Logboek
Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van baspls.
Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen:
januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024
Selecteer maand & jaar
Howards End (1992) 3,5
31 juli 2017, 15:57 uur
De film verhaalt over de zusters Schlegel. Helen wordt afgewezen door de jongste zoon van de Wilcox-familie, Margaret blijft echter bevriend met Mevrouw Wilcox. Een tijdje na de dood van mevrouw Wilcox vraagt meneer Wilcox Margaret ten huwelijk. Helen wil dat meneer Wilcox het arme koppel Bast helpt en zorgt voor nogal wat commotie in de familie...
Emma Thompson zette een leuke Margaret neer, haar positiviteit deed me een beetje aan mijn moeder denken. Daarnaast ook Anthony Hopkins (in een totaal andere rol als Hannibal Lecter) en een jonge Helena Bonham Carter voor de Tim Burton-films.
Ondanks dat het zo'n lange film was voelde het tempo soms wat te gehaast aan. Bepaalde dingen lijken zo heel plotseling te gebeuren, bijvoorbeeld Mr. Wilcox die met Ms. Schlegel wil trouwen. Het huis Howards End was als het ware een MacGuffin. Het verhaal speelt zich er nauwelijks en we krijgen het interieur niet eens volledig te zien, maar toch speelt het een beslissende rol in het verhaal.
De film was weer prachtig opgenomen. Heerlijke Britse setting met upper-class-taferelen die doen denken aan vroege Hitchcock's zoals Rebecca. Ook erg mooie muziek van Richard Robbins.
Hoewel Howards End het zeker wint qua sfeer, was The Remains of the Day toch wat sterker qua inhoud. Bovendien kwamen Hopkins en Thompson daarin ook beter tot hun recht. Howards End voelt meer aan als een subliem geschoten soap. Desalniettemin weer heerlijk ontsnapt aan het heden met dit mooie kostuumdrama van James Ivory.
Limitless (2011) 3,0
31 juli 2017, 09:46 uur
Vermakelijke film met een fascinerend concept. Wat als een pilletje je briljant zou kunnen maken?
Visueel was de film ook wel geinig uitgewerkt. Veel geinige effectjes en ook leuk bedacht dat het beeld meer kleur kreeg als Eddie een pil had genomen.
Het verhaal had verder uiteindelijk niet heel erg veel om het lijf. Opzich had dit concept nog wat verder uitgewerkt kunnen worden. Uiteindelijk toch een leuke film die prima wist te boeien.
Enemy (2013) 3,0
31 juli 2017, 09:43 uur
Aparte film van Denis Villeneuve met een intrigerend uitgangspunt. Een man ontdekt per toeval een exacte kopie van zichzelf en besluit hem te confronteren.
Sterk aan de film waren ook de Spinnen-symboliek (die een beetje aan Kafka deden denken) en het feit dat je niet altijd wist welke Jake wanneer in beeld was. Jake Gyllenhaal wist het sterk te spelen.
Uiteindelijk lijkt de film te suggereren dat Adam het zich allemaal ingebeeld heeft en dat ze eigenlijk een en de zelfde persoon zijn. Verschillende aanwijzingen zijn hiervoor te vinden; de doorgescheurde foto, het vreemdgaan, het gesprek met de moeder, hoe betaald een derderangs acteurs rekeningen en tot slot het gesprek met de zwangere vrouw (hoe was het op school vandaag?). Het allerlaatste shot van de film was behoorlijk surrealistisch.
Ik denk dat het angst voor vrouwen moet uitbeelden, die eten hun mannetje immers op als ze niet meer nodig zijn.
Ik hou niet zo van die sepia-tinten, geef mij maar mooi kleurrijk of juist blauw en kalm. Wel aardig opgenomen, maar het was weer een echte arthouse-mystery en dat betekend vaak traagheid en ongrijpbaarheid. Kan hier uiteindelijk toch veel minder mee als met Prisoners.
Dunkirk (2017) 3,5
29 juli 2017, 11:55 uur
Ter land, ter zee en in de lucht.
Toen Christopher Nolan in de jaren '90 samen met zijn vriendin in een bootje van Dover naar Duinkerken voer kreeg hij het idee om de evacuatie van Duinkerken te verfilmen. Aangezien dat best kostbaar is en ook gevoelig ligt omdat het een oorlogsfilm is moest dat plan echter een tijdje de koelkast in. Nu Nolan inmiddels met enkel zijn naam al kan verdienen aan bioscoopkaartjes werd het tijd om dat risicovolle project alsnog uit te voeren.
De Duitsers hebben Engelse, Franse en Belgische (en eigenlijk ook Nederlandse) soldaten omsingeld aan de Franse kust. De Britten beginnen een evacuatie waar zelfs burgerschepen voor in worden gezet. Op het strand zijn de Britse soldaten echter een makkelijk doelwit voor de Duitsers...
De film heeft geen duidelijke hoofdpersoon en Nolan heeft er bewust voor gekozen om geen echte sterrencast te gebruiken. Echter helemaal onbekend is de cast ook niet. Zo spelen Tom Hardy (Batman, The Revenant), Kenneth Branagh (Harry Potter, Valkyrie), Cillian Murphy (Batman, Inception) en zanger Harry Styles een rol. Jochum ten Haaf heeft een klein rolletje als een Nederlandse koopvaarder en Michael Caine is even te horen als de stem van de vluchtleiding. Overigens hebben tal van Urkenaren rollen als figurant. Het acteerwerk was sterk, er waren nauwelijks woorden nodig om de sfeer van toen over te brengen, waardoor de film zich ruim op het visuele aspect kon focussen.
Dat Dunkirk Nolan's meest experimentele film tot nu toe zou zijn is onzin. Veel experimenteler dan Memento (de film die achterstevoren geschoten is) kan haast niet. Toch doet Nolan iets aparts met de vertelstructuur van de film. Hij verteld drie verschillende verhaallijnen door elkaar heen. Een week op het strand van Duinkerken met soldaten, een dag op zee bij burgers en een uur in de lucht met de Spitfires. Uiteindelijk lopen deze verhalen ook in elkaar over, wat verwarrend kan zijn voor de onoplettende bioscoopbezoeker. Nolan's intentie was ook om het verhaal puur vanuit de Britse soldaten en gewone mens te vertellen. Daarom geen Churchill die een toespraak geeft, maar een soldaat die de transcriptie uit een krant leest en daarnaast hebben de Duitsers gedurende de hele film geen gezicht. Helemaal aan het einde als de Spitfire-piloot gevangen wordt genomen zien we voor het eerst Duitse soldaten en zelfs dan zijn ze geblurd. Persoonlijk zie ik liever dat de Duitsers juist wel een gezicht krijgen en ook meerdere achtergronden van personages middels Flashbacks aan het licht komen, maar ik zie wel waarom Nolan dit heeft gedaan en het versterkt ook gevoel van het er zelf bij zijn.
Wat toch wel het sterkste was aan Dunkirk is het audiovisuele aspect. Het klinkt cliché voor een recensie van een Historische film, maar het voelde echt alsof je er zelf bij bent. In Nederland is de film vooralsnog alleen in een digitale widescreenprojectie te zien. Ik ben zelf geen fan van IMAX waar de film in is opgenomen, een film moet breed zijn en niet vierkant of 16:9. Bovendien merk je niet dat er iets is weggeknipt boven en onder, de composities waren perfect. Geen overbodige CGI en super realistische dogfights die op briljante wijze in beeld waren gebracht. Veel subjectieve shots, close-ups en natuurlijk het fantastische sounddesign. Bij een film als deze zou je een epische orkestrale soundtrack verwachten, maar het is immers Nolan. Hans Zimmer maakte een erg sterke en opmerkelijke soundtrack met als terugkerend element het geluid van Nolan's zakhorloge. De soundtrack creëert een suspense-achtige spanning en zorgt voor de gewenste emoties.
De setting van de film was bijzonder geslaagd. Opgenomen in Urk en op het Ijsselmeer en daarnaast ook in Noord-Frankrijk. Veel mensen hebben het over te moderne gebouwen in de film. Dat is echter pure onzin. Mensen hebben een heel typisch beeld van hoe de jaren '40 eruit heeft gezien en realiseren zich niet dat er toen al erg moderne architectuur was. Bauhaus bestaat bijvoorbeeld al sinds 1919 en Frankrijk liep daar niet op achter. Bovendien hebben 90-jarige veteranen de film gezien en beweerd dat alles precies zoals toen waren (behalve het harde geluid dan).
Ik snap de kritiek dat er nauwelijks bloed in de film voorkomt. Ik denk dat Nolan wilde voorkomen dat de film een Saving Private Ryan-kloon zou worden en dat begrijp ik ook. De vergelijking zou zich zeker hebben opgedrongen als we opnieuw soldaten zonder darmen op een strand zagen. Bovendien was daar ook niet echt spraken van bij deze bewuste slag.
