- Home
- Filmforum
- Overig - Televisie
- Adventure Time
Adventure Time
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
In het televisiegedeelte van MovieMeter post ik niet veel, maar de paar recensies die ik hier plaatste wekken wellicht de indruk dat ik hooguit gematigd enthousiast ben over de revolutie in series die de afgelopen jaren heeft plaatsgevonden. Dat is maar ten dele waar. Ik vind inderdaad maar zeer weinig series echt geniaal, maar soms is er eentje helemaal raak. Mad Men bijvoorbeeld, die verdient echt alle lof die het gekregen heeft. Echter, niemand op MovieMeter praat over wat in mijn ogen echt de meest briljante reeks van het moment is. In feite moet ik er zelfs een compleet topic voor openen. En ja, de serie waar ik het over heb komt van Cartoon Network.
Adventure Time, with Finn & Jake!
Hoe bekend is dit hier in Nederland eigenlijk? Ik heb er advertenties voor gezien in de bushaltes vorig jaar en het is duidelijk voor Cartoon Network het meest belangrijke programma van de afgelopen tien jaar geweest. Op veelal Engelstalige sites die ik bezoek wordt er regelmatig over gesproken en in mijn tijd in New York eind 2013 sprak ik ook geregeld mensen die het keken. Hier in Nederland heb ik er minder succes mee gehad; zelfs de kinderen, de ogenschijnlijke doelgroep, lijken er niet bijzonder bekend mee te zijn. Ontmoet ik de verkeerde mensen, is Cartoon Network te veel een verborgen zender, schamen mensen zich voor het kijken naar tekenfilms (niet mijn algemene ervaring, dit) of klikt Adventure Time hier gewoon niet met het publiek?
Misschien zit het allemaal in mijn hoofd, maar zie dit als een aanbeveling. Toen ik er bij iemand anders ongeveer anderhalf jaar geleden een stuk van zag dacht ik aanvankelijk ook dat het gewoon een schattig animatieserietje was gericht op de kleinsten onder ons. Tot ik langer dan een minuut de aandacht erop hield en me verbaasde over wat er voorbij kwam. Spraken die personages werkelijk verhuld over seks, op zo'n manier dat geen kind het ooit zal opvangen? Ja. Zag ik nou werkelijk een enorm surrealistische omgeving voorbij komen? Ja. Had deze aflevering werkelijk onder alle komische avonturen een soort van verborgen thema over vergankelijkheid? Ja. Op Cartoon Network? Ja.
Ik had Cartoon Network eerlijk gezegd uit het oog verloren sinds het een betaalzender was geworden. Ik heb altijd een zwak gehad voor cartoons, maar de laatste jaren keek ik nog weinig naar de nieuwen, omdat zender als Nickelodeon en Disney Channel wel erg zwak materiaal hebben op dat gebied, met te veel dezelfde verhaallijnen en iets te veel nadruk op actie of op filmparodieën (kom op nou, nooit meer een Star Wars referentie!). Dat ik Cartoon Network zo lang genegeerd heb bleek mijn eigen fout, want die hebben toch aardig aan de weg getimmerd en wat unieke dingen gecreëerd, zoals The Regular Show en The Amazing World of Gumball.
Niettemin is Adventure Time zelfs voor hun een vrij gewaagde serie. Het bevat bijna geen enkel cliché van de cartoon. Zo zijn de personages niet onschadelijk en kunnen ze dus niet bijvoorbeeld van grote hoogtes afvallen of hun lichamen eindeloos strekken. De personages raken echt gewond (en ja, heel soms sterft er iemand of verliest een ledemaat). Er heerst een echt gevoel voor zwaartekracht. Verwijzingen naar films, series of andere vormen van populaire cultuur worden tot een minimum beperkt en zijn vaak subtiel, omdat de makers vooral het gevoel van een eigen wereld in stand willen houden. Ook verhaaltechnisch lijkt er regelmatig gezocht te worden naar nieuwe invalshoeken. De status quo wordt zo nu en dan doorbroken. Je krijgt werkelijk het gevoel dat het team achter Adventure Time er alles aan doet om niet voorspelbaar te worden of in de herhaling te vallen.
Ik zeg er meteen bij dat het eerste seizoen niet helemaal weet over te brengen wat de serie later zo briljant maakt. Ik bleef toen vooral kijken omdat ik de wereld zo bijzonder vormgegeven vond. Het is echt een fantasiewereld die niet al te veel lijkt op anderen die we al kennen (8-bit computerspellen waren gek genoeg de belangrijkste inspiratiebron). Echter, aanvankelijk zijn de verhalen nog niet echt zo speciaal als de omgeving en ook de humor en de personages kwamen nog niet helemaal tot hun recht. Het was alsof de makers nog op zoek waren naar de geest van hun creatie, niet helemaal ongewoon bij animatieseries naar mijn ervaring. Een paar sterke aflevering (met als grote uitschieter Return to Boom Boom Mountain) gaven echter het gevoel dat doorzetten naar seizoen 2 de moeite waard zou kunnen zijn.
