Genre: Drama / Oorlog
Speelduur: 165 minuten
Alternatieve titels: Onoda: 10,000 Nights in the Jungle / Onoda / Onoda 一万夜を越えて / Onoda/オノダ
Oorsprong:
Frankrijk / Japan / Duitsland / België / Italië / Cambodja
Geregisseerd door: Arthur Harari
Met onder meer: Yuya Endo, Yuya Matsuura en Shinsuke Kato
IMDb beoordeling: 7,2 (2.845)
Gesproken taal: Japans en Engels
Releasedatum: 2 september 2021
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via meJane
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
Plot Onoda, 10 000 Nuits dans la Jungle
Japan in het jaar 1944. De twintiger Hiroo Onoda is bij de geheime dienst opgeleid waar hem een aparte filosofie wordt aangeleerd. Daarna wordt hij naar de Lubang-eilanden gestuurd in de Filipijnen waar Amerikaanse soldaten op het punt staan te landen. In afwachting van het Japanse leger begint Onoda een guerrillaoorlog tegen de Amerikanen.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (7,2 / 2845)
- Trailer (YouTube, ondertiteld)
- Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99
- Kijk op meJane
Social Media
Acteurs en actrices
Young Onoda
Old Onoda
Young Kozuka
Old Kozuka
Shimada
Akatsu
Major Taniguchi
Tourist
Onoda's Father
Captain Hayakawa
Video's en trailers
Reviews & comments
Graaf Machine
-
- 7971 berichten
- 1045 stemmen
Een jaar of dertig geleden hoorde ik van een studievriend het verhaal van die Japanner die nog een jaar of dertig na WOII op een eilandje doorvocht omdat hij niet wist dat de oorlog afgelopen was. Toen vond ik het wel een grappig verhaal, maar geloofde het niet zo. In de jaren daarna dacht ik er soms nog wel aan, en het Broodje Aap-gehalte werd me steeds duidelijker. Sindsdien was het verhaal redelijk uit mijn geheugen weg.
Tot ik enige tijd geleden op deze film stuitte, die de geschiedenis weer helemaal naar boven haalt. Het was gewoon werkelijk waar, en sterker nog: lange tijd was de Japanner niet eens alleen, maar had hij medestrijders.
Indrukwekkend. Broodje Aap-verhalen moet je nooit zomaar naast je neerleggen.
De film toont, als ik het relaas op Wikipedia mag geloven, eigenlijk vrijwel het exacte verhaal, behalve dat er nadat Onoda het eiland verlaat nog het één en ander in zijn leven gebeurd, maar dat is voor dit gedeelte van zijn levensverhaal niet van belang.
161 minuten is een lange zit, zeker zonder pauze, maar het viel me reuze mee. Eén keer op de klok gekeken (haha, om te kijken of het tijd was om mijn biertje open te trekken of dat ik daar nog mee zou wachten), maar toen waren al 110 minuten om, dus snel dat biertje open getrokken.
Toch was het af en toe best een beetje langdradig ook, maar dat hoorde gewoon bij het verhaal, en gek genoeg waren er dan ook weer tijdssprongen die ik veel te groot vond.
Vanaf dat die jongste van de "vier" (toen nog maar drie) er vandoor ging, zich over gaf, en de overgebleven twee (Onoda en zijn 'soldaat') luid en duidelijk, met behulp van familie van Onoda en bewijsmateriaal, te kennen gaf dat WOII over was, totdat de twee overgeblevenen naar een radiouitzending over de maanlanding luisteren, zit bijna twintig jaar.
Wat hebben die twee Japanners daar in vredesnaam al die jaren op dat eiland gedaan? Dan moet je wel een beetje gek zijn ook hoor. Je ziet nooit een vijandige soldaat, alleen burgers van de vijand, en blijft maar doorgaan met je guerilla-oorlogje. Maar dat is dus echt gebeurd.
Overigens nog een behoorlijk komische episode nadat ze verwittigd waren van het einde van de oorlog, als die twee in het woud dan elkaar gaan overtuigen van hoe ze voor de gek gehouden worden, en gaan fantaseren hoe de vork werkelijk in de steel zit.
Maar al met al toch wel een aangrijpend relaas van een bizarre loop der geschiedenis. Mooi dat die oude man nog leefde, anders had Onoda zich natuurlijk nooit overgegeven. Vond het ook wel een beetje een "first-blood" achtig einde, maar dan veel beter, want echt.
Graaf Machine
-
- 7971 berichten
- 1045 stemmen
Lubang, het is ook maar een klein eilandje. Net iets groter dan Texel.