Dat dit 'Nolan's beste film tot nu toe' is zoals veel critici in hun reviews zeggen vind ik wat overdreven. Ik moet eerlijk toegeven dat de film me qua verhaal een beetje heeft teleurgesteld. Wel vond ik dit een erg gave film om in de bioscoop gezien te hebben en zeker een van de beste van dit jaar omwille van de briljante manier waarop hij is geschoten en ook de zeer geslaagde wijze waarop het gevoel van de evacuatie op de kijker overkomt. Dat Nolan in plaats van de zoveelste blockbuster besluit om een experimentele oorlogsfilm te maken getuigt van een eigenzinnigheid die past bij een genie. Zonder twijfel een van de beste filmmakers van dit moment. Eigenlijk briljant hoe hij hier een van de grootste nederlagen uit de Tweede Wereldoorlog toch als een overwinning van moed en zelfopoffering neer heeft gezet.
Hannibal Rising (2007) 3,0
28 juli 2017, 15:14 uur
Hannibal Rising verteld het verhaal van de jonge Hannibal die in Litouwen tijdens de oorlog zijn hele familie verliest. Na de oorlog gaat hij in Frankrijk bij zijn Japanse tante wonen en volgt hij een opleiding medicijnen. Hij komt oorlogsmisdadigers uit zijn verleden echter weer op het spoor.
Gaspard Ulliel speelt een prima rol als de Hannibal, al is het natuurlijk erg moeilijk om Anthony Hopkins en Mads Mikkelsen te evenaren in de rol. Wat ik jammer vond was dat de film is ver-Engelst, Litouwers en Fransen praten Engels met een accent, vind dat niet passen in het universum van The Silence of the Lambs.
Schrijver Thomas Harris schreef het boek onder verzoek van Dino De Laurentiis die na Hannibal graag nog een film zou makken in de winstgevende franchise. Tegelijkertijd schreef Harris zelf ook het script van de verfilming. Zodoende is het wat minder als zijn eerdere verhalen, maar toch zeker niet slecht. Persoonlijk vind ik dat de tv-serie Hannibal goed verder gaat op veel elementen die in dit verhaal al aan bod kwamen. Ik kan die tv-serie iedereen aanraden die de achtergrond van Hannibal graag meer uitgediept ziet en ook meer van het personage wil zien. De serie is in principe een Prequel, maar eigenlijk ook een reboot op Red Dragon.
De film is degelijk geschoten en wist het verhaal aardig te vertellen. Toch was het tempo voor mijn doen te hoog en zaten er teveel haken en ogen aan het plot. Vermakelijk, maar toch wel het minste in de hele franchise.
Manon des Sources (1986) 4,0
Alternatieve titel: Jean de Florette II, 27 juli 2017, 16:38 uur
Net als voorganger Jean de Florette is Manon des Sources weer een prachtig Frans drama met een heerlijk pittoresk sfeertje.
10 jaar na de dood van Jean zijn de Soubeyran's aardig rijk geworden van de bloemen die ze met zijn bron hebben verbouwt. De dochter van Jean woont echter nog in de omgeving en als Ugolin verliefd op haar wordt ontstaat het gevaar dat aan het licht komt wat ze destijds hebben gedaan.
Daniel Auteuil en met name Yves Montand vertolken hun rollen opnieuw prachtig. Daarnaast was de mooie Emmanuelle Béart ook sterk als Manon.
De film is weer schitterend opgenomen. Niet te veel poespas maar ook nergens flets of saai. De prachtige muziek van Jean-Claude Petit met mondharmonica van Toots Thielemans maakt het helemaal af.
Door het tragische einde krijgt het eerste deel een geheel nieuwe betekenis en gaan we de oude Papet door een geheel ander daglicht zien. Jean was zijn zoon, zijn enige kans om zijn Soubeyran-erfgoed over te dragen en dankzij hem is hij dood.
Er gebeurt niet heel veel, maar toch gaat de film nergens vervelen. Ik heb een zwak voor dit soort sfeervolle drama's. Je waant je echt even in de Provence.
Papurika (2006) 3,0
Alternatieve titel: Paprika, 27 juli 2017, 12:32 uur
Paprika vond ik een tegenvaller. Je ziet duidelijk in welke mate de film van invloed was op Inception, maar buiten het binnendringen van andermans dromen is er geen enkele overeenkomst. Er zat weer eens geen ondertiteling bij dus was ik overgeleverd aan de Engelse dub, wat praat die Paprika irritant zeg, lijkt wel een kleuter. Daarnaast zijn de dialogen niet te volgen omdat ze erg snel en eentonig zijn. De dromen waren ook een beetje chaotisch en soms echt random als personages de meest vreemde dingen uitkramen en rondmarcheren met wat lijkt op een Hitlergroet.
De karakteranimatie was zeker niet slecht, maar de film zat daarnaast ook vol van de oerlelijke digitale animaties en effecten (een nare gewoonte die animatiefilms uit de jaren 2000 hebben). Kon's eerdere films vond ik vele male mooier.
Uiteindelijk vond ik het zelfs een lange zit deze film. Waar Nolan in Inception nog een ingewikkeld maar begrijpelijk verhaal verteld is het hier voor mijn doen te chaotisch.
Grave (2016) 3,0
Alternatieve titel: Raw, 26 juli 2017, 14:13 uur
Toen ik pas Cannibal Holocaust zag herinnerde ik me weer dat ik Raw nog moest zien. Vandaag maar even voor gaan zitten.
De film verteld het verhaal over een meisje uit een familie van vegetariërs die dierengeneeskunde gaat studeren. Nadat ze bij een van de vele bizarre ontgroeningen rauwe kikkernier moet eten krijgt de vegetariër een niet te stillen honger naar vlees...
Dit zou even goed de plotomschrijving van een foute b-horror kunnen zijn, het is echter een geprezen Franse Art-house film. Zodoende ligt de focus op coming-of-age drama. Desalniettemin probeert de film wel de choqueren, als het niet met kannibalisme is dan wel met de omstandigheden op de school of (homo)erotische taferelen.
Wat verschrikkelijk die ontgroeningen en al die stront irritante studenten. Ik zou het daar geen seconde uithouden. Waarom deze mensen dierenarts willen worden is me ook echt een raadsel, ze geven in ieder geval niets om dieren en hebben meer aandacht voor hardcore-feestjes in het mortuarium. Iemand een lijk proberen te voeren in de kelder, waarom zouden we dat aan leraren melden? (Waarom heeft een dierenartsopleiding eigenlijk menselijke lijken?) Naast de lompe behandeling van mede studenten kan Justine ook niet op haar ouders en zus rekenen. Kortom, de toon is somber.
Het kannibalisme werd op een interessante manier gebracht. Als je je hele leven geen vlees hebt gegeten en dan ineens wel veel vlees eet, hoe groot is de stap naar kannibalisme dan? Echter had ik het graag nog wat meer uitgewerkt gezien, met name het einde van de film liet te wensen over. Is kannibalisme nou erfelijk of hebben alleen vegetarische dierenartsen zijn daar last van?
De film is fraai geschoten en wist van begin tot eind zeker te boeien. De muziek was wel aardig, al die Franse liedjes hadden niet zo gehoeven.
Al met al niet zo goed als ik had verwacht na de vele prijzen, maar toch zeker wel een van de interessantere films van dit jaar. Het gevoel dat de film oproept zag je trouwens ook diverse malen op muren geschreven in de film: WTF?!
Goodfellas (1990) 4,5
Alternatieve titel: GoodFellas, 26 juli 2017, 10:38 uur
"You mean, let me understand this cause, ya know maybe it's me, I'm a little fucked up maybe, but I'm funny how, I mean funny like I'm a clown, I amuse you? I make you laugh, I'm here to fuckin' amuse you? What do you mean funny, funny how? How am I funny?"
Gisteravond laat op de fiets door de regen en met de trein om Goodfellas op het grote doek te zien. Je moet er wat voor over hebben, maar zo'n film is dat ook meer dan waard.
In jaren '80 had Scorsese het een beetje gehad om Misdaadfilms te maken. Toen hij het boek Wiseguy: Life in a Mafia Family van Nicholas Pileggi ontdekte veranderde hij echter meteen van gedachte en moest het absoluut verfilmen. De film verteld het waargebeurde verhaal van de Half-Ierse, Half-Italiaanse Henry Hill die vastbesloten is om een Wiseguy te worden, een lid van de maffia. Het begint met kleine klusjes, maar hij raakt in de gratie bij lijder Paulie en de rest gaat vanzelf.
Opmerkelijk aan Goodfellas is dat de film door zowel ganster-fans als liefhebbers van hoogwaardige cinema op handen gedragen wordt. Dat komt omdat Goodfellas een aangrijpend en meeslepend portret is van het Gangster-milieu (dat Scorsese zelf door zijn slaapkamerraam kon bewonderen toen hij jong was), maar tegelijk helemaal niet op actie focust en visueel eigenzinnig en origineel is. De overvallen worden nauwelijks in beeld gebracht, dat hoeft ook niet want die zijn helemaal niet spannend. De wet is niet waar het gevaar schuilt, het gevaar zit hem juist in de andere wiseguys.
