Genre: Drama / Mystery
Speelduur: 101 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten
Geregisseerd door: Samuel Fuller
Met onder meer: Peter Breck, Constance Towers en Gene Evans
IMDb beoordeling: 7,3 (12.986)
Gesproken taal: Engels en Italiaans
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Shock Corridor
"… opens the door to sights you've never seen before!"
Johnny Barrett is een ambitieuze journalist die graag de Pulitzer-prijs wil winnen door een moordzaak in een gesticht op te lossen. De enige getuigen zijn patiënten van het gesticht, uit wier verklaringen de politie niets op kon maken. Barrett slaagt erin zichzelf gestoord te laten verklaren opdat hij naar het gesticht gestuurd wordt, waar hij de zaak rustig tot op de bodem wil onderzoeken.
Externe links
Acteurs en actrices
Johnny Barrett
Cathy
Boden
Stuart
Trent
Pagliacci
Dr. Menkin
Wilkes
Psycho
Dr. Cristo
Reviews & comments
ToNe
-
- 2865 berichten
- 2336 stemmen
Te beschrijven als een kille en claustrofobische One Flew...
Er zijn drie getuigen die de protagonist wil verhoren op de schaarse momenten wanneer zij even bij zinnen zijn.
Opmerkelijk aan deze film is dat de maatschappelijke kritiek tot uiting wordt gebracht door de 'geschiften'. Over cynische ondertonen gesproken.
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5408 stemmen
Geweldige film. Er wordt gesteld dat iedereen die in een gesticht zit, vanzelf wel gek wordt. Of je dat nu al was of niet. Die centrale stelling krijgt ontzettend leuk vorm, door er een lugubere zoektocht naar een moordenaar van te maken, die alleen die 'gekken' hebben gezien. Ontzettend geestig, scherp, vol goede scenes, slim plot, prima acteerwerk en mooie shots. En dat voor een B-film. Jammer dat zo weinig mensen hem zagen. 4,5 sterretjes.
boerenpummel
-
- 1012 berichten
- 3552 stemmen
Een zeer interessante film van Fuller die vanwege de omstredenheid niet in ieder land meteen werd uitgebracht.
Het gekkenhuis kan ook wel gezien worden als een metafoor voor de Verenigde Staten. Racisme, de Korea-oorlog, het komt allemaal langs in het gesticht (de VS). Obsessies kunnen leiden tot waanzin, zie de hoofdrolspeler in deze film. Hij is geobsedeerd door de Pulitzer prijs. Als hij echter de waarheid omtrent de moord na lange tijd nog steeds niet weet, drijft hem dit ook tot waanzin. Uiteraard speelt de omgeving waarin hij zich bevindt hierin ook een belangrijke rol.
4*
Paalhaas
-
- 1569 berichten
- 2443 stemmen
Wat een tegenvaller. Ik weet niet wat het was, maar ondanks het niet onoriginele verhaal (One flew over the cuckoo's nest is overduidelijk hierdoor geïnspireerd), wist deze film me allerminst te overtuigen. En dat lag voornamelijk aan het hoofdpersonage c.q. de manier waarop Breck deze neerzet. Breck is bepaald geen goed acteur (zelden zoveel overacting gezien en zijn hanengekraai was vooral lachwekkend), maar de onlogische capriolen die het script hem laat maken, maken het hem ook bepaald niet gemakkelijk om hier een overtuigende rol neer te zetten. Diverse malen zien we Barrett binnen de minuut achtereenvolgens bij zijn verstand, kierewiet, wederom bij zijn verstand en wederom kierewiet. Ik snap best dat je in zo'n gekkenhuis niet louter logische dingen hoeft te verwachten, maar dit ging echt te ver. Bovendien wordt zijn verwording tot 'gek' niet bepaald soepel en geloofwaardig in beeld gebracht, vond ik. Dit gepaard met 's mans voornoemde matige acteerkwaliteiten en de wat al te overdreven gekarikaturiseerde fruitcakes om hem heen deden voor mij het door Fuller beoogde (ja toch?) drama totaal teniet en maakten er welhaast een klucht van. Soms schenen er overigens wel degelijk stukjes fraaie cinema door van achter de wolken (Bijvoorbeeld de scène met regen in de hal, al wordt deze (wederom) behoorlijk verpest door het hilarische acteerwerk van Breck, zie hem eens op die deuren bonzen ; of de scène waarin hij schoktherapie krijgt), maar het was veel te weinig om deze film te redden.