Edit: wat lengte en breedte betreft dacht ik net iets groter dan Texel, maar wat oppervlakte betreft net iets meer dan de helft van Texel.
Onbegrijpelijk dat daar 30 jaar lang meerdere, veel later pas één, man kan hebben geleefd die nog geloofde dat WOII voortduurde. Het Broodje Aap-idee komt weer boven, maar dat is dus gewoon niet waar. Het is echt gebeurd.
AmazingPP
-
- 2462 berichten
- 1809 stemmen
Gisterenavond gezien bij Film by the Sea te Vlissingen. Het eerste half uur van de film pakte me niet echt en vond ik soms ronduit verwarrend. Dat zal wel aan mij gelegen hebben ; de laatste tijd ben ik nu eenmaal ietwat uit mijn normale doen. Naarmate de film vorderde en je de karakters wat leert kennen krijgt de film je in de ban. Alhoewel er erg grote sprongen in de tijd worden genomen bleef de film boeien en dan ineens ben je weer bij het begin, wat dan naar een einde toewerkt. Prachtig laatste shot. In het gezicht van de man valt zoveel af te lezen dat het simpelweg onroert. Prachtige film, maar het zal niet ieders ding zijn. Vier sterren.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Zeer opmerkelijk verhaal waarbij de realiteit de fictie overtreft waarbij een Japanse soldaat wordt vergeten en zelfs in 1974 nog steeds denkt dat hij in de Tweede Wereldoorlog zit. Een film die ook associaties legt naar vandaag rond mensen die geloven in complottheorieën. Ook Onoda kan het maar niet geloven dat de oorlog voorbij is hoewel dit ontegensprekelijk zo is. Hij is te trots om zijn ongelijk toe te geven en kan enkel overhaald worden door zijn ‘leider’.
Technisch erg prima gedaan. Je zit met volle verbazing te kijken hij Onoda en even later zijn ene kompaan hun dagen vult. Wat later valt hij alleen en zet hij zijn queeste gewoon verder zonder één vijandelijke soldaat te zien. Japanse en loyale koppigheid voor het Keizerrijk? Echt normaal kan je dit niet noemen.
Wel een beetje aan de lange kant. Dit verhaal kon je best een half uur ingekort hebben, maar ervan genoten heb ik zeker.
Johka
-
- 1 berichten
- 0 stemmen
Zeer opmerkelijk verhaal waarbij de realiteit de fictie overtreft waarbij een Japanse soldaat wordt vergeten en zelfs in 1974 nog steeds denkt dat hij in de Tweede Wereldoorlog zit. Een film die ook associaties legt naar vandaag rond mensen die geloven in complottheorieën. Ook Onoda kan het maar niet geloven dat de oorlog voorbij is hoewel dit ontegensprekelijk zo is. Hij is te trots om zijn ongelijk toe te geven en kan enkel overhaald worden door zijn ‘leider’.
Technisch erg prima gedaan. Je zit met volle verbazing te kijken hij Onoda en even later zijn ene kompaan hun dagen vult. Wat later valt hij alleen en zet hij zijn queeste gewoon verder zonder één vijandelijke soldaat te zien. Japanse en loyale koppigheid voor het Keizerrijk? Echt normaal kan je dit niet noemen.
Wel een beetje aan de lange kant. Dit verhaal kon je best een half uur ingekort hebben, maar ervan genoten heb ik zeker.
Ook leuk om eens te beluisteren is de CD Nude van de popgroep Camel. Gaat over dit verhaal. De CD is uitgebracht in 1981.
schumacher
-
- 3887 berichten
- 3612 stemmen
Je moet ervoor zijn voor zo'n film.
Ik begrijp de mensen heel goed die hoge scores geven maar mij kon het minder bekoren. Jammer maar helaas.
SaintNick
-
- 175 berichten
- 43 stemmen
Was er niet al eerder een verfilming van zo'n soortgelijk verhaal? Ik weet zeker van wel.
Banjo
-
- 1924 berichten
- 4069 stemmen
Wauw! deze film pik je niet zo maar even mee als je echt geduld hebt neemt deze film jouw mee!. In de vorm van het strakke regime (met al zijn propaganda) kabbelen de laatste restje van het verzet gewoon door... Ze zijn er nog van overtuigd en geloven nog volledig in de overwinning, maar op een eiland daar kom je ook niet aan veel waarheid aan de weet, eerder de gedachten van de waanzin...
Petina
-
- 419 berichten
- 2308 stemmen
In 1981 ben ik met UNIFIL uitgezonden naar Libanon.
Helaas had ik maar één boek meegenomen en dat was toevallig het boek over de bovenstaande film.
In de spaarzame tijd die ik had heb ik het boek misschien wel twee, drie gelezen.