Henry Hill is eigenlijk ook een echte anti-held, hij steelt en doet andere verwerpelijke dingen zonder spijt. Toch weet Scorsese hem heel menselijk af te beelden, je begrijpt waarom hij zijn keuzes maakt en je kan het niet helpen dat zelfs het geweld soms ook terecht aanvoelt (bijvoorbeeld wanneer hij de handtastelijke overbuurman van zijn vriendin even zijn hersens inslaat). Criminaliteit wordt niet verheerlijkt in de film, er is genoeg negativiteit te zien. Tegelijkertijd wordt ons ook geen moraal opgedrongen, Scorsese wijst niet met het vingertje. Het is aan de kijker om een oordeel te vellen over de personages en dat zien we in Hollywood niet zoveel.
De film is briljant opgenomen. Aan de ene kant documantaire-achtig en ultra-realistisch en aan de andere kant juist super stilistisch. Juist deze combinatie van voice-over, long takes en dollyzooms is wat de visuele look van Goodfellas zo uniek maakt. Het meest geniale shot van de film was toch wel die dat ultra lange shot wanneer Henry en Karen via de achteringang een restaurant binnengaan. Qua muziekkeuze deed de film me haast aan George Lucas' American Grafitti denken, beide films hebben namelijk een soundtrack volledig bestaande uit bekende 60s muziek (en in dit geval ook 70s en 80s). Werkt perfect en versterkt ook het tijdsbeeld.
Uitstekend acteerwerk van Robert De Niro en Ray Liotta. En man wat is die Joe Pesci hier geniaal, zijn meest komische en meest duistere rol tegelijk. De Funny how?-scène was overigens helemaal geïmproviseerd door Pesci en Liotta, net zoals bijna alle dialoog in de film. Hitchcock had zelf een cameo in zijn films, Scorsese heeft altijd cameo's van zijn ouders. Zijn moeder speelt de moeder van Tommy en zijn vader speelt de man die Tommy neerschiet.
Een prettige herziening op het grote doek. Heerlijk dat dit soort klassiekers in bijzondere gevallen het daglicht mogen zien. Kijk nu echt uit naar The Irishman, waar de cast van Goodfellas min of meer herenigd zal worden en we als bonus ook nog Al Pacino en Harvey Keitel erbij zullen krijgen. Hoe dan ook een echt meesterwerk dat iedereen gezien moet hebben.
Cannibal Holocaust (1980) 3,0
Alternatieve titel: Ruggero Deodato's Cannibal Holocaust, 24 juli 2017, 13:13 uur
Ondanks dat ik min of meer wist wat ik kon verwachten wist Cannibal Holocaust me toch behoorlijk te choqueren. Een Italiaan gaat naar Venezuela en Colombia met een handje vol derdegraads (porno)acteurs om een kannibalenfilm te maken. Dat is de productieachtergrond, maar het plot is niet veel anders.
Toen de film werd uitgebracht in Italië werd Ruggero Deodato ervan verdacht dat hij de acteurs zou hebben vermoord voor het maken van de film. Ik weet niet welke versie de Italiaanse officier van justitie heeft gezien, maar in mijn versie was al het menselijke toch vrij duidelijk in scène gezet. Deodato had het ook een beetje over zichzelf uitgeroepen want de acteurs moesten als gimmick een jaar uit de publiciteit verdwijnen na het maken van de film. De film is 10 dagen na de première voor 3 jaar lang verboden geweest in Italië en werd in ruim 50 landen ook verboden (in veel zuid-Amerikaanse en Aziatische landen is de film nog steeds verboden). In Japan werd het de meest succesvolle film na E.T. in 1983. Sergio Leone bewonderde de film schijnbaar om zijn realisme.
Jammer eigenlijk dat de found-footage documentaire is verpakt in een soort speelfilm. Het hele ultra-realisme gimick dat Deodato nastreefde is daarmee namelijk de das om gedaan. Bovendien was het speelfilm-gedeelte haast net zo beroerd geschoten als de nep docu (out of focus). Verder was het wel vrij knap hoe veel van de lange docu-shots zijn opgenomen en was de gore voor het lage budget wel geinig.
De film is bedoeld als een soort kritiek op de sensatiezucht van de media. Wie zijn nou de echte kannibalen? De Indianen of de westerlingen die wreedheden begaan. Wat geld voor de controversiële filmers in de film geld echter ook voor regisseur Deodato zelf. Ondanks zijn mischien 'nobele' moraliserende bedoeling blijft het pure exploitatie. Puur voor shock-value dieren afslachten (ook al zijn ze daarna door Indianen opgegeten) vind ik ook behoorlijk verwerpelijk en ergens ook pervers hoe hij de Indianen voor zijn film gebruikt heeft (zeker gezien Zuid-Amerikaanse stammen helemaal niet aan Kannibalisme doen). Wat me nog meer verbaasd is dat Deodato ook een hele crew en cast kon vinden die het prima vond om dieren af te maken. Door retakes moesten twee aapjes eraan geloven... De dierenmishandeling in de film is verreweg het walgelijkste dat ik ooit op film heb gezien. Een muskusrat, een aantal slangen, een vogelspin, twee aapjes, een zwijntje en een grote schildpad zijn voor de film gedood. Nu doen Indianen dat ook in het wild, maar dat vind ik toch een heel ander verhaal, die weten niet beter en kunnen niet anders.
Een bizar contrast met de lelijkheid van de opnames en de walgelijkheid van de daden op het scherm is de prachtige muziek van Riz Ortolani, tenminste de Main Theme zou een perfect bij een romantisch drama hebben gepast. Ik denk dat het het shock-effect moest versterken om tamelijk vrolijke muziek te spelen bij gruweldaden.
Vele male interessanter dan films als The Blair Witch Project, maar met andere editing zou de film veel beter uit de verf zijn gekomen. Lastig te beoordelen film uiteindelijk. Als je een film puur op morele overweging zou beoordelen had deze de laagst mogelijke score, maar dat doen we niet. Echt sterk vond ik hem niet, maar het was toch wel goed in scène gezet allemaal. Een van de schokkendste films die ik ooit heb gezien.
The Conjuring (2013) 3,0
24 juli 2017, 09:38 uur
In het begin van de vorige eeuw waren we allemaal bang van monsters. In de jaren 50 en 60 werden we langzamerhand steeds banger van echte menselijke criminelen. Vanaf de jaren '70 kwamen daar dan ook nog aliens bij en veranderde de menselijke moordenaar in een bovennatuurlijk wezen. Tegenwoordig is bovennatuurlijke horror weer helemaal in. Het spookhuisgenre is altijd een constante factor in de horror geweest, al is het aan The Exorcist te danken dat demonen ook 'serieus' benaderd worden in film. The Conjuring is een schoolboek-voorbeeld van een moderne demonen-film.
Een familie gaat in een oud huis wonen op Rhode Island. Al snel gebeuren er vreemde dingen in het huis. Ze schakelen de hulp in van "paranormale-deskundigen" en dan beginnen de echte problemen pas.
De film claimt te zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen, zoals verteld door Ed en Lorraine Warren. Lorraine leeft nog en claimt nog steeds dat het allemaal echt gebeurt is. Naast deze film is ook The Amityville Horror gebaseerd op hun verklaringen. Wetenschappelijk onderzoek naar de verklaringen, foto's en het bewijsmateriaal heeft echter uitgewezen dat het allemaal nep is. Bovendien bestaat het huis nog en de huidige bewoner heeft in geen enkel archief iets gevonden over mysterieuze doden of heksen. Het is natuurlijk gewoon een soort gimmick, als mensen denken dat het echt is is het allemaal nog enger dan het al is.
Het verhaal zelf is niet heel bijzonder. Spookverschijningen bij een gezien die door experts worden onderzocht kennen we al van films als Poltergeist, Ghostbusters, The Legend of Hell House en The Haunting. Hier wordt dat ook nog eens gecombineerd met demomen-horror zoals we die kennen van The Exorcist. De uiteindelijke backstory is (zoals zo vaak) nogal mager. Typische New England/Rhode Island Heksenlegende.
The Conjuring is de tweede film die ik van James Wan zie. Van Saw heeft hij gelukkig geleerd dat je een goede film niet in een paar dagen op kan nemen en zodoende ziet deze film er al stukken beter uit. De film is best aardig opgenomen en de manier waarop spanning werd opgewekt was ook wel sterk gedaan. De jumpscares waren vaak natuurlijk een beetje goedkoop, maar door met de anticipatie van een jumpscare te spelen en de ene keer wel en de andere keer niet daar aan te voldoen, ontstond er een soort suspense.
