- Home
- Filmforum
- Overig - Algemeen
- Gedichten (oorspronkelijk bij 'Rouge')
Gedichten (oorspronkelijk bij 'Rouge')
herman78
-
- 3176 berichten
- 1281 stemmen
Dit vind ik een erg mooi gedicht van Szymborska. Een van mijn favorieten.
Einde en begin
Na elke oorlog
moet iemand opruimen.
Min of meer netjes
wordt het tenslotte niet vanzelf.
Iemand moet het puin
aan de kant schuiven
zodat de vrachtwagens met lijken
over de weg kunnen rijden.
Iemand moet waden
door het slijk en de as,
de veren van canapéé
de splinters van glas
en de bloederige vodden.
Iemand moet een balk aanslepen
om die muur te stutten,
iemand het glas in het raam zetten,
de deur in de hengsels tillen.
Fotogeniek is het niet
en het kost jaren.
Alle camera’s zijn al
naar een andere oorlog.
De bruggen moeten terug
en de stations opnieuw.
Van het afstropen
gaan mouwen aan flarden.
Met een bezem in de hand
vertelt iemand nog hoe het was.
Iemand luistert en knikt
met een hoofd dat nog niet is afgekletst.
Maar bij hen in de buurt
duiken algauw lieden op
die het begint te vervelen.
Soms zal iemand nog
onder een struik
doorgeroeste argumenten opgraven
en ze naar de vuilnishoop brengen.
Zij die wisten
waarom het hier ging,
moeten wijken voor hen
die weinig weten.
En minder dan weinig.
En tenslotte zo goed als niets.
In het gras, overwoekerd
door oorzaak en gevolg,
moet iemand liggen die
met een aar tussen zijn tanden
naar de wolken staart.
Phooze
-
- 2544 berichten
- 597 stemmen
Zeker mooi, vooral dit greep me aan:
Fotogeniek is het niet
en het kost jaren.
Alle camera’s zijn al
naar een andere oorlog.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Geloof 't of niet.....juist dat stukje vind ik heel mooi!
FisherKing
-
- 18696 berichten
- 0 stemmen
Zij die wisten
waarom het hier ging,
moeten wijken voor hen
die weinig weten.
En minder dan weinig.
En tenslotte zo goed als niets.
Inderdaad, prachtgedicht !
herman78
-
- 3176 berichten
- 1281 stemmen
Ah, het doet me deugd dat jullie dat me me eens zijn. De gedachte dat, hoe gruwelijk ook, een oorlog langzaamaan vergeten wordt, vind ik wel vreemd. The Pianist deed me trouwens ook aan dit gedicht denken.
BTW: ik moet de hele Trois Couleurs trilogie nog zien...
Phooze
-
- 2544 berichten
- 597 stemmen
Geloof 't of niet.....juist dat stukje vind ik heel mooi!
Ik moet deze films maar een keertje gaan kijken.
Pablito
-
- 180 berichten
- 813 stemmen
En zo verglijdt alles, mooi en lelijk, naar het land van de verbeelding en de herinnering.
narva77 (crew films)
-
- 12357 berichten
- 6391 stemmen
Phooze, Herman, wacht niet langer en kijk de trilogie. Absolute aanraders.
renske
-
- 1105 berichten
- 926 stemmen
Voor de liefhebbers nog een Szymborska.
De eeuw loopt ten einde
Hij zou beter zijn dan vorige eeuwen, onze twintigste.
Dat kan hij niet meer waarmaken,
zijn jaren zijn geteld,
zijn tred is wankel,
zijn adem kort.
Er is al te veel gebeurd
wat niet had mogen gebeuren,
en wat had moeten beginnen, is niet begonnen.
De lente zou naderbij komen,
en het geluk, onder andere.
De vrees zou stad en land verlaten.
En eerder dan de leugen zou de waarheid
haar bestemming bereiken.
Bepaalde rampen zouden
niet meer plaatsvinden,
oorlog bijvoorbeeld,
en honger, enzovoort.
De weerloosheid der weerlozen,
het goede vertrouwen en dergelijke
zouden worden gerespecteerd.
Wie vreugde uit de wereld wilde putten,
staat nu voor een taak
die onuitvoerbaar is.
