Genre: Muziek / Biografie
Speelduur: 97 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten / Canada / Verenigd Koninkrijk
Geregisseerd door: Robert Budreau
Met onder meer: Ethan Hawke, Carmen Ejogo en Callum Keith Rennie
IMDb beoordeling: 6,8 (9.249)
Gesproken taal: Engels
On Demand:
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Born to Be Blue
"Love is instramental"
Film over het leven van Chet Baker. Baker (Ethan Hawke), die als jazztrompettist in de jaren vijftig wist door te breken en waarvan zijn carrière voorbij leek toen hij door een gewelddadige aanval zijn tanden verloor. Na een periode van drugsverslavingen probeert hij in de jaren zeventig een comeback te maken.
Externe links
Acteurs en actrices
Chet Baker
Jane/Elaine
Dick
Dad
Officer Reid
Florence
Nicholas
Sarah
Danny Friedman
Video's en trailers
Reviews & comments
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Trailer ziet er goed uit! Mooie companion piece van die (andere) Miles Davis film van Don Cheadle
Chewbacca
-
- 11 berichten
- 880 stemmen
Als jazz- liefhebber vind ik dit een bijzonder fijne film. Blijf uiteindelijk wel met een treurig gevoel achter maar dat was te verwachten bij een verhaal over het leven van Chet.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
“Miles said to come back once I've lived a little. I've lived a little.”
Jazz. Hmm. Van sommige dingen kun je je goed herinneren hoe je het bent gaan waarderen. Je eerste biertjes als tiener bijvoorbeeld, wijn en whisky als student, klassieke muziek… Niet allemaal direct een succes bij de eerste kennismaking. Soms duurt het even voor je de waarde van iets inziet, de schoonheid, smaak of kunde in iets kunt waarderen. Niets kostte me zoveel moeite als jazz. En dan nog is het geen complete omslag in de zin van een algehele openbaring, want een schijnbaar legendarisch concert als Davis & Coltrane in Stockholm 1960 ontgaat me nog steeds. Maar langzamerhand, na gewenning aan blues, hoorde ik steeds vaker een jazzplaat die goed klonk. Na je daarvoor open te stellen, kun je opeens een plaat horen als Miles Davis’ Kind of Blue, of een van Chet Bakers melancholische songs. En tegen alle verwachtingen in zit je opeens tot 3 uur s’ nachts met een koptelefoon op, jazz te luisteren. WTF. En opeens heb je het gevoel iets te begrijpen dat al die tijd langs je heen gegaan is. Wow.
Na die kentering een half jaar geleden, ontdekte ik al snel dat er van de beide pas ontdekte grootheden een film op stapel stond: Don Cheadle’s Miles Ahead en Born to Be Blue met Ethan Hawke als Chet Baker. En als jazz rookie die graag leert, was ik razend benieuwd wat meer te leren over die raadselachtige figuren die verantwoordelijk waren voor die ongrijpbaar mooie muziek, die ik nu opeens zo graag luisterde. Helaas viel die eerste film me een klein beetje tegen, dus ik begon me ook een beetje zorgen te maken over Born to Be Blue. Onterecht, kan ik met een gerust hart concluderen, nu de film eindelijk te zien is.
Robert Budreau’s anti-biopic vloeit voort als een lekkere, rokerige jazzplaat. In plaats van te zorgen voor een vlotte, in de realiteit verankerde, zo historisch correct mogelijke verfilming, is namelijk gekozen voor een meer Geoff Dyer-achtige But Beautiful-aanpak . Hawke: “I feel it works kind of the way jazz music loves to take a standard and riff off it. We took the standard legend of Chet and dug in and explored and riffed”. In de geest van dus, maar niet persé historisch correct. Wat mij betreft een interessante keuze.
De verslaafde, getroebleerde musicus hebben we natuurlijk eerder gezien in films als Bird, Walk The Line, Ray, en laatst Miles Ahead, maar het lukt Budreau bewonderenswaardig goed om Born to Be Blue niet als een herhalingsoefening aan te laten voelen. Dit is voor een groot deel te danken aan Ethan Hawke’s doorvoelde, Oscarwaardige performance als Chet Baker. We hebben Johnny Cash en Ray Charles in films allebei redelijk rock bottom gezien, maar de pijn niet meer te kunnen spelen, de realisatie dat bepaalde keuzes deuren zowat voorgoed kunnen sluiten, en de immense moeite die het kan kosten om er weer een soort van bovenop te komen, heb ik niet eerder zo oprecht gevoeld als hier. Carmen Ejogo is erg charmant, en hoewel de aanwezigheid van een romantisch subplot soms wat gevaarlijk kan zijn, was ik blij dat we als kijker niet compleet alleen zijn met Chet in alles wat hij doormaakt.