Vermakelijk omdat het best creepy was en voor een moderne horror best degelijk gemaakt zonder een overkill aan CGI. De drama was echter een beetje misplaatst en verder is de film behoorlijk cliché.
A Cure for Wellness (2016) 3,5
24 juli 2017, 09:36 uur
A Cure for Wellness is een Mystery/Horror die me op positieve wijze heeft verrast. De film verteld het verhaal van een jonge zakenman die afreist naar de Zwitserse Alpen om zijn baas terug naar New York te brengen. Zijn baas verblijft in een sanatorium en eenmaal daar blijkt er iets vreemds aan de hand te zijn.
De film begint nog even in de ultra-moderne setting van New York, maar die maakt al snel plaats voor een Zwitserland waar de tijd stil heeft gestaan. Een Gotische setting met sanatorium dat sinds de jaren '50 niet veranderd lijkt te zijn. Het mysterie bouwt zich langzaam op tot de film steeds fantastischer wordt. Uiteindelijk is het zelfs een echte Gothic Horror.
Op zich jammer dat de film in 16:9 is gefilmd, composities worden dan snel flets. Toch was de film wel erg mooi geschoten. De film speelt zich af in Zwitserland, maar is opgenomen in Duitsland en dat merk je toch wel. Zwitserse politieagenten verzamelen geen Pickelhaubes.
Erg vermakelijke en onderhoudende film van Gore Verbinski (Pirates of the Carirbean) met een fijne mysterieuze sfeer. Een van mijn favorieten van dit jaar.
Valhalla Rising (2009) 2,5
23 juli 2017, 10:58 uur
Mijn verwachtingen waren best hoog. Een film over Vikingen die naar Jerusalem willen met Mads Mikkelsen. Ik had Nicolas Winding Refn echter totaal verkeerd ingeschat, Drive en The Neon Demon geven geen goed beeld van zijn stijl blijkbaar.
Het concept is zeker niet verkeerd. Een minimalistische film over Noorse Mythologie, het Christendom en de mens en de natuur. Het heeft zelfs iets van Bergman. Symblisch gezien erg sterk. One-Eye is natuurlijk de mensgeworden god Odin en de historische koppeling aan de Vikingresten die in Amerika zijn gevonden was ook wel leuk gedaan.
Prachtige rauwe natuur. Alleen zo waardeloos in beeld gebracht door Refn. Onstabiele schuddende shots en composities die blind geschoten lijken te zijn. Het tegenovergestelde van de trefzekere en symmetrische composities die zijn latere werk zouden kenmerken. Ik werd daarnaast helemaal gestoord van de soundtrack. Volgens mij was er zelfs iets mis met mijn speakers, want anderhalf uur tik-geluiden en lage dreunen kunnen nooit opzettelijk zijn.
Refn heeft toegegeven dat hij helemaal niet geïnteresseerd is in Vikings en hij de film als een grote trip bedoeld heeft (ergens in het schrijfproces moest One-Eye door een UFO worden opgehaald). Vaag gedoe, om het vaag gedoe. Het moraal van de mens en de natuur dat ik eruit haalde is blijkbaar puur door toeval ontstaan.
Hoewel ik best minimalistische en trage films kan hebben was dit gewoon een veel te lange zit met opzettelijke ontoegankelijkheid en tergend traag tempo. Het missende potentieel maakt het alleen maar zuurder dat de film niet door te komen is. De vele hoge waarderingen zijn mij een raadsel.
The Mummy (2017) 2,5
23 juli 2017, 09:58 uur
Universal wil het opnemen tegen Marvel en DC met een eigen zogenaamde 'Shared Universe'. Ze besloten om de klassieke Universal Monsters van stal te halen, net op tijd want in over een aantal jaar zijn ze alle auteursrechten op die films kwijt. Ik heb het zelf helemaal niet op die Shared Universes en deze Superheld-achtige benadering op het Horror-genre, al heeft Universal in de jaren '40 al bekende monsters naast elkaar laten optreden in films als House of Frankenstein.
De film heeft helemaal niets te maken met de originele Mummy-film met Boris Karloff. Het is eerder een remake van de recentere Mummy-film van Stephen Sommers. Dat dwingt toch wel de vergelijking. Beide films combineren Humor, Horror en Actie, maar waar Sommers dat op een Indiana Jones-achtige wijze doet, wordt het hier meer op hedendaagse superheldenactie gegooid. De capriolen van Brendan Fraser en company in het Vreemdelingenlegioen leent zich toch meer voor komedie dan de Irak-oorlog...
Een groot verschil is dat ze het geslacht van de Mummy hebben veranderd en het tragische liefdesverhaal hebben vervangen door een deal met de god Seth. Net als in Sommers' film moet de Mummy hier levenden verzwelgen om zijn kracht terug te krijgen en heeft hij/zij controle over de elementen. Waar Imhotep mensen kan hypnotiseren (of simpelweg intimideren om hem te gehoorzamen) veranderd de priesteres mensen in zombies.
Ik ben totaal geen fan van de combinatie Horror-Actie. Maak nou eens een keer een lekker enge Mummy-film! Toch vond ik dat Sommers dat op een leuke manier had gedaan (en jeugdsentiment zal ook een beetje meespelen), hier vond ik de humor erg afleiden. Er zaten wat mooi unheimliche stukjes in met zombies, maar de focus ligt toch echt op de actie en niet op de horror. Ik moet Universal nageven, hun Dark Universe vind ik veel interessanter als dat van Marvel of DC. Kwalitatief is het vooralsnog niet beter uitgevoerd.
Vermakelijk, maar ik zet liever de film van Sommers nog een keer op. De beste Mummy-film vind ik vooralsnog The Awakening met Charlton Heston.
Zwartboek (2006) 3,5
Alternatieve titel: Black Book, 21 juli 2017, 16:20 uur
Na een Hollywood-avontuur dat eindigde met drie onsuccesvolle producties besloot Paul Verhoeven om terug te keren naar zijn geboorteland. Zwartboek werd daarmee de eerste Nederlandse film van Verhoeven in ruim 20 jaar. In totaal heeft de film bijna 18 miljoen euro gekost. Omdat buitenlandse financiers laat waren met betalingen konden crew-leden niet worden betaald, wat tot stakingen en een bijna-faillissement van de studio leidde.
Waar Soldaat van Oranje vooral de heroïsche kant van het verzet liet zien is alles in Zwartboek een stuk minder zwart-wit. De film verteld het verhaal van een joodse onderduikster die tegen het eind van de oorlog bij het verzet komt als tijdens een mislukte actie haar familie wordt gedood. Het verzet wil dat ze de Hauptsturmführer verlijd en als spionne werkt...
Het idee voor Zwartboek kregen Verhoeven en Soeteman al toen ze research deden voor Soldaat van Oranje en onder meer ontdekte dat enkele verzetsleden na de oorlog ter dood waren veroordeelt voor hoogveraad en dat er in Amsterdam na de capitulatie nog twee Duitsers ter dood zijn veroordeeld door hun superieuren omdat ze wilde deserteren. De film vertoond daarnaast ook duidelijk invloeden van W. F. Hermans' De Donkere Kamer van Damokles en Alfred Hitchcock's Notorious. Het research is erg goed gedaan en zodoende is de film behoorlijk historisch correct. De uniformen kloppen allemaal, alleen de data kloppen niet helemaal (Nederland was al bevrijd toen Hitler jarig was) en schijnbaar waren de Canadese vlaggen toen anders. Ik snap opzich wel dat mensen de film onwaarschijnlijk vinden, want dat is het ook wel een beetje (de trekschuit en dergelijke) maar Nederlanders kunnen daar ook zo'n probleem van maken (ontzettend kinderachtig van Alex van Warmerdam overigens).
Carice van Houten acteert in het Nederlands, Duits en Hebreeuws en zingt daarnaast zelfs. Thom Hoffman, Derek de Lint, Peter Blok, Michiel Huisman en Frank Lammers speelde daarnaast ook sterk. Sebastian Koch, Waldemar Kobus en Christian Berkel deden het dan weer sterk als de Duitsers. Daarnaast zit de film boordevol cameo's van bekende Nederlandse koppen. Een beetje storend om op emotionele momenten Theo Maasen of Johny De Mol te zien, maar buitenlandse kijkers merken daar toch niets van. Later zou trouwens een groot deel van de cast in het Amerikaanse Valkyrie spelen.
De film is zeer professioneel geschoten waardoor hij haast on-Nederlands aandoet. Wederom enkele knipoogjes naar Hitchcock in het camerawerk tijdens de shots van de "MacGuffins" (het zwarte boek en het flesje insuline). De Britse componiste Anne Dudley voorziet de film van een prachtige orkestrale soundtrack.