DonLeone
-
- 592 berichten
- 7257 stemmen
(One flew over the cuckoo's nest is overduidelijk hierdoor geïnspireerd)
nope, one flew over... is gebaseerd op een boek gebaseerd op ware ervaringen. mja, gelijkenissen zijn er wel, maar dat moet je zien als kritiek op het systeem. want tegenwoordig is er eveneens weinig verschil, mocht men de nota's van een instellingspatiënt op de letter an volgen
Reinbo
-
- 70661 berichten
- 0 stemmen
IJzingwekkend en hartverscheurend psychologisch drama. Zo'n 60 jaar later zijn sommige zaken wat gedateerd en ook werkt het niet echt meer als en aanklacht tegen het systeem, maar dat doet gelukkig erg weinig afbreuk aan de film. De acteurs spelen allemaal erg sterk en vol overtuiging, de art direction is perfect somer, somber zelfs, maar het is vooral de kille regie van Fuller die dit een bijna meesterwerk maakt. Enkele geweldige surrealistische waanscenes, een paar heerlijke uitbarstingen van totale gekte en de onontkoombare val in waanzinnigheid maken het een zeer boeiend schouwspel. En waar het soms qua plot niet helemaal perfect is, maakt de sfeer het ruimschoots goed. Met recht een klassieker. (Duidelijk de inspiratiebron voor In the Mouth of Madness.)
4,5*
yeyo
-
- 6308 berichten
- 4460 stemmen
Na het geweldige The Naked Kiss was deze Fuller me toch net iets te grotesk en absurd. Er zitten wel degelijk sfeervolle momenten in, maar het oeverloos geratel van de patiënten had helaas de boventoon. Vooral het gedoe met die zwarte KKK'er was ridicuul en erg doorzichtig als maatschappijkritiek. Het feit dat de drie getuigen elkaar opvolgen is nogal gimmicky en doordat het hoofdpersonage ze in voice-over uitgebreid inleid, lijkt het al helemaal op een spelletje Cluedo. De voice-over wordt in het algemeen te veelvuldig gebruikt en leek bij momenten te wijzen op een onmacht om details subtieler te mee te delen.
Fuller's regie is over de hele lijn sterk en ik denk dat hij interessante dingen had kunnen doen met dit concept, had hij de nadruk op andere aspecten gelegd dan geroep en getier. De op zich weinig plausibele doorgang van de protagonist blijft hierdoor te oppervlakkig.
jordybeukeboom
-
- 6793 berichten
- 2422 stemmen
Ik ben het eens met Paalhaas. Al met al is het verhaal en de ontwikkelingen ongeloofwaardig. Het gebrek aan beveiliging/toezichthoudend personeel in het tehuis is ook schrijnend, maar dat was misschien normaal in die tijd (?). Verder vind ik de drie getuigen niet heel interessante personages en laten ze hun informatie over de moord wel erg makkelijk los in een vlaag van verstandsverheldering. De toezichthouders blijven dan weer behoorlijke flat characters, waardoor je ze ook niet gaat haten en het hele moord-oplos-idee eigenlijk weinig spannend en interessant wordt.
Qua look-and-feel laat Fuller wel zien een getalenteerde filmmaker te zijn.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
All of the men want me, Johnny. But I want you. And you - you want the Pulitzer Prize.
Een erg sterke film over de zoektocht naar een moordenaar in een gesticht, die van begin tot einde boeiend is, uiterst sfeervol, prima acteerwerk kent, en alleen verhaaltechnisch misschien hier en daar een steekje laat vallen. Maar dan nog blijft er een uitermate sterk drama over.
