- Home
- Black Math
- Logboek
Logboek
Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Black Math.
Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen:
januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024
Selecteer maand & jaar
For Your Eyes Only (1981) 2,5
Alternatieve titel: Alleen Voor Je Ogen, 22 februari 2017, 00:51 uur
Ik heb deze film eerder gezien, maar ik kon me er weinig meer van herinneren. Op zich een aardige Bond. Ditmaal draait het meer om geopolitieke zaken in plaats van een schurk die de aarde bedreigd, en dat voelt enigszins verfrissend aan. Verder de gebruikelijke kritiek op Bondfilms uit die tijd: het ziet er gedateerd uit, en met name blauwe schermen tijdens de actie vallen me toch elke keer weer op. Helaas ook niet zoveel gadgets van Q. De actiescènes met de 2CV was overigens wel aardig.
De titelsong is wel erg mooi, maar ook de doorwerking ervan in de muziekscore tijdens de film viel wat tegen. Ook qua instrumentatie is het wat minder, want de synthesizer lijkt meer te domineren, wat niet echt mijn smaak is.
Roger Moore ziet er ook in deze film al wat ouder uit, al is het nog niet zo erg als in de opvolger (en al helemaal niet zo erg als in de film daarna. Carole Bouquet is één van de mooiste Bondgirls ooit, maar kan helaas niet zo goed acteren. Verder een volbloed Arisch übermensch als tegenstander; het ziet er te fout voor woorden uit, maar grappig is het ergens wel.
Kortom, niet echt geweldig, maar het keek an sich wel prettig weg. 2,5*.
Octopussy (1983) 2,5
18 februari 2017, 07:53 uur
Middelmatige film, redelijke Bond. De titelsong om te beginnen is wel mooi, maar niet echt episch. De doorwerking ervan in de film is wel weer aardig. Geen auto vol snufjes, maar het vliegtuigje aan het begin was wel aardig. Ook best goed opgenomen voor die tijd met relatief weinig blauwe schermen.
Verder een hoop flauwigheden, zoals de racistische stereotypering van India, en Bond die als Tarzan aan lianen slingert. Roger Moore is ook echt oud geworden in deze film (en dan is het nog niet eens zijn laatste Bond film!) Weinig relativering hierover in tegenstelling tot concurrent Never Say Never Again, hoogstens bij Moneypenny.
Het plot kwam niet echt evenwichtig over, en de acteur die generaal Orlov speelde was flink aan het overacteren. De dames mogen er wel zijn, waarbij Adams terugkeert na eerder Bondgirl geweest te zijn in The Man With The Golden Gun. Verder aardig om te zien dat digitale horloges en platte beeldschermen hun entree doen.
Uiteindelijk een Bondfilm volgens het boekje, maar zeker niet de beste tot dan toe. 2,5*.
Never Say Never Again (1983) 1,0
Alternatieve titel: Zeg Nooit, Nooit Meer, 11 februari 2017, 23:04 uur
Ik dacht dat ik alle Bond films van voor het Daniel Craig tijdperk had gezien, maar deze onofficiële Bond is toch nieuw voor me. Nou ja, nieuw ... het blijkt gewoon een remake van Thunderball te zijn.
Een tegenvaller, en er is meer dat tegenvalt. Allereerst de muziek, die erg goedkoop klinkt in vergelijking met de redelijk stijlvolle soundtracks van de officiële Bondfilms. Ook de Bondgirls vallen tegen: Carrera is verschrikkelijk aan het overacteren, en aan Bassinger vind ik eerlijk gezegd kraak noch smaak zitten. Ook de actie valt tegen: de auto is nu een motor geworden, maar de gadgets zijn niet echt bijzonder. Verder de nodige blauwschermen, en de schurk lijkt op Ivo Niehe.
Kortom, een onnodige remake. 1*.
Moonraker (1979) 2,0
Alternatieve titel: Ian Fleming's Moonraker, 11 februari 2017, 03:49 uur
Ook weer eens herzien. Korte samenvatting: in vergelijking met de vorige film, The Spy Who Loved Me, een herhalingsoefening, maar dan nu in de ruimte in plaats van onder water. Het is al eens eerder gezegd: Bond is hier geen trendsetter meer, maar een tredvolger, en de toenmalige trend was Star Wars.