Hawke heeft eerder tevergeefs met Richard Linklater geprobeerd een Chet Baker film van de grond te krijgen, en Budreau maakte in 2009 reeds de korte film The Deaths of Chet Baker over zijn mysterieuze dood in Amsterdam in 1988, met Stephen McHattie (die hier Bakers vader speelt) in de titelrol. Die toewijding aan de muziek en persoon van Baker, is tijdens het kijken van de film wat mij betreft ook te voelen.
Vrolijk stemmend is het allemaal niet, maar toen de aftiteling rolde was ik zeker onder de indruk, en dan vooral van Hawke. En in de stemming om wat Chet op te zetten. Wat een heerlijke muziek. Je zult na Born to Be Blue niet alles van Chet Baker weten. But who cares, when you get this.
4*
Prinz
-
- 1085 berichten
- 4221 stemmen
Heeft weinig vandoen met de échte Chet. Noch met zijn levensstijl, zijn visie op liefde en aandacht, of de relaties die hij aanging en verkwanselde.
Misschien interessant voor de oppervlakkige liefhebber van jazz, of mensen die biopics zien als de manier om meer te weten te komen over een icoon. Maar dit is voor mij een blamage, een fiasco.
Er zit meer van de échte Chet in de kortfilm Chet´s Romance.link
Prinz
-
- 1085 berichten
- 4221 stemmen
Zonde van je mooie recensie. Maar Chet is mijn God. Een film over je persoonlijke held, daar ben je extra kritisch over. Ik heb geen Chet Baker in deze film gezien, ondanks de verwoede pogingen van Hawke.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Ja dan ben je extra kritisch natuurlijk, en kijk je met een andere bril dan ik. Ik heb dat met holocaustdramas, na me daar tijdens de studie in verdiept te hebben.
Flat Eric
-
- 6365 berichten
- 1026 stemmen
Ik loop wel eens langs het hotel aan de Prins Hendrikkade waar Chet uit het raam is gekukeld maar heb me nooit echt verdiept in de man of zijn muziek. Jazz is simpelweg niet aan mij besteed. Natuurlijk ben ik wel bekend met My Funny Valentine.
Daarom vind ik zo'n muziekbiopic dan wel weer interessant. Iets meer te weten te komen over het het liefdes- en muziekleven van Chet. Het wordt uitgelicht over een betrekkelijk korte periode. Lang genoeg om een indruk te krijgen van oa de vechtlust om terug te keren in de muziek en de struggles en verleidingen van drugs. En na het kijken van de film zet je een youtube filmpje op om naar the real thing te luisteren en te kijken. Zo steek je er tenminste wat van op.
scorsese
-
- 11780 berichten
- 10190 stemmen
Goeie film over jazz-trompettist Chet Baker die worstelt met een drugsverslaving. Niet direct een standaard biopic (wat positief uitpakt hier). Het begint wat rommelig, maar daarna krijgt het verhaal meer structuur. Het muzikanten-bestaan in combinatie met zijn verslaving wordt hier prima neergezet. Niet in de laatste plaats vanwege een uitstekende rol van Ethan Hawke.
Bacchero
-
- 144 berichten
- 194 stemmen
Ben geen fan van Hawke maar het moet gezegd, hij doet dit voortreffelijk. Ik ben zelf een fan van de muziek van Baker en ken hierdoor ook een beetje zijn geschiedenis. Het is leuk om dit dan ook een op het grote doek te zien. Het gaat wel eens waar over een beperkte en niet zo positieve periode uit zijn leven. Het is wel een boeiende periode omdat hij uit dit diepe dal kon kruipen en opnieuw goede muziek begon te maken/te spelen. Hij heeft evenwel nooit definitief de demonen van dranks en drugs kunnen vaarwel zeggen. Ik weet niet dat een absolute leek deze film kan smaken, hoewel ik het verhaal zeker boeiend vond, maar voor mij was dit alleszins een leuke film. Het is mss eens uitkijken naar een volledige biografische film van hem (met zijn levensverhaal moet dit zeker mogelijk zijn)... en Hawke mag van mij gerust terug de hoofrol spelen.
limelight73
-
- 231 berichten
- 255 stemmen
Zonde van je mooie recensie. Maar Chet is mijn God. Een film over je persoonlijke held, daar ben je extra kritisch over. Ik heb geen Chet Baker in deze film gezien, ondanks de verwoede pogingen van Hawke.
