Alternatieve titel: Richard Says Goodbye, 13 december 2020, 00:27 uur
Eigenlijk doet zo'n film precies wat je verwacht; een goede eerste helft, een tegenvallende tweede. De zwarte humor en eigenaardigheid is veruit het sterkste in de film, 100% gedragen door Depp. Natuurlijk weetje dat het dramagehalte met dit onderwerp gaandeweg de overhand zal nemen. Dat werd niet zó zwaar als gevreesd, maar het laatste kwartier is het kijken niet meer waard met de standaard zwaarmoedige speech en traantjes hier en daar.
Zijn er eigenlijk wel zwartgallige films die van puur drama en/of moraal verstoken blijven en doorzetten op de cynische, lichtvoetige kant? Ik laat me graag informeren
Ik vind dingen van deze film. De eerste anderhalf uur vond ik echt geweldig. De ongemakkelijkheid, het semi-belachelijk maken van de kunstwereld, de zwarte humor; ik hou er enorm van. Het acteerwerk voelde puur, echt. Scenes 'zoals wij mensen doen', zoals de -ook al- ongemakkelijke opbouw naar de seksscene. Wat daar voor intelligent thema overheen gebreid werd, kon me dan minder boeien, hoewel er zeker geslaagde momenten waren. Het antropologische aspect ging voor mij wat te ver naar het moralistische. Ik snap dat mensen de aap-scene geweldig kunnen vinden, maar ik vond het te langdradig en overdreven. Vanaf daar ging de film ook achteruit in mijn ogen. Half uur korter had met gemak gemogen. Maar die ongemakkelijkheid? Nog meer van dat
Leuk tussendoortje. Als je in het eerste half uur wat oogjes dichtknijpt qua onlogischheden kun je naar een aardige actiefilm kijken. In het laatste half uur ontspoort het ook weer wat. Er zijn best wat typisch Amerikaanse cliché-boxjes af te vinken. Het Rambo-gehalte slaat nergens op, ff in je eentje allerlei getrainde mensen afknallen enzo. En toch blijft het op een gekke manier onderhoudend genoeg om te blijven kijken, in tegenstelling tot veel andere acties van soortgelijk kaliber. Maar goed, nee.
Ik ben eigenlijk wel verbaast te zien dat de scores zo laag zijn. Nee, het is geen meesterwerk, maar ik vond het over de lengte een vermakelijke zit. Het is goed opletten qua verhaal, maar an sich ook weer "gewoon een mislukte drugsdeal". Het zijn interessante karakters, maar het blijft op de oppervlakte. Het ziet er allemaal buitengewoon goed geproduceerd uit. We krijgen ook enkele semi-filosofische monologen, waarvan de een beter uit de verf komt dan de ander. De anekdotes, die niks toevoegen aan het verhaal, maar wel aan de sfeer, deden me soms denken aan die in Pulp Fiction. Net wat teveel bloed aan het einde. Ongemakkelijke rol van Diaz.