- Home
- Cast & crew
- Mikio Naruse
Delen
Mikio Naruse
Overleden op: 02-07-1969 (63)
Geboren: 20 augustus 1905 in Tokio
Bekend van: Meshi, Yama no Oto en Onna ga Kaidan wo Agaru Toki
IMDb profiel: Mikio Naruse
Wikipedia: Mikio Naruse (wikicode: 9205 )
Bekend van
Volledige filmografie (84)Meshi
Yama no Oto
Onna ga Kaidan wo Agaru Toki
Nagareru
Ukigumo
Midareru
Inazuma
Bangiku
Ani Imôto
Tsuma Yo Bara no Yô Ni
Midaregumo
Okaasan
Yogoto no Yume
Kimi to Wakarete
Onna no Naka ni Iru Tanin
Ginza Keshô
Hideko no Shashô-san
Aki Tachinu
Uwasa no Musume
Nasanunaka
Kagirinaki Hodo
Uta-andon
Haru no Mezame
Musume Tsuma Haha
Tabi Yakusha
Anzukko
Ashita no Namikimichi
Otome-gokoro - Sannin-shimai
Shiroi Yajuu
Maihime
Tsuma no Kokoro
Iwashigumo
Hataraku Ikka
Nadare
Tsuma to Shite Onna to Shite
Tsuruhachi Tsurujirô
Shûu
Tsuma
Joyû to Shijin
Ikari no Machi
Tôchûken Kumoemon
Magokoro
Ishinaka Sensei Gyôjôki
Sanjûsangen-dô, Tôshiya Monogatari
Kimi to Yuku Michi
Arakure
Kotan no Kuchibue
Tanoshiki Kana Jinsei
Nyonin Aishû
Onna no Za
Kafuku Zempen
Kafuku Kôhen
Hikinige
Fûfu
Hourou-ki
Ore mo Omae Mo
Urashima Tarô no Kôei
Onna no Rekishi
Samengewerkt met
Reacties
Sander2
-
- 2816 berichten
- 0 stemmen
Masters of Cinema heeft onlangs een box met 3 films van deze man uitgegeven. Het gaat om de films Repast, Sound of the Mountain en Flowing. De 2e box volgt eind 2007. Volgens verschillende bronnen op internet doen zijn films zeker niet onder voor de grote Japanse regisseurs uit die tijd, zoals Kurosawa, Ozu en Mizoguchi. Ik ben erg benieuwd naar het werk van deze vergeten regisseur.
ghostman
-
- 5707 berichten
- 5 stemmen
Ik heb een stuk of 6 films van Naruse gezien en wat me is opgevallen, is dat zijn werk nu een beetje gedateerd oogt. Net als veel films (ook uit Hollywood) uit de jaren ´50. Ik weet het niet, maar op een of een andere manier komen zijn films naïef over.
Onna ga Kaidan o Agaru Toki vind ik zijn beste film. Ziet een beetje vreemd uit. Alles wordt op afstand getoond, zonder close-ups etc. Hier wordt ook een andere soort lens gebruikt dan die we gewend zijn, denk ik.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Een beetje laat: maar...
In aansluiting op het festival Camera Japan (van afgelopen weken) is er deze speelweek (vanavond laatste avond) een kort retrospectief van Naruse. Het betreft 5 films. Zijn fimls zijn zelden te zien geweest in Nederland.
Ik heb er nu twee gezien (Inazuma/Bliksem en Ani Imoto/Broer en Zus) die beide (nog) niet op MM staan. Verder is Naruse voor mij nog onbekend terrein. Naruse wordt vergeleken met de andere grote drie van de klassieke Japanse cinema: Kurosawa, Ozu en Mizoguchi. Hoewel de film heel mooi zijn halen ze het niet bij de grote drie.
Mooi zjin de films vooral vanwege prachtige exterieur scenes die een mooi beeld geven van Japan in die tijd (dat ontbreekt vrijwel bij Ozu en Kurosawa heeft erg veel avonturen films gemaakt). Het acteerwerk liet nogal te wensen over en de naïviteit waarover hier wordt gesproken kan ik wel inkomen.
Ik heb de box in bestelling en kjik uit naar een nieuwe box, want ouwe Japanners (films dan uiteraard ) zie je nooit genoeg!
starbright boy (moderator films)
-
- 21277 berichten
- 4417 stemmen
Het was al een tijd bekend dat het eraan zat te komen, maar er komt een tweede Naruse-box op regio 2 aan, ditmaal uitgebracht door BFI.