Domheid is niet komisch.
Wijsheid is niet vrolijk.
De hoop is niet meer dat jonge meisje
et caetera, helaas.
God zou eindelijk gaan geloven in een mens
die goed en sterk is,
maar goed en sterk
zijn nog altijd twee mensen.
Hoe ik moet leven - las ik in een brief van iemand
aan wie ik van plan was hetzelfde te vragen.
Opnieuw en als altijd zijn er, zoals uit bovenstaande
blijkt, geen dringender vragen dan naïeve vragen.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Wie vreugde uit de wereld wilde putten,
staat nu voor een taak
die onuitvoerbaar is.
Domheid is niet komisch.
Wijsheid is niet vrolijk.
De hoop is niet meer dat jonge meisje
et caetera, helaas.
God zou eindelijk gaan geloven in een mens
die goed en sterk is,
maar goed en sterk
zijn nog altijd twee mensen.
Auw! Wat een ware en mooie woorden!
Phooze
-
- 2544 berichten
- 597 stemmen
God zou eindelijk gaan geloven in een mens
die goed en sterk is,
maar goed en sterk
zijn nog altijd twee mensen.
Pablito
-
- 180 berichten
- 813 stemmen
Het lijkt er sterk op dat het oevre van Szymborska een invloed heeft gehad op het werk van Kieslowski, maar het volgende gedicht zou de (directe?) inspiratiebron voor "Rouge" zijn geweest.
Love at First Sight
by Wislawa Szymborska - 1993
They're both convinced
that a sudden passion joined them.
Such certainty is beautiful,
but uncertainty is more beautiful still.
Since they'd never met before, they're sure
that there'd been nothing between them.
But what's the word from the streets, staircases, hallways -
perhaps they've passed by each other a million times?
I want to ask them
if they don't remember -
a moment face to face
in some revolving door?
perhaps a "sorry" muttered in a crowd?
a curt "wrong number" caught in the receiver?
but I know the answer.
No, they don't remember.
They'd be amazed to hear
that Chance has been toying with them
now for years.
Not quite ready yet
to become their Destiny,
it pushed them close, drove them apart,
it barred their path,
stifling a laugh,
and then leaped aside.
There were signs and signals,
even if they couldn't read them yet.
Perhaps three years ago
or just last Tuesday
a certain leaf fluttered
from one shoulder to another?
Something was dropped and then picked up.
Who knows, maybe the ball that vanished
into childhood's thicket?
There were doorknobs and doorbells
where one touch had covered another
beforehand.
Suitcases checked and standing side by side.
One night, perhaps, the same dream,
grown hazy by morning.
Every beginning
is only a sequel, after all,
and the book of events
is always open halfway through.
FisherKing
-
- 18696 berichten
- 0 stemmen
Het lijkt er sterk op dat het oevre van Szymborska een invloed heeft gehad op het werk van Kieslowski, maar het volgende gedicht zou de (directe?) inspiratiebron voor "Rouge" zijn geweest.
Love at First Sight
by Wislawa Szymborska - 1993
Het lijkt er meer op dat Wislawa Szymborska door Kieslowski is beinvloed (zie La Double Vie de Véronique uit 1991.)
Pablito
-
- 180 berichten
- 813 stemmen
Kieslowski zou ook beinvloed zijn door het gedicht "Seance" dat, naar ik meen, wat ouder is.
Dus laten we het op een Poolse wisselwerking houden
renske
-
- 1105 berichten
- 926 stemmen
Omdat dit toch een Nederlandstalige site is, en ik Szymborska's 'uitzicht met zandkorrel' bezit, hier het gedicht in Nederlandse vertaling (direct uit het Pools vertaald door Gerard Rasch).
Liefde op het eerste gezicht
Beiden zijn ervan overtuigd
dat een plotselinge hartstocht hen heeft verenigd.
Mooi, zo'n zekerheid,
maar onzekerheid is mooier.
Aangezien ze elkaar eerder niet kenden, menen ze
dat er nooit iets tussen hen is voorgevallen.
Maar wat zeggen de straten, trappen en gangen daarvan,
waar ze elkaar misschien jaren voorbij zijn gelopen?