Bizar dat Verhoeven hierna niet gewoon doorgegaan is met magistrale Nederlandse films maken en zolang niets van de grond heeft gekregen. Het in Frankrijk gemaakte Elle was wel redelijk, maar de beste man kan zoveel beter. Dat Zwartboek ook in het buitenland populair is begrijp ik erg goed, het is zeer zeker een van de allerbeste films die in ons land gemaakt is.
Bitter Moon (1992) 3,5
Alternatieve titel: Lunes de Fiel, 20 juli 2017, 13:42 uur
Een Engels echtpaar ontmoet een knappe Franse vrouw en haar invalide Amerikaanse man tijdens een cruise. De Amerikaan wil de Brit waarschuwen dat zijn vrouw gevaarlijk is en verteld hem daarom tot in het detail het verhaal van hun relatie. Bitter Moon ontpopt zich van een aandoenlijk romantisch drama tot een sombere en spannende erotische thriller.
Emmanuelle Seigner, de vrouw van Polanski, is perfect gecast in de rol van Mimi. Peter Coyote deed het als enige Amerikaan ook goed in zijn rol als verteller. Wanneer de setting zich van de boot naar Parijs verplaats bezit de film de zelfde heerlijke sfeer als in Frantic.
Visueel was de film een beetje wisselend. Dan zag het er nogal flets uit (vooral op de boot) alsof we naar een tv-film aan het kijken zijn, en dan weer bijzonder sterk, het prachtige openingsshot door de patrijspoort bijvoorbeeld. Synthesizer-tovenaar Vangelis voorziet de film van een mooie soundtrack. Het openingsthema en het liefdesthema waren werkelijk schitterend, de rest van de muziek had wat beter gekund.
Al met al was Bitter Moon een onderhoudende en meeslepende film, die me toch een beetje somber achter liet. Het einde had van mij wat verder uitgediept mogen worden (ik was net zo verbaast als Nigel dat Fiona met Mimi aan de haal ging), maar dit was zeker geen onaardige film van Polanksi.
The Rescuers (1977) 4,0
Alternatieve titel: De Reddertjes, 20 juli 2017, 09:32 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
The Secret of NIMH (1982) 4,5
Alternatieve titel: Het Geheim van NIMH, 19 juli 2017, 17:15 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Nineteen Eighty-Four (1984) 4,0
Alternatieve titel: 1984, 19 juli 2017, 17:08 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Tintin et le Lac aux Requins (1972) 4,0
Alternatieve titel: Kuifje en het Haaienmeer, 19 juli 2017, 17:07 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Poltergeist (1982) 4,0
19 juli 2017, 16:58 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Witness (1985) 4,0
19 juli 2017, 16:56 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Prince of Darkness (1987) 4,0
19 juli 2017, 16:55 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Chinatown (1974) 4,5
19 juli 2017, 16:54 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 5,0 sterren
De Vierde Man (1983) 3,5
Alternatieve titel: The Fourth Man, 19 juli 2017, 13:50 uur
Een tijdje terug moest ik De Vierde Man van Gerard Reve lezen voor mijn boekenlijst. Ik vond het een waardeloos boek. Puur Reve die zijn seksleven etaleert en oeverloze overpeinzingen en dat ook nog eens in vermoeiende fonetische spelling geschreven. Ik was dan ook terughoudend om Verhoeven's verfilming te bekijken, maar het moest nu eenmaal want ik wilde toch alle films van Verhoeven eens gezien hebben. Nu ben ik toch erg blij dat ik de film heb gezien.
Gerard Reve geeft een lezing in Vlissingen, omdat het te laat is om terug naar huis te gaan overnacht hij bij de penningmeester van de boekenclub. Hij besluit een tijdje bij haar te blijven, maar dan ontdekt hij dat haar vorige drie geliefde allemaal zijn overleden. Omdat hij zich aangetrokken voelt door haar vriend blijft hij. Tiereliere lier wie is nummer vier?
Zowel in het boek als in de film vind ik het personage Gerard Reve maar een pervers en arrogant persoon (niet dat de schrijver perse ook zo is). Zo heeft Jeroen Krabbé hem dan ook vertolkt, knap gedaan. Vreemde keuze om in de verfilming het personage ook Reve te laten eigenlijk, zeker gezien de grote verschillen tussen het boek en de film. Renée Soutendijk speelde ook goed. Wel waren veel dialogen erg geforceerd, maar dat is nu eenmaal als je films in je moedertaal kijkt denk ik.
Waar het boek slechts een sfeervolle droomscène had zit deze verfilming vol van de surrealistische visioenen. Daarnaast bevat de film heerlijke Hitchcockiaanse Suspense. Later zou Verhoeven in Amerika verder borduren op de Thriller-elementen van De Vierde Man in Basic Instinct, helaas liet hij de symboliek en het surrealisme daar achterwegen.
Als Katholiek was ik bijzonder gecharmeerd door de geweldige religieuze symboliek van Verhoeven. De vele verwijzingen naar de maagd Maria bijvoorbeeld. Omdat zijn vorige films erg slecht werden ontvangen door critici wilde Verhoeven een serieuzere film maken. Een occulte thriller met religieuze symboliek. Samen met Gerard Soeteman koos hij het boek van Reve als basis. Verhoeven liet zich voor de film inspireren door de visuele stijl van Alfred Hitchcock, het surrealisme van Luis Buñuel en de religieuze symboliek van Ingmar Bergman. In Nederland werd de film door critici inderdaad beter ontvangen dan Spetters, maar dat lieten de bezoekerscijfers niet zien. Wel is het in Amerika een cult-film geworden, geen wonder dat Verhoeven even later internationaal doorbrak.
Misschien moet ik Reve toch nog maar een kans geven. Uit zijn boek haalde ik verwijzingen naar de Mariaverering niet echt, maar zijn opvatting in de film over fantasie en het katholicisme kan ik me (als Katholieke romanticus) zeker vinden. Ik vind persoonlijk ook dat andere christelijke stromingen, zoals bijvoorbeeld het Calvinisme, te zakelijk zijn en buiten het evangelie voor weinig openstaan. Bijvoorbeeld niet voor kunst of occulte Thrillers...
De Vierde Man is een heus cinematografisch meesterwerk van eigen bodem. Met name de surrealistische visioen waren briljant en zeer stilistisch geschoten door Jan De Bont met gebruik van haast onmogelijke overgangen. De muziek van Loek Dikker hielp de naargeestige sfeer ook enorm.
Het homo-erotische had van mij niet zo gehoeven, maar daarbuiten is deze film me bijzonder goed bevallen. Naargeestige Hitchcockiaanse spanning in het Nederland van de jaren '80 met surrealistische verwijzingen naar de dood en de maagd Maria.
Dracula (1979) 3,5
19 juli 2017, 10:49 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Coma (1978) 3,0
19 juli 2017, 10:48 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Dark City (1998) 3,5
19 juli 2017, 10:47 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Henry V (1989) 3,0
19 juli 2017, 10:45 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
The Entity (1982) 3,0
Alternatieve titel: Het Onding, 19 juli 2017, 10:43 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
The Lion in Winter (1968) 3,5
19 juli 2017, 10:42 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Le Dernier Loup (2015) 3,5
Alternatieve titel: Wolf Totem, 19 juli 2017, 10:41 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Ôritsu Uchûgun Oneamisu no Tsubasa (1987) 3,5
Alternatieve titel: Wings of Honneamise, 19 juli 2017, 10:40 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Full Metal Jacket (1987) 3,5
19 juli 2017, 10:38 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Phantasm (1979) 3,5
Alternatieve titel: De Nacht van de Levende Doden, 19 juli 2017, 10:38 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Black Rain (1989) 3,5
19 juli 2017, 10:35 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
A Beautiful Mind (2001) 3,5
19 juli 2017, 10:30 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
AmnesiA (2001) 3,5
19 juli 2017, 10:29 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
...E tu Vivrai nel Terrore! L'Aldilà (1981) 3,5
Alternatieve titel: The Beyond, 19 juli 2017, 10:12 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Tenebre (1982) 4,0
Alternatieve titel: Tenebrae, 19 juli 2017, 10:11 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Conan the Barbarian (1982) 4,0
Alternatieve titel: Conan, Koning der Barbaren, 19 juli 2017, 10:10 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Dolls (1986) 3,5
Alternatieve titel: The Doll, 19 juli 2017, 10:06 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
The Fly (1986) 4,0
19 juli 2017, 10:06 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
The Fog (1980) 4,0
19 juli 2017, 10:04 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Turks Fruit (1973) 3,0
Alternatieve titel: Turkish Delight, 18 juli 2017, 13:48 uur
Turks Fruit is de meest succesvolle Nederlandse bioscoopfilm aller tijden en volgens sommigen ook de beste. Gebaseerd op het net zo controversiële boek van Jan Wolkers. Zelf heb ik het boek na de eerste bladzijde maar opgegeven, maar gezien mijn waardering voor Verhoeven's latere werk wilde ik de film toch maar een kans geven.