Fuller weet in ieder geval wel hoe je sfeer moet scheppen. Geweldig mooi hoe het gekkenhuis is ingericht en hoe hij telkens de aandacht weet te vestigen op bepaalde zaken. Breck speelt vol overtuiging de rol van journalist Johnny Barrett, die koste wat kost achter de waarheid wil komen. Hij gaat daarbij zover, dat hijzelf langzaam maar zeker ook gek wordt. De mooiste scene daarin, vond ik het moment dat hij zijn vriendin Cathy na een tijdje weer ziet, als zij hem komt bezoeken. Op het moment dat zij hem kust, schrikt hij enorm. Het is echter niet, omdat zijn dekmantel hierdoor kan wegvallen, zoals je op het eerste oog zou denken, maar hij begint juist op dat moment echt te geloven in het nepverhaal, waarbij Cathy doorgaat voor zijn zus. Een prachtig moment, sterk geacteerd en erg verwarrend voor iedereen, inclusief de kijker.
Erg mooi ook, hoe ik op een gegeven moment echt zat mee te leven. De films die daarin slagen zijn vaak de besten. Daarnaast is het gewoon een sterke aanklacht tegen het Amerikaanse systeem van destijds, dat op een originele wijze verpakt is. Het camerawerk is sterk en het thema is nog altijd actueel. Ook duidelijk een film, die inspirerend moet zijn geweest voor andere filmmakers. Ik lees hier al een paar voorbeelden, maar Martin Scorsese’s Shutter Island zie ik nog niet genoemd. Dat lijkt me ook een voorbeeld, die overduidelijk hierdoor geïnspireerd is.
Ik zat te twijfelen tussen een dikke vier sterren of misschien een halfje meer. Aangezien Shock Corridor nog steeds erg in mijn hoofd blijft spoken, wordt het dat laatste. Een zeer mooie klassieker, maar dat moge inmiddels wel duidelijk zijn.
4,5*
otherfool
-
- 18470 berichten
- 3397 stemmen
Even inkomen in Shock Corridor, waarbij in het begin vooral de bovenmatig aanwezige voice-over soms wat irriteert, maar dan heb je ook wat. Hallucinante vertelling van een op het oog doorsnee Cluedo verhaal dat eerst de hoofdrolspeler en later ook de kijker meesleept. Het constante geschreeuw en gevecht gaat onder je huid zitten, en Johnny's descent into madness wordt wat dat betreft goed weergegeven. De moeizame start en wat karikaturale elementen voorkomen een echte topscore, maar verder zonder meer een fijne klassieker.
Dikke 3,5*.
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Zeer goede klassieker, deze 'Shock Corridor'. Ben van plan om weer wat meer ouwe meuk te bekijken en deze prent was eigenlijk de 1e van een (hopelijk) hele lange reeks. Goed begin in ieder geval.
Sowieso al fantastisch het hele gegeven - het zoeken naar een moord in een gesticht, waar alleen een aantal gestoorde luitjes de moord hebben gezien. Johnny Barret denkt de Pulitzer-prijs te kunnen winnen door zo'n moord ''op te lossen''. Zijn omschakeling naar gekte is ook een fantastische scene en dan doel ik op het moment dat z'n vrouw (of toch zus ) hem een zoen geeft. Zeer sterk.
Vanaf dat moment slaat de verwarring toe, maar ook de verslagenheid dat het 'systeem' hoe dan ook zal winnen. Johnny is verslagen en langzaam aan ''gek'' geworden. De moord blijft onopgelost.
Persoonlijk zat ik er helemaal in. Meevoelend met de hoofdpersonages. 'Shock Corridor' blijkt naast een meeslepende aanklacht, gewoon een heerlijk vermakelijk, meeslepend en sfeervol geheel. Klasse.
wendyvortex
-
- 4980 berichten
- 7109 stemmen
Misschien heeft Fuller bij het schrijven van het script z'n fantasie iets te veel op hol gebracht of iets verkeerds in z'n koffie gegooid, want zelfs naar 1963-maatstaven wordt het hier wel wat al te gortig. Echt heel erg serieus nemen kunnen we het ook eigenlijk niet, al zitten we met verbazing te kijken naar het Figaro-syndroom, de racistische neger en de afdeling nymphomane vrouwen.
