat ook niet de bedoeling is.
De delen 4 en 5 van de M.I.-reeks heb ik (nog) niet gezien. Ik geloof niet dat ik daarmee veel gemist heb.
Alternatieve titel: Husband & Wife, 25 november 2018, 07:34 uur
Afgezien van de amusante openingsscène een slappe komedie, die maar niet leuk wil worden in weerwil van een handvol geforceerde grappen. Kasia Smutniak brengt het er in deze film over geheugenverwisseling beter van af dan haar antagonist Pierfrancesco Favino. Tussen de regels door wordt het seksisme op de (naald-)hak genomen. Al met al niet veel soeps.
Alternatieve titel: Love Clinic, 24 november 2018, 20:26 uur
Aardige romcom over botsende karakters. Uiteraard is de afloop voorspelbaar, maar de weg daarnaar toe is bezaaid met amusante verwikkelingen. Best leuk voor een keer.
Alternatieve titel: Cold War, 23 november 2018, 19:31 uur
Ik kan mij in grote lijnen wel vinden in het voorafgaande commentaar van Alathir. Ook ik werd niet warm of koud van deze film. Mijn voornaamste probleem is dat het verhaal draait om twee figuren, die op een heel rare manier omgaan met de gevoelens die ze voor elkaar hebben, al dan niet gedwongen door de omstandigheden tijdens de Koude Oorlog. Op geen enkel moment voelde ik mij verbonden met deze personages.
De muziek is wel oké, maar niet uitzonderlijk. Het beste aan de film vind ik nog de cinematografie in fraai zwart-wit. Mijn derde Pawlikowski inmiddels. Net als de twee voorgaande films, die ik van hem gezien heb, komt ook deze qua score niet boven de middelmaat uit.
Alternatieve titel: Tenerezza: Holding Hands, 23 november 2018, 11:49 uur
Het beste onderdeel van deze film is de imposante tour-de-force van Renato Carpentieri als de recalcitrante oude man, die het niet kan vinden met zijn volwassen kinderen, maar een klik heeft met zijn nieuwe, nog jonge buurvrouw. Een dramatisch voorval halverwege zet de film finaal op zijn kop. Daarvoor was het een interessante psychologische studie, maar de nasleep van het drama is veel te vlak gezien de heftigheid van het gebeuren. Daar had regisseur Amelio meer mee moeten doen, want nu roept de film meer vragen op dan er antwoorden zijn.
Het was trouwens best lang geleden dat ik nog een film gezien had van Giovanna Mezzogiorno, een
van mijn favorieten van pakweg een decennium terug. Ze lijkt een beetje uit het zicht verdwenen.
Alternatieve titel: The Chinese Widow, 23 november 2018, 08:55 uur
Hoewel de Deense regisseur Bille August regelmatig opduikt buiten de eigen de landsgrenzen, vind ik het toch wel verrassend hem hier aan het roer te zien van een Chinees oorlogsdrama. August heeft al eerder zijn sporen verdiend al bekwaam verteller van politiek of sociaal getinte verhalen.
Die eigenschap is ook terug te vinden in deze patriottische film over een alleenstaande jonge moeder, die tijdens de Tweede Wereldoorlog met gevaar voor eigen leven onderdak biedt aan een Amerikaanse piloot, die letterlijk uit de lucht komt vallen.
Bij gebrek aan echte spanning drijft de film vooral op de onmiskenbare chemie tussen Yifei Liu en Emile Hirsch. Het is echter de jonge Fangcong Li, die met haar frank en vrije optreden als het dochtertje de show steelt.
Een onderhoudend drama dat best wat meer spannende momenten had mogen kennen.
Alternatieve titel: A Wolf at the Door, 22 november 2018, 14:39 uur
De film komt pas echt op gang wanneer Rosa (Leandra Leal) haar verhaal begint te vertellen. Daar zit tegen het einde een verrassende wending in en dat is uiteindelijk toch wel even schrikken. Prima drama over ontrouw in meer dan een opzicht.
Mijn vierde film met een hoofdrol voor Leandra Leal. Ik vind het bepaald geen straf om haar aan het werk te zien.