En ja, seizoen 2 begint meteen met It Came From the Nightosphere, een hoogtepunt in het geheel. Meteen daar werden alle beloftes waargemaakt. Niet alleen werden in die ene aflevering meteen de personages interessanter en de humor beter, ook de bizarre stijl werd meteen wat opgeschroefd. De beelden hebben een bijzonder surrealistische sfeer, soms met een verrassend sinister effect. Daarna is er geen stoppen meer aan, me veel briljante afleveringen die creatief zijn op het gebied van sfeer, animatie, personage-uitdieping en pure entertainment.
De echte kracht concreet omschrijven is lastig. De humor heeft de meeste focus, maar is ook erg gevarieerd. Zeldzaam voor dit genre is dat slapstick een zeer beperkte rol speelt. De doelgroep lijkt op het eerste gezicht wat oudere kinderen en tieners en voor hen zitten er grappen in die typisch zijn voor die leeftijd. Stoere praatjes en dingen over achterwerken en scheten. Niet altijd mijn ding, maar het helpt enorm dat hoofdfiguur Finn zelf een tiener is en ook gewoon het type is die dit soort grappen leuk vindt en zou maken. De hond Jake, moet een onvolwassen volwassene voorstellen, dus daar past het ook. Andere personages maken zich ook meteen minder schuldig aan dit soort humor. Dat geeft al een hint van hoe goed dit in elkaar steekt. Verder omvat de humor woordspeling en verbale humor (de dialogen zijn vaak erg sterk geschreven), visuele grappen, surrealisme en absurdisme, karakterhumor en meer situationele gekkigheid. Voor elk wat wils.
De serie werkt even goed als een avonturenverhaal, dankzij goede actie waar vaak iets op het spel staat, gevarieerde omgevingen en vermakelijke en goed ontworpen monsters en vijanden. Het is al leuk genoeg om gewoon te kijken wat Finn en Jake deze aflevering weer tegen het lijf zullen lopen. Het helpt echt dat de wereld die hier neergezet wordt nooit echt veel doet denken aan een die we al eens ergens gezien hebben en tevens is het bijzonder dat de makers zich niet terug houden om af en toe eens echt totaal bizar te worden. Dali is vaak dichterbij dan, zeg, Tolkien. Door heldere verhaalvertelling blijft het ook toegankelijk voor de jongere kijker, voor wie het anders wellicht wat al te vreemd zou worden. Niet dat het plot zo nu en dan niet compleet bezopen is. Ook daar worden risico's genomen, maar door de aansprekende personages en de goede scripts blijft er altijd een duidelijke focus.
Het lijkt alsof de makers hier constant op een soort balans zitten. Het moet wat oudere kinderen aanspreken, maar is even goed op volwassen kijkers gericht (de meeste grote fans lijken inderdaad de tienerjaren voorbij). Voor de jongste kinderen, zeg maar beneden de tien jaar, is dit wellicht te griezelig, terwijl het juist het type griezelig is dat jongeren boven de tien vooral cool zullen vinden. Al ben ik nooit zo goed geweest in het inschatten van de belevingswereld van kinderen, dus neem niet mijn woord als kijkwijzer.
Zoals ik al zei kunnen personages hier serieus gewond raken of sterven, wat niet meteen betekend dat dit met enige regelmaat gebeurt. Er wordt ook enorm sterk gehint naar dat de wereld waarin het zich afspeelt de Aarde is na een nucleaire oorlog (de "Mushroom War" duizend jaar geleden). De atoombommen hebben kennelijk bijna de gehele mensheid uitgeroeid - Finn is wellicht de laatste -, maar magie in de wereld gebracht, vandaar alle gekke wezens en gebeurtenissen. Het feit dat Finn als enige van zijn soort is achtergebleven en ook dat bepaalde andere (extreem oude) personages dingen verloren hebben toen is zelden de focus van groot drama, maar zorgt voor een enorm sterk melancholische ondertoon die met enige regelmaat opduikt. Dat gebeurt dan weer niet zo sterk dat het voor kids te veel wordt en zwaarmoedig of sentimenteel wordt het ook niet. Het is simpelweg zo dat het team achter Adventure Time zulke grenzen opzoekt en verrassend goed balans weten te houden.