Kun je je voorstellen hoe ik het vond om deze film gevonden te hebben.
Geweldig!!
De ontberingen die deze man moet hebben geleden, daar zijn geen woorden voor.
Phantasm
-
- 6685 berichten
- 6612 stemmen
Dit was niet echt mijn ding en vond het veel te lang duren, voor de liefhebber.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Het is en blijft natuurlijk een bijzonder waargebeurd verhaal. De verfilming ervan vind ik evenwel minder bijzonder. Het is een erg lange zit met veel van hetzelfde. Met name het middengedeelte had best wat ingedikt mogen worden zonder dat iemand daar iets van zou merken, volgens mij.
blurp194
-
- 4473 berichten
- 3563 stemmen
Meer een indrukwekkend verhaal dan een indrukwekkende film, want ik vond het hier en daar wel behoorlijk langdradig. En evengoed lijkt er een stuk te ontbreken, want de langste periode blijft nogal onderbelicht - terwijl dat eigenlijk toch het meest onbegrijpelijke aan het verhaal is.
Wat dan wel weer fenomenaal goed is is hoe het uniform exact gelijk is aan de originele foto’s van Onoda. Sowieso absurd dat hij zo lang in dat kloffie kon blijven rondlopen, dat moet wel serieus sterk materiaal geweest zijn. En dat is dan ook het soort details dat ik echt vind ontbreken in de film.
De scenes aan het eind zijn verreweg het meest interessant, maar het duurt wel een tijdje voordat het zover is. En daarna ging de echte Onoda overigens niet achter de geraniums zitten - misschien had dat ook wel een interessante film opgeleverd.
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
Lubang, het is ook maar een klein eilandje. Net iets groter dan Texel.
Edit: wat lengte en breedte betreft dacht ik net iets groter dan Texel, maar wat oppervlakte betreft net iets meer dan de helft van Texel.
Onbegrijpelijk dat daar 30 jaar lang meerdere, veel later pas één, man kan hebben geleefd die nog geloofde dat WOII voortduurde. Het Broodje Aap-idee komt weer boven, maar dat is dus gewoon niet waar. Het is echt gebeurd.
In de jaren '70 hebben ze nog iemand op Guam overmeesterd die meende dat de oorlog nog in volle gang was. En zo heeft er meen ik in de jaren '80 wel eens vaker in de krant gestaan dat ze weer iemand gevonden hadden. En dat zijn de mensen die ze gevonden hebben, ik vermoed dat het aantal Japanse soldaten dat zich teruggetrokken heeft in de jungle uit schaamte en nog meende een fictieve vijand te bestrijden en in de eenzaamheid gestorven is nog vele malen groter is. Want het oerwoud op veel van die eilanden is dicht en onherbergzaam, niet te vergeten de labyrinten aan tunnels die ze aangelegd hadden op veel eilanden om de verdediging te ondersteunen. Iwo Jima was bijvoorbeeld al lang in Amerikaanse handen en de vliegvelden reeds geopend maar bij nacht kwamen er verschillende Japanse achterblijvers uit de tunnels om eten te zoeken. Overgave was een ware schande en dus geen optie.
Lovelyboy
-
- 3085 berichten
- 2260 stemmen
Luitenant Onada, ik wacht op mijn bevelen.
En de volgende stap binnen de oorlogsweek bracht Onada, de aanschaf van deze film was wel een beetje een gokje maar opzich had ik er mede door de goede cijfers en het verhaal wel vertrouwen in. En bijzonder is het verhaal zowel als de film. Kwam dit fenomeen van Japanse troepen achtergelaten in de jungle en vechtend als eenzame guerilla voor? Jazeker, en waarschijnlijk vaker dan gedacht. In de decennia na de oorlog zijn er herhaaldelijk eenzame soldaten gevonden en tot overgave gedwongen. Waarom waren deze mannen zo vasthoudend in hun taak? Puur vanwege de cultuur, Japanse geest en gedachten dat overgave een zonde was. Bovendien is het besef van tijd zoals tegenwoordig toen een ander verhaal. Onada zit in zijn geval bijna dertig jaar op dat eiland maar of hij zelf ook beseft dat het bijna dertig jaar betreft is de vraag want het lijkt me onmogelijk om dat goed bij te houden. Dan is er nog het fenomeen om als troepen afgesloten en geïsoleerd te zijn en niet precies te weten wat de stand van zaken is. Iets dat Japanse troepen op de miniscule eilandjes ook regelmatig overkwam. Wat dan overblijft is slecht interpretatie en het uitvoeren van de gegeven orders waarvan akte. En uiteraard weten we alleen van de gevonden soldaten, en hebben we geen weet van de hoeveelheid die niet gevonden werd en in eenzaamheid stierf te midden van tunnels, grotten en onherbergzaam jungle om als laatste Iwo Jima aan te halen die allang verovert was, de vliegvelden reeds ingebruik, toch leefden er nog verschillende Japanners in tunnels onder de landingsbaan die er bij donker uitkwamen om voedsel te zoeken. Een mooi voorbeeld in die zin...
