Danton (1983)

Danton en Robespierre en hun botsende belangen, en die hele Franse Revolutie (waarvan het hoogtepunt geloof ik maar anderhalf jaar duurde) - er is geen schrijver die zoveel interessant drama bij elkaar kan verzinnen.
Wajda is geen Fransman maar een Pool, maar zijn film is erg goed voor mensen die de interesse voor het onderwerp hebben. En Depardieu schreeuwt zich letterlijk schor. Ik vind dat een meesterlijke vondst. Hij spreekt het volk toe zonder stem, voor hij de beul zoiets zegt als 'laat m'n kop nog even zien aan die mensen... het is de moeite waard'. Dat is historisch, volgens diverse bronnen. En nauwelijks te overtreffen.

Die Poolse Robespierre met de onuitsprekelijke naam is erg goed. Hij lijkt als twee druppels water op de echt Robespierre (voor zover bekend van gravures).

Mooie film.

Helemaal mee eens Hugohei.
Wat hebben trouwens de Polen met Frankrijk.?
Chopin was ook al zo'n hartstochtelijk bezoeker evenals Krzysztof Kieslowski .
Een schuldgevoel over de Russische staatobligaties van de spoorwegen ?

Toch wel één van de mooiere posters op de site..

Zondermeer. Staat-ie ergens groot op het web?

Geen idee, maar dit plaatje komt van Posteritati.com, daar is ie ongeveer net zo groot als hier.

weet iemand misschien waar je deze kan kopen?

Inderdaad een hele mooie poster, alleen ziet hij er verder weinig van.

Ik heb de film inmiddels besteld bij Boudique, ben zeer benieuwd.

Heb een hele lange tijd gezocht naar deze film en heb er ondertussen misschien iets te veel van verwacht.

Het geheel is een realistische weergave van de chaotische situatie tijdens de 'nasleep' van de werkelijke revolutie. De prachtige democratische hervormingen blijken niet te verwezenlijken, en het nieuwe bestuur stort zich op een nieuwe groep 'vijanden'. Omdat vrijwel alle edelen gevlucht zijn, of hun hoofd al verloren hebben, worden ook de gewone burgers slachtoffer van de waanzinnige slachpartijen.

Danton wilde daar niets van weten en keerde Parijs de rug toe. Bij terugkomst blijken hij en Robespierre verder uit elkaar gegroeid te zijn.

Op dat punt begint de film, en ontwikkelt zich langzaam tot een contactpersoon tussen de verschillende partijen. Gerard Depardieu zet een goede prestatie neer als Danton, maar verbleekt bij Wojciech Pszoniak. Meesterlijk zoals hij Robespierre neerzet, hij blijft even stoïcijns, maar laat langzaam merken dat hij de revolutie opgeeft.

De film geeft het leven tijdens de revolutie goed weer en dat gebeurd niet vaak. Verhaal loopt goed en word niet saai.

**** sterren voor een sterke film met een prachtige rol van Wojciech Pszoniak.

Maar nogal misleidend, vind ik.

Op de eerste plaats stoorde ik me aan het acteerwerk (al kan ik de keuze voor het 'theatrale' bij nader inzien wel plaatsen bij het onderwerp), maar het was vooral op audiovisueel gebied een teleurstelling. De Franse nasynchronisatie pastte vaak niet bij het plaatje en het decorgebruik was nogal lelijk (typisch kostuumdrama leek het wel), met de guillotine als dieptepunt.

Wat rest is toch wel een aangename anatomie van La Terreur, met de zeer boeiende relatie tussen twee vooraanstaande revolutionairen als uitgangspunt. 2,5* voor de voldoening op historisch vlak.


Vraag voor de kenners: is deze film representatief voor Wajda's overige werk?

Lees: kan ik de me op het eerste gezicht erg interessant lijkende War Trilogy ( Criterion) blind aanschaffen?

Film over een interessante periode in de historie (vind ik tenminste).Soms een beetje saaie film, maar mooie decors en requisieten zien er prima verzorgd uit. De franse dubbing helaas niet altijd...



Inderdaad!



Weer helemaal mee eens!

