Sheng Si Jie (2005)
Alternatieve titels: Stolen Life | Life and Death Plunder | 生死劫
mijn stem
7 stemmen
China
Drama
90 minuten
geregisseerd door Shaohong Li
met Xun Zhou en Jun Wu
Wanneer Yan'ni naar de universiteit gaat begint voor haar een heel nieuw leven, weg van haar familie. Echter loopt het niet zoals ze had gehoopt. Ze wordt meteen verliefd op Muyu en dit zal uiteindelijk haar toekomst drastisch beïnvloeden. Want is Muyu wel helemaal te vertrouwen?
0
geplaatst: 5 juli 2007, 21:51 uur
Uitzonderlijk!
De verandering in de Chinese cinema van de laatste jaren is voelbaar. Enkele filmmakers wisten de klassieke drama's links te laten liggen en met uniek en fantastisch nieuw materiaal te komen. Het rauwe keiharde verhaal van het moderne stadsleven staat in schril contrast met de verhalen over de perikelen aan het hof van de keizer in de bekende klassiekers. Na het zien van Stolen Life is het duidelijk dat Li Shaohong bij die nieuwe generatie filmmakers hoort en zich mag scharen bij Lou Ye, Wong Kar Wai en vast nog anderen. Een ander type cinema, maar o zo doeltreffend.
Stolen Life wordt verteld door de hoofdpersoon Yan’ni, een autobiografisch verhaal over een meisje dat haar plekje in de wereld maar moeilijk weet te vinden. Vertolkt door Xun Zhou wordt dit verhaal ongelooflijk realistisch neergezet. Een meer dan sterke prestatie van de actrice in wie ik mij vanaf nu meer ga verdiepen. Eerder opgevallen in Suzhou He, maar haar latere werk is nodig aan (her)ziening toe.
Het visuele aspect is zonder meer briljant te noemen. Compleet digitaal geschoten met een handcamera'tje (volgens mij) dat apart en hyperrealistisch aanvoelt. Waar menig regisseur hiermee zou falen weer Shaohong het gebruik hiervan te perfectioniseren. Elk beeld en shot is zo fraai afgewerkt, zo vol met details en briljante posities dat het haast pijn doet. Meteen tijdens de eerste scene wordt dit al duidelijk en je komt er niet meer van los.
Een parallel met Suzhou He is vrij snel te maken. Voor diegene die daar wat mee kon is Stolen Life meer dan slechts een grote aanrader. Dromerige en reflecterende voice-over die een extra laag in de film aanbrengt. Camerawerk vergelijkbaar, evenals de soundtrack die ook sterk is. Hoe goed kennen Lou Ye en Shoahong elkaar?
Voor nu krijgt dit kleine meesterwerkje een meer dan verdiende 4,5*. Kans op verhoging is niet uitgesloten, dit werkje zal me nog lang bijblijven. Nodig op zoek naar meer werk van deze vrouw.
De verandering in de Chinese cinema van de laatste jaren is voelbaar. Enkele filmmakers wisten de klassieke drama's links te laten liggen en met uniek en fantastisch nieuw materiaal te komen. Het rauwe keiharde verhaal van het moderne stadsleven staat in schril contrast met de verhalen over de perikelen aan het hof van de keizer in de bekende klassiekers. Na het zien van Stolen Life is het duidelijk dat Li Shaohong bij die nieuwe generatie filmmakers hoort en zich mag scharen bij Lou Ye, Wong Kar Wai en vast nog anderen. Een ander type cinema, maar o zo doeltreffend.
Stolen Life wordt verteld door de hoofdpersoon Yan’ni, een autobiografisch verhaal over een meisje dat haar plekje in de wereld maar moeilijk weet te vinden. Vertolkt door Xun Zhou wordt dit verhaal ongelooflijk realistisch neergezet. Een meer dan sterke prestatie van de actrice in wie ik mij vanaf nu meer ga verdiepen. Eerder opgevallen in Suzhou He, maar haar latere werk is nodig aan (her)ziening toe.
Het visuele aspect is zonder meer briljant te noemen. Compleet digitaal geschoten met een handcamera'tje (volgens mij) dat apart en hyperrealistisch aanvoelt. Waar menig regisseur hiermee zou falen weer Shaohong het gebruik hiervan te perfectioniseren. Elk beeld en shot is zo fraai afgewerkt, zo vol met details en briljante posities dat het haast pijn doet. Meteen tijdens de eerste scene wordt dit al duidelijk en je komt er niet meer van los.
Een parallel met Suzhou He is vrij snel te maken. Voor diegene die daar wat mee kon is Stolen Life meer dan slechts een grote aanrader. Dromerige en reflecterende voice-over die een extra laag in de film aanbrengt. Camerawerk vergelijkbaar, evenals de soundtrack die ook sterk is. Hoe goed kennen Lou Ye en Shoahong elkaar?
Voor nu krijgt dit kleine meesterwerkje een meer dan verdiende 4,5*. Kans op verhoging is niet uitgesloten, dit werkje zal me nog lang bijblijven. Nodig op zoek naar meer werk van deze vrouw.