Alternatieve titel: I, Olga Hepnarová, 22 november 2018, 14:38 uur
Met groeiend ongemak heb ik deze film zitten bekijken. Ik kan niet duiden of dat nou door de inhoud van de film komt of door de vormgeving. Hoe dan ook vind ik dat de filmmakers deze Einzelgänger te afstandelijk benaderen. Je krijgt nooit hoogte van wat haar beweegt, ook niet tijdens haar lesbische ontmoetingen die weinig warmte uitstralen. Schokkend is het in ieder geval wel.
Alternatieve titel: Don't Blame the Kid, 21 november 2018, 10:47 uur
Op sommige momenten aardige komedie, maar het melodramatische einde is er teveel aan. Nogal formuleachtig en afgezien van de verrassende twist erg voorspelbaar.
Alternatieve titel: The Guardians, 21 november 2018, 10:36 uur
Authentiek ogende plattelandskroniek over de dagelijkse beslommeringen van het thuisfront ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Na een vlakke opening begint de film van lieverlee onder je huid te kruipen.
Het boerenleven wordt fraai in beeld gebracht. Imposant debuut van Iris Bry. Nathalie Baye laat andermaal zien dat zij met het klimmen der jaren nog niets van haar veelzijdigheid heeft verloren. Een mooie film.
Alternatieve titel: One Night Only, 20 november 2018, 10:15 uur
Zwalkende film met twee gezichten. Van een bitter verhaal over een gokverslaafde evolueert de film in een melodramatisch tweede deel, waarin de voorgeschiedenis uit de doeken wordt gedaan. Aaron Kwok zet een geloofwaardige gokker neer, maar het hoertje van Zishan Yang komt nauwelijks uit de verf. Onderhond verwijst in zijn commentaar terloops naar Yi Sa Bui Lai [Isabella] (2006). Toeval of niet, maar ik moest bij het bekijken van deze film onbewust aan die film denken, omdat bij mij ergens halverwege de film het (achter bezien onjuiste) vermoeden rees dat we te maken hadden met een vader-dochter relatie.. Overigens vind ik Isabella een veel betere film.
Alternatieve titel: Eréndira en Haar Harteloze Grootmoeder, 19 november 2018, 10:31 uur
”Honderd Jaar Eenzaamheid” van Gabriel García Márquez is het mooiste boek dat ik (inmiddels meerdere malen) gelezen heb. Een van de personages in dat boek is het jonge hoertje Eréndira. García Márquez heeft haar tot de centrale figuur gemaakt in een van zijn latere novelles.
Ik denk dat de boeken en verhalen van García Márquez NIET te verfilmen zijn vanwege hun magische, vaak surrealistische karakter. Toch komt regisseur Ruy Guerra aan de hand van een scenario, dat door García Márquez zelf geschreven is, qua sfeer een heel eind met haast buitenaardse settings, zonderlinge voorvallen en dito personages. De slotscène vormt de spreekwoordelijke kers op de taart.
Irene Papas is ideaal gecast als de hardvochtige grootmoeder, evenals Cláudia Ohana als haar bloedmooie counterpart.
Alternatieve titel: The Romanovs: An Imperial Family, 19 november 2018, 10:21 uur
Ik ben helaas te weinig ingevoerd in de tragische geschiedenis van de Romanovs. Veel verder dan hun verblijf in Tobolsk en executie in Jekaterinenburg reikt mijn kennis niet. Wat dat betreft is dit een informatieve film voor mij, al had ik wel graag gezien dat er wat meer aandacht geschonken zou zijn aan het gezinsleven. Dat richt zich vooral op de kroonprins, terwijl de mooie dochters naar mijn smaak te veel op de achtergrond blijven.
Het einde komt op mij ietwat overhaast over. Ook dat vind ik jammer, maar desondanks een leerzame film met een mooie soundtrack. Met dank mijnerzijds aan Fransman.
Alternatieve titel: Our Lovers, 18 november 2018, 09:43 uur
Een superromantische film met mooie, vaak prikkelende dialogen en twee aantrekkelijk protagonisten. Het is niet de eerste keer dat ik erg onder de indruk kwam van Michelle Jenner (No Tengas Miedo) en Eduardo Noriega. De film deed mij bij tijd en wijle onwillekeurig denken aan “Lost in Translation”. Heerlijk.
