Logboek
Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van joolstein.
Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen:
januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024
Selecteer maand & jaar
The Invisible Man's Revenge (1944) 2,5
27 februari 2018, 23:15 uur
Acteur Jon Hall speelde al in de Invisible Agent (1942) en keert wederom terug in een Invisible-film ditmaal als Robert Griffin. Een man die samen met twee verraderlijke bondgenoten Herbert (Lester Matthews) en Irene (Gale Sondergaard) naar Zuid-Afrika is geweest op zoek naar diamanten. Zij belazeren de boel en deze Robert Griffin keert aan het begin van de film dan ook terug om zijn deel op te eisen. Nu is dat plot het grootste manco van de film. Het is totaal niet evenwichtig. Zo wordt het feit dat Robert een psychopaat is er met de haren bijgetrokken. En ook zijn interesse in de dochter komt vrij geforceerd over. Doordat alle drie hoofdkarakters fout zijn, wringt de wraak van de uiteindelijke onzichtbare nogal. En dan is er nog een zij-plot met een dronkaard dat eigenlijk nergens toediende maar meer leek toegevoegd te zijn om de tijdsduur op te rekken. De geleerde die het serum voor onzichtbaarheid heeft, is John Carradine. Samen met de onzichtbare dieren was hij de leukste toevoeging. Het is dan ook jammer dat dit maar kort duurt. Echt goed is de film niet maar het keek nog wel lekker weg.
Hirune-Hime: Shiranai Watashi no Monogatari (2017) 3,5
Alternatieve titel: Hirune Hime, 27 februari 2018, 21:21 uur
stem geplaatst
The Black Water Vampire (2014) 2,0
27 februari 2018, 10:23 uur
Cliché, cliché let me count the way: talloze nutteloze scenes, vijf scènes met een belachelijke creatuur, vier naïeve documentairemakers, drie persoonlijkheden die niet meer waren dan karton, twee ahum... angstaanjagende nachten in het bos en één moorddadige dreiging. Wacht, heb ik oneindige clichés al genoemd? Ik mistte alleen nog de snotterige neus. Het is hetzelfde plot wat we al honderden keren eerder zagen. Groepje maakt zich klaar om een documentaire te gaan maken, gaat op weg naar het bos en in het bos komen ze iets tegen. Het script is niets minder dan The Blair Witch Project. Voor degene die found footage een warm hart toedragen zijn er een paar bevredigende shots, de laatste vijftien minuten gebeurde er ook echt iets en het einde was zelfs nog ietwat verrassend. Het is allemaal te mager om ook maar van een goede film te spreken.
Gothic (1986) 4,0
27 februari 2018, 08:48 uur
Het jaar zonder zomer 1816, in dat jaar arriveert dichter Percy Bysshe Shelley (Julian Sands) samen met zijn toekomstige vrouw Mary Godwin (Natasha Richardson) en haar stiefzuster Claire Clairmont (Myriam Cyr) bij de villa Diodati aan het Meer van Genève om te verblijven bij dichter en schrijver Lord Byron (Gabriel Byrne). Ook aanwezig is de arts John William Polidori (Timothy Spall). Deze bijeenkomst van literaire bekende zal de geschiedenis in gaan als de geboorte van zowel Frankenstein als ook de moderne vampier. Deze film van de Britse regisseur Ken Russell heeft verder een 'fictief' verhaal maar is deels wel gebaseerd op die bijeenkomst. Vandaar dan ook de naam 'Gothic.' Echter is dit geen makkelijke of rechtlijnige film. Eerder chaotische en het zal absoluut niet iedereen in de smaak vallen.
Enige voorkennis over de histories personages maakt het kijken misschien iets leuker maar is niet echt een vereiste. Wel is het nodig om sterk tegendraadse films leuk te vinden want regisseur Ken Russell doet wat erin hem opkomt en wat hij zelf leuk vind. Dit kan soms Artsy Fartsy (is het niet) overkomen en dat moet je natuurlijk wel liggen! In de hoofdlijn zijn het die vijf karakters die uiteindelijk iets creëren maar verder is alles plot-technisch zo'n beetje losgelaten. Af en toe lijkt het dan ook op experimenteel toneel, terwijl op andere momenten het meer kinds overkomt.
Dit kan ook komen doordat iedereen ook daadwerkelijk aan de laudanum heeft gezeten. Er zijn zoveel rare beelden. De meest bizarre zijn toch wel een harnas dat tot leven komt waarvan tevens de fallus is geharnast, borsten met ogen, een gerecht met rijst en levende bloedzuigers, Een Turkse buikdansende mannequin. Daarnaast zijn er ook de terugkerende elementen van de gotische literatuur te zien; een oud kasteel, verval, demonische (en Byronische) figuren, schedels, stormachtige nachten, bliksem, dromen, voortekenen, en romantische liefde, we zien ze allemaal in cameo's in de film.
De cast met bekende namen speelt erg goed en doen niet voor elkaar onder. Toch is het Timothy Spall die het meest opvalt. Hij maakt optimaal gebruik van zijn kansen om een hysterische, overspannen dokter Polidori uit te beelden die krankzinnig jaloers lijdt onder suïcidale gedachten. De gek onder de gekken. Om deze gekte te completeren is er dan nog de soundtrack van Thomas Dolby. Zijn maffe synthipop past goed bij de verwarde sfeer.
Met een onderwerp uit het begin van de negentiende eeuw, gefilmd op een manier die doet denken aan de flowerpower van de jaren '60 maar die toch overduidelijk uit de jaren '80 komt, weet regisseur Ken Russell een geïsoleerde, opzettelijk clichématige maar wonderbaarlijke gotische wereld te scheppen.Een filmische orgie!
Als laatste nog een klein feitje: Het schilderij dat op de schoorsteenmantel hangt in de logeerkamer, en die in een droom wordt nagebootst in live-actie, is gebaseerd op John Henry Fuseli's The Nightmare
La Frusta e il Corpo (1963) 3,0
Alternatieve titel: The Whip and the Body, 26 februari 2018, 20:51 uur
Donkere contouren van een (familie)kasteel op de kust, de ruisende zee, kliffen op de achtergrond, verlaten stranden, regenbuien, de huilende wind die om het kasteel giert, geheime gangen, haardvuren, krakende vloeren, schaduwen, het zijn de sfeervolle ingrediënten van deze gotische horror van regisseur Mario Bava. Vakkundig gemaakt en met als belangrijkste blikvangers Christopher Lee en Daliah Lavi. Regisseur Bava heeft met deze ‘The Whip and The Body’ dan ook, zoals voor veel van zijn producties geldt, een op meerdere onderdelen verdienstelijke horrorfilm afgeleverd waarin zijn kwaliteiten zich weer duidelijk laten gelden. Het nadeel is dat de regisseur stijl en sfeer wat teveel voorop stelt, en dat het verhaal daaraan teveel ondergeschikt wordt gemaakt en dat Bava met zijn verhaal ook teveel kanten op wil. Verder een prima klassieke horrorfilm van Italiaanse makelij die op meerdere gebieden nog wel weet te waarderen.
Il Gatto Nero (1981) 3,5
Alternatieve titel: The Black Cat, 25 februari 2018, 22:36 uur
Erg losjes op het verhaal van Edgar Allen Poe's The Black Cat gebaseerde film, door de ongekroonde koning van de Italiaanse horror-sickies Lucio Fulci, die hier aanmerkelijk subtieler te werk gaat dan je van hem verwacht zal hebben. Poe's verhaal was een kort verhaal en niet genoeg om anderhalf uur speelduur gevuld te krijgen. Er moesten dan ook elementen bij worden verzonnen. Bij het Giallo-genre wordt dat dan algauw een whodunit en hierdoor is er flink gesneden in het originele verhaal. Hiertegenover staat dat de interessantste elementen uit het origineel wel bewaard zijn gebleven. Mooiste aanvulling was wel het vermoorden van de kat en de afdruk hiervan op een door brand geblakerde muur. Vooral mede door hoe de kat gefilmd is en met behulp van goede montage weet het poezenbeest toch heel wat 'schrik' aan te jagen. Hoe het dier de onfortuinlijke de dood injaagt getuigt van een zeker sadistisch raffinement, wat het er allemaal niet minder luguber op maakt. Ondanks dat Fulci's bij deze film de nadruk meer op sfeer en minder op bloed en smerigheid lig, is het toch een zeer fijne film.
Wiplala (2014) 3,0
Alternatieve titel: The Amazing Wiplala, 25 februari 2018, 18:57 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
Lo Squartatore di New York (1982) 3,0
Alternatieve titel: The New York Ripper, 25 februari 2018, 13:43 uur
Het verhaal is simpel: in New York dwaalt een maniak rond, die het op welgevormde dames heeft voorzien. De gewelddadige scènes zijn talrijk, doorweven met naakt en vaak in close-up gefilmd. Doordat er soms door de ogen van de killer werd gefilmd, deed het me af en toe denken aan William Lustig's MANIAC (1980). Maar dan wel op een Fulci manier met veel naakt en bloed om te choqueren. De kijker wordt opgegeild met naakte vrouwenlichamen die dan iets later vreselijk worden gemutileerd. Smullen voor de liefhebbers van (Euro-)horror. De voor het giallo-genre gebruikelijke plotgaten zijn aardig weggemoffeld en het blijft lang raden naar (zoals gebruikelijk vergezocht) de identiteit van de moordenaar die de politie door de telefoon treitert met zijn Donald Duck-stemmetje (een effectief bizar detail). Vermoedelijk was de film maar weinig meer dan een excuus om het publiek het na hun zin te maken, niets mis mee! Zeker niet als het met zo'n brutale hardheid wordt getoond.
