Alternatieve titel: Land of Mine, 30 april 2016, 21:49 uur
Heftig, zeer heftig. Nog nooit een film gezien waarvan ik vanaf het begin tot het einde zo in spanning heb gezeten. Elke keer was het weer van “wanneer ontploft er weer zo’n ding”, hoewel je het telkens wel enigszins aan voelde komen.
Behalve een zeer spannend post-oorlogsdrama vond ik “Under Sandet” ook vooral een uitstekend psychologisch drama. Sergeant Carl Leopold Rasmussen kon het wel en wee van de Duitse krijgsgevangenen aanvankelijk niets schelen omdat hij de Duitsers haatte. Maar na verloop van tijd begon de sergeant meer menselijke trekjes te vertonen, beseffende dat de jonge Duitse soldaten eveneens slachtoffer waren van het onmenselijke nazisysteem. Echter, nadat de de hond van de sergeant op een mijn trapte kwam de haat van de sergeant op de Duitse soldaten weer terug, maar nu niet omdat het Duitsers waren maar omdat hij ze verantwoordelijk hield voor de dood van zijn hond. Het einde waarbij de sergeant tegen hoger bevel in de laatste vier overlevenden van zijn eenheid van 14 soldaten de gelegenheid gaf de Duitse grens over te vluchten vond ik erg goed. Zou de sergeant ze weer de mijnenvelden ingestuurd hebben met alle gevolgen van dien, dan zou hij waarschijnlijk zijn hele leven lang last gehad hebben van zijn geweten. Dat laatste zou voor hem ondraaglijk geweest zijn, vandaar dat hij het bevel van zijn superieuren negeerde.
In het kort: Under Sandet heb ik ervaren als een van de beste (post)oorlogsfilms die ik ooit gezien heb. Ik was wel blij dat de film uiteindelijk afgelopen was, want de spanning was voor mij af en toe gewoon te ondraaglijk. Ik heb na afloop ook maar gelijk een paar potten bier gedronken om bij te komen.
Film kende een goede spanningsopbouw, enkele zeer goede schrikmomenten maar oogde verder erg lelijk. Dat een horrorfilm mij op visueel vlak iets te bieden moet hebben vind ik toch wel erg belangrijk omdat het verhaal toch meestal weinig voorstelt. Nu hebben de films van Ti West bij mij nooit hoger gescoord dan 3.5*, maar ook niet lager dan 3.0*. m.a.w. ik vind ze niet bijzonder maar ook weer niet slecht. Aardig om te bekijken als het pokkeweer is zoals vandaag en je daarom geen zin hebt om de deur uit te gaan.
Alternatieve titel: Fièvre, 29 april 2016, 11:50 uur
Deze film moet het voor mij vooral hebben van de droomscènes van de zeer aantrekkelijke Jessica die er werkelijk schitterend uitzagen. Ook de zeer mooie soundtrack paste daar uitstekend bij. Het verhaal waaraan ik geen touw vast kon knopen nam ik maar voor lief. Voor mij voor dit horrorsprookje waarbij het toch vooral gaat om de sfeer die wordt gecreëerd eigenlijk helemaal niet zo belangrijk. Als je de lage waardering voor dit filmpje op MM en IMDB ziet, blijken de meeste filmliefhebbers daar anders over te denken. Maar so what, het is Onderhond' s hoge waardering voor deze film die mij uiteindelijk de doorslag gaf dit horrorfilmpje te bekijken en niet het stemgemiddelde op de door mij genoemde sites.
Niet slecht, maar ook weer niet zo bijzonder. Deze ghost movie leverde allemaal geen verrassingen op, naar het einde toe werd het zelfs erg voorspelbaar, maar .... dat moet gezegd worden, het zag er allemaal pico bello uit. Film keek vlot weg, was beslist niet saai, dus ik heb me best wel geamuseerd. Mia Wasikowska, toch wel een van mijn favoriete actrices, zie ik toch wel liever in een hedendaagse outfit dan in zo'n kitscherig 19e eeuws kostuum.
Minpuntje; de scene toen Mia een bad nam, waar wij kennis namen van weer een stukje Amerikaanse preutsheid. Stel je voor dat wij een borst van Mia W te zien kregen. Neen, dat kan echt niet. Maar als een hoofd te pletter geslagen wordt tegen een wasbak . Ach, moet kunnen.