De tweede box bevat wederom drie films:
-Bangiku/Late Chrysanthemums (1954)
-Ukigumo/Floating Clouds (1956)
-Onna ga Kaidan o Agaru Toki/When a Woman Ascends the Stairs (1960)
Release op 26 november. Het wordt een fraaie herfst voor de fans van Japanse klassieke cinema.
Een tweede MOC-box komt er voorlopig niet. Criterion schijnt wel plannen te hebben voor meer Naruse, maar wat precies, wanneer en op Criterion of op sublabel Eclipse is nog niet bekend. Ze hebben eerder al When a Woman... uitgbracht.
starbright boy (moderator films)
-
- 21277 berichten
- 4417 stemmen
De extra's op de Naruse-box:
Audio commentaries by Freda Freiberg, Japanese cinema expert; video interview with Adrian Martin; essay by Paul Willeman; video and written essays by Barnard Eisenschitz; video interview with director Teruo Ishii, Naruse's assistant; New essay by Adrian Martin; Theatrical trailer for When a Woman Ascends the Stairs; Fully illustrated booklet with essays.
Onderhond
-
- 87195 berichten
- 11945 stemmen
Ken Naruso enkel van naam verder, maar best wel benieuwd wat iemand als Teruo Ishii over hem te zeggen heeft. Toch wel een Japanse grootmeester van de pulp cinema.
starbright boy (moderator films)
-
- 21277 berichten
- 4417 stemmen
Hij was dus Naruse's assistent. Blijft een heel leuk fenomeen, de beginnende regisseurs die in de leer zijn geweest bij ervaren regisseurs. Ik heb Teruo Ishi's filmografie er eens op nageslagen en hij heeft inderdaad een andere weg gekozen dan zijn grootmeester, zacht uitgedrukt.
starbright boy (moderator films)
-
- 21277 berichten
- 4417 stemmen
Ik heb de tweede box inmiddels een paar dagen in huis en het is weer een fijne box. Lijkt me een mooi idee voor een eindejaarstraditie, elk jaar een Naruse-box uitbrengen. Volgend jaar een box met een aantal van zijn interessantere latere films bijvoorbeeld (Yearning, A Wanderer's Notebook en The Approach of Autumn om er maar eens een paar te noemen) zou ik een mooi idee vinden.
Hij ziet er mooi uit. 3 keepcases in een box en een boekje erbij (beduidend dunner dan het boek van de MOC-box, dat wel). Heel even vluchtig gekeken en de beeldkwaliteit van When a Woman.... en Floating Clouds ziet er uitstekend uit, die van Late Chrysantemums lijkt wat minder, maar voor een Japanse 1954-film ook zeer acceptabel. De commentaren duren niet de hele film, maar steeds enkele scenes.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Fijn!
Gelukkig kunnen we ons naast de Naruse box ook nog verheugen op 4x2 Mizoguchi's en is de Filmfreak nu ook begonnen met hun label. Maar die laatste bevatten volgens mij geen extra's toch. Zo kom je elke vrije minuut wel door.
Weet je ook wat de releasedatum is voor een "gewone sterveling" in plaats van een moderator?
starbright boy (moderator films)
-
- 21277 berichten
- 4417 stemmen
Ik ben ook maar een gewone sterveling hoor, hij is al gewoon uit.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
En hoe is de beeldkwaliteit starbright boy?
starbright boy (moderator films)
-
- 21277 berichten
- 4417 stemmen
Dat stond al in mijn post
Zou graag een vergelijking zien tussen de When a Woman... uit deze box en die van Criterion. Heb niet de indruk dat deze ervoor onder doet.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Ow, overheen gelezen.
Leuk kerstcadeautje voor mezelf verder...
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Ik ben ook maar een gewone sterveling hoor, hij is al gewoon uit.
Klopt! Gezien, en.... gekocht! Verheug me erg op de vrouw die een trap beklimt in 1:2.35, prachtig!
LimeLou
-
- 2048 berichten
- 777 stemmen
Lijkt me een leuke regisseur. Jammer dat veel van zijn werk niet bekend is buiten Japan.
beavis
-
- 6584 berichten
- 13788 stemmen
deze week ben ik eindelijk eens aan Naruse begonnen. Nu heb ik drie DVD boxjes van de man in de kast staan, maar heb toch gekozen voor iets wat niet via reguliere kanalen voor handen is. Ik had namelijk even geen zin in een stomme film, maar wou ook niet gelijk doorstomen naar de jaren 50 waarin zijn bekendste werken gemaakt werden.