En in het geval van Onada zien we dat niet anders, een speciale gerekruteerd soldaat voor een speciale missie, op een afgelegen eiland, en met speciale instructies. En binnen dat kader zien we al snel de bijzondere en praktisch ongrijpbare Japanse cultuur qua hiërarchie, eerzucht, bereidwilligheid en opoffering. Er wordt geen zelfmoord geduld, er wordt geen eigen initiatief gewenst en zo nodig mag Onoda zijn eigen beslissingen nemen binnen het kader van de opdracht en superieuren negeren, en vooral dat laatste druist tegen veel gebruiken in. Eenmaal op het eiland met de onvermijdelijkheid der dingen zoals landing en de gebruikelijke terugtrekking en het afvallen der soldaten is het grote wachten begonnen.
Hoewel de Japanners het beeld hebben wreed en meedogenloos te zijn geeft Onada een boeiende inkijk vanaf de Japanse kant en blijkt het handje vol mannen ook niet meer dan simpele jongens in een uitzichtloze situatie die niet anders kunnen en doen dan bevelen opvolgen. Men is communicatief doof en weet niet wat er in de rest van de wereld gebeurt, men heeft natuurlijk de gebruikelijke eer van het doorvechten, overgeven is geen optie aangezien er verhalen waren over de baby etende en wrede Amerikanen bovendien konden de inlanders hun bloed wel drinken, tenslotte het principe terugtrekken, want waarheen eigenlijk, want het is immers een eiland. De jongens kunnen niet veel meer dan volhouden en afwachten en hun taak uitvoeren wat ze doen doormiddel van patrouilles en sabotage temidden van een prachtig eiland en een prachtige natuur.
Beklemmend is de sfeer in het begin wanneer men op de vlucht voor de Amerikanen dieper de jungle intrekt, iets dat geen navolging krijgt wanneer de toon veel meer komt te liggen op de volharding van de mannen en de wetenschap als kijker met de echte situatie. De film vervolgd zich daarna over een langere periode van tijd dat het amper voor te stellen is dat men dit volhoudt met uiteraard het nodige aan spanning tussen de mannen tot resultaat en verder een fraai beeld qua overleven. Bijzonder is de oproep van familie met slechts achterdocht en interpretatie tot gevolg, dat de oorlog verloren is komt simpelweg niet bij de mannen op of is geen optie waarop men onvervaard doorzet in hun missie.
Zoals reeds gezegd is Onada een bijzondere schets van de Japanse cultuur en toont het daarnaast de keiharde en vasthoudendheid van de soldaten in het algemeen. Want deze mannen afschilderen als gekken omdat ze tot de dood vochten is te kort door de bocht, want net zo goed zijn de verhalen talrijk hoe men op hun post bleef en tegenstand bood op slechts een handjevol rijst en geteisterd door ziektes, ook daar is Iwo Jima weer een uitstekend voorbeeld van. Ten laatste te benoemen dat men een karakterologisch soort saamhorigheid heeft voor de grotere zaak.
Hoewel een wel erg lange zit toont Onada over zijn gehele speelduur een boeiende complexiteit van volharding en de veerkracht van de menselijke geest om 28 jaar in je rol te blijven. Onnodig te zeggen smaakte deze film maar al te goed en heb ik nu al bijna zin in een herkijk.
lang pee
-
- 1696 berichten
- 753 stemmen
Mooie film, maar ik vond hem wel iets te lang. Ik had dit ongelooflijke verhaal liever in een twee uur gezien. Is ook zo goed door de prestatie van Endo natuurlijk. En dat dit kan heeft toch ook te maken met de Japanse cultuur denk ik....
Gerelateerd nieuws
WOII-film 'Onoda' gooide hoge ogen op het filmfestival van Cannes
Bekijk ook
Bin-jip
Drama / Romantiek, 2004
595 reacties
Die Brücke
Drama / Oorlog, 1959
196 reacties
City Girl
Drama, 1930
10 reacties
Sheytan Vojud Nadarad
Drama, 2020
12 reacties
Jacob's Ladder
Thriller / Drama, 1990
533 reacties
The Hill
Oorlog / Drama, 1965
44 reacties
Gerelateerde tags
biografiebiopic
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.