De jonge Verhoeven wilde in de jaren '70 heel wat taboes doorbreken, waarmee hij (onbedoeld) een trend zette in de Nederlandse filmwereld. Seks word op een nonchalante, ranzige, expliciete, "realistische" en komische manier benaderd, wat nu zo typisch Nederlands is. Naast de vele verwijzingen naar seks en het oer-Hollandse gevloek bevat de film ook aardig wat ranzigheid. Waar Hitchcock in 1960 nog controversieel bezig was toen hij überhaupt een doorspoelende wc filmde schotelt Verhoeven ons een close-up van een drol in de wc, poepende honden en een flinke hoeveelheid kots voor.
Daarnaast viel het allemaal wel mee gelukkig. Het verhaal wist echter niet direct te pakken. Na wat schijnbaar plotloze seks-taferelen krijgen we een soort romance tussen Erik en Olga. Best redelijk drama, zekers als de schoonouders ook ten tonele komen. Uit het niets besluit Olga dat ze bij Erik weg wil en een onstuimige scheiding volgt. De film zakt een beetje in en Erik komt Olga nog een aantal keer tegen. Aan het einde werd de film een stuk interessanter als Erik een meeuw verzorgt en Olga op sterven ligt. De vele symbolische verwijzingen naar de dood krijgen eigenlijk hun plaats.
Jammer dat er veel omheen gedraaid wordt.
Turks Fruit is zeer aardig opgenomen. Cinematograaf Jan De Bont baseerde de realistische cinematografie met veel natuurlijk licht op The French Connection. Enkele shots waren echt prachtig geschoten en Verhoeven gebruikt leuke filmische trucjes waardoor de film onderhoudend blijft. Mooie setting van de jaren '70 en ook leuke muziek. Rogier van Otterloo maakt een prachtige romantische soundtrack, waarvoor Toots Thielemans op de harmonica te horen is.
Al met al vond ik het een onderhoudend drama. Dat hele vrijheid blijheid gedoe staat mij helemaal niet aan, maar ik had verwacht dat de seks veel afleidender zou zijn. Het is zeker niet het hoogtepunt van de Nederlandse cinema, maar Verhoeven laat zijn talent al vroeg zien.
The Dead Zone (1983) 4,0
Alternatieve titel: Dodelijk Dilemma, 18 juli 2017, 11:13 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
Logan's Run (1976) 3,0
18 juli 2017, 10:56 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Groundhog Day (1993) 3,0
18 juli 2017, 10:54 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Crimson Peak (2015) 3,0
18 juli 2017, 10:50 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Cross of Iron (1977) 3,0
Alternatieve titel: Steiner - Das Eiserne Kreuz, 18 juli 2017, 10:50 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Captain Phillips (2013) 3,0
18 juli 2017, 10:48 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Blow Out (1981) 4,0
18 juli 2017, 10:48 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
4 Mosche di Velluto Grigio (1971) 4,0
Alternatieve titel: Four Flies on Grey Velvet, 18 juli 2017, 10:47 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Atlantis: The Lost Empire (2001) 3,0
Alternatieve titel: Atlantis: De Verzonken Stad, 18 juli 2017, 10:45 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Anastasia (1997) 3,0
18 juli 2017, 10:44 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Air Force One (1997) 3,0
18 juli 2017, 10:43 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Man of Steel (2013) 2,5
18 juli 2017, 10:38 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren
Jack Reacher: Never Go Back (2016) 2,5
18 juli 2017, 10:37 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren
Ghosts of Mars (2001) 2,5
Alternatieve titel: John Carpenter's Ghosts of Mars, 18 juli 2017, 10:34 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren
Drive (2011) 3,5
18 juli 2017, 10:32 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren
Angst (1983) 4,0
Alternatieve titel: Fear, 18 juli 2017, 10:27 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren
Brother Bear (2003) 3,0
18 juli 2017, 10:14 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,5 sterren
Logan (2017) 2,5
18 juli 2017, 10:12 uur
Zoals vaker gezegd heb ik helemaal niets met Marvell-superhelden (al waren Sam Raimi's Spiderman-films toen ik jong was wel leuk), maar toen men Logan wou zien dacht ik: Waarom niet? Nooit een X-Men film afgekeken, maar door de stand-alone titel dacht ik dat dat geen probleem zou vormen. Dat deed het niet, alleen zou je veel meer met de personages meeleven als je wist wat Professor X nou voor fout had begaan.
Logan is geen standaard superheldenfilm met veel helden die het tegen een krachtige schurk moeten opnemen. Het is echter wel een typisch plotje dat we heel vaak zien in actie-films. De gepensioneerde held word benaderd om iemand te beschermen en krijgt dan te maken met een slechte organisatie die hen op de hielen ziet, wat volgt een soort roadmovie-achtige film. Desondanks zit er ook weinig inhoud in de film. Ookal zitten er dan ingetogen rollen in en speelden Hugh Jackman en Patrick Stewart erg goed.
Waar ik me heel erg over verbaasde is dat de X-Men strips ook in het universum van de films bestaan. Is dat niet een beetje raar? Verder was de film wel aardig opgenomen, maar nergens echt bijzonder.
Logan is hoe dan ook stuken beter dan de vorige Marvell-film die ik toevallig zag. In tegenstelling tot Deadpool neemt Logan zichzelf wel serieus en vervalt niet tot onderbroekenlol en gimmicks. Aardig filmpje, maar ik hoop nog steeds dat de massale superhelden-rage snel een keer over is.
Hacksaw Ridge (2016) 3,0
18 juli 2017, 10:10 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
The Resurrected (1991) 3,0
Alternatieve titel: Shatterbrain, 18 juli 2017, 10:10 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
De Leeuw van Vlaanderen (1985) 3,0
Alternatieve titel: The Lion of Flanders, 18 juli 2017, 10:09 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Mariken van Nieumeghen (1974) 3,0
18 juli 2017, 10:08 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Aftermath (2017) 2,5
18 juli 2017, 10:07 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren
Churchill (2017) 3,0
17 juli 2017, 10:51 uur
In 1944 zijn de geallieerden van plan om de gewaagde operatie Overlord uit te gaan voeren. Deze operatie is echter niet zonder risico's en president Churchill is niet van plan om weer Engelse militairen hun dood tegemoet te sturen. Al zijn aandacht gaat naar het tegenhouden van Overlord, tot ergernis van Veldmaarschalk Montgomery en de Amerikanen.
Nooit geweten dat Churchill zo tegen de plannen voor D-Day was. Brian Cox zet een erg sterke vertolking van de beroemde Brit neer. De film is af en toe behoorlijk traag en draait volledig om Churchill zelf, maar is goed geschoten en gespeeld met kenmerkende Britse kwaliteit.
Mooi portret en goed drama.
Kong: Skull Island (2017) 2,5
17 juli 2017, 10:30 uur
Alsof een kind dat helemaal fan is van King Kong stiekem Apocalyps Now heeft gezien en 185 miljoen dollar krijgt om een film te maken.
Het verhaal is vrij typisch en heeft niets te maken met de eerdere King Kong-verfilmingen. De grootste zwakte van het script is dat de personages totaal geen inhoud hebben, het zijn allemaal types zonder achtergrond die nou eenmaal bij zo'n film horen. Daarnaast maakt ook niets indruk, je bent als kijker passief getuigen van het alles. Toegegeven sommige point-of-view-shots vanuit de helicopters waren wel erg gaaf gedaan.
Het feit dat de film zich in de jaren '70 afspeelt en Samuel L. Jackson in de film speelt maakt het geheel nog wel vermakelijk. Bovendien is de film best aardig opgenomen met veel knipoogjes naar jaren '70 stijl, muziek uit die tijd en Japanse monsterfilms.
Popcornvermaak is het zeker en de film is leuker dan verwacht door de setting, maar wel een beetje infantiel allemaal. Ik vind de jaren '70 remake van King Kong nog steeds het leukst.
The Passion of the Christ (2004) 3,5
Alternatieve titel: The Passion Recut, 15 juli 2017, 21:55 uur
Voor een lange tijd wilde ik deze controversiële Jezus-film van Mel Gibson zien en nu is het er dan eindelijk van gekomen. De film verteld het verhaal van de laatste 12 uur van het leven van Jezus Christus en in het bijzonder de lijdensweg.
Allereerst wil ik Mel Gibson een groot compliment geven dat hij ervoor heeft gekozen om met nagenoeg onbekende acteurs te werken en geen bekende Hollywood-sterren te hebben gecast. En daarnaast zelfs geen Engels maar Latijn en Aramees/Hebreeuws als voertaal. Jim Caviezel speelde een sterke Jezus, erg knap hoe hij de lijdensweg wist uit te beelden. Sowieso vond ik het acteerwerk erg sterk.