En als Wajda met het maken van deze film geen dubbelzinnige bedoeling had (richting zijn eigen Jaruzelski-regime!), dan weet ik het ook niet meer!!!!

De War trilogie (met name Kanal) vond ik stukken sterker dan deze film.

Danton stelde mij een beetje teleur. Het leek wel of ik middenin een film beland was, en de film voelde daardoor als een "parte 2". Ik kon de onderlinge verbanden maar moeilijk leggen, en ook de verwijdering tussen Robespierre en Danton was nu een gegeven ipv een drama van epische proporties. Ook de relatie van Desmoulins en zijn vrouw met Robespierre (en Danton) miste elke spanning omdat er geen context was.

De soms wat potsierlijke muziek moest die spanning zeker opwekken.

Het spel van beide hoofdrolspelers is erg goed en daardoor wordt het ook niet saai, maar volgens mij had Danton stukken beter gewerkt als men het verhaal vanaf de Franse Revolutie had getoond ipv vanaf de nasleep.

Ik ga maar eens mee met hugohei's post hier helemaal boven. Interessant voor diegene die een beeldende ondersteuning zoekt aangaande De Revolutie (of althans een deel hiervan). Historisch politiek drama dat mij goed meekreeg met al zijn complotten en koortsachtige achterklap. Dat het allemaal soms wat onnavolgbaar leek is dan ook niet zo gek.

Ook aardig trouwens om Jacques-Louis David (gespeeld door de Poolse kunstenaar Starowieyski (die overigens verantwoordelijk is voor de filmposter)) voorbij zien te komen - hij was zojuist zijn beroemde De Dood van Marat aan het vernissen. En dat hij nog snel een schets maakte van de naar het schavot rijdende Danton doet maar al te veel denken aan zijn schets van Marie Antoinette..

Heerlijk koortsachtig politiek drama met expressief spel van alle acteurs. Depardieu schreeuwt zich letterlijk schor en pakt de kijker in door zijn charme en bravoure, en Robespierre is een erg sterk geschreven, genuanceerd personage. In het collectieve geheugen gegrift als een eendimensionale dictator/beul. Maar in deze film wordt er veel dieper op zijn persoon in gegaan, nog meer dan Danton eigenlijk.

Film zit verder vol aangrijpende en levendige scenes, met als hoogtepunt het diner dat niet geconsumeerd wordt, tussen Danton en Robespierre, de eindscene waarin Robespierre de grondwet voorgelezen krijgt van een 8 jarig jongetje (voltreffer), de spaarzame beelden van de Parijse bevolking die er allemaal, ziek, ondervoed en wanhopig bijlopen, en veel, veel meer scenes nog. Chaotisch en rommelig is het soms wel, maar dat is ook wel weer de kracht van deze film.

Aardige historische film, zelf moest ik er wel wat voor opzoeken om het e.e.a. te kunnen begrijpen. Echte spanning kent de film niet, het spel van Gérard Depardieu vond ik wisselvallig, het blijft wel een charismatische vent natuurlijk. Veel kostuums en ik heb er nog wat van geleerd ook.

Historische film die me amper kon boeien.
Hoewel dit een waar gebeurd verhaal is, en me dat altijd wel interesseert, kon het geheel me niet bekoren.
Ik heb de laatste tijd wel enkele goede Franse filmen gezien, maar deze hoort daar helemaal niet bij.
Ik vond de vertolkingen, zonder uitzondering, ronduit slecht.
Voor mij een film om snel te vergeten, de hoes en poster is trouwens mooier dan de ganse film.

Ik weet et niet maar vind deze poster er heel erg nieuw uitzien aangezien deze film 30 jaar oud is.

Poolse posters voor films zien er ook meestal wel vet uit, check die van Kanal maar eens

Zeer goede rollen van beide hoofdrolspellers.
Laag gemiddelde hier en dat vind ik onterecht.

Wanneer de revolutionair Georges Danton in 1793 terugkeert naar Parijs, komt hij er al gauw achter dat zijn vroegere medestander Robespierre een waar schrikbewind voert. De democratische hervormingen blijken niet te verwezenlijken, en het nieuwe bestuur stort zich op een nieuwe groep vijanden. Omdat vrijwel alle edelen gevlucht zijn of onder de guillotine zijn beland, worden ook de gewone burgers slachtoffer van de waanzinnige slachtpartijen.

