Notre Musique (2004)
Genre: Drama
Speelduur: 80 minuten
Alternatieve titel: Our Music
Oorsprong:
Frankrijk / Zwitserland
Geregisseerd door: Jean-Luc Godard
Met onder meer: Sarah Adler, Nade Dieu en Rony Kramer
IMDb beoordeling: 6,8 (3.109)
Gesproken taal: Arabisch, Spaans, Frans, Hebreeuws en Kroatisch
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Notre Musique
In drie delen (Hel, Vagevuur en Paradijs) mengt Notre Musique fictieve figuren met bestaande mensen, zoals de dichter Mahmoud Darwich, de schrijver Pierre Bergounioux, maar ook schrijver-regisseur Jean-Luc Godard zelf.
Externe links
Acteurs en actrices
Judith Lerner
Olga Brodsky
Ramos Garcia
C. Maillard
Indian
Zichzelf
Indian
Spanish Translator
Zichzelf
Zichzelf
Video's en trailers
Reviews & comments
Onderhond
-
- 87213 berichten
- 11968 stemmen
Fijne vent is die Godard toch
Wie hem niet kent omschrijft deze film waarschijnlijk als een trucje, maar na enkele Godard's merk je toch dat er wat anders aan de hand is (kan je verder ook gewoon lezen in zijn visie op cinema). Moet zowat de enige regisseur zijn die zo doorgedreven dialogen en monologen als stijlmiddel gebruikt.
En het werkt wel. Afgezien van de eerste 10 minuten (die erg rauw en sterk zijn, Godard spuuwt kleuren zoals hij gal spuwt) is het visueel een kerkhof. Enkele mooie scenes, maar de rest is passieloos. De muziek is bij momenten aardig, maar Godard speelt. Hij breekt af, laat de muziek nooit de sfeer van een scene bepalen. De enige constante zijn de dialogen en monologen. Eindeloze repen tekst, overpeinzingen die gaan van uitermate boeiend tot dodelijk saai. Maar naast inhoudelijk, ook vooral vorm. Deze film drijft op het geluid van de menselijke stem, en haalt ook z'n sfeer daaruit.
Persoonlijk vind ik het niet voldoende om echt goed te zijn, maar Godard bewijst wel dat er heel wat kracht uit te putten valt. Beetje jammer dat Godard iets te veel filosoof/criticus is, en iets te weinig "entertainer". Verder wel een fijne film. Dikke 3*
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
Is er een verband tussen Notre Musique en de geplande trilogie van Krzysztof Kieslowski?
Deze film bestaat namelijk ook uit 3 delen: Enfer (Hell), Purgatoire (Purgatory) and Paradis (Paradise).
“Though he had claimed to be retiring after Three Colors, at the time of his death Kieślowski was working on a new trilogy co-written with Piesiewicz, consisting of Heaven, Hell, and Purgatory and inspired by Dante's La divina commedia.”
Krzysztof Kieslowski - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Ook in het nieuwe millennium weet Godard nog te verassen en te boeien. Cryptisch en poëtische film die zowel qua sfeer als qua inhoud prikkelt en nooit helemaal helder lijkt te worden. Als kijker kon ik er zo hier en daar wat dingen uit plukken, maar zal vooral de bedrukte sfeer, de interessante (soms bijna ontroerende) montage (zowel in beeld als geluid) en het rake tijdsbeeld me bijblijven.
Eén van zijn mooiste.
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
Sterker nog, waarschijnlijk de beste film van het nieuwe millennium!
Het eerste en tweede deel van dit essay zijn het meest indrukwekkendst.
In het eerste deel perfectioneert hij en zet hij het werk van Histoire(s) du cinéma voort. Wat we te zien krijgen is werkelijk fenomenaal: alle plaatjes en bewegende beelden in deze magistrale compilatie hebben een functie en betekenis. In dit deel worden, echte (docu beelden) en fictieve (cinema) slagvelden die door mensen zijn gecreëerd, weergegeven. Dit deel gaat vooral over de onderdrukking en het kolonialisme / imperialisme.
In het tweede deel laat hij zien wat de consequenties van een oorlog zijn. Ook in dit deel wordt de werkelijkheid (docu) en de fictie met elkaar vervlochten. De verwoeste stad, Sarajevo, wordt op een bijtengewone manier weergegeven, met natuurlijk als het hoogtepunt de centrale bibliotheek van Sarajevo. Voor mij zijn die beelden equivalent aan de beelden van Berlijn in Germania Anno Zero. Bovendien worden echte intellectuelen / schrijvers Juan Goytisolo, Mahmoud Darwich en Pierre Bergounioux geïnterviewd door fictieve personages. Dit deel gaat vooral over geschiedenis, de toekomst, over oorlog en vrede.
Dit abstract en intellectueel meesterwerk van GODard heeft zoveel te bieden. Aan 1 keer kijken heb je niet voldoende. Je moet dit essay vaker zien, wil je echt niets missen. Hiermee overtreft hij echt alles en iedereen die bezig is met het vervagen van de grens tussen realiteit en fictie! Dus ook Abbas Kiarostami en Werner Herzog ...
***** / ***** voor dit visueel magistraal essay!
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Dit de beste film noemen van het nieuwe millennium zal ik niet snel doen. Notre Musique is een moeilijke film om te waarderen. Het meeste plezier haal je waarschijnlijk uit de analyse. Door uit te pluizen wat ieder element betekend en hoe alles in een geheel past. Als je eenmaal alles een plaats gegeven hebt zal er vast en zeker iets bevredigends uitkomen.