De balans in toon is wellicht samen met de vormgeving hetgeen wat dit het meest bijzonder maakt. Aan de ene kant durven ze duister te worden en zelfs af en toe zwarte humor te gebruiken, aan de andere kant is dit ook gewoon zeer goedhartig en met duidelijke affectie en sympathie voor de grote cast aan personages gemaakt. Men weet hier wat de grenzen zijn van wat ze kunnen doen, weet soms zelfs over die grenzen heen te stappen, maar doet dit niet voor simpel effectbejag, of om meer volwassen te lijken. Er wordt simpelweg een motivatie in het verhaal gevonden.
Dit begint weer een van mijn langere stukken te worden. In details treden rond verschillende afleveringen laat ik even voor wat het is. Laat ik samenvatten door te zeggen dat ik in recente (en trouwens ook minder recente) televisie maar bar weinig series ben tegengekomen met zo veel echte creativiteit, humor, avontuur, drama, gruwel en onvoorspelbaarheid als Adventure Time. Natuurlijk, af en toe is een aflevering een misser, grijpen de makers te hoog of is het gewoon niet bijzonder. Dat kan ook niet anders met 179 aflevering (in 5 jaar!). Maar de algehele kwaliteit ligt enorm hoog.
Om weer te geven dat ik niet maar wat roep kan ik me beroepen op de namen van twee van de meer unieke regisseursnamen van de animatie: Masaaki Yuasa (ja, die van Cat Soup) en David OReilly. Beiden hebben gastregie gedaan voor de serie, respectievelijk voor de aflevering Food Chain (seizoen 6) en A Glitch Is A Glitch (seizoen 5). Het mooie? Ze hebben geen enkel compromis hoeven te doen op hun stijl.
5*
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
Mooie recensie! had er werkelijk nog nooit van gehoord.
jester
-
- 748 berichten
- 1140 stemmen
Mijn zoon van bijna 11 heeft vorig jaar een periode gehad dat ie dit bijna elke dag keek. Inderdaad een mooie serie, ook voor de ouders, al heb ik de serie nooit zo intensief bekeken als The One Ring.
Animosh
-
- 4665 berichten
- 520 stemmen
Ik heb ondertussen tweeënhalf seizoen gezien, en het is inderdaad een leuke serie. Erg opgewekt, met leuke humor en een vreemde, kleurrijke wereld die de makers alle ruimte biedt om hun creativiteit en verbeeldingskracht de vrije loop te laten. Het hoge tempo is ook fijn, al is een aflevering soms té snel voorbij. En er zitten een aantal behoorlijk duistere afleveringen tussen, al blijft het doorgaans vrij luchtig.
Maar het enthousiasme van The One Ring deel ik vooralsnog niet helemaal. De serie heeft een aantal erg sterke en vindingrijke afleveringen, maar die worden afgewisseld met een hoop afleveringen die vrij middelmatig zijn. Persoonlijk had ik liever iets minder afleveringen gezien met een constanter niveau dan dat ik me door een hoop filler heen moet werken om de parels te ontdekken. Slecht is het niet, maar het zorgt er wel voor dat mijn enthousiasme na een goede aflevering weer snel stabiliseert.
Bovendien blijft het allemaal behoorlijk kinderlijk. Finn is een beetje een ADHD-kind met eindeloze energie, dat voortdurend op avontuur wil gaan en geen uitdaging uit de weg gaat, en de andere personages zijn ook nogal karikaturaal. En de serie gaat na een tijdje een beetje repetitief aanvullen. Na het zoveelste avontuur, en de zoveelste confrontatie met The Ice King, ga je toch verlangen naar iets nieuws.
Het is kortom een leuke serie, die vanwege de positieve sfeer goed is voor je humeur en bij momenten erg creatief is, maar het niveau had constanter gemogen en de uitschieters zijn (vooralsnog) iets te zeldzaam.
Animosh
-
- 4665 berichten
- 520 stemmen
In het derde seizoen ging het niveau mijns inziens wat achteruit (minder donker, luchtiger, kinderlijker), maar het vierde seizoen pakt het niveau gelukkig weer goed op. Er is nog steeds een hoop filler, maar de afleveringen voelen weer wat volwassener, de verhalen voelen inventiever en de wereld en personages worden interessant uitgewerkt, waarbij vooral de laatste twee afleveringen eruit springen. Hoe de serie humor, drama, mysterie, fantasy en science fiction met elkaar mengt is best knap, zij het wisselvallig.
Op naar het vijfde seizoen! Edit: het begint in ieder geval fantastisch.