Behalve de setting wat accentverschillen, zoals geen auto vol met snufjes, maar een boot. Ook aardig is de gondel. Verder wederom mooie dames, al heeft de leading Bond girl duidelijk minder bite dan die in de vorige film. Dat Jaws ook in deze film optreedt is natuurlijk een plus, want hij is denk ik één van de meest aansprekende schurken.
Het Star Wars gedeelte is flink over the top en had wat mij betreft achterwege gelaten kunnen worden. 2*.
Independence Day (1996) 2,0
10 februari 2017, 04:53 uur
Na vele jaren weer eens herzien. Het plot is vrij dom: moeten we nu echt geloven dat het mogelijk is met een simpel laptopje een virus te laden op de computers van een buitenaardse beschaving waarvan de technologie lichtjaren voorloopt op de onze? Verder een hoop toevalligheden, sleutelfiguren die toevallig allemaal op hetzelfde moment op dezelfde plaats samenkomen terwijl de wereld in de brand staat bijvoorbeeld. Desondanks als je het verstand op nul zet, kijkt dit nog steeds aardig weg.
De tijd heeft wel duidelijk vat op de effecten; vooral de explosies zien er behoorlijk nep uit. Verder de standaard ergernisjes bij dit soort films: de verplichte romantiek, een heroische aanmoedigingstoespraak, de muziek die standaard te aanwezig is. Maar met name de veroudering van de film telt uiteindelijk zwaar. 2*.
The Spy Who Loved Me (1977) 3,0
Alternatieve titel: De Spion Die Me Liefhad, 9 februari 2017, 05:10 uur
Zoals meerderen opmerken in grote lijnen een kopie van You Only Live Twice, maar stukken beter uitgewerkt. Alles zit erin, een memorabele schurk in de vorm van Jaws, een auto met gadgets, mooie vrouwen (en in vergelijking met voorganger The Man with the Golden Gun nu wel een erg competente Bond girl), een plot dat aardig wegkijkt en een grote explosie op het einde waarmee het domein van de schurk, die de wereld wilt vernietigen, ten onder gaat. Twee keer een explosie zelfs!
De actie ziet er ook wel aardig uit met minder blauwe schermen dan in menig eerdere Bond film. Alleen bij de auto achtervolging en als ze uit een luik van een onderzeeër hangen heb ik blauwe schermen kunnen zien.
In vergelijking met eerdere James Bond films is het enige wat tegenvalt de titelsong. Verder vallen naar huidige maatstaven de beelden in Egypte en onder water tegen, al zal dat in die tijd ongetwijfeld een stuk indrukwekkender geweest zijn. Niettemin één van de beter Bondfilms. 3*.
The Man with the Golden Gun (1974) 2,0
Alternatieve titel: Ian Fleming's The Man with the Golden Gun, 8 februari 2017, 05:27 uur
Herzien. Geen geweldige film, maar wel aardig voor die tijd. De titelsong is zoals bij meer James Bond films erg sterk, de doorwerking in de rest van de soundtrack is aardig. De antagonist in de film is een wat minder typische James Bond schurk die de hele wereld bedreigd, maar is wel een charismatisch personage, wat natuurlijk ook komt door z'n geweldige vertolker, Christopher Lee.
Het script is niet al te sprankelend, maar zit wel redelijk logisch in elkaar. Een paar kleine kanttekeningen: James Bond die verstand van supergeleiding heeft, vliegtuigen bestuurt, en met auto's stunts uithaalt (een beetje Jumping the Shark momentje, zeker met het geluidje dat ze eronder hebben geplakt), maar die de motor van een speedboot niet aan de praat krijgt, en het personage Goodnight dat veel te dom is om voor de geheime dienst te werken. Verder het eiland dat plichtmatig in de lucht vliegt nadat de vloeibare helium (=heel erg koud) iets te heet wordt (dan moet de lichaamstemperatuur van de man die erin viel wel erg heet geweest zijn, wil iets dat zo koud is zo sterk opwarmen). Het absolute nulpunt kan overigens niet bereikt worden. Maar goed, helemaal logisch zijn de meeste Bond films niet, en over het algemeen vind ik het hier dus nog wel meevallen.