The Houses October Built (2014) 2,5
23 februari 2018, 12:05 uur
Films uit het found-footage horror subgenre kennen maar weinig echt goede uitschieters. Deze 'The Houses October Built' is geen uitzondering daarop maar weet nog enigszins te vermaken door zich presenteren als een Mockumentary en een paar creepy momenten. Het handelt over een groep van vijf horror-fans op die zoek zijn naar de meest extreme 'haunted house'-attracties in de Verenigde Staten. Tussen de beelden van de meegebrachte camera's zien we dan ook wat archief-beelden over deze spookhuizen. Uit die archief-beelden blijkt onder andere dat zo'n 30 miljoen Amerikanen elk jaar ongeveer 2500 spookhuis-attracties bezoeken. Ook wordt de suggestie gewekt dat sommige iets meer krijgen dan waar ze om vragen. De beelden uit real-life 'haunted house'-attracties zijn verreweg de meest interessantste van de film. Echter zijn deze te spaarzaam en is het verder vooral veel dom inhoudsloos geouwehoer (te typische Amerikaans) Er wordt wel gepoogd om het iets spannender te maken door creepy figuren en wat angstige momenten in te bouwen en ook de climax bij de “Blue skeleton” was nog redelijk spannend maar dat was niet genoeg om deze film heel geslaagd te vinden.
Cold Skin (2017) 4,0
Alternatieve titel: La Piel Fría, 22 februari 2018, 21:54 uur
Wat een prachtige en interessante film over isolatie en waanzin met Lovecraftiaanse elementen van regisseur Xavier Gens. Het verhaal is gebaseerd op een bestseller van Albert Sanchez Piñol. Enige manco van de film is dat de karakters en hun beweegreden iets te onderbelicht zijn. Want verder is het vooral genieten geblazen. Cinematografisch is het dik in orde, van wat ik van regisseur Gens heb gezien was dit ook altijd prima verzorgt.
De cast bestaat in zijn geheel maar uit drie personen. Ten eerste is daar David Oakes die een meteoroloog speelt die opdracht krijgt, om op een eiland vlakbij de Antarctische cirkel, het weer te onderzoeken. Echter de film is opgenomen op Lanzarote aangezien dit eiland een warmer klimaat heeft. Daar ontmoet hij Gruner, een grandioze rol van Ray Stevenson, die als een soort Robinson Crusoë zijn vuurtoren beschermd tegen wezens uit de zee. Deze geef de meteoroloog de naam Friend, verder komen we dan ook niet te weten hoe hij echt heet. De derde is een vrouw elijk wezen met de naam Aneris. Een anagram van het Spaanse woord sirena in het Nederlands; sirene.
En terwijl de eerste wereldoorlog moet uitgebroken zijn vechten de helden, zodra het nacht is geworden op het kale desolate eiland, hun eigen oorlog tegen de creaturen, die zo zijn weggeslopen uit die wereld van H.P. Lovecraft en in het donker aan wal komen. Deze creaties komen van de hand van Arturo Balseiro. Deze was ook verantwoordelijk voor de vis-figuren uit de film Dagon (Lovecraft is dus nooit ver weg) En was ook betrokken bij films als Pan's Labyrinth en Frágiles
Kortom een heerlijke hommage aan Lovecraft's werk Somber, bedachtzaam met op de juiste momenten uitbarstingen van opwindende grimmige actie. Regisseur Xavier Gens levert wederom zeer goed werk af!
Marrowbone (2017) 3,0
Alternatieve titel: El Secreto de Marrowbone, 22 februari 2018, 11:08 uur
Een zeer mooi gefilmd liefdesverhaal, waarbij er ook wat spoken uit de kast komen.
Het is een film met spookverhaal dat waarschijnlijk aangenamer is voor mensen die meer van een art-house-stijl houden dan van doorsnee horror. Stijl -en sfeervol is de film zeker, bijna elk beeld is spookachtig mooi. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk omschrijvingen over het plot te mijden want hoe minder je van de film weet des te beter het is. Al moet het wel van mijn hart dat de schrijver van een paar succesvolle films Sergio G. Sánchez het geven van de film Where the Lilies Bloom (1974) combineert met ... Pas op een grote spoiler The Others
Als beginnend regisseur levert hij een goed gemaakte film maar wel één met een stel haperingen. Het is ook wel een beetje ironisch dat een van de weinige negatieve aspecten dan ook het script is. Het is lastig uit te leggen maar de film probeert je vanaf het begin op het verkeerde been te brengen, maar raakt vaak verstrikt in zijn eigen twists of veranderingen. Daarnaast hadden waarschijnlijk een paar sub-plots minder ook meer recht gedaan aan de film. Hierdoor had het geheel veel meer gestroomlijnder geweest bij bepaalde punten.
De cast met jong talent zoals; Jack (George MacKay, Captain Fantastic ), Billy (Charlie Heaton,Stranger Things binnenkort The New Mutants), Jane (Mia Goth, A Cure for Wellness, binnenkort Suspiria), Sam (Matthew Stagg) en buurmeisje Allie (Anya Taylor-Joy,The Vvitch, Split en binnenkort The New Mutants) presenteert zich erg goed met hun acteerwerk.
Ik vind dat de film eigenlijk ook verkeerd gepromoot wordt want waar nu ingezet wordt op horror is dat veel minder de kern van de film. De film bezit twee jump-scares maar juist die voegen maar weinig toe aan de film en zijn zelfs een beetje misplaatst. Al met al is het wel een goed mysterie/drama-film die me heftig laat twijfelen of ik hem toch niet een halve punt meer moet geven.
El Espinazo del Diablo (2001) 3,0
Alternatieve titel: The Devil's Backbone, 21 februari 2018, 17:51 uur
Als ik de film zal moeten waarderen op de genre-aanduiding Fantasy / Horror (MM), dan zal deze spookhuis-film het er niet echt goed vanaf brengen. De melancholieke dramatische sfeer is namelijk belangrijker dan de horror. Ik vond dat de geest van het jongetje niets meer of minder was dan een toevoeging om het verhaal af-en-toe gaande te houden. Als ik de film echter op genre-aanduiding Drama (IDMB) waardeer dan is dit verhaal over het weeshuis Santa Lucia, dat diep in het woestijnachtige Spaanse binnenland is gelegen, zo gek nog niet. Rivaliteit onder de jongens, lotsbestemming en dood, de dramatiek van de oorlogsdreiging (gesymboliseerd door een onontplofte Duitse bom op de binnenplaats) en een crimineel met duistere motieven die uiteindelijk voor nog meer tragedie zorgt, heeft je vanaf het begin meteen in zijn greep en weet de spanning goed vast te houden. Het acteerwerk van de jonge cast is altijd afwachten maar de kleine spelers overtuigen goed en vooral de chemie tussen de groep weeskinderen is voelbaar aanwezig. Doordat de film de Spaanse burgeroorlog als achtergrond heeft en er een bovennatuurlijke element aanwezig is, is het moeilijk om niet te vergelijken met Pan's Labyrinth, iets wat ik toch probeerde te voorkomen! Regisseur Guillermo del Toro maakte deze film vijf jaar eerder, het zal dan ook niet heel eerlijk zijn tegenover deze film. “The Devil’s Backbone” is verder prima om naar te kijken en solide genoeg om de moeite van het bekijken waard te laten zijn.
Wir Sind die Nacht (2010) 3,0
Alternatieve titel: We Are the Night, 21 februari 2018, 14:09 uur
Wir Sind die Nacht is een snelle stijlvolle maar lichtgewicht film met een script wat zich het beste laat omschrijven als; “been there, done that” De film combineert Duitse Krimi met Tony Scotts The Hunger en een vleugje The Devil Wears Prada en maakt het tot onschuldig entertainment. De film kijkt wel heel lekker weg maar het verhaal wordt nergens echt diep of zinvol. De vampieren Louise Nora en Charlotte brengen hun tijd door met dansen, shoppen, eten en rond rijden in snelle auto's. Ze leven een leven van luxe en decadentie en voeden zich zonder spijt. In dat universum van de vampirella's bestaan er geen mannelijk vampieren. De reden wordt verklaart in de film. Deze vrouwelijke vampieren zijn verder traditioneel van aard: ze werpen geen reflectie, kunnen overdag niet naar buiten en bijten mensen om zich te voeden. Lena wordt de vierde vampier en als zij is getransformeerd, gaat de film langzaam maar onverbiddelijk over in een sentimenteel liefdesverhaaltje. Wat in de “Twilight” serie niet zal misstaan. Deze films niet gezien dus misschien moet één van hen ook kiezen tussen geliefde. Van de vampieren vond ik Charlotte (Jennifer Ulrich) de leukste niet alleen leuk om naar de kijken maar zij kreeg ook de meeste achtergrond. De film ziet er verder goed uit en het acteerwerk is ook erg goed. Het is dan ook jammer van het voorspelbare script en de afwezigheid van wat meer pit (er is bijna geen bloed)
Creep (2014) 1,0
Alternatieve titel: Peachfuzz, 21 februari 2018, 14:08 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 1,5 sterren
Amnesiac (2014) 3,0
Alternatieve titel: Unconscious, 21 februari 2018, 13:47 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,5 sterren
Wer (2013) 3,0
21 februari 2018, 13:17 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,0 sterren
From Beyond (1986) 4,0
Alternatieve titel: H.P. Lovecraft's From Beyond, 20 februari 2018, 16:08 uur
Er was eens een huis op 666 Benevolent St. waar vreemde gebeurtenissen plaatsvonden...
Wederom een prachtige op een verhaal van H.P. Lovecraft gebaseerde verfilming van regisseur Stuart Gordon en waar tevens een groot deel van het team dat ook de film Re-Animator maakte, aan meedeed. Brian Yuzna was dit keer verantwoordelijk voor het script. Dat script wat grotendeels het verhaal van Lovecraft aanhoudt maar op één punt behoorlijk afwijkt namelijk de aantrekkelijke psychiater Katherine McMichaels (Barbara Crampton)
Centraal in het verhaal staat het wetenschappelijke experiment van Dr. Edward Pretorius en Dr.Crawford Tillinghast (Jeffrey Combs uit Re-Animator). Tijdens dit experiment wordt met behulp van een hoogtechnologische detonator (Resonator) de pijnappelklier van een menselijk subject zodanig gestimuleerd dat er zich een poort naar een andere realiteit opent. De naam van dr. Pretorius moet haast wel een verwijzing zijn naar de film Bride of Frankenstein (1935) Daarnaast heet de vrouwelijke dokter in het psychiatrisch ziekenhuis Dr. Roberta Bloch. Het lijk me sterk als die naam niet geïnspireerd is op Robert Bloch, de schrijver van Psycho en het jongste lid van Lovecraft Cirkel.
