Alternatieve titel: It: Chapter One, 4 september 2019, 16:08 uur
Oei, ik was hier na mijn bioscoop bezoek toch een stuk enthousiaster over dan na deze herziening. The Losers zijn nog steeds het hoogtepunt van de film maar de rest van de film kon me nu een stuk minder bekoren. Ik vond de horror toen ook al het zwakste punt van de film maar het stoorde me deze keer aanzienlijk meer. Je word constant om de oren geslagen met cgi monster na cgi monster en dit begint al snel aan te voelen als overkill. Dit gaat gepaard met een hoop herrie en geschreeuw wat het er allemaal niet spannender of enger op maakt maar op mij al snel behoorlijk wat irritatie opriep.
De schaarse momenten waarop de horror wel werkt zijn de scènes die zich afspelen in een realistische setting. Ik doel hiermee op de momenten tussen de kinderen (Beverly, Henry en Eddie) en hun ouders. De film is hier qua horror op zijn sterkst. Je krijgt hier duidelijk mee dat deze kinderen een behoorlijk traumatische jeugd hebben moeten doorstaan door de verkniptheid van hun ouders. Onder het motto less is more krijg je genoeg informatie om aan te voelen dat er iets goed mis is binnen deze gezinnen maar laat de film het vooral aan de kijker zelf over om in te vullen tot hoever deze gruwelijkheden reiken. De plaatjes die je eigen verbeelding in deze scènes oproept zijn enger dan de beste cgi je kan voorschotelen, erg sterk gedaan. Het is dan ook jammer dat de film voor een groot deel probeert te shockeren door een overdaad aan CGI monsters. Ik verloor hierdoor vaak mijn concentratie en bleef qua spanning te veel op mijn honger zitten. Bij een film als IT ontkom je natuurlijk niet aan bloederige en bovennatuurlijke beelden maar ik denk dat de keuze voor praktische effecten hier veel beter het gewenste effect had kunnen bewerkstelligen dan de vaak toch wat gebrekkige CGI. Bovendien had de mix tussen psychologische en body horror van mij een stuk meer 50/50 mogen zijn.
En dus is het jammer dat horror in de film voor mij grotendeels niet werkt maar des te sterker zijn de momenten met de losers onderling. Zij vormen echt het hart van de film en houden de film grotendeels boven water. De humor is puberaal maar past perfect bij de karakters. Ook is de sfeer van de film buiten alle drukte om erg fijn en zijn het de tedere momenten die uiteindelijk het meeste indruk maken. Een hele punt aftrek lijkt veel maar in mijn hoofd gaat hij van een 3.8 naar een 3.2 .