Toch lijkt me dat moeilijk om te kunnen inschatten als 25 jarige. Zeker omdat je na zijn tijd bent geboren. Just saying....
JJ_D
-
- 3769 berichten
- 1304 stemmen
Wie was Chet Baker? Was hij de drugsverslaafde vrouwenzot die biografen postuum van hem hebben gemaakt? Was hij integendeel de gevoelige ziel die zich in zijn nummers openbaart? Of heeft zijn hele leven zich tussen de uitersten van zijn verslavingen en zijn breekbaarheid afgespeeld, als een tragisch gevecht tussen ontwenning en tederheid – een strijd die nooit door de zachtaardigheid kan gewonnen worden?
De zanger-trompettist zal het ons zelf in ieder geval niet meer vertellen. Toen hij in mei 1988 uit het raam van een Amsterdams hotel tuimelde, brak de stoep zijn val. Volgens sommigen stierf die avond een levende legende, volgens anderen was Chet sinds de jaren ’60 al een stille dood gestorven. ‘Born to be blue’ werpt als biopic een licht op hoe de muzikant na zijn eerste successen met zijn tanende glorie omging, en hoe hij er alles aan deed om een comeback te kunnen maken.
De aftiteling leest dat Baker in de jaren ‘70 een tweede adem vond en nadien nog enkele van zijn meest waardevolle muziek inblikte. Die uitspraak is vatbaar voor discussie, want het zwaartepunt van Bakers carrière ligt onmiskenbaar in de jaren ’50, toen hij mee aan de wieg stond van wat als West Coat Jazz de geschiedenis is ingegaan. Hoe dan ook is dat de meest interessante periode van Bakers leven. Zijn stilistische ontwikkeling, zijn razendsnel toenemende populariteit, zijn samenwerkingen met heel wat tot de verbeelding sprekende namen, zijn wat geïsoleerde positie binnen het jazzlandschap van die tijd en uiteindelijk de tol die hij moest betalen voor zijn roem: het is ongetwijfeld voer voor een geweldige verfilming.
Regisseur Robert Budreau ziet dat anders. Hij zoomt in op de periode waarin de man het verval van zich af probeert te schudden en zijn tanende glorie tracht op te poetsen. Dat is een wat veiliger keuze, maar op ruim anderhalf uur mag er gerust meer uit de doeken gedaan worden. ‘Born to be blue’ zapt van locatie naar locatie, flirt met wat flashbacks, licht een tipje van de sluier van Bakers psychologie, zonder de mythe echt te ontleden. Een gemiste kans, te meer omdat de film de muzikaliteit mist, het improvisatietalent waarvan Bakers leven het exempel bij uitstek was.
Dat ‘Born to be blue’ niet helemaal werkt, ligt niet aan Ethan Hawke. Die zet immers een ongeduldige, ik-gerichte, verbeten en tegelijk fragiele Chet Baker neer. Hawke zingt ook ongewoon kwetsbaar. Carmen Ejogo is verder van een hartroerende schoonheid, een fysiek die zich verderzet naar de geest van haar rol. Qua soundtrack is de film overigens best geslaagd, hoewel er meer van Bakers eigen interpretaties hadden mogen opduiken, kwestie van de authentieke toets nog te vergroten.
Voor de volledige recensie: klik.
Jeff53
-
- 33 berichten
- 98 stemmen
Geweldig mooie film, goed neergezet door Hawke, mooie jaren vijftig beelden en prachtige muziek. Ik vond het een juweeltje.
missl
-
- 3868 berichten
- 5323 stemmen
Mooi gespeeld door Hawke! Goede film over mr Baker, wat een leven.
Pazmaster
-
- 2653 berichten
- 5141 stemmen
Ik heb totaal niks met jazz maar toch vond ik het een mooie biopic. Of het helemaal waarheidsgetrouw is weet ik niet maar dat boeit me niet echt, ik vind het sowieso een prima film met een goed verhaal. Hawke laat zich van zijn beste kant zien, hij doet het werkelijk fantastisch, alleen dat al maakt de film de moeite waard. Geen vrolijke film, maar dat hoeft ook niet altijd.
Darbie
-
- 1519 berichten
- 6022 stemmen
Ik ben een enorme Jazz-liefhebber, daarom vind ik deze film een aanfluiting.
Ben het helemaal eens met Prinz.