Daarnaast is de film visueel een heus meesterwerk. Prachtig geschoten, van het kalme blauw in de olijventuin tot de rode gruwel van de lijdensweg. De composities deden me aan bekende altaarstukken en schilderijen van o.a. Caravaggio denken. De muziek van John Debney bezorgde me het ene moment kippenvel, het andere moment was het veel te typisch en totaal verkeerd van toon.
Als Katholiek waardeer ik het dat Gibson de film vanuit zijn traditionele Katholieke opvoeding heeft gemaakt. Voor iedere opnamedag werd door een Katholieke priester een mis gehouden en naar verluid zijn een aantal cast leden na de film tot het Katholicisme bekeerd. Ik hoor wel vaker dat mensen de lijdensweg verschrikkelijk vinden en walgelijk dat deze expliciet wordt afgebeeld. Ik vind het echter nodig dat je als christen wordt geconfronteerd met wat Jezus voor onze zonden doorstaan heeft. Dat is ook waarom in Katholieke kerken portretten van elk onderdeel van de lijdensweg zijn te vinden. Wat dat betreft sta ik achter Gibson.
Dit is echter waar de lofzang ophoud. Ik snap de kritiek die de film krijgt namelijk helemaal. De beschuldigingen van Anti-Semitische zijn echt onzin (zoals Joodse geestelijken ook zeggen, dit zijn Hebreeërs en geen moderne Joden) maar het anti-Judaïsche lag er wel echt te dik op. Nu is dat deels logisch, want dat is in de Bijbel ook zo (de apostelen zetten zich af van de Joodse religie), maar de grote rol van de Joodse priesters en de suggestie dat de duivel volgens de film via de joden heeft gehandeld gaat nogal ver en komt niet overeen met het evangelie. Daarnaast worden belangrijke dingen zoals het laatste avondmaal en de herrijzenis nogal afgeraffeld en waren de aardbeving en het sadisme van enkele Romeinse soldaten nogal overdreven.
Ik vind het moedig van Gibson dat hij deze film heeft gemaakt en het is volledig onterecht dat hij een stigma heeft gekregen in Hollywood. Toch laten we eerlijk wezen, hij is gewoon niet de juiste man voor dit soort film. Met Braveheart en Apocalypto heeft hij wel degelijk bewezen dat hij prachtige films kan maken die filmtechnisch sterk zijn en voor een blockbuster genoeg inhoud hebben. The Passion of the Christ is vaak dan ook prachtig geschoten, maar mist wat de perfecte Jezus-film nodig heeft. De editing legt de nadruk teveel op snelheid en actie, terwijl een dergelijke film juist van statische traagheid geprofiteerd zou hebben. Veel meer kunsthistorische verwijzingen en vooral veel meer filosofische en theologische achtergronden zijn nodig. Klassieke werken of juist helemaal geen muziek zouden goed werken. Voor een verfilming van het evangelie ga je toch eerder naar iemand als Andrei Tarkovsky en niet naar iemand als Steven Spielberg.
Niet dat andere Jezusfilms perse veel beter zijn. De perfecte heb ik nog nooit gezien. De klassiekers zijn behoorlijk stijf en toneelachtig met veel whitecasting en bekende koppen die afleiden. Films als Jesus of Nazareth (die ik momenteel nog niet in zijn volledigheid heb gezien) waren zeker niet onaardig, maar toch ook nog wat stijf. Hier zien we als kijker geen engelen of duivels (alleen de personages kunnen die zien) en wordt Jezus' joodse achtergrond erg benadrukt. The Last Temptation of Christ van Scorsese is tot nu toe nog wel de meest geslaagde Jezusfilm die ik ken, alleen is dat geen verfilming van het evangelie maar meer een fictieve allegorie die interesante invalshoek bied. Ik heb nog erg veel te zien en ik wil later dan ook uitgebreid terugkomen op de verschillen tussen de Jezusfilms. Voor nu wil ik het hier bij laten.
Suspicion (1941) 3,0
Alternatieve titel: Argwaan, 10 juli 2017, 23:08 uur
Suspicion verteld het verhaal van een vrouw van respectabele afkomst die verliefd wordt op een op het oog charmante man. Al snel blijkt echter dat hij enorme schulden heeft, veel gokt en geen eerlijk werk verricht. Zijn geheimzinnigheid maakt haar steeds argwanender.
Het duurde even voor de film een beetje opgang begon te komen. Het spel van Gary Grant en de Britse setting wisten gelukkig wel te vermaken. Nigel Bruce was ook bijzonder leuk als de oude studievriend. Na een uur werd kwam er pas een beetje suspense in de film en begon Joan Fontaine ook echt te overtuigen. Zo jammer alleen dat het einde nogal anti-climacterisch was. De schuld van de studio, die vond dat Gary Grant een held is die geen moorden pleegt.
Zoals je van Hitchcock kon verwachten is de film mooi geschoten met schitterende sets en locaties. Hoogtepunt van de film is het shot waar Gary Grant een glas melk de trap op brengt. In het glas is een lampje aangebracht zodat de melk op een vreemde manier oplicht. Jammer dat Hitchcock toen Bernard Herrman nog niet ontmoet had, Franz Waxman's muziek was mij een beetje te tekenfilm-achtig.
Kan het niet helpen de film met Rebecca van een jaar eerder te vergelijken en dan is deze toch vele male minder spannend en sfeervol. Vermakelijk, maar wel een van de mindere Hitchcock's als je het mij vraagt.
Dellamorte Dellamore (1994) 3,0
Alternatieve titel: Cemetery Man, 10 juli 2017, 21:19 uur
Na een aantal jaren onder het juk van grootmeester Dario Argento te hebben gewerkt kreeg Michelle Soavi door het succes van La Setta (waar hij voor het eerst wat vrijheden had) de kans om zijn eigen film te maken. Die film werd de cult-horror-komedie Dellamorte Dellamore.
Op een begraafplaats in een Italiaans gehucht komen de doden na enkele dagen weer tot leven. Aan grafdelver Francesco de taak om ze weer terug in de grond te stoppen. Dan komt er een mooie vrouw naar de begraafplaats en wordt hij verliefd, helaas komt haar echtgenoot weer tot leven...
De invloeden van Peter Jackson's Braindead zijn duidelijk aanwezig. Al heeft de film wel een heel ander soort droge humor als die film. Qua verhaal was de film toch vrij mager, sprake van een echte rode draad was er ook niet. Wel zaten er een aantal behoorlijk komische momenten in de film, met name de zombies en Francesco's assistent zorgen voor de nodige lol.
De film is mooi en sfeervol geschoten en de special effect's zagen er goed uit. De film mag dan uit 1994 komen, het heeft een typische 80s uitstraling.
Al met al een vermakelijke film van Soavi en ik zie makkelijk dat dit een cult-klassieker is geworden. Echter had ik door alle positieve kritieken mischien iets te hoge verwachtingen.
Ah-ga-ssi (2016) 3,5
Alternatieve titel: The Handmaiden, 9 juli 2017, 21:19 uur
Die Zuid-Koreanen blijven je verbazen. Iedere film die ik tot nog toe uit het land heb gezien is totaal anders als aanvankelijk verwacht. Zo ook The Handmaiden, maar ik kwam er dan ook pas laat achter dat de film van de hand van de regisseur van Oldboy is.
De jaren '30. Korea is door Japan bezet. Een jonge vrouwelijke zakkenrollen wordt door een oplichter ingehuurd om voor dienstmeisje te spelen bij een rijke Japanse vrouw. De oplichter probeert haar te verlijden om zo haar fortuin vergaren en haar dan voor gek te laten verklaren. Er is echter meer aan de hand... Het verhaal is nogal losjes gebaseerd op Fingersmith van Sarah Waters, dat zich in de victoriaanse tijd afspeelt.
De opbouw van de film was nog wel ingetogen. Een mysterieus landhuis met een vreemde geschiedenis en een stuntelige dienstmeid die hierin terecht komt. De soft-erotische momentjes en de rivaliteit tussen dienstmeid en mede-oplichter was nog passend, maar daarna ging de film ineens over op zwaar lesbisch erotische seksscènes. Sterker nog, de bizarre humor van Oldboy kwam ook om de hoek kijken en waar dat in die film op zijn plaats was, werd het hier nogal over the top. De rijke Japanse boekverzamelaar is niet de professor die je zou verwachten maar s'werelds grootste viespeuk met een gigantische collectie antieke pornografie. De film maakt een plot-twist als we voor een korte tijd worden wijsgemaakt dat de dienstmeid de gravin is en zich alles heeft verbeeld, om vervolgens te eindigen met dat de gravin verliefd is geworden op de dienstmeid en ze samen de oplichter en het landgoed achter zich laten. Ik kan het niet helpen dat ik na afloop dacht: Waar heb ik nou eigenlijk naar zitten kijken? Een punt van kritiek is in ieder geval dat de film niet echt een duidelijk geheel vormt en de seksuele inhoud en "humor" eerder afleiden van het plot dan het helpen.
