The Southerner (1945)

Hoewel qua thematiek (het ruige boerenbestaan) de film overeenkomsten met John Ford verraadt (Grapes of Wrath o.i.d.) en ook in eerdere films (Swamp Water) de cast vrij Fordiaans was krijgt deze stevig ontroerende Americana een Kazan achtige uitwerking. Voor het eerst dat Renoir mij echt eens overtuigt.

Jean Renoir, in zijn USA-periode, brengt hier een sociaal drama, waarbij hij een familie van brave zielen ten tonele voert die poogt met een eigen gewaagd initiatief tot een beter bestaan te komen maar meer leed dan lief ervaart, maar precies uit de tegenslagen de moed put om door te gaan.
Nochtans ziet het er nogal braaf en edelmoedig uit en soms lijkt het wel een familiefilm uit de Disney-stal.
Er is ook voldoende ruimte voor wat folklore en humor, maar het accent ligt toch op de armoede en is de film toch uiteindelijk een ode aan de samenhorigheid en hulpvaardigheid onder de werkmensen. Trouwens, de synthese van de film zit perfect in de laatste zin van de synopsis hierboven of zoals in het slot iemand zegt "It takes all kind to make up this world". Renoir zal het wel beter uit het Frans hebben onthouden : "Il faut de tout pour faire un monde".

Tegenvallend drama over een arme familie die het hoofd boven water probeert te houden ondanks een hoop tegenslag (en een tegensputterend omaatje). Het conflict tussen de eerlijke, hardwerkende Sam en zijn jaloerse buurman Devers begon wel goed maar overtuigde mij uiteindelijk niet. Zeker tegen het eind, als Devers Sam in de rug wil schieten maar van gedachten verandert als Sam een vis vangt vond ik redelijk potsierlijk.

Scott en Field doen het niet onaardig in de hoofdrollen, al brengen ze ook weinig extra, de verteller Tim vond ik een overbodig personage als stadsjongen die opzichtig gered moet worden door de bescheiden Sam, en ook de verhaallijn met de moeder leidde tot niets (ook weer zo'n rare scène als iedereen in hysterisch/ dronken gelach uitbarst omdat er een flesje kapot valt, maar feestjes waren natuurlijk al even schaars als groente). Net als in Make Way for Tomorrow speelt Beulah Bondi een ouder personage, ze zal vast veel plezier hebben gehad met haar rol als mopperpot maar het voegde weinig toe. Ook vond ik het jammer dat er niks gedaan wordt met de grootgrondbezitter die kennelijk arme keuterboertjes braakliggend land laat ontginnen om ze er vervolgens af te gooien, dat had ik tenminste een interessantere invalshoek gevonden dan het geruzie met de buurman. Visueel heeft Renoir ook wel eens boeiender werk gemaakt. Niet slecht maar had hier toch meer van verwacht.