Maar doen we het daarvoor? Ik kan alleen voor mezelf spreken en ik zeg 'nee'. Filmanalyse is handig om films beter te snappen en te waarderen en daarnaast vind ik het ook best leuk, maar als een film voor ongeveer 75% van analyse afhankelijk blijkt te zijn wordt het wat zinloos.
Niettemin is hier wel het een en ander uit te halen. Zo'n toespraak van Godard zelf over beelden en tegenbeelden vind ik best boeiend, zelfs al wordt het filmisch niets. Ook zijn uitbeelding van de hemel is opvallend en er zitten kleine mooie passages in. De dialogen zijn echter zoals Onderhond al aangeeft afwisselend 'uitermate boeiend' en 'dodelijk saai'. Het nadeel is vooral dat Godard niet echt veel leven weet te blazen in Notre Musique. Hij is op zijn oude dag nog steeds experimenteel, maar echt boeiender is hij er niet op geworden. Zijn films van de jaren '60 zijn ook vooral visueel boeiender.
2,5*
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Godards beste film sinds de Jaren 60 (al zag ik natuurlijk niet alles) zou ik willen zeggen (als ik mijn stemmen nakijk komt-ie zelfs op plek 3 (!) dat is toch wel wat cru).
Hoewel niet eenduidig, toch redelijk rechtlijnig en helder te interpreteren, met nu eens aangename filosofietjes, die tenminste coherent om een thema draaien (de Hell-sequentie is overigens wel erg atypisch Godard zo plat/direct). Mooi gemaakt, al zal ik nooit fan worden van de Godards "digitale periode" eenvoudig weg dat het 'te scherpe randen heeft' (zowel het kader als de kleuren).
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Na het erbarmelijke Éloge de l'amour nog maar eens een filmpje van Godard opgezet. Het lijkt erop dat het niet beter wordt bij die oude knakker. Mooie plaatjes schieten lukt allemaal nog wel. Maar een boeiend 'iets' neerzetten lijkt een hele opgave voor hem. In Notre Musique komen Godards denkbeelden en standpunten weer uitvoerig aan de orde. Van alles haalt ie erbij: Joden, Palestijnen, Homerus en Indianen. Dit overigens allemaal gesitueerd in Bosnië Herzegovina. Tsja, er waren nog spaarzame interessante dingen, maar voor de rest kan ik hier gewoon niet zoveel mee.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Het is nog niet zo evident om de overeenkomsten te zien tussen Godards werk uit de jaren ’60 en z’n films uit de laatste twee decennia. Notre Musique is gemodelleerd naar Dantes Goddelijke Komedie en portretteert in drie delen de staat van oorlog als de hel, het normale leven met z’n talloze conflicten maar ook kunst als het voorgeborchte, en een leven vol harmonie na de dood als hemel. De focus ligt op het middengedeelte en daarin zit ook de meeste verwantschap met het vroegere werk van Godard, vooral de even diepgaande als lukrake dialogen zijn kenmerkend en vormen ook een van de meest intrigerende aspecten van Notre Musique.
Twee pareltjes (ik parafraseer):
"Het doden van een man voor een idee is niet het verdedigen van een idee maar het doden van een man" (een variant op de uitspraak van Marx dat een doel dat voor z'n verwezenlijking onrechtvaardige middelen nodig heeft geen rechtvaardig doel is).
"Het individu streeft er altijd naar om twee te zijn, de Staat streeft er naar om één te zijn".
Godard maakte natuurlijk altijd al films die rebelleerden en in zekere zin compromisloos waren, maar in de jaren ’60 viel dit perfect samen met de tijdsgeest en ook met zijn persoonlijke stijl en interesses toen, wat enkele meesterstukken heeft opgeleverd. Geleidelijk aan is hij inhoudelijk steeds meer maatschappelijk geëngageerd geworden en werd tegelijk zijn stijl abstracter, waarmee hij zich volgens mij juist verwijderde van de tijdsgeest. Je krijgt het gevoel dat hij zoekend is naar een visuele taal om zijn visie over te brengen, een filmtaal voor het algemene in plaats van het concrete, het weergeven van het idee in plaats van de persoon (zie ook Film Socialisme). De tragiek van Godard is dat naarmate hij meer wil zeggen zijn boodschap steeds minder wordt gehoord.
Deze film is in elk geval zeer intrigerend. Een herziening kan er wellicht toe leiden dat er nog wat meer emotionele betrokkenheid ontstaat ten opzichte van Olga Brodsky, die uiteindelijk toch weer de vertrouwde Godard-protagonist is, namelijk een vrouw met het aureool van een heilige.
Het laatste nieuws
'Pirates of the Caribbean'-vervolg definitief van tafel, Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic | MovieMeter Recap
'The Bear'-acteur Jeremy Allen White speelt muzieklegende in aankomende biopic
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Het publiek krijgt geen genoeg van HBO Max-parel 'Something the Lord Made': 'Ga deze zeker nog eens bekijken'
Bekijk ook
Dont Look Back
Documentaire / Muziek, 1967
18 reacties
El Sur
Drama / Romantiek, 1983
13 reacties
La Belle Noiseuse
Drama, 1991
19 reacties
Ratcatcher
Drama, 1999
36 reacties
Nun va Goldoon
Drama, 1996
3 reacties
Cavalo Dinheiro
Drama, 2014
23 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.