Een van de andere bijzondere dingen in de film is dat er een constante seksuele sfeer hangt. En ondanks dat er genoeg gore en body-horror te zien is, is de kern van dit verhaal dus seks is en schuwt het niet om dit ook te verkennen. Met als absolute hoogtepunt de verrukkelijk uitziende Barbara Crampton in een leren stoei-pakje inclusief stiletto’s en netkousen. H.P. Lovecraft en Bdsm wie heeft dat kunnen bedenken?
Maar ook de creatieve inbreng van het FX-team tilt deze prent naar een hoger plan. Heerlijke oldschool-gore wordt in flinke doses voorgeschoteld en zal menig liefhebber aan het beeldscherm gekluisterd houden. Oogbollen, hersenen een groeiende pijnappelklier en een grotesk monsterlijke verandering van Pretorius alles ziet er, ondanks dat het een onvervalste B-film is, prachtig uit! De verhaallijn lijkt op het eerste zicht voer voor een komische onzinfilm maar het team Gordon/Yuzna weet de teneur betrekkelijk serieus te houden. Al is er wel soms tijd voor een licht gevoel van humor.
Daarmee is "From Beyond" een visuele traktatie zeker voor diegenen die van kleverige monsters en Barbara Crampton in leer houden (en wie doet dat niet?). Het verhaal is een intens en meeslepend vrij nauwkeurige verfilming van één van de vreemdere verhalen van H. P. Lovecraft.
Metamorphosis (1990) 3,0
Alternatieve titel: DNA Formula Letale, 19 februari 2018, 21:30 uur
Films over Mad scientist zijn er legio gemaakt en in vele gevallen ook beter dan deze. Toch heb ik best genoten van dit low-budget-filmpje over geneticus Dr. Peter Houseman die zijn nieuwste genetische formule op zichzelf uitprobeert. De hoofdzaak, waarom de film minder goed is, komt doordat de film nogal verwarrend is om naar te kijken. Er wordt belangrijke informatie weggelaten waardoor in sommige scènes er zomaar plotsklaps dingen gebeuren. Ook begint de film vrij langzaam en raakt helaas ook niet in een stroomversnelling. Regisseur George L. Eastman probeert nog wel wat broodnodige opwinding erin te pompen, maar het is maar weinig en ook erg laat. De metamorfose uit de titel is tot het einde nogal teleurstellend en dat einde is vooral erg cheesy. De dokter maakt nachtelijke uitstapjes en die zien wij (en hijzelf) terug in flashbacks. Deze flashbacks bevatten wat actie waardoor de film wel nog een beetje spanning krijgt. Sommige special effects waren nog best redelijk. De soundtrack was inderdaad best bizar. Een soort triomfmuziek op de synthesizer. Soms werkte het wel, maar vaker ook niet. Er is in de film een jongetje aanwezig dat onbedoeld creepier eruit zag dan het monster zelf. Iets nieuws toevoegen aan het subgenre doet de film niet, ook zijn er veel betere te vinden maar toch heeft de film, ondanks veel fouten, wel enigszins spanning. Voor een goede film kijk je dan ook beter een klassieker maar heb je wat tijd over dan is deze best leuk!
The Wicker Man (1973) 4,0
Alternatieve titel: De Gevlochten God, 19 februari 2018, 17:06 uur
Eindelijk de legendarische cultklassieker met zijn ongebruikelijke mystieke sfeer gekeken. Een film met een mix van stijlen; deels horrorfilm, deels satire op de seksuele revolutie, deels musical en in de kern een whodunit. Door vermoeidheid ( in slaap gevallen) en de slechte remake schoof ik het steeds voor mij uit! Niet dat het slecht film was, nee integendeel. Ook de ontstaansgeschiedenis van deze cultfilm is al even boeiend als de film zelf want als acteur Christopher Lee en B-filmproducent Roger Corman er niet waren geweest had hete met de film slecht afgelopen. De film is zeker ook een product van zijn tijd: de swinging sixties waren afgelopen, het land zat in een zware economische depressie en logischerwijs schuiven mensen dan meer in richting van conservatisme op economisch, moreel en seksueel vlak. In de film neemt dat de vorm aan van een clash tussen twee religies. The Wicker Man is geïnspireerde en gepassioneerde cinema. Waar van alles op een hoop gesmeten wordt dat niet echt samen hoort, maar juist die prachtige kettingbotsing van stijlen en genres maakt die onvolmaaktheid eindeloos meer interessant.
Singapore Sling: O Anthropos pou Agapise ena Ptoma (1990) 4,0
Alternatieve titel: Singapore Sling, 19 februari 2018, 04:57 uur
Een film die zeker valt in de categorie "Wat heb ik net bekeken?" En eentje die je ook niet snel zal vergeten, dat is verdomd zeker! Ik denk dat ik ook nog nooit zoveel vreemde beelden op zo'n mooie manier voorbij heb zien komen. Bij de eerste paar minuten van Singapore Sling, zou je zweren dat je naar een oude, film noir-detective aan het kijken was. Geheel in het zwart en wit gefilmd. Het is buiten donker en de regen stort neer. Twee vrouwen graven een kuil. Een man spreekt in de dialoog dat hij liefdesverdriet heeft. Wanneer één van de vrouwen een man naar het pas gegraven graf sleept en pauzeert om zijn organen in hem terug te duwen. Zijn dat de eerste tekenen dat dit absoluut geen film-noir is! Nee, dit is art/trash cinema. Met veel ranzigheid en perverse seks! Incest, bondage, Roman showers (braken op iemand), golden showers, een menselijke vibrator (serieus,niets is te gek) en een masturbatie met een kiwi. De twee vrouwen worden alleen bekend als "moeder" (Michele Valley uit Dogtooth waarin ze ook de moeder speelde) en "dochter" (Meredyth Herold). Derde en tevens laatste is Singapore Sling de detective. Zoals hieronder al aangeven zijn in film tevens verwijzingen naar Laura (1944) en Les Diaboliques (1955) te vinden. Het maakt de film er nog leuker en vreemder op! Doordat de cultfilm zijn schokkende en weerzinwekkende inhoud weet te vatten in een zeldzame schoonheid is dit absoluut een bijzondere film. (al is hij wel vrij lang)
Wrong Turn 6: Last Resort (2014) 2,5
Alternatieve titel: Wrong Turn 6, 19 februari 2018, 00:49 uur
In 2003 kwam de eerste Wrong Turn film over de broertjes Three Finger, Saw Tooth en One Eye uit. Een redelijke Horror -Thriller verrassing. Elf jaar na het origineel zijn we alweer bij nummer zes. Afgezien van het olijke drietal boerenkinkels hebben de films maar weinig overeenstemming. Ook zijn die moordende inteelt niet de meest indrukwekkende karakters uit de horror. Enfin, je weet tenminste bij een WT-film wel wat je krijg! In deze film draait het om de introverte Danny die samen met zijn vriend(inn)en-club naar het huis dat hij geërfd gaat in Hobb Springs. Het gaat hier om een kuuroord op een vergeten plaats diep in de heuvels van West Virginia. Het verdere verhaal heeft wel een leuke invalshoek over verloren familie en het puur houden van die verwantschap. Het acteerwerk is zoals je mag verwachten in een B-film. Een geluk dat de spelers dan ook niet irritant zijn. De actrices zijn duidelijk gecast vanwege hun bereidheid om uit de kleren te gaan. Dit doen ze dan ook allemaal! Er zit dan ook behoorlijk wat seks in deze film. Frontaal naakt komt er niet in voor, maar voor Amerikaanse begrippen gaat men behoorlijk ver. Een pluspunt! Qua ‘gore’ stelt deze productie enigszins teleur. De paar goede kills hadden helaas last van low-budget-special effects. Maar volstaan verder wel! Ondanks dat de film (vaak om budgettaire reden) gebreken vertoont, is regisseur Valeri Milev er wel in geslaagd om een aardige rolprent te maken. De film heeft vaart en de moorden en seksscènes komen altijd op het goede moment (net als de boel lijkt te vertragen).
Met deze deel 6 eindigt voor nu de reeks en afgezien van deel 3 (CGi was te slecht) heb ik ondanks dat het misschien niet de beste films waren toch wel erg genoten!
Wrong Turn 5: Bloodlines (2012) 2,0
19 februari 2018, 00:25 uur
Plotsklaps worden de moordende broers in dit vijfde deel vergezeld door een intelligente leider, Maynard.(Hellraiser-ster Doug Bradley) Waarbij één zinnetje uitleg geeft dat we hier te maken hebben met een directe opvolger van deel 4. Wat dan ook de leukste film was van de drie WT -films die regisseur Declan O'Brien maakte. Maynard belandt in de cel en het is aan zijn handlangers om hem daaruit te bevrijden. Dit deed me een beetje denken aan de films Rio Bravo en Assault on Precinct 13. Alleen was slachtvee te dom om in het gebouw te blijven. Het plot deed er verder ook maar weinig toe want de film lijkt alleen maar aan elkaar te hangen van op verschillende manieren mensen vermoorden. Waarbij het drietal boerenkinkels niets anders hoeven te doen dan te wachten tot ze weer aan de slag kunnen om de volgende moord te bewerkstelligen. En met die kills was dan ook niet veel mis. Het was dan ook jammer dat er geen meer ambities waren want nu blijft het maar bij een beetje aanmodderen. Leuk was het dat ik in het meisje Lita Roxanne McKee herkende zij speelde namelijk Doreah in de serie Game of Thrones .