Dus werd het "Wife! Be Like a Rose!", de eerste Japanse film die distributie kreeg in de US en gelijk nog maar twee andere films uit het jaar 1935. De drie samen geven een goed beeld van zijn thema's en stijl leek mij, en denk dat dat achteraf ook wel klopt. Ik herkende iig genoeg bij het zien van de 3e film.
De films liggen in hetzelfde genre als dat van Ozu en net als bij Mizoguchi staan vrouwen meestal centraal (gelijk de twee grootste generatie genoten binnen de Japanse cinema; Kurosawa is niet alleen nét een generatie later, maar heeft ook veel minder raakvlakken met deze drie volgens mij... behalve dat hij ook bekendheid geniet in het Westen). Naruse lijkt echter veel cynischer dan Ozu en Mizoguchi. De film "Three Sisters with Maiden Hearts" eindigd met de zin "zo, dat ging goed" die, gezien wat daaraan vooraf gaat, wat mij betreft tot de meest zwarte humor allertijden behoort.
De melodramatische verhaallijnen van de films die ik tot nu toe zag zijn nog een beetje simpel en iets te geforceerd misschien... hoewel dat misschien ook inherent aan het genre is en ik in een iets te kritische bui was... maar toch is wel al duidelijk waarom Naruse door (oa) Criterion, BFI en Masters of Cinema op een voetstuk wordt geplaatst. Ook is duidelijk waarom juist "wife! be like a rose!" distributie kreeg. Deze bevat niet alleen iets meer lichte humor dan de andere twee die ik zag, maar bevat ook verschillende uitingen van traditionele Japanse cultuur (poezie, muziek, theater). Alleen al daarom toch zeker een aanrader.
Met het AE boxje van vroege Mizoguchi films (eindelijk!!) onderweg en nog veel Ozu en Naruse in de kast, denk ik dat het langzaamaan eens tijd wordt om me goed in de klassieke Japanse cinema te gaan onderdompelen!
PS
grappig om te lezen hierboven dat Teruo Ishii bij Naruse in de leer is geweest. Lijkt me een interessante combi. Zeker ook omdat Imamura bij Ozu in de leer is geweest... ook daar zitten mogelijke parallelen ...:)
beavis
-
- 6584 berichten
- 13788 stemmen
Zo, eindelijk weer verder met Naruse en ik was gelijk weer geïnspireerd tot het schrijven van een lapje tekst (licht overlappend op een bepaald vlak met het bovenstaande zie ik nu )
Ik kwam er overigens gisteren achter dat Okamoto ook bij Naruse in de leer is geweest, ook geen onaardig weetje!
maar goed:
Eerder zag ik zijn eerste grote doorbraak “Wife! Be like a Rose!,” (1935) die volgens berichten ook de eerste Japanse film zou zijn met een release in de Verenigde Staten. Ik vond dit een degelijke maar niet heel opmerkelijke film; niet veel anders dat de vele andere in het genre waarin ook Mizoguchi destijds erg bedreven was. In de jaren 50 zou zijn echte succes beginnen met films die veel met Ozu’s werk worden vergeleken.
Nu lijken de films van Ozu qua setting en acteurs soms al bijna identiek, dus waarom zou je dan ook nog heel erg staan te springen op een wat vergeten auteur die daar op lijkt? Bij actiefilms oid is dat misschien minder een probleem, maar weinig opmerkelijke plots over geliefden, families en hun problemen zijn op zichzelf ook niet echt uitnodigend. Wat kan je daar steeds weer nieuw mee doen? Ozu brengt een enorm verfijnde stijl, terug gebracht tot de essentie als Bresson maar zonder zichzelf zoals de Fransoos in abstractie te verliezen, perfect in balans dus. Met daarbij nog een hele mooie Japanse maar toch vooral eigen signatuur. Daar kan en hoeft een Naruse toch niets aan toevoegen?
Uiteraard wint nieuwsgierigheid het uiteindelijk van de terughoudendheid. En als een Japanse regisseur een meester wordt genoemd, ooit vergeten of niet, zeker als deze ook in de gouden dagen van de jaren 50 actief was, dan weet je eigenlijk zeker dat hij hoe dan ook erg goede fims heeft gemaakt. Ik heb nu Repast en Floating Clouds gezien en ben er al achter dat Naruse wel degelijk een eigen stijl en iets toe te voegen heeft!