Alternatieve titel: Meet the Parents: Little Fockers, 18 november 2018, 09:42 uur
Niet het soort humor dat ik kan waarderen. Het wordt allemaal veel te vet aangezet —vooral door Robert de Niro— nog erger dan in de beide prequels. Het aantal echt grappige momenten zijn om die reden op de vingers van één hand te tellen. Ondanks de topbezetting erg matig.
Alternatieve titel: Chihayafuru Shimo no Ku, 17 november 2018, 06:57 uur
Deze sequel biedt meer van hetzelfde, zij het dat persoonlijke ambities de teamgeest onder druk zetten. Het karuta-spel verloopt even chaotisch als in het eerste deel.
Alternatieve titel: Chihayafuru Kami no Ku, 17 november 2018, 06:56 uur
Een tiener-romcom, waarin een in Japan populair kaartspel centraal staat. Via Wikipedia weet ik ongeveer hoe het spel in elkaar zit, maar dat neemt niet weg dat het een chaotische indruk op mij maakt. In zijn kern gaat deze film over vriendschap en teambuilding.
Grappige indie over twee pierewaaiende vriendinnen en in de marge over hun niet bepaald snuggere huisgenoten.
Geen topper, maar wel een vlotte en vrolijke "misdaadkomedie" met een centrale rol voor twee mooie meiden (Camila Morrone is de jongste vlam —ook letterlijk— van Leonardo Di Caprio). De ontknoping vind ik wel mooi. Immers soms zit het tegen, soms zit het mee. Bij vlagen een vermakelijke film..
Alternatieve titel: Madam Kitty, 15 november 2018, 21:16 uur
Slordig gemaakte film volgens het beproefde Tinto Brass recept: meer schaamhaar dan verhaal. Miss Savoy is in mijn ogen de enige die net aan een voldoende scoort. Zij heeft tenminste nog een handvol leuke scènes. Voor het overige is het een aaneenschakeling van groteske taferelen met karikaturale personages. Tinto Brass ten voeten uit.
Ik blijf mij erover verbazen dat gerenommeerde acteurs —in dit geval Helmut Berger, Ingrid Thulin en John Ireland— zich voor dit soort rommel lenen. Het komt mij voor dat het daadwerkelijk bestaan van het spionagebordeel “Salon Kitty” uitermate geschikt is om als subject te dienen voor een serieuze dramafilm.
Alternatieve titel: Monster Hunt, 14 november 2018, 10:17 uur
Animatiefilms zijn niet mijn ding. Wat mij betreft moet deze fantasiefilm het dus vooral hebben van de interactie tussen Baihe Bai en Boran Jing en dat gaat hen goed af. Op ontspannen wijze en met leuke kwinkslagen van Bai geven zij invulling aan hun rollen. Piepklein bijrolletje voor Wei Tang (de pandjesbaas), die na haar schorsing vanwege de seksscènes in Sè, Jiè (2007) nog amper aan de bak komt in serieuze films. Dat vind ik erg jammer.
Leuke reconstructie van de gebeurtenissen rondom de destijds spraakmakende wedstrijd tussen de tennisfenomenen Billie Jean King en Bobby Riggs. De film kent twee parallelle verhaallijnen. Enerzijds feministische strijd voor een gelijke beloning van vrouwelijke tennissters. Anderzijds de ontdekking door Billie Jean King van haar ware seksuele geaardheid.
Ik vind het een beetje jammer dat deze tweede verhaallijn ondergeschikt gemaakt wordt aan het tennisgebeuren, want daar heb ik niet zoveel mee. Desondanks een prima biografische film over een van de beste tennissters aller tijden en haar baanbrekend activisme van toen.
Alternatieve titel: To Die of Love, 13 november 2018, 10:04 uur
Psychologisch drama over de gedoemde liefde tussen een lerares en een van haar leerlingen, geïnspireerd door ware gebeurtenissen. Jammer dat de titel in feite een grote spoiler is. Enig lichtpuntje in deze sombere film is de solidariteit van de medeleerlingen, maar ook dat kan niet verhinderen dat de film in zijn geheel tamelijk deprimerend is.