Ik zou hun willen vragen
of ze zich niets herinneren -
een keer oog in oog
in een draaideur misschien?
een 'pardon' in het gedrang?
een 'verkeerd verbonden' in de hoorn?
- maar ik ken hun antwoord.
Nee, ze herinneren zich niets.
Het zou hen sterk verbazen
dat het toeval al een hele tijd
met hen speelde.
Nog niet helemaal gereed
om hun bestemming te worden,
dreef het hen naar en uit elkaar,
versperde hun de weg
om onderdrukt giechelend
opzij te springen.
Er waren tekens en signalen,
onleesbaar, maar maakt dat verschil?
Dwarrelde er drie jaar geleden
of vorige dinsdag misschien
een zeker blaadje van arm op arm?
Er werd iets verloren en weer opgeraapt.
Wie weet was het al de bal
in de struiken van de kindertijd.
Er waren deurknoppen en -bellen
waarop voortijdig aanraking
op aanraking werd gevlijd.
Koffers naast elkaar in het bagagedepot.
In zekere nacht misschien een eendere droom,
direct na het wakker worden uitgewist.
Elk begin is tenslotte
niet meer dan een vervolg,
en het boek der gebeurtenissen
ligt altijd open in het midden.
Nicolage Rico
-
- 20126 berichten
- 2220 stemmen
Dletsegrevoneget
Liefdesmakelaar in de brandende hel
Bedolven door een potvisgrootte meurende zeepbel
Kussen die bezwaren
Roos tussen engelenharen
Muizen die kaas vrezen
Slaven die de schobbejakkers de les lezen
Bier met een zwarte kraag
Dompelend ijs verijdelt de brandende vraag
Vlinders die het verliezen op schoonheid
Droogte tijdens het hoogseizoen
Van de regentijd
Een dyslect breidt de woorden aan zijn mouw
En een ziek lammetje met een berenklauw
Een zorgeloze maatschappij
En
Jij... Jij die houdt van mij
soom
-
- 24841 berichten
- 2687 stemmen
Wauw, ik had eigenlijk altijd een beetje het idee dat jongens niet zo gevoelig waren en dat gedichten schrijven toch iets meer meisjesachtig was.. Moet toch even dat kwijt, na het lezen van al de prachtige gedichten hierzo..
clockwork72
-
- 2727 berichten
- 1582 stemmen
Door de schaduw van jou wanhoop.
Overwoekert een besluit.
Door de storm nog niet bedwongen.
Slechts de tranen op de ruit.
Geeft de lente je geen vleugels, raakt de waarheid in de war.
Dan zijn de keizers slechts nog helpers en huilt de oude nar.
Don Dijk
-
- 7079 berichten
- 0 stemmen
Dletsegrevoneget
Liefdesmakelaar in de brandende hel
Bedolven door een potvisgrootte meurende zeepbel
Kussen die bezwaren
Roos tussen engelenharen
Muizen die kaas vrezen
Slaven die de schobbejakkers de les lezen
Bier met een zwarte kraag
Dompelend ijs verijdelt de brandende vraag
Vlinders die het verliezen op schoonheid
Droogte tijdens het hoogseizoen
Van de regentijd
Een dyslect breidt de woorden aan zijn mouw
En een ziek lammetje met een berenklauw
Een zorgeloze maatschappij
En
Jij... Jij die houdt van mij
Rico kan ook fantastisch schrijven.
AGE-411
-
- 10236 berichten
- 723 stemmen
Fans van Elsschot hier?
(gekend van boeken als 'Kaas', 'Lijmen/Het been', 'Het Dwaallicht', 'Villa Des Roses", "Het Tankschip")
Een van zijn bekendste en prachtigste gedichten:
BORMS
Gij zijt mij vreemd geweest, vermetele oude vriend,
maar dat gij Neerlands vaan manmoedig hebt gediend,
dat weet ik niettemin zoals 't eenieder weet
die nu, in dit ons land, zijn brood en schande eet.
Voor rechters-soldeniers, beroepen door de Staat,
is het U dan vergaan zoals het dapperen gaat,
En de Regent keek toe, stilzwijgend , onverstoord,
maar nam zijn pen niet op voor 't schrijven van één woord.