Tussendoor probeert Peter Breck dan nog een moord op te lossen door als patiënt te infiltreren in deze daadwerkelijk knotsgekke kliniek.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Ik vind het een matige film, vooral omdat veel te vroeg duidelijk wordt welke kant het op zal gaan. Daarnaast is het uit de doeken doen van het moordmysterie erg zwak vorm gegeven. Ook het acteerwerk laat nogal wat te wensen ook. Tenslotte mist de film humor én spanning, zaken die wel terug te vinden zijn in “One Flew over the Cuckoo’s Nest”. Van het niveau van die film blijft deze film dan ook heel erg ver verwijderd.
Mescaline
-
- 6988 berichten
- 2736 stemmen
Lijkt wat opstartprobleempjes te hebben maar wordt daarna toch wel de moeite waard! Vooral de sfeer in de kliniek is wat mij bijblijft maar ook de personages rond hem heen.
Langzaam aan wordt hij zelf ook gek, soms komt dat wel iets geforceerd over maar tegelijkertijd zie je dat makkelijk door de vingers.
Het einde gaf wel een aantal vraagtekens van hoe of wat, ik denk dat er meerdere verklaringen mogelijk zijn? Had wat mij betreft iets meer aandacht mogen hebben maar ach, op deze manier krijg je in ieder geval leuke discussies.
Door de opstartproblemen en het soms wat geforceerde verhaaltje haalt deze film net geen 4 sterren, wat sfeer betreft wel maar de uitwerking heeft hier en daar (kleine) verbeterpunten.
Niet te min nog steeds een aanrader en een lekker tussendoortje!
3,5*
Movsin
-
- 7701 berichten
- 8096 stemmen
Letterlijk : much ado about nothing.
Wat was dat nu eigenlijk met dat moordgevalletje en het bodemloos recherche-werk van het hoofdpersonage?
En het inlassen van sociaal-maatschappelijke problemen vanuit de mond van psychisch-mentaal gestoorde mensen kwam uiteindelijk potsierlijk over.
Misschien, heel misschien, hadden een paar betere acteurs het geheel wat kunnen optrekken. Misschien.
cornelis2
-
- 219 berichten
- 446 stemmen
Ik heb deze film gezien kort nadat hij uitgebracht werd en hij heeft toen veel indruk op me gemaakt.
Een echte film noir die je meesleept en in de problematiek trekt en dat lang voordat One Flew over the Cuckoo’s Nest werd uitgebracht.
kappeuter (crew films)
-
- 72619 berichten
- 5778 stemmen
Vrijdag 21 juli te zien in EYE in het kader van Cinema Egzotik: Scorsese’s Film Foundation Night
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
Wie houdt van pure, visuele cinema zal zijn ogen niet van het scherm af kunnen houden bij het zien van Samuel Fullers bizarre, controversiële, intrigerende en spannende thriller. Johnny Barrett [Peter Breck] is een onderzoeksjournalist die vastberaden is de identiteit te onthullen van de dader van een moord in een inrichting. De politie heeft drie kroongetuigen verhoord, maar dat zijn allemaal patiënten wiens getuigenis onsamenhangend en onbetrouwbaar is bevonden. Johnny besluit undercover te gaan door een psychiater ervan te overtuigen dat hij incestueuze fantasieën heeft over zijn 'zus', in werkelijkheid zijn strippervriendin Cathy [Constance Towers] zodat hij wordt opgenomen in de inrichting waar de moord is gepleegd. Daar probeert hij het vertrouwen van de drie getuigen te winnen, maar daarvoor moet hij zowel tegenover de staf als zijn medepatiënten in zijn rol blijven.