0
geplaatst: 6 november 2007, 21:23 uur
Vooral een tragische film toch. De vergelijking met Suzhou He kwam ook in mij op en aanvankelijk moest ik ook aan Yihe Yuan denken.
Hoe de naïeve geest van een jonge vrouw zichzelf langzaam in een diep gat kan graven. En hoe met dit verdriet en deze moeilijkheden om te gaan.
Zo hyperenthousiast als Nkyou hierboven ben ik niet. Daarvoor vond ik het soms net niet lyrisch genoeg en voelde het soms wat teveel doorkabbelen. Ook weet ik niet of ik hier het DV vond werken. Wel vond ik het acteerwerk van Xun Zhou uitermate goed. Ingetogen en soms haast stoïcijns, maar met een prachtige tweede bodem, die nauwelijks te doorgronden is, maar met enig inzet juist mooier naar boven komt.
Haast nihilistisch van karakter en thema weet Sheng Si Jie mij niet geheel te overtuigen. Daarvoor voelde hij net niet geheel afgewerkt genoeg aan, en had ik nog meer van het haast hallucinerende moeten voelen (wat de soundtrack overigens absoluut was, soundscapes die zo onder je huid kruipen).
Voor mij zweeft de film tussen de 3,5* en de 4*.
Hoe de naïeve geest van een jonge vrouw zichzelf langzaam in een diep gat kan graven. En hoe met dit verdriet en deze moeilijkheden om te gaan.
Zo hyperenthousiast als Nkyou hierboven ben ik niet. Daarvoor vond ik het soms net niet lyrisch genoeg en voelde het soms wat teveel doorkabbelen. Ook weet ik niet of ik hier het DV vond werken. Wel vond ik het acteerwerk van Xun Zhou uitermate goed. Ingetogen en soms haast stoïcijns, maar met een prachtige tweede bodem, die nauwelijks te doorgronden is, maar met enig inzet juist mooier naar boven komt.
Haast nihilistisch van karakter en thema weet Sheng Si Jie mij niet geheel te overtuigen. Daarvoor voelde hij net niet geheel afgewerkt genoeg aan, en had ik nog meer van het haast hallucinerende moeten voelen (wat de soundtrack overigens absoluut was, soundscapes die zo onder je huid kruipen).
Voor mij zweeft de film tussen de 3,5* en de 4*.
0
geplaatst: 5 maart 2017, 18:48 uur
Fijn, maar verwachting lag iets hoger.
Li maakt inderdaad deel uit van een "nieuwe" generatie Chinese regisseurs, maar ik vond dat in Boaber iets beter tot z'n recht komen. Ook hier wel weer een wat moderner verhaal, maar qua setting blijft het toch iets te veel in de armoede hangen (al is het dan stedelijke armoede).
Vond Zhou's personage ook iets te zeurderig doorheen de film. Nu wordt dat op het einde wel gerechtvaardigd, maar zeker het eerste uur was het een hoop foreboding zonder al te veel aanwijsbare problematiek. Links en rechts wel wat drama natuurlijk, maar niet in verhouding met wat de voice-over allemaal vertelde.
Einde is in dat opzicht wél raak. Harde scenes, goed geacteerd en met uiteraard een ijzersterke Zhou, die met dit soort rollen groot is geworden. Visueel vond ik het DV werk niet geweldig, hoewel beter dan vele soortgelijke films. Meer oog voor detail, maar de vluchtige DV-look is niet echt aan mij besteed.
Zo rest een fijn maar naar het einde toe erg hard drama. Toch heeft Li al laten zien veel betere films te kunnen maken, deze is goed, maar nét niet goed genoeg voor een echt hoge score.
3.5*
Li maakt inderdaad deel uit van een "nieuwe" generatie Chinese regisseurs, maar ik vond dat in Boaber iets beter tot z'n recht komen. Ook hier wel weer een wat moderner verhaal, maar qua setting blijft het toch iets te veel in de armoede hangen (al is het dan stedelijke armoede).
Vond Zhou's personage ook iets te zeurderig doorheen de film. Nu wordt dat op het einde wel gerechtvaardigd, maar zeker het eerste uur was het een hoop foreboding zonder al te veel aanwijsbare problematiek. Links en rechts wel wat drama natuurlijk, maar niet in verhouding met wat de voice-over allemaal vertelde.
Einde is in dat opzicht wél raak. Harde scenes, goed geacteerd en met uiteraard een ijzersterke Zhou, die met dit soort rollen groot is geworden. Visueel vond ik het DV werk niet geweldig, hoewel beter dan vele soortgelijke films. Meer oog voor detail, maar de vluchtige DV-look is niet echt aan mij besteed.
Zo rest een fijn maar naar het einde toe erg hard drama. Toch heeft Li al laten zien veel betere films te kunnen maken, deze is goed, maar nét niet goed genoeg voor een echt hoge score.
3.5*
* denotes required fields.
* denotes required fields.