Dat gezegd hebbende is The Handmaiden visueel bijzonder sterk. De film is mooi opgenomen en heeft ook mooi kleurgebruik. De setting was geslaagd, grappig dat Japan in die tijd nog behoorlijk traditioneel was, maar ook al duidelijk westerse invloeden ging vertonen. De muziek van Yeong-wook Jo was ook mooi en hielp vooral de romantiek.
Ondanks het probleem met de toon en de eenheid van de film is het wel een van de opmerkelijkste films van dit jaar. De film is meeslepend en weet makkelijk te boeien, al is het soms met een frons van verbazing. Haalt het voor mij niet bij Joint Security Area en Oldboy die ik eerder van Chan-wook Park zag.
The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007) 3,5
Alternatieve titel: The Assassination of Jesse James, 9 juli 2017, 08:59 uur
Robert Ford verafgood de beroemde outlaw Jesse James al sinds hij pulpromannetjes over hem las in zijn jeugd. Op zijn negentiende probeert hij zich bij de James-bende aan te sluiten, uiteindelijk met succes. Ford ontdekt echter dat Jesse anders is als het populaire beeld dat men van hem heeft.
Brad Pitt vind ik over het algemeen een overgewaardeerde acteur. In deze film vond ik hem echter wel erg sterk als de beroemde outlaw. Ook Casey Affleck wist te overtuigen als Robert Ford. De film begint met de "infiltratie" van Ford en gaat daarna over wat we vaak in misdaad-films zien, onenigheid tussen de bende-leden en onderlinge verdachtmakingen. De film gaat er vanuit dat de kijker veel van de dood van James weet, het is iets onvermijdelijks.
De film is mooi opgenomen en heeft een erg realistische setting van het Wilde Westen. Geen bekende cowboy hoedden, want die hadden ze toen helemaal niet en alle wapens komen overeen met de periode. De beelden worden gekenmerkt door een erg aanwezig vignette-effect, dat vreemd genoeg wel passend is omdat je het in foto's uit die tijd ook vaak ziet. De muziek van Nick Cave & Warren Ellis zou je niet snel in een western-setting verwachten, maar paste wel bij de toon en sfeer.
The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford is zonder twijfel de langste Engelstalige filmtitel die ik tot nog toe ben tegengekomen. Al met al vond ik het een geslaagd portret, al duurt het mischien even voor het opgang komt. De film is boeiend en sterk geschoten.
Disturbia (2007) 3,0
7 juli 2017, 21:38 uur
Neem het concept van Alfred Hitchcock's Rear Window of de eerste helft van Brian De Palma's Body Double en combineer dat met romantische tienercomedy en horror en je hebt Disturbia.
Kale heeft het moeilijk nadat zijn vader is overleden tijdens een auto-ongeluk. Als hij op school een leerkracht aanvalt wordt hij veroordeeld tot 3 maanden huisarrest met een enkelband. Uit verveling gaat hij de buurt bespioneren vanachter zijn slaapkamerraam. Als zijn nieuwe buurmeisje naast hem komt wonen beleefd hij de droom van iedere voyeur. Hij ontdekt echter ook iets over zijn andere buurman en verdenkt hem ervan een seriemoordenaar te zijn...
Disturbia begint erg luchtig en wordt uiteindelijk steeds spannender. Als de ware aard van de buurman duidelijk is levert dat in combinatie met Kale's enkelband de nodige suspense op. Aardige rol van Shia LaBeouf. Dit is dan ook de film die hem later zijn rol in Transformers en Indiana Jones opleverde. David Morse zette ook een intimiderende buurman neer.
Jammer vond ik dat het concept van de buurman niet optimaal benut was en dat zijn achtergrond erg vaag blijft. Ook het einde was niet anders als verwacht en om daarna nog een typisch happy ending te maken was een beetje flauw, je bent toch op zijn minst getraumatiseerd door die ervaring. Maargoed, het is popcornvermaak.
Al met al is Disturbia een vermakelijke Hitchcockiaanse tienerfilm, maar niet heel erg bijzonder uitgevoerd.
The Final Cut (2004) 3,0
2 juli 2017, 12:22 uur
In de toekomst wordt alles wat een mens ziet geregistreerd door een chip in zijn hersens. Als iemand is overleden moet een zogenaamde 'Cutter' het beeldmateriaal tot een film verwerken die ter nagedachtenis van deze persoon dient. Alan is een van de beste in zijn vak, zelfs de meest miserabele persoon wordt een held onder de handen van deze Cutter. Op een dag krijgt hij echter een chip waar een oud collega van hem naar opzoek is. Zelf komt hij een oude bekende tegen tussen het beeldmateriaal...
The Final Cut is een Sciencefiction/Thriller met een bijzonder sterk concept. Hoe gaaf zou het zijn als je al je herinneringen als een film zou kunnen terugkijken? Dat dit ook nadelige gevolgen met zich meebrengt blijkt echter ook uit de film. Robin Williams zet een bijzonder goede rol neer die er doet denken aan zijn eerdere rol in One Hour Photo.
De opbouw van de film is erg sterk en uiteindelijk woord het ook heerlijk mysterieus. Uiteindelijk stelde het einde echter teleur omdat die totaal niet voldeed aan gemaakte verwachtingen. Ik had ergens verwacht dat er een soort organisatie was die kunstmatige herinneringen bij mensen aanbracht en dat Alan door middel van zijn dode jeugdvriend erachter kwam dat 'acteurs' soms meerdere personages speelden in sommige herinneringen. Niets van dit alles echter, Alan blijkt zijn dramatische jeugdtrauma verkeerd herinnerd te hebben en is verlost van zijn schuld. Zijn oude collega hoopt wat te bereiken met Alan's chip, maar dan is de film al afgelopen.
Een goede film die helaas meer potentie heeft dan hij heeft waargemaakt.
M - Eine Stadt Sucht einen Mörder (1931) 4,0
Alternatieve titel: M, 1 juli 2017, 21:10 uur
Berlijn is in de greep van een kindermoordenaar van wie elk spoor ontbreekt. De huiszoekingen van de politie zijn zo grondig dat de georganiseerde misdaad niet meer kan functioneren. Daarom besluiten de lijders van misdaadnetwerken zelf achter de moordenaar aan te gaan.
Met M schreef Fritz Lang een stukje filmgeschiedenis. De film mag dan ruim 80 jaar oud zijn, de zoektocht naar de moordenaar is op uiterst moderne manier behandelt. Op zeer filmische wijze is het onderzoek in beeld gebracht. De vingerafdrukken, de vele huiszoekingen, de impact op de maatschappij die de moorden hebben en natuurlijk de moordenaar die uit de handen van de wet en de misdaad tracht te blijven.
Peter Lorre maakt in M zijn grote doorbraak. Op briljante wijze weet hij de geestenzieke kindermoordenaar neer te zetten, met name in de officieuze rechtszaak was een hoogtepunt. Enkele jaren later zou Lorre in Engeland met Hitchcock werken, waarna hij naar Hollywood vertrok. Fritz Lang staat erom bekend dat hij niet bepaald zachtzinnig is met zijn acteurs. Lorre kreeg het dan ook zwaar te verduren, zo werd hij tientalen keren van een trap af geknikkerd en lomp in het rond gesleurd.
M werd gemaakt in een tijd dat men nog niet helemaal gewend was aan filmen met geluid. Zodoende spelen veel figuranten nog behoorlijk expressief en zijn er veel scènes zonder geluidseffecten. Dat was ook om de kosten te drukken, toen moest je namelijk betalen voor een licentie voor het geluid per lengte film. M is een van de allereerste films met een voice-over. Door de voice-over en het feit dat het geluid van het ene naar het andere shot overloopt maakt de film een moderne indruk. De absentie van een soundtrack zorgde, net als later bij Hitchcock's The Birds voor een beklemmende sfeer.
Twee jaar na het verschijnen van de film grepen de Nazis de macht in Duitsland. Tijdens de productie van M probeerden Nazi leden de film te dwarsbomen omdat ze dachten dat het een politieke film betrof (de originele titel was Moordenaars zijn onder ons). Toen bleek dat dat niet het geval was werd de film (net als Lang's eerdere werk) gewaardeerd in Nazi-kringen. Jozef Goebbels zou de film hebben geprezen voor het gebrek aan humanitair sentiment. Toen Lang twee jaar later echter alsnog kritiek op de Nazis verwerkte in Das Testament des Dr. Mabuse en een aanbod van Goebbels om propaganda films te maken afwees, moest hij vluchten.
Met name het einde haakt in op maatschappelijke vraagstukken rond geestenzieke moordenaars. Is het beter om ze preventief uit te roeien of kun je ze niet verantwoordelijk houden voor hun daden omdat ze ziek zijn. Uiteindelijk brengt het de kinderen niet terug en moeten we beter op ze letten... allemaal...
Meesterlijke film met een heerlijke Hitchcockiaanse beeldtaal en tijdloze uitwerking.