Wrong Turn 4: Bloody Beginnings (2011) 2,5
19 februari 2018, 00:24 uur
Een goede film kun je ‘Wrong Turn 4: Bloody Beginnings’ niet noemen. Maar tegenover regisseur Declan O'Brien eerste WT-film is er wel een lichte verbetering. De proloog waarmee de film van start ging was een prima opener. Ook was het mooi om te zien dat de broertjes Three Finger, Saw Tooth en One Eye weer herenigd waren (in de vorige film zagen we alleen Three Finger) Door de titel en de start pretendeert de film een prequel te zijn. Echter na die proloog blijkt daar maar bar weinig van te kloppen! Het is niets minder dan hetzelfde verhaal in een andere omgeving. Er zijn gelukkig ditmaal ook vele mooie dames (al dan niet naakt) te bewonderen. Helaas blijkt het plot ook heel veel ongerijmdheden te bevatten. Tevens zijn er weer elementen uit andere films overgenomen. Waarbij dit keer TCM, een invloed die altijd al wel op de loer lag, wel heel schaamteloos wordt gekopieerd. Vooral op het punt van de gore is er in deze film een verbetering, al zijn er nog steeds goedkope computereffecten die de boel naar beneden halen.
Death Bed: The Bed That Eats (1977) 3,5
18 februari 2018, 20:14 uur
Een horrorfilm over een bed is op zich al vreemd. Echter Death Bed is nog vreemder; het is namelijk een vreemde mix van exploitation, sprookjesachtige poëzie, zwarte komedie en art-house pretenties. Geschoten in een droomachtige atmosfeer die zeker niet misstaat bij een film over een bed. De scenes variëren van goedkope en slechte naar mooie en goede momenten terwijl er consequent rare keuzes worden gemaakt. Daardoor krijg de film een zonderlinge uitstraling. Bizar zijn ook dat de meest belangrijke punten van het verhaal via een voice-over worden overgebracht door een kunstenaar die gevangen zit in een verborgen nis achter een schilderij. Hij verklaart de oorsprong van het verhaal maar zijn eigen bestaan achter het schilderij blijft mysterieus. Een van die rare keuzes waarover ik sprak, was bijvoorbeeld ook dat deze "Artist" rechtstreeks tot het Death Bed spreekt. Maar het is niet alleen deze eenzijdige conversatie, ook bij de andere personages horen we vaak wat ze denken. Het mogen duidelijk zijn dat niet alles werkt, dit komt tevens omdat de kwaliteit van beelden van de ene scène naar de andere veranderd, wat resulteert in een film die niet meer dan een paar goede momenten bezit. Door wat bloed en naakt en de speelduur blijft de film nog wel bekijkbaar. Met dat rare, droomachtige gevoel dat de horrorfilms uit 1970 wel meer hebben, een goedkope premisse, een aanstekelijke titel en de lange weg die de film heeft moeten afleggen om het publiek te bereiken, er is begonnen met filmen in 1972, pas voltooid in 1977 en tot 2004 niet uitgebracht, is het een film die je echt leuk wilt vinden. Het probleem is dat niets in de film consistent genoeg is om ook echt leuk te zijn en daarom eindigt je met een bizar filmische experiment.
Wrong Turn 3: Left for Dead (2009) 1,5
18 februari 2018, 02:07 uur
Nee dit direct naar dvd-voer viel mee! Gelijk bij de start valt al het eerste slachtoffer geheel volgens de gouden regel van de horror (de slettebakken zijn het eerst de klos) Een van de weinige nog aardige kills. De meeste special effects zijn computereffecten en die zijn hier echt waardeloos. Uiteraard begaan de personages in de film de ene naar de andere stommiteit. Echter als de hele film gaat draaien om zo'n stommiteit (ze slepen zakken vol geld mee) is de lol er algauw af. Ook zijn er genoeg elementen uit andere films te herkennen maar hommages lijken het echter niet te zijn, meer een soort luie, halfbakken verzameling van clichés. Ook het einde is één groot cliché en werd door de verschrikkelijke computereffecten nog slechter. Regisseur Declan O'Brien die de derde in lijn is om een Wrong Turn-film te maken, weet wel een eigen stempel op de serie te drukken. Hij is namelijk de eerste regisseur die een compleet niet geslaagd deel in de serie maakte!
Wrong Turn 2: Dead End (2007) 3,0
Alternatieve titel: Wrong Turn 2, 18 februari 2018, 02:07 uur
Ondanks dat deze meer tekortkomingen heeft dan zijn voorganger levert met regisseur Joe Lynch met zijn debuutfilm toch een vermakelijke anderhalf uur af. Nergens is er genrevernieuwing maar er zijn genoeg onderhoudende scènes. Vooral doordat de film rechtstreeks op dvd belandde hadden de makers het voordeel dat ze zich flink konden uitleven wat de gruwelijkheden betreft. En dat is duidelijk de redding van de film! Meer bloed! Alhoewel het vloeit niet als er ingewanden vallen of lichamen doormidden worden gekliefd? Het uitgangspunt van reality-survival TV was een leuk idee, alleen gaf dit ook aanleiding om vervelende andere camera-beelden (denk aan found-footage) erin te verwerken. Dit maakt de eerste helft een stuk minder leuk. De acteerprestaties zijn slecht maar als kijker in dit genre neem je dat voor lief. Een aantal van de acteurs en actrices deed nog wel ervaring op in horror-sequels zoals ‘The Hills Have Eyes 2′, ‘The Ring 2′ en ‘Final Destination 3′ maar een goede leerschool was dit niet. Henry Rollins als ex-marinier Dale die ontpopt tot een pseudo-Rambo was dan ook de enige uitzondering. De personages wekken verder maar weinig sympathie op en daardoor was ook de toevoeging van de humor veel minder geslaagd. Je hoopt maar op één ding dat ze gauw mogelijk het loodje leggen!
Wrong Turn (2003) 3,5
17 februari 2018, 06:14 uur
Acceptabel genrewerk! Neem een stel tieners, zet ze in een verlaten omgeving en laat er vervolgens één of meer psychopaten op los en voilà. Het is al zo vaak voorbij gekomen in de horror. Uiteraard zijn er genoeg klassieke voorbeelden en ook die munten niet allemaal uit door hun geweldige plots, goede acteerprestaties of schitterende camerawerk. In dat opzicht is deze film niet heel veel anders. Een effectieve rechttoe-rechtaan benadering en natuurlijk zo voorspelbaar als wat! Maar heeft dit nadelen voor deze film ? Dat is de vraag? Die graad van voorspelbaarheid kan in ieder geval de fun niet bederven, integendeel, hij is op sommige momenten echt zeer genietbaar. Wrong Turn pretendeert gelukkig ook niet meer te zijn dan een van-dik-hout-zaagt-men-planken horrorfilm. Niets nieuws onder de zon dus maar dat maakt de film wel tot fijn (horror)genot om te kijken.
La Bête (1975) 2,0
Alternatieve titel: The Beast, 17 februari 2018, 04:02 uur
70's Art-house Erotica
Zoals in het plot vermeld begint de film met copulerende paarden. Waarschijnlijk onder het mom van kunstzinnigheid want het diende verder in de film nergens meer voor. Of dit had in de jaren '70 als schokkend ervaren moeten worden?
Het verhaal van 'het beest' behoorde als episode in Contes Immoraux (1974) te verschijnen maar om één of andere reden is besloten om er een nieuwe raamvertelling eromheen te filmen en er een lange film van te maken. Geen hele goede zet! Als korte film had dit waarschijnlijk veel beter uitgepakt. Nu is het extra's vooral een saaie handeling over het voltrekken van een huwelijk. Met hier en daar wat flauwe of pijnlijke grappen of erotische taferelen. Juist het gedeelte van het meisje Lucy Broadhurst (Lisbeth Hummel) die droomt van de voormalige markiezin die 200 jaar geleden een 'ontmoeting' had met het Beest en hoe ze het beest van genot tot sterven toe uitput, is zonder meer het beste uit de film. Expliciet en absurd ook maar prachtig gefilmd en de muziek uit een klavecimbel maakt het extra apart. Waarbij ook de uiteindelijke conclusie wanneer de volgende ochtend haar verloofde dood wordt aangetroffen behoorde tot de leukere delen van de film. Uiteindelijk is de film soms nog wel stijlvol maar verder vooral eentonige en saai.
Slither (2006) 4,0
17 februari 2018, 00:44 uur
Deze cynisch en grappige prent zoekt zijn inspiratie en sfeer in horrorfilms uit de jaren '80. De film pretendeert verder niets meer en niets minder te zijn dan een scherp geschreven genrefilm over een slaperig stadje dat wordt overspoeld door parasitaire wezens. Echter doordat het boordevol (vaak verborgen) referenties zit naar andere lichamelijke transformatie-horror is de film een prachtige hommage geworden. Scenarioschrijver en regisseur James Gunn verloochent met deze film dus zijn “roots” niet. Hij maakte namelijk onderdeel uit van de in 1974 door Lloyd Kaufman en Michael Herz opgerichte “Troma”-school. Ook in deze fijne horrorfilm zijn de factoren; heerlijke overtuigende make-up effecten overgoten met een humoristische saus duidelijk aanwezig.
Dit is zo'n film die je eigenlijk meerdere keren moet bekijken want de film eert zijn voorgangers door een aantal plekken in Wheelsy te vernoemen naar klassiekers uit de (Body-) horror: de bar waar een biertje wordt gedronken heet bijvoorbeeld Max Renns Pub naar het hoofdpersonage uit David Cronenbergs Videodrome, een winkel draagt de naam R.J. MacReady naar de hoofdpersoon uit John Carpenters The Thing, de naam van de school is "Earl Bassat High", een personage uit Tremors en de opening van het hertenjachtseizoen wordt gevierd in café Henenlotters naar de regisseur van twee klassiekers uit de hoogtijdagen van dit specifieke subgenre: Basket Case en Brain Damage.