Alternatieve titel: Evolution, 26 april 2016, 21:52 uur
81 minuten gefascineerd zitten kijken naar deze mysterieuze film die i.m.o. wel degelijk horrorelementen bevatte. Sommige scènes logen er niet om. Op visueel vlak niettemin zeer mooi allemaal, behalve dan datgene wat er op het etensbord lag om genuttigd worden. Wat een smerige troep! De onderwater scènes zijn daarentegen van grote schoonheid. En dan het einde! Ja, vele bezoekers bleven daarna nog even zitten om zich af te vragen van wat ze gezien hadden in deze film toch allemaal te betekenen had. Daar wordt in de film geen antwoord op gegeven. "Zoek het zelf maar uit" lijkt de regisseur te zeggen die ook het voortreffelijke maar net zo mysterieuze Innocence maakte. Wel, ik meen het antwoord op het mysterie te hebben. De laatste scène zegt mij in ieder geval meer dan genoeg.
Alternatieve titel: The Witch, 25 april 2016, 20:30 uur
Godsdienstwaanzin en hekserij. Daar gaat het eigenlijk in dit best wel sfeervolle horrorfilmpje over die het voor mij vooral moest hebben van de laatste twintig minuten én het voortreffelijke spel van de zeker niet onaantrekkelijke Anya Taylor-Joy. Het oud-Engelse taaltje stoorde mij in het geheel niet, hoort ook gewoon in een film waarvan het verhaal zich in de 17e eeuw afspeelt. Wel blij dat ik over de ondertiteling beschikte in het oud Engels. Zonder subtitles was dit filmpje niet zo eenvoudig te volgen geweest.
Alternatieve titel: Хардкор, 24 april 2016, 23:37 uur
Deze film die ik afgelopen avond in arthouse Lux heb bekeken voldeed helemaal aan mijn verwachtingen. Dat kan echter niet gezegd worden bij de wat oudere dame in de zaal, die het na amper een kwartier voor gezien hield. Dit was dus duidelijk niet haar ding. Maar ja, ik wilde haar vooraf nog waarschuwen maar helaas tevergeefs. Ik was vanaf dat moment de enige in de zaal wat ik helemaal niet erg vond want ik vermaakte mij prima in deze adrenalinetrip, want dat was het gewoon. Niet nadenken maar gewoon alles over je heen laten gaan. Daar gaat het bij deze film om die een en al actie was. Op een gegeven moment moest ik nodig naar het toilet, dus was het wachten op een rustige scène, maar die kwam er verdomme gewoon niet. Dus maar tijdens een shoot-out naar het toilet gegaan en toen ik terug kwam was die shoot-oot nog steeds aan de gang. Ik heb dus niet veel gemist.
Wat me achteraf wel verbaasde dat deze film in Lux Nijmegen vertoond werd die het toch vooral moet hebben van serieuze art-house films. Nou, ik vond het allemaal prima. Dit soort films mogen van mij wel meer vertoond worden, maar of dit soort dolle “achtbaansritten” waar het inhoudelijke totaal ondergeschikt is aan het visuele in Lux veel bezoekers zal opleveren, daar valt zeer sterk aan te betwijfelen.
Het bekijken van deze veel geprezen film heb ik lang uitgesteld, simpelweg omdat ik hier niets van verwachtte of beter gezegd dat deze film uitgaande van het verhaal gewoon niet mijn ding zou zijn. En dat was het achteraf ook niet hoewel het gedeelte dat zich in de "room" afspeelde best wel boeiend was. Maar nadat moeder en kind eenmaal bevrijd waren uit de "room" boeide de film mij voor geen meter meer. Het klokkijken was voor mij begonnen. Het einde - hoewel voorspelbaar - maakte nog iets goed. Niettemin vind ik de lovende recensies over deze film sterk overdreven. Er zijn in 2015 aanzienlijk betere films gemaakt die voor een oscar in aanmerking hadden mogen komen.
Geen film over ellende of over losers, maar gewoon een 100% positieve film die mij daarom een enorm goed gevoel gaf en zo wil ik het ook beleven. Je krijgt de laatste tijd al te veel negatieve zooi naar je hoofd geslingerd. Tja, en dan natuurlijk de mooie Ierse schoonheid Saoirse Ronan, die hier toch wel voortreffelijk in haar doen was. Niemand zou het beter kunnen. Nou, mij mogen ze in ieder geval wel meer verwennen met dit soort romantische feel-good movies, waarbij mijn advies luidt; niet te veel nadenken maar gewoon je gevoel laten spreken.