De scènes waarin we in het hoofd kijken van de patiënten zijn verbluffende cinematografische meesterwerkjes en er is duidelijk veel aandacht besteed aan de unieke persoonlijkheden (en tics) van iedere patiënt. Zo is er een man die constant één arm recht vooruit steekt, een patiënt met een passie voor opera en Johnny maakt ook onbedoeld kennis met de nymfomanen, die hun eigen afdeling hebben. Fuller is eruit om je als kijker uit je comfort zone te halen en slaagt daar keer op keer in, vooral wanneer Hari Rhodes zijn intrede doet in een extreem gewaagde - maar briljante gespeelde - rol die anno 2019 nog steeds bijzonder controversieel is.
cinemanukerke
-
- 1157 berichten
- 737 stemmen
Het ultieme meesterwerk van Fuller. De inleiding is wat traag maar eenmaal in het gesticht serveert Fuller ons een cocktail van explosieve, visueel krachtige en maatschappelijk controversiële cinema die ons hoofd doet duizelen. De klasrijke expressionistische fotografie van Stanley Cortez visualiseren perfect de donkere kanten van de Amerikaanse samenleving. Sommige scenes zijn ronduit geniaal (vb de klu klux clan scene, de finale inzinking van de journalist, de nympho scene). Visionair, recht voor de raap en prachtige beeldentaal. Bij Fueller zijn er vaak hysterische uitbarstingen, personages stevenen recht naar hun noodlot en tragedie. Een paar schoonheid foutjes zoals te uitdrukkelijke monologen en amateuristische set up van krankzinnigen instituut. Maar de commentaren zijn duidelijk en de emoties voelbaar. Of zoals Fuller zelf verwoordde in de film 'Pierrot le fou' : Film is like a battleground : love, hate, action, violence, death. In one word : emotion.
ZAP!
-
- 5103 berichten
- 3549 stemmen
Een journalist wil drie getuigen in een psychiatrisch ziekenhuis uithoren omdat ze getuigen zouden zijn van een moord in de keuken aldaar. Een jaar lang bereidt hij zich voor om zich voor psych. patiënt uit te geven en zich te laten opnemen in de betreffende instelling. Mocht het hem niet lukken om de zaak op te lossen, dan kan hij altijd nog de Pulitzerprijs winnen met een onthullend artikel over hoe het er aan toe gaat binnen zo'n instelling. Prachtlogica.
Zijn vriendin ziet het niet zitten, temeer omdat zij de rol van zus op zich moet nemen en in die gedaante aangifte moet doen van haar psychotische broer en wat al niet meer, maar vooral vreest ze voor het lot van haar vriend (slimme meid). Hij redeneert: "Maar jij bent toch ook niet verder afgegleden in de prostitutie en dergelijke ellende toen je stripper werd?" Waterdicht!
Wat volgt is een film met allerlei interessante zaken en details - het blijft wel een Samuel Fuller - (de projectie van de danseres lijkt mij David Lynch te hebben geïnspireerd voor 'Eraserhead'...?), maar die dus per premisse al niet helemaal geweldig kan uitpakken.
Met o.a. 'Roscoe P. Coltrane'. Larry Tucker, die de man met het Figaro-syndroom - geen idee wat dat is, kan het ook nergens vinden - speelt, blijkt dezelfde te zijn als die ik tegenkwam in Bob & Carol & Ted & Alice (1969), maar hier heeft hij - bless him - niet aan meegeschreven.
Geen cijfer, ik heb geen idee wat ik hier mee aan moet...
wihu61
-
- 835 berichten
- 396 stemmen
Hier kon ik nou werkelijk niks mee: beroerd acteerwerk en een inrichting met volkomen ongeloofwaardige patiënten (met een afdeling nymfomanie... ). Tegen deze achtergrond sleepte het verhaal zich voort naar een einde dat ik niet meer heb mogen meemaken.
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
De vorige film die ik van Fuller zag noemde ik het verhaal nog minder buitennissig, maar hoewel ik daar geen problemen mee had maakt hij dat hier wel goed. Want dit verhaal dat uiteindelijk een nauwelijks verscholen vertelling over Amerikaanse trauma's is. Is de wereld gek of worden mensen gek van de wereld en ben je eigenlijk niet juist gek als je er niet gek van wordt. Dat allemaal in een zeer expressieve vormgeving met een superlange hal als decor. Schaduwen duidelijk gechoreagrafeerd. Ben het ook zeer oneens met de kritiek op het acteren. Het theatrale is juist geweldig en zeer consequent en duidelijk waar Fuller op uit was.