Verdere nadelen: geen gadgets en het personage J.W. dat zo uit de Dukes of Hazard serie had kunnen weglopen. De slapstick slaat helaas niet bij mij aan. Daar staat wel tegenover dat het aantal blauwe schermen minder lijkt te zijn. De achtervolging was wel best aardig voor die tijd, en de karatemeisjes waren ook wel grappig, al valt bij dit soort scènes de onbeholpenheid van Bond met martial arts wel op.
Aardig om weer eens gezien te hebben, maar niet meer dan dat. 2*.
Nymphomaniac (2013) 2,0
Alternatieve titel: Nymphomaniac (I), 7 februari 2017, 03:45 uur
Eindelijk ook gezien. Oorspronkelijk zou ik de film gaan kijken met een vriend, maar het kwam er maar niet van. En verder zat ik ook tegen de lange speelduur aan te hikken. Uiteindelijk toch met onderbrekingen moeten kijken omdat het sociale leven toch wat weerbarstiger was dan ik had gepland.
Ik moet zeggen dat ik erg geïnteresseerd met in de vermenging van arthouse met porno. Wat dat betreft was ook Love van Noé interessant, hoewel niet helemaal geslaagd. Nymphomaniac slaagt helaas totaal niet. De structuur in de vorm van een raamvertelling werkt niet. De dialogen voelen erg onnatuurlijk aan, en de associaties met vissen en fuga's van Bach komen geforceerd en lachwekkend over.
Sommige acteurs lijken niet op hun plek te zijn. Shia LaBeouf is bijna altijd een zekerheidje wat betreft miscasting. Charlotte Gainsbourg heeft wat mij betreft niet echt de juiste uitstraling voor deze film. Je hoeft niet jong te zijn om een aura van sensualiteit om je heen te hebben, maar dat mist bij haar volkomen. Verder ook een aantal keuzes van de regisseur die niet overtuigen. De overgang van Stacy Martin, die de hoofdpersone in haar jonge jaren speelt, naar Gainsbourg, terwijl LaBeouf niet verouderd voelt vreemd aan, en natuurlijk wordt er op het einde letterlijk een karaktermoord op Seligman gepleegd, zoals eRCee al terecht opmerkte. Onnodig en heel erg misplaatst.
Visueel ook lang niet zo hoogstaand als de vorige twee films van von Trier. De splitscreens tijdens de fuga-scene waren wel aardig, maar als je het alleen daarvan moet hebben op een speelduur van ruim 5 uur, valt het natuurlijk erg tegen. Veel klassiek in de soundtrack wat ik erg waardeer. Ook niet de meest voor de hand liggende stukken. Met name de vioolsonate van Franck hoor je niet vaak in films, en al helemaal niet in een uitvoering voor cello. Wat jammer dat alleen de eerste maten van het eerste deel tot uit den treure herhaald worden, terwijl de andere delen zoveel meer emoties laten horen. De rocknummers vond ik wat minder passend, ondanks dat ik ook graag rockmuziek hoor.
De poging om porno wat meer diepgang (pun not intended) te geven is interessant, maar helaas werkt het hier niet. Dit schijnt de eerste film te zijn die von Trier volkomen nuchter heeft geschreven. Gelukkig schijnt hij inmiddels weer aan de drank te zijn. 2*.
Der Untergang (2004) 3,5
Alternatieve titel: Downfall, 4 februari 2017, 17:34 uur
Weer eens herzien. De film start en eindigt met archiefbeelden van Hitlers secretaresse Traudl Junge, op wiens boek de film is gebaseerd. Ze nam het zichzelf kwalijk dat de werkelijkheid niet tot haar doorgedrongen was en dat ze verblind was door hoe aardig Hitler in de persoonlijke omgang was. Ik geloof er weinig van eerlijk gezegd. Jezelf onwetendheid verwijten is natuurlijk veel makkelijker dan toegeven dat je gewoon sympathie voor het nazi gedachtegoed had. Dezelfde smoes heeft Albert Speer gered van de strop, waarna hij nog geruime tijd goed geleefd heeft van de verkoop van kunst geroofd van Joodse mensen. Later is alsnog duidelijk geworden dat hij toch echt een rabiate nazi was; zeker op de hoogte van de omvang van de holocaust was, en sterker nog, ook heeft meegewerkt aan de constructie van de vernietigingskampen. Bovendien was hij zo effectief als minister van bewapening door de oorlogsproductie sterk te verhogen, dat dit waarschijnlijk de oorlog met een jaar heeft verlengd. Junge zat zo dicht op het vuur, wat je ook ziet in de film, dat ik niet kan geloven dat het allemaal langs haar heen is gegaan.