Uw gratie lag gereed voor 't buigen van uw nek
voor 't beven van uw lip, voor 't eten van uw drek.
Goddank, gij hebt dat tuig misprijzend genegeerd
en noch uw dierbaar Volk, noch uwe naam onteerd.
Dat kon, dat wilde of dorst men niet verstaan.
Men riep het peloton en 't peloton trad aan.
Maar dat het salvo, dat finaal is losgebrand,
ons allen heeft geraakt, dat voelt heel Vlaanderland.
En dat geen enkele stem tot u is opgegaan
toen ieder in zijn geest u voor die muur zag staan.
De Paus heeft niet geroerd, wij zwegen stil
als was die snode daad des Heren eigen wil.
Eenieder zwoer bij God : 'Ik heb hem niet gekend,
die oude door de pest geslagen krukkenvent'.
O lafheid ongehoord, o niet te delgen schand,
waarvan 't infame merk ons op het voorhoofd brandt.
Nog glom een laatste sprak : Oranje's vrome telg
verheft des Zwijgers stem en schut die stoere Belg.
Uw moed, helaas, drong niet tot in de troonzaal door,
wie eenmaal is gedoemd vindt nergens nog gehoor.
Al werd uw oude romp in allerijl vermoord
de echo van uw stem wordt door geen schot gesmoord.
En wat van u resteert wordt éénmaal, naar de wet
van Vlaanderens eergevoel, met staatsie bijgezet.
Voorop de Kardinaal, gedost in vol ornaat,
herzegend en verkist zijt gij zijn kameraad ?
Hij zal, na 't eersaluut, liturgisch henengaan
en zo heeft dan het land, posthuum zijn plicht gedaan.
Opdracht :
Gij dacht, o lijdzaam volk, dat 't gruwelijk getij
der oude tyrannie voor immer was voorbij,
Weet nu dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord
zolang gij stamelend bidt of bedelt bij de poort.
Willem Elsschot Antwerpen 1947
soom
-
- 24841 berichten
- 2687 stemmen
Vandaag is een droom,
gevangen in dromen,
gevangen in nevelen en mist.
Vandaag is de tijd er niet,
vandaag bestaat er geen oorlog,
vandaag bestaan er geen harde woorden,
vandaag bestaat er geen dierenleed,
vandaag bestaat er geen misbruik op welke manier dan ook,
Vandaag bestaan er geen scheidingen,
vandaag bestaat er geen pijn,
vandaag is alles alleen maar mooi.
Vandaag zijn alle mensen gezond,
vandaag worden er geen mensen meer vermoord.
Vandaag is de wereld zoals ik wilde dat het zou zijn.
Vandaag is het leven beter dan voorheen.
Vandaag is de wereld perfect.
Vandaag, vandaag, vandaag.
Waarom niet morgen?
AGE-411
-
- 10236 berichten
- 723 stemmen
Gedichtendag vandaag!
Mijn favoriete dichter: ALBRECHT RODENBACH
Zijn standbeeld op de grote markt van Roeselare.
Albrecht Rodenbach bracht in 1878 zijn eerst dichtbundel uit.
Daar is het spijtig genoeg ook bij gebleven. In 1880 stierf ie op 23-jarige leeftijd!
Dat ene dichtenbundel van hem is zo grondverschuivend goed. Wie weet wat voor grootse meesterwerken we nog gekregen zouden hebben als de TBC hem niet geveld had.
Van waar koms du getreden
zoo laat door rein en wind,
van waar koms du getreden,
aleen, du blonde kind?
-- Du smidje van den woude,
ik kome van het veld
waar vader heeft gestreden,
waar vader ligt geveld.
-- Lo! viel hij, 't was met eere,
dijn vader welbemind.
Wat bergt dijn blauwe schabbe,
du arrem heldenkind?
-- Du smidje, 't zijn de scherven
van vaders goede zweerd;
du zals het mi hersmeden:
het is 't hersmeden weerd.
-- 'k Hersmede het di sterker
dan 't vaders hand ooit zwong.
Maar, waartoe wilt 't di dienen?
du best zoo bitter jong.