Het acteerwerk is in zijn geheel geslaagd met o.a, naast de uitstekende en heerlijk '80 ogende Elizabeth Banks als Starla en Gregg Henry als de vuilbekkende burgemeester McReady, een gaaf optreden van Michael Rooker in een rol waarin hij zich lekker kan uitleven, en een prima Nathan Fillion (Serenity, Firefly) die goed gecast is als “normale” man die ook ruig en charmant kan zijn. Ook wist James Gunn zijn voormalige Tromabaas Lloyd Kaufman te strikken voor een cameo en wel in de rol van uitgerangeerde dronkaard in de karaokebar en is Rob Zombie te horen aan de telefoon als Dr. Karl
Scenarioschrijver en regisseur James Gunn brengt ook via de opvallend weinig computer-geanimeerde effecten (degene die er wel waren zijn juist het slechts) en doordat bijna alle monster-make-up met de hand is gemaakt een ode aan de vorige generatie horrorfilms Hier is dan ook mijn enige puntje van kritiek. De film gaat voor echte horror-fans net niet ver genoeg. Terwijl het voor mensen die minder met het genre hebben misschien net iets te ver gaat. Dit wordt ook ondersteunt met het feit dat de film spijtig genoeg is geflopt
Ik heb me in ieder geval kostelijk geamuseerd met dit horrorfeest en het is de ideale film voor anderhalf uur vermaak. Waarbij logica, realisme, en zelfs originaliteit ineens minder belangrijk werden omdat je zoveel lol kunt hebben bij het kijken naar deze film.
The Thing with Two Heads (1972) 2,5
17 februari 2018, 00:14 uur
Gek genoeg was deze film nu ook weer niet zo dom dan wat ik ervan verwacht had! Maar goed is ook anders! Een rijke racist ontdekt dat hij stervende is, daarop besluit hij zijn hoofd te transplanteren op een ander lichaam. Echter takelt zijn lichaam harder af dan voorzien. Op welk lichaam zijn hoofd uiteindelijk belandt laat zich natuurlijk makkelijk raden. De film begint zeer goed. We leren de mad scientist kennen, zien een experiment met een gorilla en de uiteindelijke transplantatie van zijn hoofd. Je zal denken dat je daarmee wel de resterende tijd had kunnen vullen. Schijnbaar niet want er is gekozen voor een, voor je gevoel, eeuwig durende achtervolging met een motor en verschillende politieauto's. Die ellenlange scene had zeker niet misstaan in een film van "Smokey and the Bandit" Vermoedelijk moest dit ook voor een meer zinderende film zorgen, helaas werd het voor heden ten daagse begrippen al snel saai en was het duidelijk bedoeld als opvulling. Nadat de politiewagens tot puin zijn gereden, werd de film dan ook weer beter. En geloof het of niet, de film vindt ook een geschikt einde voor de dwaasheden. Afgezien van die onzinnige achtervolging was de film nog redelijk vermakelijk.
Spellbinder (1988) 3,0
16 februari 2018, 06:19 uur
'Spellbinder' is geen meesterwerk en ook niet de beste horrorfilms uit de jaren '80. Het is echter wel een goed voorbeeld van een horrorfilm die door zijn beperkingen te kennen, de zaken vrij rechttoe rechtaan weet te houden, en zich richt op de ontwikkeling van personages en spanning en hierdoor overtuigend genoeg voor een horror-film overkomt. Het acteerwerk (erg eighties) verdiend niet de schoonheidsprijs maar volstaat voldoende en Kelly Preston (Miranda Reed) is prettig om naar te kijken. Tim Daly daarentegen is nogal saaie held. Het plot is gedeeltelijk geleend, zoals onderstaande heren al aangeven, van de film The Wicker Man (1973). In deze film was dit niet eens zo heel erg. Zeker niet als Kelly Preston de femme fatale speelt en ook even ontbloot te zien is. Zij heeft, om haar kwaliteiten als actrice aan te geven, driemaal een Razzie gewonnen voor een bijrol. Ondanks er maar weinig is te zien, zijn de aanwezige special effects zeker niet slecht De film heeft verder een eenvoudig maar spannend verhaal en geeft een volstrekt vermakelijke Hocus Pocus-traktatie. En had ik het al gezegd...? Kelly Preston de vrouw van John Travolta zit ook in de film.
Hotel Inferno (2013) 4,0
15 februari 2018, 17:41 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
Le Pacte des Loups (2001) 3,5
Alternatieve titel: Brotherhood of the Wolf, 15 februari 2018, 17:29 uur
Frankrijk, de achttiende eeuw, in de vroegere provincie van Gévaudan (nu Lozère en een deel van de Haute-Loire), in het Margeride -gebergte in zuid-centraal Frankrijk tussen 1764 en 1767 woedt er een plaag over dat deel van het Franse platteland. Geen enge ziekte maar wel zeker zeer dodelijk, het is de beruchte; La Bête du Gévaudan!
Dat mythische beest van Gévaudan heeft vele geïnspireerd. Zowel in de Literatuur als films en series. En staat dan ook centraal in deze film van regisseur Christophe Gans. Een film met veel mist, bevallige boezems en snelle gevechten. De personages in de film zijn alle echt bestaande personen het is dan ook jammer dat de niet bestaande figuur Indiaan Mani (martial-artiest Mark Dacascos) is toegevoegd. Hij heeft als indianenvriend van Grégoire de Fronsac niet verschrikkelijk veel toegevoegde waarde behalve dan dat die gevechten voert. Nogal ongeloofwaardig in een film die verder in veel aandoet als authentiek.
De film zit verder propvol met vele andere genres, waaronder thriller, horror en romantiek. Dat overduidelijke enthousiasme van de regisseur Christophe Gans resulteert jammer genoeg niet in een evenwichtige film. Hij is de tovenaarsleerling die zich vergaloppeert aan de overdaad van alle mooie trucjes die hij altijd begeerde. The Brotherhood of the Wolf roept een gevoel van bewondering op, maar weet door meer actie en minder mysterie nooit echt te overtuigen. Maar wanneer je in de juiste stemming bent, kom je met deze film de avond best door.
Vampire Hunter D: Bloodlust (2000) 4,0
Alternatieve titel: Vampire Hunter D, 15 februari 2018, 11:58 uur
In een post-apocalyptische wereld die wat weg heeft van een spaghetti-western (Sergio Leone) met cyberpunk (DUNE) invloeden, ontmoeten we vampierenjager Dunpeal, kortweg D. Deze half mens en half vampier (net zoals Blade) wordt ingehuurd om het meisje Charlotte te redden van de krachtige vampier Meier Link. Echter zijn er ook kapers op de kust want ook de Markus-broers zijn ingehuurd voor deze klus. Ondanks dat je links en rechts wel invloeden van andere (live-action) films ziet heeft de film vooral een eigen gezicht. Nu was ik wel bekend met de Japanse animatie van Studio Ghibli maar veel minder met andere lange anime. Aan het begin moest ik daarom wel even wennen aan de manier hoe de personages werden getekend maar eenmaal gewend was het genieten geblazen. De jager zelf is een fascinerend karakter, maar ook veel van de personages en monsters om hem heen zijn zorgvuldig uitgewerkt. Maar dat is niet alles want ook de gebouwen en landschappen om hen heen zijn prachtig en er is dan ook een werkelijk fascinerend universum gecreëerd. Wat me bij deze film ook opviel was de heerlijke bombastische muziek, die verhoogde de sfeer nog meer. De anime is erg stijlvol en spannend en mijn eerste kennismaking met Yoshiaki Kawajiri.
Las Brujas de Zugarramurdi (2013) 4,0
Alternatieve titel: Witching and Bitching, 14 februari 2018, 11:41 uur
Lastige film om hier iets van te vinden. Met veel flair worden talloze filmgenres erg fijn door elkaar gemixt. Wat start als een mooi vormgeven actiefilm met een overval, veel geschiet en uiteindelijk een wilde achtervolging loopt van roadmovie via komedie naar horror en laat ondertussen nog wat romantiek zien. Echter met het hoofdgenre (zwarte) humor kon ik maar weinig. Niet echt veel gelachen. Al was die humor wel weer stukken beter gedaan dan de meeste Amerikaanse tegenhangers. Want ook hier wordt er een komisch effect gecreëerd door veel aandacht op seks. Ook het genre horror gaat nergens voluit. Die horror komt van een heksen-coven die het niet zo hebben op mannen. Maar ondanks we wat lichaamsdelen voorbij zien komen is de terror van de heksen voor niemand dodelijk. En toch...de wat vreemdere dingen die tijdens de tweede helft gebeuren zijn absoluut niet vervelend. Niet alles is even goed en er zitten hier en daar ook slechte momenten tussen, (vooral het midden-gedeelte) maar het overgrote deel wordt je toch getrakteerd op een makkelijk weg te kijken film. Prettig om naar te kijken was de mooie Carolina Bang die tussen al die oude verfrommelde heksen natuurlijk extra goed opviel! De film is helaas (voor mij) iets te tam maar neemt zichzelf nooit te serieus en door de charmante vlotheid krijg je als kijker een absurd maar tevreden gevoel na afloop. Hierdoor weet ik dan ook niet goed wat ik voor cijfer aan deze film moet hangen.