Uitstekende rol van Annie Girardot, bovendien een mooie titelchanson van Charles Aznavour.
Typisch Engelse tragikomedie over mensen, die op latere leeftijd hun leven alsnog zin willen geven. De verhaal wordt naar het einde toe naar mijn smaak iets te melodramatisch, maar het blijft over het geheel genomen een zeer onderhoudende film. Uitstekend acteerwerk, in het bijzonder van Timothy Spall, die bij mijn weten eigenlijk nooit verzaakt.
Alternatieve titel: The House by the Sea, 12 november 2018, 10:17 uur
Intieme film over twee uitgedoofde broers en een zuster, die aan het ziekbed van hun vader opnieuw geconfronteerd worden met een onverwerkt trauma uit het verleden. Een min of meer verrassende wending tegen het einde van de film lijkt voor enige verlichting te zorgen.
Ik ben niet bekend met de werken van regisseur Robert Guédiguian, maar deze film maakt mij wel nieuwsgierig naar zijn andere films.
Standaard liefdesverhaal over superrijke jongen en zijn eenvoudige vriendin, verpakt als luchtige komedie met hier en daar wat venijnige accenten. Afgezien van de bijzondere cast en weelderige settings weinig nieuws onder de zon. Af en toe kreeg ik het idee dat ik naar een Chinese versie van een Rock Hudson film zat te kijken.
Niettemin aangenaam tijdverdrijf mede vanwege het gedegen acteerwerk, waarbij vooral Michelle Yeoh in het oog springt. Ik ben benieuwd of de aangekondigde sequels —let op het tipje in de aftiteling!— ook zo leuk zullen zijn.
Een langgerekte verzameling anachronismen van miljoenen jaren geleden uitgestorven prehistorische dieren tot de bouw van piramiden met de hulp van mammoets. Gebieden uit de ijstijd op loopafstand van de tropen. Hoe krijg je het allemaal verzonnen? Daarnaast wordt het verhaal, waar geen touw aan vast te knopen valt, op knullige wijze in beeld gebracht. Kortom, een compleet misbaksel.
Uitermate zwakke tegenhanger van Maschi contro Femmine (2010). Waar die film nog een aantal grappige momenten kent, is dit een aaneenrijging van ongein. De film ontspoort zowel qua verhaal als ook wat betreft het acteerwerk. Een miskleun, ondanks de vele cameo’s van acteurs uit Maschi contro Femmine.
Alternatieve titel: Men vs Women, 11 november 2018, 11:49 uur
Ondanks de sterrenbezetting en het navenante acteerwerk brengt de film niet meer dan een handvol grappige ontwikkelingen en situaties. Niettemin minder beroerd dan het allemaal klinkt en best amusant voor een keer. Gevolgd door een tegenhanger: Femmine contro Maschi (2011)
Alternatieve titel: The Divine Order, 10 november 2018, 09:52 uur
Er zijn in de loop van de tijd aardig wat films verschenen over vrouwenemancipatie. Die films hebben steevast mijn interesse, omdat sociale ongelijkheid mij nu eenmaal vrijwel altijd aanspreekt. Met belangstelling heb ik dan ook gekeken naar deze film over de moeizame strijd van vrouwen in een Zwitsers dorp voor vrouwenkiesrecht. Verbazingwekkend eigenlijk dat die strijd nog maar relatief zo kort geleden op felle weerstand kon rekenen van mannelijk chauvinisme. Daar was weinig goddelijks aan.
Een interessant, heel af en toe luchtig historisch drama, dat bij wijze van plaatsvervangende schaamte soms het schaamrood op de kaken brengt.
Oeps! Wat een hoge score hier voor een plotloze film, die zo’n beetje het midden probeert te houden tussen een documentaire over een voorstad van Parijs en een speelfilm over een handjevol inwoonsters. Ik vond het nogal saai en langdradig, omdat er naast het ontbreken van een verhaal ook op visueel vlak weinig te genieten valt. Let wel, met uitzondering van de beide protagonisten. Die zien er goed uit, Ana Neborac in het bijzonder. Wat dat betreft kan ik de slotopmerking van Fransman alleen maar onderschrijven.