Collins
-
- 6244 berichten
- 3719 stemmen
De verhalen uit het leven van muzikale grootheden zijn eigenlijk zelden vrolijkstemmend. En ja, de episodes uit Baker's leven die hier worden getoond, zijn dat ook. Ze zijn in ieder geval eerder deprimerend dan opwekkend. En, hoewel de film slechts enkele jaren uit het leven van Baker bestrijkt is de deprimerende snaar waarschijnlijk heel illustratief voor de destructieve worsteling die ook in de ongetoonde rest van zijn leven aanwezig is geweest.
De teloorgang van Baker ligt minder in de muziek, die kwalitatief aanhoorbaar blijft, maar ligt meer in zaken die het gewone leven betreffen. Een constatering die meteen de vraag oproept, wat dat dan toch is met al die geweldige talenten die slechts met behulp van kunstmatige middelen in staat zijn om iets van balans in hun leven te proppen. Is virtuositeit dan zo ingewikkeld en heeft dat intense van het talent dan zo'n gevoelige impact op het bestaan? Het zijn dezelfde vragen die opkomen bij het kijken naar "The Doors" of naar "Bird".
Vragen waarop een simpel antwoord moeilijk is te geven, maar die juist daarom des te meer fascineren. Het gaat me in dit bericht trouwens niet per sé om de antwoorden. Het gaat me meer om de kennisgeving van de blijdschap die ontstaat als een film (dergelijke) vragen oproept.
Ok. Snel dan. Een (deel van het) antwoord is wellicht te vinden is in deze spreuk: "Het doel van de kunst is niet het uiterlijk van dingen weer te geven, maar het innerlijk... dat is de echte werkelijkheid".
En om dat te bereiken, moet er geleden worden. En dat gebeurt in deze film heel zichtbaar met Baker. Prachtig en overtuigend vormgegeven door Hawke.
Veel muziek. Goeie muziek. Jazz. Baker natuurlijk, maar er is meer te horen. Mayfield (heeft ook een goeie Funny Valentine in huis - hier niet te horen), Sonny Terry, Mingus. Mooi spul.
Film ziet er verzorgd uit. De fragmenten van een spelende Baker in de clubs en in de studio zijn indrukwekkend sfeervol. Het straalt bedrukte, trieste en ingehouden emotie uit. Door het goed getimede gebruik van zwart-wit sequenties blijft die sfeer extra geaccentueerd hangen. Er is geen ontkomen aan.
Mooi.
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
Semi-biografische film richt zich op de periode na Chet Bakers vrijlating uit een Italiaanse geschiedenis. Onder strikte voorwaarden mag Chet [Ethan Hawke] proberen een nieuw leven op te bouwen waarin weinig ruimte lijkt te zijn voor jazz, zeker wanneer hij tijdens de opnameperiode voor een autobiografische film in elkaar wordt geslagen door zijn voormalige heroïnedealer en daarbij al zijn voortanden verliest. Niemand gelooft nog dat de Chet zijn oude niveau zal bereiken, maar dat weerhoudt hem er niet van zijn droom na te jagen: een nieuwe carrière als trompettist. De vraag is of hij dat kan zonder wat hij ziet als zijn belangrijkste muze: heroïne.
De ondersteunende cast is prima, vooral Stephen McHattie als Chets vader en Kedar Brown als jazzlegende Miles Davis, maar dit is een one-man show en Hawke is voortreffelijk. Hij speelt meer zeer verdienstelijk trompet en zingt indrukwekkende versies van de klassiekers 'I've Never Been In Love Before' en 'My Funny Valentine'. Doet in veel opzichten denken aan My Foolish Heart, over de laatste dag in het leven van Chet Baker, dus het is vrij deprimerend. Maar Budreau biedt een eerlijke kijk op drugsverslaving en de muziek is een genot voor jazzliefhebbers.
Het laatste nieuws
Reboot van WOII-film 'Das Boot' binnenkort te zien in Nederland: 'Spat de klasse vanaf'
Nieuw 'Euphoria'-seizoen: problemen rondom de ontwikkeling blijken stukken groter dan gedacht
De tien best beoordeelde films van de jarige Brendan Gleeson (69)
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
Bekijk ook
El Abrazo de la Serpiente
Drama / Avontuur, 2015
43 reacties
A Letter to Elia
Documentaire, 2010
2 reacties
Lady Chatterley's Lover
Drama, 2022
8 reacties
France
Drama / Komedie, 2021
14 reacties
Miles Ahead
Biografie / Muziek, 2015
24 reacties
Elvis & Nixon
Komedie / Drama, 2016
24 reacties
Gerelateerde tags
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.