Ik heb overigens ooit één van de secretaresses van Goebbels ontmoet. Ze was de oudtante van een Duitse vriendin. Volgens de vader van die vriendin noemde deze voormalig secretaresse Goebbels "ein ganz netter Mann", wat hijzelf niet kan geloven. Hij betichtte haar dan ook ervan nog steeds nazi sympathieën te hebben. Zelf heb ik het niet met haar over de Tweede Wereldoorlog gehad; ik wist op dat moment nog niets van haar verleden.
Maar goed, dit soort gedachten komen bij mij op bij het zien van deze film, maar hebben uiteindelijk maar zijdelings iets met de film zelf te maken. Die mag audiovisueel niet uitzonderlijk zijn; een sterke apocalyptische sfeer opwekken doet de film wel. Ik waande me in ieder geval op momenten zelf in de bunker. Het is interessant om te zien hoe de verschillende mensen reageren op de ondergang van het Derde Rijk. Door te feesten alsof de zon de volgende ochtend niet op zal komen; of door vanwege het "schrikbeeld" van een wereld zonder nationaal-socialisme zelfmoord te plegen. De scène waarin de vrouw van Goebbels hun de kinderen vermoord is een gruwelijk hoogtepunt van de film. De vele bombardementen maken het gevoel in de finale van Wagners Götterdämmerung beland te zijn compleet.
Wat acteerwerk betreft draait het natuurlijk allemaal om Ganz in zijn voortreffelijke rol als Hitler. Ik vind hem qua uiterlijk eigenlijk niet eens echt op Hitler lijken, maar ik kan me heel goed voorstellen dat de echte Hitler zich net zo gedroeg als de Hitler die hij neerzet in de film. Al met al een film die een prima sfeerbeeld van de laatste dagen van Hitler weergeeft. 3,5*.
Nightcrawler (2014) 3,0
3 februari 2017, 03:59 uur
Audiovisueel verre van baanbrekend, maar het plot en de hoofdrol zijn zeker interessant. Wat is Gyllenhaal hier ontzettend gluiperig en eng. Alles behalve sympathiek, en gaat over lijken om zijn doel te bereiken. Verdere een fijne duistere sfeer de hele film door, waarbij ik ondanks mijn antipathie voor de hoofdpersoon meegesleept werd door de spanning van het ogenblik.
Boodschap is: nieuws volg je niet, je creëert het. Natuurlijk erg cynisch, en er zal ongetwijfeld een kern van waarheid in zitten, en het uitgangspunt wordt goed uitgewerkt in de film. Inclusief dat de onsympathieke hoofdpersoon alles voor elkaar krijgt.
Degelijk en zeker de moeite waard om eens te zien. 3*.
Xi You Ji: Da Nao Tian Gong (2014) 0,5
Alternatieve titel: The Monkey King, 1 februari 2017, 05:26 uur
Alleen maar opgezet omdat martial arts films zo ongeveer de enige Aziatische films zijn die je op Netflix aantreft. Met Donnie Yen in de hoofdrol had ik althans een martial arts film verwacht. Volgende keer toch maar eerst even de recensies hier doornemen, want met name Onderhonds bericht had me ongetwijfeld ervan weerhouden dit gedrocht op te zetten.
Er valt dan ook weinig toe te voegen aan zijn bericht. Laat ik mijn eigen korte samenvatting geven: de film wordt bijna louter door middel van oerlelijke CG vormgegeven, Donnie Yen is niet herkenbaar; zijn personage kan alleen maar dom lachen, en sommige creaturen zien er niet veel beter uit dan de slechteriken in de Power Rangers.
Conclusie: met afstand de slechtste film die ik afgelopen jaar heb gezien. 0,5* dus.