Repast uit 1951 is een van zijn eerste echt grote successen. Wat me vooral opviel is hoe ongelofelijk modern de film is. Kort samengevat geeft de film een kijk op sleur in een huwelijk. Op een redelijk unieke en volledig overtuigende manier, en vanuit een vrouwelijk perspectief ook nog. Dat laatste is misschien minder uniek voor Japan en cinema in het algemeen, maar het is toch altijd opmerkelijk als het zó goed en zo consistent gebeurt. Dan wordt het altijd extra benadrukt (zoals ook bij Ryuichi Hiroki) en daar doe ik graag aan mee. De keuze van dit thema vind ik ook ongebruikelijk voor de vroege jaren 50; zelfs in het genre waarin Naruse werkte. Mijn eerste reactie was wel “ok, maar wat moet ik hier nu verder mee...”, maar pas na bezinken heb je door hoe bijzonder de film werkelijk is en dan begint hij alleen nog maar te groeien! Ok, het genre is misschien vergelijkbaar met Ozu, en beiden gebruiken een tijdloos moderne stijl met een opvallende editing. Maar er is toch een groot verschil. Bij Ozu zit de moderniteit vooral heel erg in de stijl (vooral Banshun deed me aan Antonioni denken), bij Naruse zit het in het onderwerp. Niet alleen in de keuze van de plot, maar ook hoe hij in de setting terloops een beeld van de maatschappij schetst.
(en dat alles na één film… )
Dit wordt nog meer duidelijk in Floating Clouds. Het verhaal van de film begint vlak na de tweede wereld oorlog en weet de enorme klap van het Japanse verlies indringender voelbaar te maken dan in iedere andere Japanse film die ik tot nu toe zag over dit onderwerp. Wederom op een bijna terloopse, maar toch volledig duidelijke manier. Uiteraard gaat het óók over een relatie; over twee mensen die gebaseerd op hun gezamenlijke laatste herinnering aan geluk door het lot verbonden zijn, maar nu dat geluk samen maar niet kunnen vinden. En anders dan in Repast zit de plot redelijk vol met enerverende gebeurtenissen en leuke terzijdes (hierdoor valt ook de economische manier van het vertellen van het verhaal in de editing erg positief op). Het thema verlies krijgt daarmee veel extra lagen. Maar ik denk dat de populariteit van het boek waar de film op gebaseerd is (van dezelfde bestseller schrijfster als Repast en nog enkele andere door Naruse verfilmde boeken, Fumiko Hayashi) en later de film (de meest geroemde van Naruse, ook hoog scorend in de Kinema Junpo lijst) vooral ligt in het na-oorlogse beeld dat van Japan geschetst wordt met mannen die de weg kwijt zijn en vrouwen die noodgedwongen onafhankelijker worden, maar toch nog steeds met die mannen door één deur moeten. Imamura’s Pigs and Battleships wordt vaak genoemd als het om een goede weergave van die periode gaat, en natuurlijk gaat het vergelijken een beetje mank omdat hij een regisseur van een veel jongere generatie is, maar Floating Clouds wist me toch meer te overtuigen op dat gebied.
Het mag voor zichzelf spreken dat ik meer ga zien. Wat mij betreft is Naruse inderdaad een van de meesters van de klassieke Japanse cinema. Ozu blijft nog even favoriet, Mizoguchi zal ik nooit de grootste fan van worden en, voor de volledigheid, Kurosawa vind ik eigenlijk niet zo met de drie andere te vergelijken (technisch zeer sterk, inhoudelijk vaak ook (vooral Rashomon is belangrijk in de wereldwijde filmgeschiedenis), maar zit helemaal niet zo in de melodramatische hoek en is stilistisch misschien minder interessant, hoewel fans dat tegen zullen kunnen spreken). Dus Naruse komt bij mij binnen op twee.
Een laatste huishoudelijke mededeling: de DVD van Floating Clouds (BFI) laat wel wat steken vallen bij de ondertiteling. Door het vele zien van Japanse films kan ik ondertussen veel korte woordjes en opmerkingen gelukkig zelf invullen, maar voor een meer casual kijker had het iets minder summier gekund wat mij betreft. Niet dat je echt veel zal missen denk ik, maar het blijft frustrerend op de momenten dat je tekst hoort maar de vertaling niet kan lezen.
beavis
-
- 6584 berichten
- 13788 stemmen
quote:
EYE, Universiteit Leiden en initiatiefnemer Dick Stegenwerns (Universiteit van Oslo) organiseren van 24 t/m 25 september een internationaal symposium rond het werk van Naruse, dat de basis zal vormen voor een Engelstalige publicatie en het door Europa reizend retrospectief, dat in januari 2017 in EYE wordt vertoond.
MUBI JAPAN, 90 jaar Japanse cinema in EYE vanaf 25 september | EYE - eyefilm.nl
NB ik las laatst ook een festival verslag van Tony Rayns, over het HKIFF, waarin hij het had over een festival-publicatie over Naruse met daarin ook nieuwe Engelse vertalingen van stukken ván Naruse... zou dit een/dezelfde publicatie zijn dan???