Danton (1983) is de eerste Franse film van de Poolse regisseur Adrzej Wajda (1926-2016), die in totaal 36 films heeft geregisseerd. De film is een realistische weergave van de chaotische situatie tijdens de nasleep van de Franse Revolutie van 1789. De titelrol wordt gespeeld door Gerard Depardieu, en zoals altijd zet hij een prima prestatie neer. De show wordt echter gestolen door Wojciech Pszoniak (probeer dat maar eens uit te spreken), die een meesterlijk Robespierre neerzet. Hij lijkt bovendien als twee druppels water op de echt Robespierre, zoals we die kennen van schilderijen uit die tijd.

Al met al een aardige historische film, al had ik persoonlijk liever de verwikkelingen vanaf de Franse Revolutie gezien in plaats van de nasleep enige jaren later. Je moet voor deze film wel een bepaalde historische kennis hebben om alles goed te kunnen begrijpen. Voor mij niet zo'n probleem, maar ik kan me voorstellen dat het voor de gemiddelde filmkijker niet allemaal even duidelijk is. Daarnaast stoorde ik me regelmatig aan de belabberde Franse nasynchronisatie. 3,5*

Sterk maar ook wat ongemakkelijk drama over een onderwerp,de Franse revolutie en zijn kopstukken,wat me erg interesseert en waarover ik de laatste tijd ook veel over gelezen en gezien heb.Toch wist Danton me ook weer niet helemaal te overtuigen.Dat lag vooral aan de soms wat overdreven dialogen en mimiek,iets waar vooral Depardieu zich schuldig aan maakte,en de voor mij soms wel erg vreemde motivaties van sommige hoofdrolspelers.Nu is de film gebaseerd op een toneelstuk (the Danton case) van de schrijver Stanisława Przybyszewska en dat zou het weleens gedeeltelijk kunnen verklaren.
Danton is desondanks toch wel vaak erg boeiend ,mede door de herhaaldelijke,hectische gesprekken,vergaderingen en ander soort overleg tussen de diverse revolutionaire fracties,die een constante onderhuidse spanning opleverden.Had wel erg veel moeite met de beweegredenen en gedrag van Danton tijdens zijn ontmoeting met Robespierre ,naar mijn idee praat hij zich als het ware het graf in.
Van de andere kant is het ook wel zeer mogelijk dat je na bepaalde tijdsduur mentaal murw gebeukt bent in zo'n entourage en je gewoon op bent.Tenminste dat was de indruk die eigenlijk beide hoofdrolspelers naar het einde toe gaven.
Hoe dan ook de sterke acteerprestaties van Pszoniak als Robespierre (hij vooral) en Depardieu als Danton maken een hoop goed en de regie van Andrzej Wajda is wellicht nog indrukwekkender.
Zeer intrigerende film.

Inhoudelijk is het een sterke film maar filmisch oogt het allemaal niet zo bijzonder eigenlijk; had soms wat moeite met de sobere regie. De film is een strakke karakteranalyse over de twee grote figuren uit de Franse Revolutie, Danton en Robespierre.

De één is een gematigde revolutionair die trouw is gebleven aan de kernwaarden, dus om de macht bij het volk te plaatsen. Hij is populair bij het volk en begeeft zich graag onder hen. De ander is een dictator in wording, die de macht naar zich toetrekt, met terreur regeert, en alle idealen van de revolutie met de voeten heeft betreden. Hij is een teruggetrokken figuur, die kil en humorloos overkomt. Twee tegengestelde revolutionaire leiders. De ontmoeting tussen beiden voelde aan als een soort De Niro-Pacino meeting in "Heat". Er zat suspense in de scène. De kracht van de film zit vooral in de acteerprestaties van Depardieu en Pszoniak.

Danton begreep dat zijn eigen arrestatie en veroordeling het enige wapen waren om Robespierre ten gronde te richten. Het schijnproces en de executie zouden een wake up call moeten zijn voor de burgers opdat ze terug zouden weten waar deze strijd allemaal om ging.