Echt een light versie van AQP, hoe afgezaagd de vergelijking ook is. De spanning is zelden aanwezig en het gegeven komt zelfs lachwekkend over. Het is raar om te zien dat er allerlei nooduitzendingen zijn waarin aangegeven wordt dat je stil moet zijn, er toch allerlei loeiende sirenes te horen zijn overal. Niet handig als hulpdienst zijnde. En dat gevoel kwam echt de hele film door. Gewoon niet handig. Sowieso jammer dat de makers niet echt konden kiezen tussen de wezens als grootste dreiging, of de mens. En toch bizar dat men al zo snel het spoor volledig bijster is geraakt.
Het post apocalyptische kwam wel goed tot uiting en ik kan zo'n roadtrip altijd wel waarderen, maar het is verder net teveel middle of the road.
2,5* geen zware zit, maar er blijft ook niet veel van hangen
Zo slecht als RT het wil doen laten geloven is het echt niet in mijn ogen.
Wel had ik bij het aankondigen van deze reboot het gevoel dat het erg overbodig was en had er totaal geen behoefte aan.
De humor en de ranzige actie maken het wel goed in mijn ogen. Het gaat net even verder dan de gemiddelde film die in de bios draait en ik ben blij dat er af en toe zulke films draaien. Het gemis van Perlman valt ook te overzien. Harbour doet het prima en kan de rol zowel fysiek als qua charisma wel aan.
Het plot is weinig verheffend en soms een beetje saai. Het eindigde in een climax die veelbelovend was, maar uiteindelijk toch een beetje tegenviel. De opbouw van Jovovich haar personage insinueerde toch een iets grotere finale. Daar had meer uitgehaald kunnen worden en daar laat deze reboot bij mij uiteindelijk de punten liggen.
Jim & Andy: The Great Beyond - Featuring a Very Special, Contractually Obligated Mention of Tony Clifton (2017) 3,5
2 april 2019, 22:40 uur
Nogmaals even herzien en ik blijf Jim Carrey op deze manier echt een held om naar te kijken. Qua stijl is de documentaire niet vernieuwend, maar het is ontzettend interessant om hem zowel op als naast de set als Andy Kaufman te zien en dat hij eigenlijk geen moment uit zijn rol treed. Hij zoekt hierbij de grens op en gaat er regelmatig (lichtjes) overheen. Dit zorgt uiteraard voor veel irritaties bij medeacteurs, maar ook weer voor bewondering omdat ze weten wie het doet en waarom ie het doet. Daarom is eigenlijk hetgeen achter de camera een film op zich.
Chris Smith hoeft als regisseur amper iets te laten doen en slechts de beelden te laten spreken en er een coherent geheel van te maken. Dat Jim Carrey zelf de film van commentaar voorziet en op een kalme manier behoorlijk wijs en zelfbewust voor de dag komt, maakt deze leuke documentaire echt af.
Het blijft echter wel een niche docu voor degene die een interesse voor Jim en/of Andy heeft.