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
@beavis, ik denk dat dat hetzelfde is.
Bij het retro vooral uitkijken naar Mother en Yearning. Misschien nog wat dingen herzien, van de films die in de tussentijd (sinds het vorige retro in NFM) niet op DVD verschenen zijn bij MoC of BFI, zoals Late Chrysantemums.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Overigens is het te hopen dat er geen overlap met IFFR is, dat was ooit met een retro van Aleksej Gherman in NFM in januari wel het geval. Uitputtend veel gereisd toen dat jaar.
beavis
-
- 6584 berichten
- 13788 stemmen
1 - Repast - 4,5
2 - Floating Clouds - 4,5
3 - Sound of the Mountain - 4
4 - When a Woman Ascends the Stairs - 4
5 - Lightning - 4
6 - Older Brother, Younger Sister - 4
7 - Yearning - 4
8 - Flowing - 4
9 - Scattered Clouds - 3,5
10 - Wife! Be like a Rose! - 3,5
11 - Mother - 3,5
12 - The Girl in the Rumour - 3
13 - Three Sisters with Maiden Hearts - 3
14 - Late Chrysanthemums - 3
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Mikio Naruse - onbekende meester van de Japanse cinema | EYE
Flunky, Work Hard! (1931, Koshiben ganbare)
Apart From You (1933, Kimi to wakarete)
Wife! Be Like a Rose! (1935, Tsuma yo bara no yo ni)
The Whole Family Works (1939, Hataraku ikka)
The Song Lantern (1943, Uta andon)
Repast (1951, Meshi)
Mother (1952, Okasan)
Late Chrysanthemums (1954, Bangiku)
Floating Clouds (1954, Ukigumo)
Flowing (1956, Nagareru)
When a Woman Ascends the Stairs (1960, Onna ga kaidan wo agaru toki)
The Approach of Autumn (1960, Aki tachinu)
Yearning (1964, Midareru)
Scattered Clouds (1967, Midaregumo)
14 titels, ik zag ook al precies veertien films van Naruse. En toch komen er in EYE nog zes die ik niet ken. Best goede score. Kijk er naar uit (hopelijk niet teveel overlap met IFFR die laatste vijf dagen).
TheBunk
-
- 739 berichten
- 3065 stemmen
Heb veel van het retrospectief mee kunnen pakken, als een goedmakertje voor het missen van IFFR vanwege werk. Zag alleen When a Woman Ascends the Stairs al eerder - die blijft koploper. Toch zag ik veel ander moois.
4.5* When a Woman Ascends the Stairs (1960)
4.5* Repast (1951) - Wonderbaarlijk hoe 1 vrouw (Setsuko Hara) het niveau van een film zo omhoog kan tillen. Buiten dit prachtige film.
4.5* Yearning (1964) - Deed me denken aan een Italiaan als De Sica. Laatste rol van Hideko Takamine in een Naruse film is meteen haar sterkste.
4.0* Approach of Autumn (1960) - Onwaarschijnlijk lieve film. Lichtelijk naief (een eigenschap die ik nav eerder berichten al verwachtte van een Naruse), maar mooie coming-of-age.
4.0* Mother (1952) - Schrijnend familiedrama. Voice over onnodig en lichtelijk irritant.
4.0* Wife! Be Like a Rose! (1935) - Had lage verwachtingen van deze vroege Naruse, maar ziet er prachtig uit en voelt nauwelijks gedateerd.
4.0* Flowing (1956) - Prima titel voor een film die inderdaad een beetje voortkabbelt. Maar toch ook onder de huis kruipt ondanks de soapy ontwikkelingen. Masterclass van een aantal geweldige Japanse actrices.
3.5* Floating Clouds (1955) - Van de twee films die 'tegenvielen' (betrekkelijk dan) is bij beide aan te voeren dat de keuzes en motivatie van de personages daar debet aan zijn. Deze dee me te weinig en Naruse maakt over het algemeen gevoelscinema die me meer raakt.
3.0* Scattered Clouds (1967) - De beweegredenen van de hoofdpersonages zijn mij hier een raadsel. Zeer onnatuurlijk. Jammer, want want Naruse verder met kleur doet (dit was de enige kleurenfilm die ik zag) is veelbelovend.
Na Kurosawa en Ozu is Naruse de derde Japanse filmmaker waar ik een significant deel van het oeuvre heb gezien. Zeer fijne, warme films van iemand die voor mijn gevoel ergens tussen Ozu en Italiaans neo-realisme zit.