Bijzondere film weer. Er is echt maar een Fuller en die heeft altijd in de periferie gewerkt en had eigenlijk nooit een echt hoog budget (in de jaren 70 maakte hij zelfs een aflevering van Tatort) en had daardoor een vrijheid die hij met hogere budgetten nooit had gekregen. Wederom heel bijzonder, Na veel Fox en af en toe Columbia was hij nu bij de kleine low budget studio Allied Artists terecht gekomen.
cinemanukerke
-
- 1157 berichten
- 737 stemmen
Herzien en het blijft een schitterende film. Bij Fuller hoor je geen klopje op de deur wanneer hij wil binnenkomen maar hij beukt ineens de deur volledig in. De bewoners van het krankzinnigen gesticht zijn dan ook grotesk en expressief geschetst. Het is niet alleen een gevecht van stabiele tegen labiele (Breck die langzaam gek wordt door met die gekken om te gaan) maar ook een gevecht van man tegen vrouw. Ook hier zet het melodrama de toon (alle films van Fuller zijn in de kern melodrama's). De opening gaat over de ruzie tussen man (Breck) en vrouw (Towers), waarom hij dit wil doen en waarom zij dit geen goed idee vindt. Er zijn nog aanwijzingen : De cabaretière scene van Johhny, de droomscenes met die kleine Towers figuren ... het is niet alleen de ondergang van een individu (Breck) maar ook van een relatie. Shock corridor bezit tal van grandioze scenes (ik heb ze al in mijn vorig commentaar genoemd) maar ééntje wil ik extra vermelden omdat Fuller iets geniaals doet zodat wij de verbeelding van Breck nog meer kunnen beleven. De scene waarin de gang vol water loopt, eerst wekt Fuller de verbeelding alleen op via geluid maar dan nadien zie je ook - voor het eerst in de film toont Fuller de hallucinaties van de patiënten) het beeld. Die opbouw van geluid en nadien beeld van een onweer in de gang van het gesticht is waarlijk adembenemend.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Een man met een IQ van 140 die iedereen om de tuin wil leiden door zichzelf te laten opsluiten in een psychiatrisch ziekenhuis om een moord op te lossen. Het lijkt een intrigerend plot, maar hoe langer ik naar de film keek, hoe meer vragen ik me stelde. Het verhaal rammelt langs alle kanten al vond ik het al bij al wel nog boeiend genoeg om het te volgen.
Ik weet niet wat goed denken van de acteerprestaties. Niet makkelijk in deze context. Theatraal of net niet? Alvast erg expressief, dat is het minste dat je ervan kan zeggen. Hier en daar een kort fragment in kleur, maar geen idee wat daar de reden voor was.
Visueel vond ik het wel niet slecht. Lange klinische gangen, de camera ook dicht op de huid. Het gaf soms een beklemmend ongemakkelijk gevoel. Een geforceerd en eigenlijk vrij simpel plot dat eindigt met een voorspelbaar karma. Moeilijk te beoordelen, het lijkt wel een guilthy pleasure.
Het laatste nieuws
'A Gentleman in Moscow' met Ewan McGregor als Russische gevangene binnenkort op SkyShowtime
Ongeziene WOII-film 'The Photographer of Mauthausen' op Netflix wordt een must-see genoemd: 'Hakt er flink in'
Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer in nieuwe misdaadfilm 'Caught Stealing'
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, acteur ontkent
Bekijk ook
I Am a Fugitive from a Chain Gang
Misdaad / Drama, 1932
44 reacties
Fail Safe
Drama / Oorlog, 1964
15 reacties
Das Testament des Dr. Mabuse
Mystery / Misdaad, 1933
46 reacties
Les Diaboliques
Mystery / Thriller, 1955
212 reacties
Sorcerer
Avontuur / Thriller, 1977
135 reacties
Woodstock
Documentaire / Muziek, 1970
173 reacties
Gerelateerde tags
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.