Het Stockholm-syndroom neemt in dit gijzelingsdrama groteske vormen aan. Het resultaat is een wankelmoedige film, die geen enkele snaar weet te raken; althans niet bij mij. In weerwil van de topcast een erg matige film.
Het is dat James Franco c.s. het er met opzet duimendik bovenop legt, anders zou ik mij kunnen voorstellen dat dit de slechtste film aller tijden is. Vooral zijn vette geschmier —hoewel doelbewust— begon mij binnen de kortste keren te irriteren. Het split screen einde vind ik wel aardig. Ik weet nog niet of ik mij ooit aan “The Room” zal wagen.
Alternatieve titel: My Girl, 6 november 2018, 11:03 uur
Aangename kinderfilm die nostalgische gevoelens oproept. Het is bij mij weliswaar erg lang geleden, maar de interactie tussen de kinderen komt mij nog steeds bekend voor. Mijn sentimentele kant vindt de ontknoping eigenlijk wel zielig. Wat dat betreft had de film een mooier einde mogen hebben, vind ik. Maar ja, berouw komt nu eenmaal na de zonde.
Twee weken geleden heb ik Before I Fall (2017) gezien, een film waarvan het plot enige gelijkenis vertoont met deze film. Reden voor mij om de Billy Murray klassieker na zoveel jaren weer eens te voorschijn te halen. Ik heb daar geen spijt van, want de film heeft nog niets van zijn oorspronkelijke charme verloren. Een feel-good-movie pur sang met aanstekelijk acteerwerk van Bill Murray en Andie MacDowell.
Geslaagde poging om een film noir te maken naar de Hollywood voorbeelden uit de jaren 40, met —zoals het hoort— de nodige nonchalance en kwinkslagen. Een “ouderwets” misdaadmysterie, dat geleidelijk aan ontrafeld wordt door een nogal morsige journalist.
Dankzij de aankleding en het fraaie camerawerk een sfeerrijke, onderhoudende film met een treffend tijdsbeeld en een intrigerend verhaal. Alleen jammer dat de mooie Franciska Töröcsik (het slachtoffer) niet wat vaker in beeld komt.
Alternatieve titel: Our Time Will Come, 2 november 2018, 19:18 uur
Een tegenvallende film over een verzetsgroep in de omgeving van Hongkong ten tijde van de Japanse bezetting. De uitvoering laat nogal wat te wensen over. Het acteerwerk is wel in orde, maar het in potentie boeiende verhaal zit veel te springerig in elkaar. Bovendien mist de film een voor dit genre wezenlijk onderdeel: spanning. Volgens mij toch wel een gemiste kans derhalve.
Alternatieve titel: Homecoming (1945), 2 november 2018, 09:55 uur
Beklemmende film over een dorpsgemeenschap, waar slechte gewetens een geruchtencircuit op gang brengen wanneer kort na de oorlog twee onbekende, joodse mannen aankomen op het station. De gevolgen zijn dramatisch.
Een film met een aantal verrassende wendingen. Ondanks het tragische verhaal zorgt de verhouding tussen het gedrag van vreemdelingen enerzijds en de dorpelingen anderzijds achteraf bezien voor een kostelijk geheel. Een drama met een vette knipoog en veel symboliek. Mede door de fraaie cinematografie een echte aanrader.
De covermuziek, zoals je die in menig Amerikaans café kunt beluisteren (op vrijdag- en zaterdagavond), is beter dan het matige verhaal over een moeder, die haar man en kinderen in de steek heeft gelaten om te kiezen voor een carrière als rockzangeres. Je kunt het wel aan Meryl Streep overlaten om daar wat van te maken. Leuk dat ook haar dochter Mamie Gummer van de partij is. O ja, Kevin Kline staat ook vermeld bij de credits. Hij is mij nauwelijks opgevallen.
Sfeervolle film over een desolaat dorpje, dat zwaar getroffen is door de tsunami. In een desolate omgeving ontwikkelt zich een liefdesrelatie tussen twee mensen, die beiden op zoek zijn naar genegenheid. Tegen het einde ontspoort de film met een ontknoping, die zomaar uit de lucht komt vallen en totaal niet past bij de ingetogen sfeer van het voorafgaande. Dat doet de film als geheel geen goed.