Saillant detail: Bij het dorpje Zugarramurdi liggen een stel grotten die bekend zijn vanwege de mythische akelarres, ofwel heksenbijeenkomsten, die er werden gehouden. Om deze reden werden er in de zestiende eeuw 16 vrouwen door de Inquisitie terechtgesteld. En de reusachtige moeder van de heksen is geïnspireerd op: The Venus of Willendorf
La Montagna del Dio Cannibale (1978) 2,5
Alternatieve titel: Slave of the Cannibal God, 12 februari 2018, 20:50 uur
Met filmtitels als slavin en berg van de kannibalen-god en Ursula Andress op de poster is het natuurlijk niet heel moeilijk om te raden hoe dat gaat aflopen. Al is er wel geprobeerd om op een verkeerde manier te ontsnappen aan die verwachting. Om bij die kannibalen te komen gaan er drie blanke eerst op weg door de jungle. De film is dan ook voor twee-derde gevuld met beelden van een stel mensen die door de jungle trekken. Waarbij net op de goede momenten er iets gebeurd. Vaak zijn dit beelden van slangen of krokodillen die een ander dier gevoerd hebben gekregen. Maar af en toe zien we ook wat grafische gore, waar meestal de donkere helpers bij betrokken zijn. Die momenten van gore zijn dan nog wel de leukste van de film. Daarnaast verliest Andress natuurlijk geregeld kledingstukken. De climax van de film is natuurlijk het bereiken van de kannibalen-stam maar hierna ontaard de film meer in perverse seksuele ideeën van de regisseur dan dat er geknabbeld wordt op een mensen-botje. Deze als jungle-avontuur verpakte (s)exploitation -film heeft ook een paar opvallende goede dingen. Zo is het camerawerk in de jungle van Sri Lanka nog zo slecht niet en bezit de film met Stacy Keach en Ursula Andress twee bekende acteurs. Voldoende om het boven de middelmaat uit te laten stijgen is het niet maar het maakt de film wel iets leuker om te kijken.
Versus (2000) 4,0
Alternatieve titel: ヴァーサス, 12 februari 2018, 11:10 uur
Deze film van regisseur Ryûhei Kitamura is één grote cocktail aan stijlen; Gun Fu (zoals in John Woo films), samurai- en andere martial-arts, Yakuza, zombie en splatter-film. Dit alles is in de blender gestopt en wordt geserveerd met veel cartoonesk scenes, slapstick en onnozele humor. Doordat de camera vaak ook laag over de grond schiet of snel in de rondte doet het soms aan Evil Dead denken. Qua verhaal (al is het verhaal erg mager) leek het geïnspireerd door de film Highlander. Er was duidelijk geen hoog-budget maar het viel op dat de film er nog buitengewoon goed eruit ziet. Het filmen heeft niet de duidelijk gepolijste uitstraling van grotere budgetfilms, maar het werkt mede doordat camerawerk zowel flashy als stijlvol was. Het acteren is niet erg goed maar wie bekent is met Aziatisch over-acteren, zal er geen moeite mee hebben. Waar Versus vooral goed doet zijn de special effects. De gore ziet er erg goed uit voor een film met duidelijk een smal budget. De film heeft helaas ook gebreken. Die is er in de vorm van de tijdsduur; twee volle uren van constante actie zonder rust is teveel van het goede. Daarnaast was er het al eerder aangehaalde slappe verhaal. Hiervoor heb je maar weinig concentratie voor nodig. Waardoor ik menige keer dan ook mijn eigen betrapte dat ik andere dingen aan het doen was. Als je dit door de vingers ziet of het beschouwt als een deel van de charme was de film erg leuk om te kijken.
Conclusie: De film is te goed voor drie sterren maar door bovengenoemde gebreken minder goed voor 3,5 ster maar omdat de film het doet met een laag budget rond ik af naar boven!
The Chase (1946) 3,5
11 februari 2018, 10:48 uur
Het vinden van een portemonnee zet een stel gebeurtenissen voor ex-soldaat Chuck Scott in werking die een heerlijke film opleveren met een gekke twist en genoeg spanning. Goede performances van Steve Cochran als de hard-boiled gangster en de immer fameuze Peter Lorre als zijn maatje die de vuile klusjes opruimt. (Heeft die man ooit een slechte rol gespeeld?) Naast deze zwaargewichten is het een knappe prestatie van Robert Cummings om zich staande te houden maar dit lukt hem prima! Michèle Morgan is de bevallige dame in het spel. Misschien dat ze net iets te weinig flamboyant aanwezig is om het gangsterliefje te spelen maar verder doet ze het prima. De film valt vooral op door de tweede helft, als er gebruikt wordt gemaakt van fotografische effecten om de waarneming van de kijker te verstoren. Dit is waar de film dan ook spannender wordt omdat je niet zeker meer weet wat er echt gebeurt en waar het naartoe gaat. Het maakt het als geheel een stuk meer gedenkwaardiger. Met een mooi uitgangspunt, een aantal geweldige scenes, vooral met de auto, is dit een zeer fijne film noir
The 7th Voyage of Sinbad (1958) 3,5
9 februari 2018, 06:43 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren
Tremors 4: The Legend Begins (2004) 3,0
9 februari 2018, 05:15 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 2,5 sterren
The Cutting Room (2015) 0,5
9 februari 2018, 05:12 uur
De zoveelste Found-footage horror film die teleurstelt. Ditmaal is het een Britse low-budget film over drie schoolvrienden; de grappenmaker Raz, zijn bang aangelegen vriendin Charlie en haar vriendin de gevoelige Jess. Tenzamen moeten ze voor hun examen een documentaire film maken. Tja en wij als kijker volgen hen dus. Het is zo'n beetje het perfecte voorbeeld van hoe je dus het beste geen found footage type film maakt. Wat je in deze film ziet moet je vooral dus niet doen; Drie irritante studenten bij elkaar zetten. Deze studenten 15 minuten van de tijd laten gebruiken om een onderwerp voor het schoolproject te bepalen en al zeker niet in een filmpje met een tijdsduur van 75 minuten. Het vriendje en vriendinnetje zo laten acteren dat het leek alsof ze eerder elkaar haten dan dat ze elkaar leuk vonden. Veel oeverloos ouwehoeren of tegen elkaar schreeuwen. Dit zorgde alleen maar voor nog meer irritatie. In het donker filmen met een minimaal aan licht en als er dan licht was de camera zo heen en weer schudden dat de kijker nog steeds zijn eigen niet kan focussen. Met een verhaal komen maar het; hoe, wat en waarom vergeten te verklaren. En dan wilde ik positief eindigen want de killer was erg cool met zijn masker. Kan dat ook niet omdat we hem bijna niet zien, ook niet tijdens het kat en muis spel in de catacomben. En misschien nog erger hij gebruikt een pistool als wapen, terwijl ik toch meerdere aanwijzingen leek te zien waar ik kon opmaken dat het om een mes ging. Het mogen duidelijk zijn dat ze keihard gezakt zijn!
Mom and Dad (2017) 3,5
Alternatieve titel: Mom & Dad, 8 februari 2018, 20:31 uur
Kort en krachtig. Alhoewel het geen zombiefilm is, speelt het wel met de regels en verwachtingen van dat subgenre. Waar die niet te stoppen drang van de ouders om hun kinderen te vermoorden vandaan komt wordt niet echt uitgelegd door regisseur Brian Taylor (Crank) Al zijn er wel een paar aanwijzingen. Wie weet wordt hier dieper op ingegaan bij een eventueel vervolg. (met het open einde lijkt die er te moeten komen) Toch wekt de film een vreemd grimmig genoegen op om te zien hoe de ouders zich tegen hun kroost keren. Veel van de fun komt dan ook van het molesteren van die "onschuldig" kinderen, al gaat dit niet helemaal voluit. Uiteindelijk eindigt de film met herkenbare home invasions thriller elementen maar door een stel flashbacks weet de film de aandacht toch goed vast te houden. Hoe leuk je de film vind hangt ook een beetje af, van hoe goed je Nicolas Cage kan hebben. Toch levert hij hier puik werk. Hilarisch en memorable is de scene wanneer hij een pool-tafel verbouwd terwijl hij de Hokey Pokey zingt. Selma Blair is eveneens goed als de uitgebluste moeder en de kids wekken (zonder zelf irritant te worden) de juiste irritatie op om ze achter het behang te plakken. Met deze film past regisseur Brian Taylor de Howard Hawks-formule "drie goede scènes, geen slechte" perfect toe! Een prima film dus!
I Survived a Zombie Holocaust (2014) 3,0
8 februari 2018, 05:35 uur
“Horrordies” Zo noemt de net van school komende Wesley Pennington en gewapend met zijn script van de film "Twilight of the Dead" horror-komedies. Het is zijn eerste dag als runner op de set van de zombiefilm "Tonight They Come" Jammer pakt het voor hem allemaal niet zo goed uit! En voor ons?
In termen van horror zal "I Survived a Zombie Holocaust" je ook niet zo gauw van je sokken blazen. Niettemin zijn er wel een paar goede, fijne gore momenten (en in beeld!!) en die geven de film juist dat perfecte beetje extra tegengewicht aan de humor. Of zoals de regisseur omringt door zombies zegt: “Finally, something with real substance!” Al hadden er voor mij wel iets meer gore-scenes in mogen zitten. De acteurs hebben duidelijk plezier in hun rollen en spelen stuk voor stuk uitvergrote typetjes. Ik kon me met dit debuut van de Nieuw-Zeelandse regisseur Guy Pigden aardig vermaken.
Warhouse (2013) 3,0
Alternatieve titel: Armistice, 8 februari 2018, 03:44 uur
Aangenaam goede psychologische film! Doordat de film het label Horror draagt, kan men met verkeerde verwachtingen de film in gaan maar wie zich een beetje openstelt voor deze film met een iets andere invalshoek ziet geen slechte film. Zeker als je van karakter gedreven films met horror-elementen houd is deze zeker aan te raden. Mensen die meer actie of bloed willen zullen dan ook teleurgesteld worden! Ondanks het lage budget, de daarbij horende kleine set (een huis) en het ruwere camerawerk ziet Armistice er erg goed uit. Er zijn drie acteurs waarvan twee met een beperkte rol waardoor al het werk van alleen Joseph Morgan (Immortals, Open Grave en later The Vampire Diaries) moet komen en hij doet zeer goed! Hij brengt de wanhoop en uitzichtloosheid van de soldaat goed over. Dit is voor de film een groot pluspunt en maakt dat het een fijne, vaak krachtige ervaring is. Je zal de film kunnen omschrijven als een combinatie tussen Jacob’s Ladder en Groundhog Day Tussen al die standaard prutswerkjes is deze film een zeer aangename verrassing. Echter moet je wel buiten de min of meer vastgestelde regels van het horrorgenre kunnen denken.