-- Du smidje van den woude,
bij Lo! du ne best nie' vroed:
mijn vader wille ik wreken
met stroomen walenbloed.
1876
Nu het lied der Vlaamse zonen,
nu een dreunend kerelslied,
dat in wilde noordertonen
uit het diepste ons herten schiet.
Ei! het lied der Vlaamse zonen,
met zijn wilde noordertonen,
met het oude Vlaams Hoezee.
Vliegt de blauwvoet? Storm op zee!
't Wierd gezeid dat Vlaanderen groot was,
groot scheen in der tijden wolk,
maar dat Vlaanderland nu dood was,
en het vrije kerelsvolk.
Maar dan klonk een stemme krachtig
over 't oude noordzeestrand
en het stormde groots en machtig,
in dat dode Vlaanderland.
En hier staan wij, 't hoofd omhoge,
vuisten siddrend, kokend bloed;
vlam in 't herte, vlam in de oge,
en ons naam ons trillen doet!
Van de blonde noordse stranden,
dwang en buigen ongewend,
onze vaders herwaarts landden,
leden, streden, ongetemd.
Ja wij zijn der Vlamen zonen,
sterk van lijve, sterk van ziel,
en wij zou'n nog kunnen tonen,
hoe de klauw der Klauwaars viel.
Op ons vane vliegt de Blauwvoet,
die voorspelt het zeegedruis,
en de Leeuw er met zijn klauw hoedt
mijn lieve dierbaar kruis.
Weg de bastaards, weg de lauwaards.
ons behoort het noordzeestrand,
ons de kerels, ons de Klauwaars,
leve God en Vlaanderland!
1875
Op DE BLAUWVOET werd later muziek gecomponeerd. Het werd vaak gezongen bij nationalistische gelegenheden.
Toen in 1985 de Vlaamse gemeenschap op zoek was naar een officieel volkslied; ging het vooral tussen DE BLAUWVOET, en de DE VLAAMSE LEEUW van Hippoliet Van Peene. Die laatste heeft het dus gehaald en is erkend als officieel volkslied. ("Ze zullen hem niet temmen...")
Nog steeds zijn er mensen van mening dat het volkslied moet aangepast worden. Van wikipedia:
En de laatste Rodenbach. Voor de Gentenaars wel bekend; al meer dan 100 jaar hét stadsgedicht.
Boven Gent rijst, eenzaam en grijst
't Oud Belfort, zinbeeld van het verleden
Somber en groots, steeds stom en doods
Treurt d' oude Reus op het Gent van heden
Maar soms hij rilt, en eensklaps gilt
Zijn bronzen stemme door de stede
Tril in uw graf, tril Gentse helden
Gij, Jan Hyoens, gij, Artevelden
Mijn naam is Roeland, ik kleppe brand
En luide storm in Vlaanderland
Een bont verschiet schept het bronzen lied
Prachtig weer tovert mij voor de ogen
Mijn ziel erkent het oude Gent
Het volk komt gewapend toegevlogen
Het land is in nood: Vrijheid of dood
De gilden komen aangetogen
Ik zie Jan Hyoens, ik zie De Artevelde
En stormend roept Roeland de helden
Mijn naam is Roeland, ik kleppe brand
En luide storm in Vlaanderland
O heldentolk, o reuzenvolk
O pracht en macht van vroeger dagen
O bronzen lied, ik weet uw bedied
En ik versta het verwijtend klagen
Doch wees getroost: Zie, 't oosten bloost
En Vlaanderens zonne gaat aan het dagen
Vlaanderen die leeuw, tril, oude toren
En paar uw lied met onze koren
Zing: ik ben Roeland, ik kleppe brand
Luide triomf in Vlaanderland
speedy23
-
- 18945 berichten
- 14043 stemmen
Het laatste gedicht van Hugo Claus.
Beminde gelovigen,
Er was eens een pastoor,
Een heel grote vent,
Één die kon spreken met heel veel talent!
Beste gelovigen, sprak hij,
Ik ben wat hees
Maar vandaag wil ik u spreken
Over een heel klein stukje vlees.
Het is langwerpig en stijf,
Volgens velen het koddigste aan het lijf.