31 (2016) 4,0
8 februari 2018, 02:26 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
All I See Is You (2016) 3,0
7 februari 2018, 21:44 uur
stem geplaatst
Victor Crowley (2017) 2,0
Alternatieve titel: Hatchet IV, 7 februari 2018, 05:07 uur
Voor de vierde maal keert Parry Shen (Adam Yong) terug in een Hatchet -film. Ditmaal mag hij als enige overlevende van het bloedbad uit de vorige film zelfs de hoofdrol op zich nemen. Geen hele goede keuze want een sterk acteur is hij niet! Maar dat geldt ook voor het merendeel van de rest van de cast. De in de vorige delen alom vertegenwoordigde bekende horror-acteurs is ditmaal geslonken tot twee. Tyler Mane (Halloween II (2009)) en we zien Felissa Rose(Sleepaway Camp) als pr-manager Kathleen. De verdere cast speelt wel in horror maar onbeduidende rollen en heeft hier ook rollen die duidelijk uitvergrotingen van bepaalde typetjes zijn. Grappig bedoeld maar ze zijn vooral irritant. De film keert dus terug naar de flauwe grappen van het eerste deel. Een bar slecht keuze want de enige die nu overtuigd is Laura Ortiz. Ze maakt dan ook zo goed als geen grappen. We zagen haar trouwens ook al kort in Hatchet II (als het veertienjarige meisje in de home-video scene) Enfin Andrew stort neer en komt opnieuw terecht in het moeras. Hier wordt hij weer geconfronteerd met Crowley. Het is de derde ongelukkige keuze want i.p.v. dat Crowley onverwachts kan opduiken uit de struiken, moet hij nu een vliegtuigwrak bestormen. Doordat je daar niet heel veel nieuws mee kan doen, is het een saaie bedoening. Om maar te zwijgen over de dialogen van de cast die in het wrak zaten. Qua gore is er nog wel wat te smullen maar ook dit vond ik dit keer een stuk minder inventief. Misschien dat de fans van de franchise het wat meer kunnen waarderen maar ikzelf (geen echte fan) vond het allemaal maar vrij zwak en matig.
Hatchet III (2013) 3,0
Alternatieve titel: Adam Green Presents Hatchet III, 7 februari 2018, 03:22 uur
Hatchet III pakt de draad weer op waar Hatchet II was gebleven: met Marybeth (Danielle Harris) die Victor Crowley’s (Kane Hodder) hoofd eraf knalt met een shotgun. Of hij dood is, net aan het begin van de film laat zich natuurlijk raden. Enfin uiteindelijk komt er een heel politiekorps aan te pas om als slachtvoer te dienen. Er werd me één ding duidelijk na het kijken van dit derde deel in franchise, de ideeën raken een beetje op. Zeker als de kogelregens de overhand krijgen! Ook miste ik de boobies die er de vorige twee delen wel waren! Gelukkig wordt er wel heel veel goed gemaakt door de aanwezigheid van wederom goede gore. Dit voorkomt dat de film afzakt naar een soort foute TV-film. Daarnaast zijn ook de cameo's en bijrollen van de verschillende bekende horror-acteurs weer terug. Caroline Williams(The Texas Chainsaw Massacre pt. 2), Zach Galligan (Gremlins), Derek Mears (Friday the 13th 2009),Sean Whalen (People Under the Stairs) En Sid Haig ( vele films) die met zijn aanwezigheid de film zeker meerwaarde gaf. Ook de vrouw van Adam Green, Rileah Vanderbilt was weer van de partij, dit keer niet als een jonge Victor Crowley maar als swat-team-agente. Desondanks er bij deze film toch wat aanmerking zijn was het een plezierig tijdverdrijf. En zoals ik het heb ervaren zit deze, qua kwaliteit van de serie, er ergens tussenin. Waarbij het tweede deel de beste blijft en deze beter is dan de eerste film.
Hatchet II (2010) 3,0
6 februari 2018, 19:16 uur
Hatchet II volgt min of meer hetzelfde concept als deel 1. In dat opzicht is er maar weinig veranderd. Toch ben ik over deze film positiever. Dit kwam omdat de humor (die faalde voor mij in het eerste deel) hier iets subtieler aanwezig is. Helaas zijn de pogingen tot humor wederom het minst geslaagde van de film! Top was het ook dat de film direct verder gaat waar de vorige was gebleven. Dit was een groot pluspunt want bij hoeveel horror-franchise loopt het verhaal ook echt door? Dit betekent ook dat hoofdrolspeelster Danielle Harris opnieuw te zien is als Marybeth Dunstan. Verder komt Tony Todd terug als Reverend Zombie en Parry Shen als zijn tweelingbroer. Een ander terugkerend aspect in de film zijn de bekende koppen uit het horrorgenre. Hier zien we R.A. Mihailoff (“Leatherface” in Texas Chainsaw Massacre III), Tom Holland (Psycho II), Lloyd Kaufman (regisseur van bv. Tromeo & Juliet) Voor de heel oplettende kijker is ook Shawn Ashmore (Iceman in de X-Men) als visser nog te spotten. En Lucky Me! Alexis Kendra Goddess of Love (2015) is in de film (half-bloot) te bewonderen. Kortom een aardige film met dezelfde ingrediënten maar net iets beter gepolijst (minder onderbroekenlol en irritante personages) dan zijn voorganger
The Cloverfield Paradox (2018) 1,5
Alternatieve titel: Cloverfield Movie, 5 februari 2018, 19:42 uur
De eerste Cloverfield en het 'vervolg' 10 Cloverfield Lane waren films in verschillende genres, maar bespraken hetzelfde thema: Overleven en relaties die ons verbinden. "The Cloverfield Paradox" is wederom een film in een ander genre die dit thema probeert over te brengen maar faalt hierin elk opzicht! Er is domweg een gebrek aan verrassingen in het verhaal. De film hangt van clichés aan elkaar. Elk trucje dat in sciencefictionfilms en horror wordt gebruikt zien we langs komen. Aanzwellend geluid gevolgd door een Jump-scare, plotgaten en stupide acties van personages zijn er in overvloed. Daarnaast zijn er in de film de standaard voorspelbare foefjes met een beetje komedie en een beetje actie. Vaak bezit een film nog wel een paar scenes die noemenswaardig zijn. Ik kan er bij deze film geen vinden. Stond de naam "Cloverfield" niet in de titel dan had dit vehikel waarschijnlijk bijna niemand opgevallen. Als op opzichzelfstaande film is het al slecht maar als onderdeel van de franchise is het nog erger.
Jing Ke Ci Qin Wang (1999) 4,0
Alternatieve titel: The Emperor and the Assassin, 5 februari 2018, 14:24 uur
Historisch drama over Ying Zheng (Qin Shi Huangdi, 259 v.Chr. – 210 v.Chr.) die de eerste keizer van China werd genoemd. Deze film handelt over de vooral politieke inname van het Hán-Koninkrijk. De koning van Qin (Li Xuejian) had namelijk de ambitie om van China één verenigd keizerrijk te maken. Het is een interessante periode in de geschiedenis van China. Aangezien er al meerdere films over hem zijn gemaakt maar wie heeft er dan ook nog niet van de Chinese muur (hij heeft bestaande verdedigingsmuren tot één grote muur omgebouwd) of het Terracotta-leger(de 8000 figuren die zijn laatste rustplaats bewaken) gehoord? Ondanks zijn wreedheden heeft hij dus ook zijn stempel gedrukt op de Chinese historie.
Om onnodige bloedvergieten te voorkomen besluit de Concubine Zhao (Gong Li) Ying Zheng een helpende hand toe te steken. Ze verhuist naar het koninkrijk van Yan om die koning te overtuigen een huurmoordenaar naar de koning van Qin te sturen. Als deze moordenaar Jing Ke (Fengyi Zhang) verschijnt zal hij door de Ying Zheng worden ontmaskerd en hierdoor zal Qin in een gunstige positie komen om Yan te veroveren. Het loopt natuurlijk anders dan verwacht!
Een zeer groot en ambitieus filmproject van de Chinese regisseur Kaige Chen. Die hiervoor hele paleizen en delen van steden van tweeduizend jaar terug heeft moeten laten reconstrueren. Prachtige decors, kostuums, setting en oorlogswerktuigen wekken dan ook de impressie dat de gecreëerde wereld echt bestaat of beter gezegd heeft bestaan. Daarnaast is het acteerwerk van de gehele cast zeer sterk. De film laat zich makkelijk vergelijken met een klassieker als 'Ben Hur' Een stukje Chinese historie verpakt in een tijdloze en wonderschone film!
Ying Xiong (2002) 4,0
Alternatieve titel: Hero, 5 februari 2018, 13:07 uur
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren
La Revanche des Mortes Vivantes (1987) 2,5
Alternatieve titel: The Revenge of the Living Dead Girls, 5 februari 2018, 12:40 uur
Regisseur Pierre B. Reinhard is een van de weinige regisseurs van softcore/erotische films die nog enige ambitie lijkt te pretenderen, echter veel ervan is niet terug te zien in deze film. Talloze saaie scenes lijken niet anders dan opvulling te zijn voor ongemotiveerde naaktscènes van zo beetje de gehele vrouwelijk cast. Het verhaal is een soort Franse Dallas maar met vrouwelijke zombies. En alhoewel de film uit de late jaren '80 komt, oogt het in alles alsof was het de 70's. De aanwezige pornografisch disco-soundtrack help daar dan ook niet echt bij. Kwaliteiten bezit de cast niet echt en de personages lijken nog dommer te handelen dan gebruikelijk is. Chemisch afval dumpen en niemand weet waar het vandaan komt, terwijl er maar één chemische fabriek in de buurt is? Enfin het kan! Wat minder kan waren de zombies. Deze waren nota-bene de slimste en meest georganiseerde personages van de hele film. Samen-trekken ze op tegen de verantwoordelijke van hun dood/herrijzenis, zwemmen, rijden auto, bellen aan, ontvoeren een prostituee om met haar vervolgens een erotische onderonsje te hebben, en elke morgen keren ze terug als waren het vampieren. Er is wel één mooie gore-scene en de vrouwen zijn tenminste naakt maar verder mogen het duidelijk zijn dat zo'n beetje alles aan deze productie onzinnig was!