Hiermee kan de mens zo veel goeds verrichten,
Helaas menigeen onder u dien ik te betichten
Misbruik gemaakt te hebben van dit wonderding.
Mocht men weten hoeveel bloed er is vergoten,
Hoeveel rampen en ongelukken uit dit kleine stukje vlees zijn ontsproten,
Ja voorwaar, zeg ik, men zou het afsnijden met een schaar.
Beste gelovigen,
Ik zal u zeggen wat het is,
Want alleen zal je het nooit vinden,
Dat kleine stukje vlees, langwerpig en stijf,
Het koddigste ding van een menselijk lijf,
dat is en blijft... de tong van een venijnig wijf
Heerlijk is dit. Daarom hield ik ook zo van Toon hermans. Simpel, licht humoristisch en toch steengoed.
rensie32
-
- 4359 berichten
- 1719 stemmen
Te horen in de film Walkabout, een gedicht van A.E. Housman:
From yon far country blows:
What are those blue remembered hills,
What spires, what farms are those?
That is the land of lost content,
I see it shining plain,
The happy highways where I went
And cannot come again.
Bartt88
-
- 1576 berichten
- 981 stemmen
In de schemer
In de schemer buiten
op een tuinbank gezeten
van de geluidloze vlucht
van de vleermuis omgeven
werkt het gestage knagen
van het geweten
ons méér op de zenuwen
dan binnen
op de bank gelegen
met de televisie aan-
vandaar dat in zo weinig
tuinen banken staan
J.A. Deelder
Ayres
-
- 259 berichten
- 811 stemmen
Ik viel van de trap
Van de trap viel ik.
Daar lagen wij,
mijn lichaam en ik.
Wij stonden op,
mijn spieren en ik,
en keken naar het kwaad;
de trap.
Ik besloot met de lift,
met de lift besloot ik
te gaan.
speedy23
-
- 18945 berichten
- 14043 stemmen
In Flanders fields
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.
(luitenant-kolonel John McCrae, 1872-1918)
de grunt
-
- 4273 berichten
- 1568 stemmen
Iedere keer weer kippenvel als ik hem lees:
De zittende politicus
Hij heeft nog nooit gedanst. Hij kent zijn doel.
Nog nooit is op zijn vale klerkensmoel
Zomaar een lach verschenen, maar die nacht,
Nadat de gek de nar had omgebracht,
Kroop hij zijn bed uit, glimmend van de pret,
En maakte hij onbespied een pirouette.
Dank, dank, riep hij, het monster is geveld.
Hij oefende het woord ‘geschokt’ voor morgen
En sliep als twintig ossen kunnen slapen.
Straks is hij, voor de camera, vol zorgen.
Natuurlijk is hij zwaar tegen geweld.
Daar klinkt verdomd weer zijn belegen lied.
Hij loopt op straat, ondragelijk rechtschapen,
En ziet nog steeds het echte monster niet.
Gerrit Komrij (10/05/2002)
Donkerwoud
-
- 8026 berichten
- 3576 stemmen
Best wel een fan van Constantine P. Cavafy. Vooral van zijn vaak homo-erotische gedichten over oudere mannen die hun eigen jeugd zien vervlieden in de jonge, levenslustige jongens waar ze naar verlangen. (Wat het over mij zegt, mag je zelf invullen. Ik val niet op mannen)
An old man
At the noisy end of the café, head bent
over the table, an old man sits alone,
a newspaper in front of him.
And in the miserable banality of old age
he thinks how little he enjoyed the years
when he had strength, eloquence, and looks.
He knows he’s aged a lot: he sees it, feels it.
Yet it seems he was young just yesterday.
So brief an interval, so very brief.
And he thinks of Prudence, how it fooled him,
how he always believed—what madness—
that cheat who said: “Tomorrow. You have plenty of time.”
He remembers impulses bridled, the joy
he sacrificed. Every chance he lost
now mocks his senseless caution.
But so much thinking, so much remembering
makes the old man dizzy. He falls asleep,
his head resting on the café table.
(C.P. Cavafy, Collected Poems. Translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard. Edited by George Savidis. Revised Edition. Princeton University Press, 1992)