Myeong-Ryang (2014) 3,0
Alternatieve titel: The Admiral: Roaring Currents, 5 februari 2018, 10:35 uur
Overdonderd bioscoop-spektakel met veel heldenverering. De film behandelt de historische slag bij Myeongnyang in 1597 waarbij een aanval van de Japanse vloot werd afgeslagen. Het bijzondere was dat de Koreanen slechts beschikten over 13 schepen, terwijl de Japanse vloot 333 schepen telde (133 oorlogschepen, en 200 logistiek ondersteunings- en bevoorradingsschepen) Kosten nog moeite werden gespaard om alles zo realistisch mogelijk over te brengen. Dit werkt samen met de tijdsduur soms in het nadeel van de film. De epische zeeslag is absoluut het mooiste spektakel in de film! Echter de weg om daar te komen is een stuk minder. Vooral in de eerste helft van de film is het getoonde nogal chaotisch. Er zijn teveel zij-verhalen die er niet toe dienen. Bijvoorbeeld over een niets toedoend personage, dat later in de film een heldenrol krijg, bij hem is zelfs een hele achtergrond bedacht met een dove vrouw. Ook gaan de vele personages (zelfs die van Yi) grotendeels verloren in het spektakel. Nu is admiraal Yi een nationale held en is dit zijn grootste wapenfeit maar soms kreeg wel een beetje de kriebels van zoveel heroïsme. Vaak ook onder-begeleiding van dik aangezette muziek die dan heroïsch moest klinken. Deze film over één van de belangrijkste confrontaties tussen de Koreaanse en de Japanse vloot is een wel geweldig schouwspel maar overtuigd niet helemaal.
Emelie (2015) 2,0
4 februari 2018, 20:48 uur
Vrij brave thriller waar verder maar weinig aan op te merken valt. Behalve dan dat het ontzettend braaf binnen de lijntje blijf. Beetje spanning, kleine twist, wat achtergrond voor het handelen van de oppas. Het blijft allemaal oer-degelijk zonder echte noemenswaardige spanning. Die babysitter wordt prima gespeeld door de Ierse Sarah Bolger (The Spiderwick Chronicles) Ook het acteerwerk van de kinderen is niet irritant. Camerawerk is eveneens netjes. Aan het einde van deze soort omgekeerde Home invasion ontaard het dan nog in wat een Home Alone- achtige taferelen. De leukste en meest schokkende scene was een scene met een hamster en een slang. Aangenaam is het wel maar verder is het veel te tam om over een goede aanvulling te spreken binnen het sub-genre.
Hellraiser: Judgment (2018) 3,0
3 februari 2018, 23:13 uur
Verre van perfect, maar het ziet er bijna uit als de meest authentieke Hellraiser sinds Bloodline (1996). Om wederom de rechten te kunnen behouden moest er weer eens een film worden gemaakt. Dit is al sinds jaar en dag het geval bij de franchise en ondanks dat er dus maar zeer beperkte middelen zijn om een film te maken deden sommige filmmakers nog hun best om er iets van te maken. Maar dat was niet altijd geval, met als absoluut dieptepunt deel 9: Revelations. Ditmaal mocht Special effects artiest Gary J. Tunnicliffe achter de camera plaats nemen. Deze was vanaf deel 3: Hell on Earth al betrokken bij de franchise. Niet dat nu direct heel hoopvol was want hij was ook verantwoordelijk voor het verhaal van de eerder genoemde deel negen. Maar eerlijk is eerlijk de film is op sommige momenten zeer mooi! Judgment begint erg goed met een man die verhoord wordt door "De Auditor" Een prachtig opening waar we rechter, jury en scherprechter aan het werk zien en lekker onsmakelijk is. Dit leek geïnspireerd te zijn op Nine Inch Nails - Pinion Met die opening wordt het ook direct duidelijk dat de film alleen fans zal plezieren! Helaas wordt het goede begin niet doorgezet en lijkt het volgende uur teveel op een SAW-kloon met een verhaaltje dat wel wat weg heeft van Seven. De film richt zich op drie rechercheurs die op jacht zijn naar de seriemoordenaar " de preceptor," die moord op basis van de Tien Geboden. Dit is soms te traag en afgezien van een paar leuke gore-momenten is het vrij mager. Toch vond ik het geen vervelende zit. De climax was prima en in de laatste momenten zien we nog een leuke en ambitieuze conclusie. In die climax is de nieuwe Pinhead ook het meest aanwezig en ik moet zeggen Paul T. Taylor zet een zeer goede Pinhead neer (Doug Bradley kan niemand natuurlijk laten vergeten) Het gebrek aan middelen is overduidelijk aan de film te zien maar de film bezit wel een grote charme en ondanks de budgettaire beperkingen lijden de speciale effecten er maar licht onder. Voor Hellraiser-fans zal het oordeel daarom dan ook net genoeg naar positief uitslaan om de film zijn bestaansrecht te rechtvaardigen.
Oh, en even wachten tot na de aftiteling want er is nog iets meer...
K-Shop (2016) 3,0
3 februari 2018, 10:33 uur
Deze kebab-schotel, euh... film smaakte goed genoeg. Maar net zoals de kebab van twijfelachtige allooi was is dat deze film ook. Het blijkt namelijk een sociaal drama verpakt als horror-film. Een variatie op Sweeney Todd? En als de elke weekend laveloze binge-drinkende massa het te bond maakt, neemt Salah net als Charles Bronson het heft in eigen handen. Echter waar die man met een smakend wraakfilm goed uitpakte. Verlies deze film zijn focus, er komen geen nieuwe ideeën of invalshoeken, waardoor steeds maar weer die dronken mensen zien. Personages als de vrouw uit het hotel en het latere hulpje (jeugdbende?) in de winkel worden zeer slecht uitgewerkt. Zoals ook dat misdaad-gedeelte met de club-eigenaar. Terwijl andere er niet toedoende zaken juist veel aandacht kregen. Jammer! Voor de regisseurs is dit zijn eerste lange speelfilm en het is een aardig debuut. Echter Dan Pringle mag wel leren dat korter en bondiger soms beter is. Want nu voelde de film als herhaling en soms was het slepend saai.
Isle of the Dead (1945) 4,0
3 februari 2018, 09:29 uur
Binnen de grenzen van de low budget-horrorfilm schiep producent Val Lewton in de jaren veertig een bijzonder oeuvre van negen horrorfilms! Bij Lewton draaide alles om de suggestie, om precies die beelden en geluiden op te roepen die grootste gruwelen suggereren, maar het eindresultaat liet hij over aan onze fantasie. En dat gruwelijke vond steevast zijn oorsprong in de menselijke geest. En hoe werkt dat beter dan een stel markante personen op een eiland vast te zetten. Een eiland-decor dat trouwens is afgekeken van Arnold Böcklins schilderij 'Het Dodeneiland' Nu is het een B-film maar zo voelt de productie helemaal niet aan. (zoals alle Lewtons) Met de decors en kostuums die restmateriaal zijn is duidelijk innovatief omgegaan en door complexe scripts, sterk acteerwerk en schitterend zwart/wit-fotografie is er volstrekt niets tweedehands of tweederangs aan de film.
Met personages als de pragmatische Griekse generaal (Karloff), een lossere Amerikaanse journalist (Cramer), de stijve Britse consul (Napier), diens zieke vrouw (Emery), een dienstmeisje en de femme fatale (Drew) en een oude bijgelovige vrouw, die denkt dat de 'vorvolaka' rondwaart, kan het niet anders dat het hommeles wordt! De acteurs doen hun best om de toeschouwer de rillingen over het lijf te bezorgen. De film verloopt wel traag en pas tegen het einde raakt het een beetje in een stroomversnelling. Er is vermoedelijk wel geknoeid tijdens de montage van de film omdat de typische poëzie van Lewton wat verloren gaat en hier voor in de plaats meer conventionele griezelfragmenten te zien zijn.
Zo bijzonder als het is dat als vertier bedoelde films zo’n pessimistische boodschap verkondigen, zo uniek is ook Lewtons status als producent-auteur. Meestal beschouwen we een oeuvre doorgaans als de persoonlijke creatie van een regisseur,echter in geval van een Val Lewton was de producent-auteur net zo belangrijk. Nadat dit de vierde film die ik van hem bekijk,kan ik ook niet anders concluderen dan dat hij garant staat voor heerlijke psychologisch horror! Misschien niet zijn beste maar toch wederom een heerlijk film waar genoeg in te genieten valt. Persoonlijk vond ik de mooiste scène diegene voordat de levend begraven vrouw uit haar schijndood ontwaakt.
The Mask of Dimitrios (1944) 3,5
3 februari 2018, 08:44 uur
“He vas my friend!”
“Vell, he vasn’t exactly my friend, but – vell, I liked him!”
Het is een genot om in deze film Peter Lorre, als de Nederlandse schrijver Cornelius Leyden, rond Europa te zien trekken en te ontdekken wat hij kan over Dimitrios. En daar bij geholpen of is het tegengewerkt door Sydney Greenstreet (Mr. Peters). Beide heren waren elkaar natuurlijk niet vreemd omdat ze in totaal 8 films met elkaar opnamen. De Laurel en Hardy van de misdaad! Europa is trouwens geheel gesitueerd in de studio. Als er gereisd wordt naar Istanboel, Smyrna, Sofia, Paris, dan zien we een kaart. Echter de sets die dienst doen als deze steden, zijn erg goed gemaakt en ademen de atmosfeer uit alsof ze er echt zijn. Als de verhalen van internationaal gezochte crimineel Dimitrios Makropoulos worden verteld zien we dat in flashback. Mede door de fantastische uitvoeringen van Peter Lorre en Sydney Greenstreet is dit een heerlijke film-noir.